Ik heb toen samen met de verpleging een aftelkalender gemaakt. Elke dag zette ze savonds een kruisje dat die dag weer voorbij was. En geloof me, de dag komt, ook al lijkt het nog zo ver weg. Ik heb toen echt 10 weken lang weeën gehad, tot kotsen aan toe. Maar achteraf gezien ben ik zo blij dat ze die 10 weken is blijven zitten! Nu heb ik ook nog veel gerommel, en soms zit ik er ook doorheen, maar toch hoop ik dat ze lekker tot n week of 37 minimaal blijft zitten.
Het zijn gewoon sommige momenten dat ik er dooorheen zit. Komt ook omdat ik een nacht niet geslapen heb nu. Ga nu eerst aftellen tot 32 weken en en dan naar 34. Alles voor ons kindje. De nicu is zo zwaar nog 6 dagen en dan mag ik hier bevallen dus das eerste mijlpaal weer.
Ik heb het ook gehad. Ik heb 3 opnames gehad, remming gehad (2x, terwijl dat eigenlijk maar 1x mag). Medicijnen voor longrijping gehad enz. Het was voor mij geen pretje om stil te zitten, maar ik had het er allemaal voor over. Nu de kleine geboren is (en geen prematuur!) voel ik me ondanks alles toch schuldig. En begin ik me pas te beseffen wat er had kunnen gebeuren. Ik had wel veel harde buiken al vanaf 20 weken. Daarvoor ook al meerdere bloedingen gehad. Ik had zelf een naar gevoel en kwam, na aandringen van mijn man, daarmee bij de vk. Met de hoop dat ze me met weer een vertrouwd gevoel weg zou sturen. Maar na toucheren en echos was mijn bmm toen al korter als 2,5 cm. Ik was eigenlijk op aandringen van mijn man naar de vk gegaan. Ik wilde niet zeurderig aankomen met weer een bijzondere klacht. Maar wat ben ik blij dat hij doorgezet heeft. Anders had ze toen zeker binnen een week geboren geweest....
Zinzi. Wat knap dat je het zo lang hebt volgehouden. Wanneer begon bij jou de ellende? Ik ben blij als het over een tijdje allemaal voorbij is en we lekker kunnen genieten van onze jongens. Hoplelijk komt deze met 37 weken maar die kans is hier niet zo groot.
Het ''eeuwig'' plat liggen is zeker zwaar meiden. Persoonlijk vond ik de angst, of het wel goed zou komen, het slopendste. De weken tussen de 22 en de 32 vond ik zó slopend!! Het plat liggen wende ik vrij snel aan. Behalve de eeuwige strijd met jezelf "Wat kan wel en wat kan niet". Van de ene kant was ik al bang om een keer op visite te gaan of gewoon een avondje te zitten als er bezoek was (het zou maar net de doorslag geven?!). Van de andere kant schreeuwde alles in mij om een beetje afleiding en genieten van het leven op dat moment. Met 34 weken ging er hier ook een knop om en mocht ik heel zoetjes aan weer iets meer. Gek genoeg werden de harde buiken toen ook minder (zeker als je vergelijkt dat ik voorheen stil lag!). Ik denk toch een deel stres ook... Nu is het geestelijk een stuk makkelijker omdat ik weet dat het de vorige keer goed is gegaan, maar toch, bij alles wat ik extra doe of voel denk ik "Ga ik nu niet te ver?". Ik doe niets tegen mijn gevoel of zin in, want dan kan ik er donder op zeggen dat het fout gaat... Steeds kleine doelen stellen is ook wat mij helpt. Morgen alweer 26 weken. Geen termijn om een kindje te willen ontvangen, wel een termijn dat er steeds meer kansen komen en dat ze gaan vechten voor je kindje! 28 vind ik een hele mijlpaal en dan natuurlijk de 30-32-34 weken. Verder denk ik nog niet, het moet behapbaar blijven. Maar, als ik er op deze manier doorheen kom, dan teken in ervoor!! Voel me zoveel rustiger (in mijn hoofd vooral) dan bij mijn eerste zwangerschap! Vorige zwangerschap werd ik over 6 dagen opgenomen *niet aan denken*. Conditie viel me hier trouwens alles mee! Na de 34 weken (plat gelegen vanaf de 15 weken) ging het zoetjes aan al weer beter en niet veel na de keizersnede kon ik haast weer alles doen! Oke hij is vast niet zoals voorheen maar heb er nooit tegenaan gelopen dat ik er problemen van ondervond. Ook geen fysio gehad dus...
Hier is het niet meer alleen platliggen maar flink gerommel. Gisterochtend int zh enorme rugweeen. Werd ineens niet goed. Had koorts, voxhtverlies, hartslag van 140 waar het kindje op reageerde, en ging haast van mijn stokje. Bmm gemeten, nog steeds 1,9. Daarna begonnen de contracties. Geldrop wilde geen risico nemen en ben metern overgeplaatst. Hier weer het hele riedeltje. Infuus, bloed prikken, urine opvangrn, inwendige en uitwendige echo. Alles oke. Inmiddels was het half tien toen waren de krampen weg. Beleid is weer zo anders he. In geldrop zou ik nog tot woe remming krijgen. Hier krijg ik niks meer. Geldrop moest ik eigk minstend tot do blijven. Hier moet ik vandaag en morgen mobiliseren en maandag wrs naar huis als jet rustig is. Ik vind dat zo raar maar ja. Met baby alles goed mama is gesloopt. Slaap slecht ook.
