Succes bij de huisarts vanmiddag! Heb niet alles gelezen, maar zou je aanraden eerst aan jezelf te gaan werken, voordat je je relatie beeindigd. Zou zo zonde zijn als je gebaseerd op een depri gevoel de verkeerde keuze zou maken! In je verhaal lees ik niks negatiefs over je vriend, dus denk dat het probleem bij jou ligt. Dat je niet kan genieten van dingen, en over het algemeen niet echt happy bent. Ik zou het echt wat tijd geven, en vooral proberen eens wat tijd te maken voor jullie samen! Je kindje naar een oppas brengen is moeilijk dat weet ik. D is nu bijna 11 maand, en nog maar 3x voor een paar uurtjes bij mijn ouders of schoonouders geweest. Maar je moet jezelf er gewoon toe zetten, dan zul je zien dat het heus meevalt!
Klinkt alsof je in een flinke dip zit en de relatie in een sleur. Ik heb zelf ook van die periodes gehad. Niets was goed, en maar afsnauwen en boos worden om eigenlijk niks. Meestal lag het dan aan school (dat liep dan bijvoorbeeld wat minder lekker) of ik zag iets anders even niet zitten. Je zegt dat de problemen sinds de geboorte van jullie dochter begonnen zijn. Misschien een stomme vraag maar ben je al helemaal gewend dat ze er is? Je hele leven wordt omgegooid, jij mag ineens het ritme van de kleine gaan volgen. Samen ben je niet alleen meer een stel, je bent ineens papa en mama. Heeft dat alles al een plekje gekregen? Veel mensen om me heen vonden het zeker 6 maanden duren voordat ze helemaal aan de nieuwe situatie gewend waren. Voor het eerst ouders zijn, verantwoordelijkheid voor zo'n kleine, niet ineens een weekend weg kunnen, geen verre reis meer voor de vakantie.... Kan het zo zijn dat jullie meer tijd en moeite hebben om 'te wennen'? Ik hoop dat je eruit komt, sterkte!
Klinkt als een depressie maar daarnaast kan het ook iets lichamelijks zijn.. (denk aan schildklier, b12, vit D tekort etc...) dus ik zou sowieso ook aandringen op een bloedonderzoek. eerst dat uitsluiten. sterkte.
Succes vanmiddag manyana, zet je hier nog wel even neer hoe het is gegaan voordat je die laptop dicht gooit ? Dikke knuf hoor.
Succes bij de huisarts zo! Nog 1 tip... Probeer heel erg je best te doen niets aan te dikken of juist af te zwakken! Dan kunnen ze je het beste helpen! En schaam je alsjeblieft nergens voor! Zoals je hoort zijn er genoeg mensen met dit 'probleem'! En je kunt altijd hier terecht! En inderdaad, neem geen ingrijpende beslissingen nu! Was ook een tip van mijn psycholoog en ik ben er erg blij mee geweest! Ik heb er lang over getwijfeld, maar hier een klein stukje van mijn diepste dieptepunt zodat je kunt zien wat voor gevolgen dat zou kunnen hebben... Ik heb een nichtje, ik dacht dat wij vriendinnen waren, ze heeft een hekel aan mijn man, flink tussen ons gestookt en een deel van mijn angststoornis heeft zij flink gestimuleerd. We kwamen in contact met mijn eerste vriendje (hele jonge maar heftige liefde met veel gevolgen voor mijn leven) en dat is ook een ex van haar! Omdat ik niet lekker in mijn vel zat was ik beinvloedbaar, mijn man heeft me gewaarschuwd maar ik wilde niet luisteren. Mijn nichtje en ex hebben me overgehaald om foto's te sturen naar mijn ex van mezelf.... Niemand zou erachter komen! Op dat moment was ik ervan overtuigd dat het tussen mij en mijn man niet meer goed zou komen, ook dat hadden ze me min of meer ingepraat! Ze wisten beiden van mijn depressie en angsten en wisten ook precies wat ze moesten zeggen om me dingen te laten doen. Ik ben er na een tijdje mee gestopt, wist dat het weer goed zou kunnen komen met mijn man en met ons leven samen! Afgesloten en klaar dacht ik! Tot ik hele erge ruzie kreeg met mijn nichtje, bleek dat zij die foto's ook had en ook heeft laten zien aan een gezamelijke vriendin! Mijn man werkt met haar man en zo kwam mijn man er dus een paar maanden geleden achter! Ik heb hem geprobeerd uit te leggen hoe slecht ik in mijn vel zat, dat hij gelijk heeft gehad en dat ze me hebben beinvloed dit te doen, al die omstandigheden samen maakten me zwak! En ja, ik was er zelf bij, maar ik was mezelf niet! Mijn man heeft het me vergeven, ik weet nu, nu ik me stukken beter voel als vorig jaar, dat dat de stomste fout was van mijn leven en ik zou dat met mijn volle verstand nooit hebben gedaan! Ik twijfelde door de depressie aan alles, zelfs of moeder worden en trouwen wel slim was geweest ondanks dat ik daar op hele jonge leeftijd al van droomde! Zo zie je maar... Je bent jezelf even kwijt en dat heeft mij bijna de liefde van mijn leven gekost! Maak geen rare beslissingen, wees eerlijk tegen jezelf en je omgeving en zoek hulp! Over een jaar ben je weer helemaal jezelf en vraag je je vast af hoe je er ooit aan hebt kunnen denken weg te gaan bij je vriend!
