Hoi, Wat vind ik dit moeilijk, F. is altijd een heel lief, gevoelig en toch wel sociaal kind geweest maar ik heb altijd gevoeld dat er "iets" was. Vanaf het moment dat hij naar school gaat, zijn er een aantal gedragingen die zich met name op school uiten maar waar ik thuis ook wel tegenaan loop. Hij is nu 2 keer door een ab'er geobserveerd op school en mijn man en ik hebben nu besloten F. te willen laten testen. Niet omdat we een stempel op hem willen drukken maar om handvatten te krijgen hem te helpen. Hoe zorgen wij ervoor dat hij, met name op sociaal gebied, wat losser in zijn vel zit? De observatie die we afgelopen donderdag lazen op school vond ik wel hartverscheurend als moeder...... Het gekke is dat F. een lief, humorvol, gevoelig en toch ook wel sociaal kind is, de ab'er gaf aan dat F. toch wel veel tekenen van Asperger vertoont en bij het lezen van deze symptomen was het bijna eng hoeveel gelijkenissen hij hiermee vertoont. Zijn er moeders die in hetzelfde schuitje zitten/ hebben gezeten? Denk als er een diagnose wordt gesteld ik ook wel rust voel en toch ook wel een opluchting, maar het voelt nog "zwaar". Dankje alvast voor jullie reacties!
Hoi, hier ging het bij de oudste niet om Asperger, maar ADHD. Wij zijn sinds een paar maandjes bezig. Via school naar de fysiotherapeut gestuurd. Later via de orthopedagoog van mijn eigen werk (ik werk op een vmbo met alleen maar leerlingen met gedrags- en/of leerstoornissen) een eerste AD(H)D-vragenlijst ingevuld. Score is max 4 x een 10. Bij de juffen scoorde hij 4x een 10, bij ons als ouder 3x 10 en 1x een 9. Met die scores zijn we verder gaan kijken en bij een kinderpsychiater terecht gekomen. Hij heeft nu medicatie gekregen en geeft zelf aan, dat z'n hoofdje nu zo rustig is. De zijn met een kleine dosis gestart en dat gaat goed. Helemaal mee eens. Ik vond en vind het ook een bevestiging naar jezelf, als ouder, toe. Er is een oorzaak voor het gedrag, dat vond ik persoonlijk erg fijn. Met de diagnose kan er op school ook meer. Er is meer begrip en ze gaan gewoon anders kijken en beoordelen. Ik wil je heel veel succes wensen de komende tijd!
Wij gaan morgen voor de 2e keer naar ggz met onze oudste (4). Wij vermoeden bij hem dat er ook iets speelt. (denk zelf aan adhd met kenmerken van ass) op school waren er eerst geluiden dat het niet zo goed ging, hij is toen geobserveerd maar daar is niks uitgekomen en op school gaat het nu gewoon goed. Thuis daar in tegen.... Ik ben benieuwd wat eruit komt morgen. Zit nu op mn tel, typt een beetje lastig dus niet zo uitgebreide reactie nu.
Een paar weken geleden zijn we met onze zoon van 4,5 bij de arts van de GGD geweest. Op school gaat het niet altijd goed met onze zoon. De juf wil het schooljaar afwachten en daarna eventueel een onderzoek starten. De arts wil nu al gaan onderzoeken en daarmee hebben wij ingestemd. Wij hebben het vermoeden van ADD bij onze zoon. Hoe gaat het nu verder bij de GGD? Afgelopen week is een brief binnengekomen met formulieren die wij en de juf in moeten vullen. Wat zijn jullie ervaringen bij de GGD?
Ik ben vooral op zoek naar handvaten voor school, zodat hij daar fijn mee kan doen. En dat daar dan misschien een stempel bijhoort en hij wat extra nodig heeft... Als onze zoon maar lekker in zijn vel zit, dat is het allerbelangrijkste.
