Ik moet even gillen want kan er echt niet meer tegen! Iedereen om mij heen lijkt wel vanzelf zwanger te worden! Nu om mij heen: 2 schoonzussen, m'n beste vriendin en 2 collega's en bijna allemaal nog direct in de eerste maand, maar allemaal binnen 3 maanden! Ik kan er niet meer tegen, wij zij. Met z'n tweeën langer bezig dan zij met z'n 10-en bij elkaar! Hoe moet ik nou straks blij voor iedereen zijn bij de geboortes? Terwijl het bij ons niet lijkt te lukken? Ik ben zo ontzettend verdrietig!
ja meid dat is idd onwijs verdrietig om dat om je heen te zien. maar ik heb het omgezet in genieten van een baby het vasthouden en alles wat er om heen gebeurt. ik heb nu nog de kans om het even goed af te kijken hoe iedereen het doet en hoe het niet moet hahahahha. me broer heeft paar dagen terug een baby gekregen nou gewoon genieten er van. en natuurlijk is het soms k*&^ om dat zo te zien om je heen. maar onze tijd komt nog joh!!! gewoon proberen vol te houden voor je het weet heb je je eigen kleintje in je hand!!!! kop op we zitten in t zelfde schuitje. iedereen hier op de site ( die nog zwanger moet worden dan)
ik kan mij je gevoel goed voorstellen, je wilt zelf ook zo graag en dan horen dat anderen om je heen wel zwanger zijn. Dat is moeilijk. Wij hebben erg lang op onze dochter moeten wachten en om ons heen hoorden wie in die tijd ook dat er veel zwanger waren, men vertelde er dan ook nog bij dat het zo snel was en dat ze het niet hadden verwacht. Ik moest dan wel slikken, want wij waren al zo lang bezig en nog niet zwanger. Ik weet hoe moeilijk het is, maar probeer het je zelf niet nog moeilijker te maken. Neem even de tijd om te verwerken, maar ga dan samen met hen er voor hen zijn, blij zijn en probeer mee te genieten. Sterkte ermee!
Bedankt voor jullie reacties. Ik vind het heel knap hoe jullie ermee omgaan want ik kan eigenlijk bijna niet blij zijn voor de anderen en niet genieten van hun verhalen over hoe het allemaal is.
Dat kon ik ook niet in t begin hoor. Maar ik heb zoe iets van...als ik het een ander niet gun krijg ik t zelf ook niet. En nu lukt t wel. Dus geeg je zelf idd de tijd.
Herken het helemaal meis! Ik ben zelf nu bijna 4 jaar bezig en in die tijd al 5x tante geworden, en hoeveel vrienden er een kindje hebben gekregen ben ik de tel van kwijt. Het is gewoon oneerlijk qua gevoel... Even een dikke digitale knuf voor je! Hoe ik er mee om ga... tja... als ik hoor dat iemand zwanger is, dan wordt ik boos en verdrietig... maar nu ondertussen na zo veel jaren, wordt t gevoel hoe gek misschien ook iets minder. Hoe ik er naar probeer te kijken is dat hun er niets aan kunnen doen dat ik erg moeilijk zwanger raak, ik ben blij voor hun dat alles wat ik heb moeten mee maken, zij niet hoeven mee te maken. Maar goed dat haalt niet weg dat ik ook nog steeds wel eens boos en verdrietig ben (vooral na mijn 2 miskramen afgelopen jaar)
Ik ben nog maar even bezig, dus niks vergeleken met jou/jullie en ik wil je gewoon even een digitale knuf geven! Want wat ben JIJ sterk en je hebt alle reden om eens flink boos en verdrietig te zijn hoor, want als je iets zo graag wilt en het lukt maar niet, is het niet gek dat je het moeilijk vindt als een ander er zo 'makkelijk' over praat en doet alsof het 1, 2, 3 appeltje, eitje gelukt is.... dikke kus!! Petje af hoor voor jou/jullie degenen die al zo lang bezig zijn!
Ik herken het gevoel. Wij zelf zijn ook al even bezig en wij zijn al enkele obstakels tegen gekomen. Ik heb zelf heel diep gezeten, ik heb weken aan een stuk getankt. Ik weet niet helemaal hoe ik uit die put ben geraakt maar het heeft me wel geholpen om mijn verhaal tegen enkele mensen te doen en om het neer te schrijven op het forum. Ik heb een schat van een man, hij blijft steeds positief en hij heeft machteloos moeten toekijken hoe ik in die diepe put zat zonder dat hij mij er uit kreeg. Hij had het niet zo graag dat ik met mijn verhaal naar buiten ben gekomen, maar hij ziet nu wel dat ik het nodig had want dat ik niet meer verder kon. Ondertussen heb ik nog steeds enorme last als mensen rondom mij zwanger worden, bevallen of zelfs nog maar tante worden. Ook kan ik er niet zo goed tegen als het over kinderen gaat. Maar dit is niets vergeleken met de put waarin ik zat. Misschien hebben wij ongewenste kinderloze vrouwen het gewoon nodig om af en toe in die diepe put te gaan zitten... Doe je verhaal bij iemand en laat je verdriet er uit, dat zijn volgens mij de dingen die er bij mij voor gezorgd hebben dat ik niet meer helemaal onderin de put zit...