Klinkt inderdaad als een dip / depressie. Ik herken het wel, de laatste tijd zit ik ook niet zo lekker in mijn vel. En dat heb ik helaas wel eerder meegemaakt. Zelf weet ik (inmiddels) heel goed wat ik moet doen om daaruit komen: er TOCH over praten. En inderdaad niet steeds in die computer duiken maar zorgen voor tijd die mijn man en ik echt samen besteden. Maar ja, juist in die periodes dat het niet goed met je gaat, wil je er helemaal niet over praten. En al je vrije tijd computeren is dan juist een veilige uitweg. Ik denk dat het inderdaad goed voor je is om eens een paar gesprekken met een professional te hebben om je te leren hoe je hier het beste mee om kunt gaan. En daarnaast zou ik je het advies willen geven om 1 of 2 avonden in de week met je vriend af te spreken dat er echt geen computer aangaat, maar dat jullie samen een spel doen of filmpje kijken (wel echt lekker tegen elkaar op de bank dan. ) of samen douchen of in bad ofzo. Sowieso is dat goed voor je, omdat je dan vanzelf meer gaat praten met elkaar. En misschien komt van het één het ander en komt er dan ook weer meer zin in seks. Als je alleen maar tv zit te kijken of zit te zp-en tot je moe bent en naar bed wilt, komt daar inderdaad meestal niks meer van. (Zo is het bij mij in ieder geval wel.) Terwijl als je die tijd toch samen doorbrengt, de 'motivatie' er wel sneller is. En ik denk zelf dat seks hebben ook goed is voor de rest van je relatie. Het brengt je toch dichter bij elkaar. Verder kan het natuurlijk nooit kwaad om vitamine tekorten e.d. uit te sluiten met een bloedonderzoek. Veel succes bij de huisarts vanmiddag.
Laptop en tv de deur uit en weer ouderwets spelletjes doen...lkr kletsen. Zoooo makkelijk om je leven achter een scherm voorbij te zien gaan. Zonde!
Ik zou de laptop en tv eens een weekje uit laten. Lekkere hapjes en drankjes op tafel en ... praten!! Samen. Over de leuke dingen van vroeger en over de strubbelingen van nu. En kijken wat er moet/kan gebeuren. Sterkte!
Ik ben vanmiddag bij de dokter geweest. Zij dacht aan een postnatale depressie omdat dit al is sinds de geboorte van onze dochter. Ze heeft me doorverwezen naar een psycholoog, ik kan maandag bellen voor een afspraak, ben benieuwd. Bedankt voor jullie lieve berichtjes het heeft me echt goed gedaan en nog steeds. Ik hoop dat ik snel verbetering merk als ik naar die mevrouw ben geweest. Een dikke knuffel voor iedereen die met me meeleeft dat is echt fantastisch!
Goed gedaan meid! Stap 1 gezet op naar de volgende maar het komt goed. Wilde je een dikke knuffel geven.
Lieve meid, wat fijn dat je een doorverwijzing hebt gehad!! Dit zijn de eerste stappen naar verbetering. Probeer niet je verwachtingen te hoog te scheppen. Met 1 afspraak bij een psycholoog ben je er nog niet. Geef jezelf de tijd om hieraan te werken en accepteer de situatie voor wat het is op dit moment. Je zult zien dat je je over een tijdje (met de juiste hulp) een stuk beter voelt. Dikke knuffel!!
Knap hoor, goed gedaan. Enne.. Je hoeft ons niet te bedanken, je hebt het helemaal zelf gedaan. Fijn dat de dokter je serieus neemt en hopelijk knap je snel op. En geef je vriend maar een dikke knuffel, want je zult hem de komende tijd nog hard nodig hebben.. Succes en zet em op!
er zijn pieken en dalen, na 7 jaar is dat verder heel normaal, vind ik zelf, goed dat je eraan gaat werken!
Wat goed dat je bij de huisarts bent geweest! en wat fijn dat je doorverwezen bent! De eerste stap is gezet. Zet hem op!!
je hebt het over dingen ondernemen maar daar geen geld voor is.. het hoeft toch geen geld te kosten?? strand/boswandeling, oud brood opsparen en naar de kinderboerderij.. des noods via vakantie veiling een uitje bieden.. gaat er vaak ook goedkoop uit
Hey meis heb ff je topic gelezen.. Fijn dat je doorverwezen wordt, het klinkt idd wel een beetje als een depressie.. Ook als je zegt dat niks je meer boeit en als de wereld vergaat dat je er dan niet mee zit.. Probeer wat meer tijd samen door te brengen.. Je bent ook nog vriend/vriendin en niet alleen papa en mama.. Hopelijk komen jullie er samen uit! Dikke knuffel voor jou!