ik heb bij mijn oudste zoon ook al vanaf peuterleeftijd het gevoel gehad dat er "iets"met hem aan de hand was. hij zat altijd erg in zijn eigen wereldje, wilde graag alleen spelen, wist niet altijd goed met emoties om te gaan. tot aan groep twee werd er altijd gezegd dat het gewoon paste bij zijn leeftijd, maar toen in groep 3 een AB-er kwam observeren, haalde ze mijn zoontje er meteen uit. na verschillende observaties en gesprekken dacht ze ook aan asperger. aan de ene kant was ik erg opgelucht. eindelijk erkenning! aan de andere kant was ik heel verdrietig over de toekomst (wat ik vond op internet was nou niet zo positief!). wel hield ik mezelf voor: ook met een etiketje veranderd er niks aan mijn kind of de liefde voor mijn kind! zo is het hele circus gaan draaien. via de huisarts zijn we naar de kinderarts gestuurd. die stuurde ons naar de kinderpsycholoog. zij dacht helemáál niet aan een afwijking in het autistisch spectrum, maar aan "onrijpheid" in zijn sociale ontwikkeling. na een aantal maanden speltherapie zagen we zeker vooruitgang in zijn ontwikkeling. uiteindelijk is hij ook getest, waarbij hij "net op het randje" zat van een ass (hij had het nét niet). we zijn doorgestuurd naar een GGZ instelling waar ze gebruik maken van andere testen. daar kwam de diagnose pdd noss uit (hij was inmiddels 10 jaar!). affijn, dat wisten we toen, maar inmiddels functioneerde hij eigenlijk als ieder ander kind (zoon heeft normale tot boven gemiddelde intelligentie, dus inmiddels ook veel gedrag aangeleerd). onze zoon heeft nooit een rugzakje oid nodig gehad. echter liepen wij tegen een groot probleem aan toen we hem aan wilden melden voor het voortgezet onderwijs. de school van onze keuze wilde onze zoon niet hebben! ze verwachtten teveel problemen en aangezien hij geen rugzak(lees een zak geld voor begeleiding) meebracht zagen ze het helemaal niet zitten. na veel gepraat en geleur hebben ze hem uiteindelijk aangenomen en na een half schooljaar hebben ze schoorvoetend toe moeten geven dat onze zoon het prima doet zonder extra begeleiding (wel bijzonder voor een kind met pdd noss). hij redt zich prima en haalt goede cijfers in de brugklas havo/vwo! en dat op een school van 1400 leerlingen! de moraal van het verhaal: als ik van tevoren had geweten dat de diagnose zoveel problemen op zou werpen, hadden wij er nooit voor gekozen om hem te laten testen! hij had immers geen échte problemen die begeleiding/ extra hulp nodig hadden. het heeft ons meer problemen gebracht dan opgelost. onze derde vertoont wat vergelijkbare trekjes met onze oudste, maar geen haar op ons hoofd die er aan denkt om hem te laten testen! zolang hij niet spaak loopt op school of met vriendjes wat niet "gewoon"begeleidt kan worden, willen wij hem die stempel graag besparen! ik vind het heel goed dat er tegenwoordig aandacht is voor kindjes die "anders"zijn, maar waar ik een beetje kriegel van wordt is, dat het lijkt of elk kind een etiketje heeft. zoon nr. 2 heeft 1 kind met asperger, 2 met adhd, 1 met add en 2 met dyslexie in de klas zitten. en dat in een klasje met 14 leerlingen! sorry hoor, maar ik heb er soms mijn bedenkingen bij.
Bedankt voor al jullie reacties en excuses voor mijn veel te late reactie! We zijn nu inmiddels zover dat we via de huisarts een doorverwijzing hebben gekregen voor herlaarhof een psychologisch centrum om daar een aantal gesprekken te voeren om te kijken of ze gaat testen. Voor ons om of een aantal zaken uit te sluiten, dan wel te bevestigen en om handvatten te krijgen waar nodig. Het gaat nu best heel goed op school, maar de periodes van extra aandacht zullen terug blijven komen, vandaar dat we graag duidelijkheid willen hebben. het gedrag thuis is dermate anders, dat we er ons niet helemaal in herkennen en dat is af en toe best frustrerend en lastig. Maar goed, voor nu is het redelijk "rustig" en we kijken hoe het verder gaat. Qua weerbaarheid en sociaal gedrag hebben we zeker handvatten nodig maar we twijfelen toch wel of hij een vorm van autisme heeft. Vanaar dit traject. Het is aan ons om te kijken of en wat we ermee doen, maar ik wil nu wel eens de mening en inzichten van een professional, niet alleen bij school blijven. Ben heel benieuwd!