Lig je in Veldhoven nu? Lastig he dat t dan weer totaal anders is, had daar ook erge moeite mee in mijn vorige zwangerschap. Merk nu ook dat ze het daar allemaal heel normaal vinden. Soms erg lastig. Sterkte meid!
Ja lig in vh. De kinderarts komt straks langs voor uitleg en rondleiding over de nieuwe afdeling. Mijn ctg was net niet goed dus straks nog een x. Krijg vanaf nu geen remming meer dus mocht het doorzetten wordt dat geaccepteerd
Spannend. Heb je veel last van weeën of deed de baby het niet goed op de ctg? Ik denk aan je! Je bent iig al verder dan bij je zoontje, dat is al fijn meis!
Missiemaartje!!!! Ik kom even langs om te kijken hoe het hier gaat en lees nu je laatste stukjes. Potverdomme na al die bedrust die je in deze zwangerschap hebt genomen. Wat baal ik voor je meis! Echt... 1.9 werd ik destijds mee opgenomen... Ik ga duimen dat het toch nog even stabiel blijft. Vanaf 32 mag je in een streekziekenhuis liggen namelijk. Oh mijn vingers draaien voor je. Probeer je ons zover dat kan een beetje op de hoogte te houden??? Dikke virtuele knuffel. Alles komt uiteindelijk goed....
Zet m op Maartje. Moet de hele tijd aan je denken. Ik had bij mijn dochter met 32 weken 2 cm ontsluiting en alsmaar weeën maar toch bleef ze zitten. Hopelijk houd je je kindje nog even binnen!! Kom de hele tijd checken of er al nieuws is hier....
Voor alle anderen, ik heb missiemaartje in een ander topic leren kennen maar ik schrijf hier niet actief mee. Helaas is mijn vorige zoontje ook geboren door een verkorte baarmoedermond. Met 32 weken. Op dit moment 27 weken zwanger en dus ook prolutonspuitster. Alle anderen hier ook veel succes natuurlijk!
Ja wat een gedoe zeg pff had hetzelfde als jou ook in veldhoven en ook ik heb een rondleiding gekregen op de nicu... Groeit je kindje wel goed?? Ik zit hier nu echt mijn dagen uit te zitten. Het is echt eel erg aan et rommelen. Hoop dat de kleine snel komt hou vol meid we duimen hier allemaal voor je!
Hoi, Lees nu je verhaal en is voor mij heel herkenbaar. Ben ook zwanger van mn 2e kindje en ook problemen met korte bmm. Was bij 28wk 22mm, bij 32 veel harde buiken (ondanks rust) bmm verkort nr 13mm, gelijk doorgestuurd nr t ziekenhuis, longrijpinsinjecties gekregen en medicatie tegen baarmoedercontracties. Na 6 dagen situatie stabiel en mocht naar huis. Thuis verder zoveel mogelijk rust, medicatie door blijven slikken, ben inmiddels 36wk, had niet verwacht dat we dat zouden halen Wens je heel veel sterkte, en duim met je mee, dat je kleintje nog lekker een paar weekjes mag blijven zitten! Rubin.
Heel spannend Maartje, hoe is het nu? Heb ik dat van jou Duchess, dat ze in Veldhoven al vanaf 28 weken niet meer remmen? Weet jij daar de rede van? Hoe is het nu wat meer buiten je bed? Hier weer even stil staan bij de 26 weken. Op naar de volgende mijlpaal
Academische ziekenhuizen remmen vanaf week 26 inprincipe niet meer. Toen ik mijn vorige zwangerschap met 29 weken werd overgeplaatst omdat mijn weeën door de remmers gingen in het Catharina (waar ze me zouden remmen tot week 32 of zelfs 34 als het er niet doorheen was gegaan) kreeg ik nog 2 dagen remmers voor de longrijping in tabletvorm en daarna was het klaar. Ze waren toen op dat moment bezig met onderzoeken die inmiddels afgerond zijn, waaruit bleek dat een baby na de 26 weken beter op een NICU kan liggen met goede zorg dan in de buik met alle medicatie en stress en zorgen. Ik vond dat toen heeeeel moeilijk maarja, ze wilden echt niet meer remmen. Vond vooral de omschakeling enorm. Maar in een streekziekenhuis is geen NICU aanwezig, vandaar dat ze daar langer remmen en als je dus er doorheen komt voor de 32 weken, je wordt overgeplaatst naar een academisch ziekenhuis.
Wat raar! Ik heb toen in overleg met veldhoven gewoon remmers gekregen met 26 en 28 weken. Nu heb ik ze gehad met 25 en 31 weken maar dat was wel volledig de keuze van geldrop. Hier gaat het goed. Tis rustig en ze kunnen niks meer doen dus ik mag naarvhuis morgen. Wel raar hoor. In geldrop had ik nog tot do moeten blijven met remming, hier krijg ik niks meer. Maar ben allang blij dat het rustig is.
Rubin. Wat goed dat je het al zolang volhoudt. Wat voor medicatie krijg je? Hoe gaat het met de andere meiden?