TS, ik begrijp je helemaal! Hier ook de eerste weken alleen maar gehuild en gehuild (ook bij ons op schoot!) en overdag niet kunnen slapen en 's nachts wel van uitputting.... Uiteindelijk via de HA bij de KA terecht gekomen en nu is ze opgenomen en krijgt ze al een paar dagen medicatie voor reflux en het gaat nu al beter!!! Heb vandaag al gemerkt dat ze weer wat rustiger is en alweer iets beter slaapt dan gisteren. Het is ook echt moeilijk; heb zelf ook een PPD gehad na de geboorte van mijn zoontje en begrijp wat je bedoelt. De draagkracht is niet voor iedereen hetzelfde! Als ik 's ochtends wakker werd draaide m'n maag al om bij de gedachte van een nieuwe dag. Ook nu dreig ik weer die kant op te gaan dus heb zeer bewust het besluit genomen (OOK in het belang van mijn kinderen!) om even een stapje terug te doen en van de gelegenheid gebruik te maken om bij te tanken. Je kleine heeft er niets aan als jij straks volledig over de rooie bent. Kunnen je schoonouders een keer een nachtje overnemen zodat jij bij kan slapen? Of een goede vriendin misschien? En als jij denkt dat er iets niet goed zit (reflux o.i.d.) dan idd zo snel mogelijk naar de HA want je moedergevoel zit er meestal niet naast!
Doorzetten zou ik niet doen, niet alle kinderen zijn gebaat bij inbakeren. Bovendien lost inbakeren reflux niet op. Het kindje van TS heeft, naar mijn idee, veel meer aan alles schuin zetten en evt. op de buik slapen.
Ik ga denk ik alles maar schuin zetten. Ik schrik wel van alle boze reacties. Ik denk dat ik overbezorgd ben. Ik weet niet of ik achter het idee van op haar buik slapen sta. Vind het eng haar ingebakerd op haar buik te laten slapen. Ben bang dat ze straks stikt ofzo. Maar ik ga het in mijn achterhoofd houden. Ik ga niet op alle reacties in want dan ben ik een uur bezig. Bedankt voor alles adviezen.
Hier ook een huilbaby gehad, wat een rot babytijd bij de 2e was dat terwijl het zo mooi had moeten zijn. Het is echt overleven als je kindje zo huilt. Ons zoontje had verborgen reflux, heeft 10 dagen in het zkh gelegen, kwam thuis met zantac, ingedikte voeding en lactulose voor het poepen. Daarbij had hij ook ontzettend last van krampjes. Daarvoor gebruikte ik Cinababy druppeltjes die deed ik in elke flesen de krampen werden merkbaar minder. Ook wou hij de hele dag bij mij liggen,daar heb ik mij aan over gegeven want ertegen vechten kostte echt teveel energie. Ook had ik er nog een peuterpuber bij lopen, die ook haar aandacht nodig had. Omdat hij overdag niet veel sliep gingen de nachten juist wel erg goed. Omdat hij overdag bijna niet sliep, ja bij mij op de arm, hebben we toen een schommelstoel aangeschaft, hij werd er heerlijk rustig van en sliep er zelfs in. Zo had ik ineens een paar uurtjes voor mezelf en voor mijn dochter. Dat was echt een uitkomst. Na 3 maanden werden de krampjes minder en was het een vrolijk manneke, toen kreeg ik de klap. Ik heb wel eens gehad dat ik hem onder de douche hoorde huilen terwijl hij heerlijk lag te slapen.....depressie? Geen idee, ben nooit naar de huisarst geweest terwijl dat nu achteraf wel beter was geweest. Ook het zkh bood destijds maatschappelijk hulp aan maar heb dat toen afgeslagen omdat mij niks mankeerde en als het huilen over was dat ik mij dan ook beter zou voelen....not dus. Het enige waar ik nu nog last van heb is dat ik soms snel geiiriteerd ben en ik kan niet tegen hard geluid, verder gaat het goed.Het is nu ook 2.5 jaar geleden.Het is echt een zware tijd geweest, en jij staat er ook nog alleen voor. Schakel zoveel mogelijk hulp in, als het verborgen reflux is moet je natuurlijk medicatie hebben, als dat niet helpt tegen het huilen bezoek eens een osteopaat.Dat hadden wij ook gedaan als de medicijnen niet waren aangeslagen. Ik weet dat je het nu niet inziet maar dit gaat echt over!! Maar je kunt het niet alleen! Heel veel sterkte, ik weet wat je doormaakt!
Je hebt het denk ik verkeerd gelezen. Ingebakerd op de buik mag niet. Je kunt wel of inbakeren (bij reflux alleen als het kind heel schuin ligt), of op de buik proberen.
Zeker alle reflux regels gaan toepassen! Dis alles ophogen, vaker kleine beetjes voeden en voeding indikken.. En zorgen als je dinsdag naar de ha gaat dt je een doorverwijzing voor de KA krijgt... Je kleine kindje heeft wss onzettend veel pijn! Doe daar dus wat mee en help haar! En laat je nie afschepen bij de dokter met de dooddoener "alle baby's huileb"
Of de dooddoener dat alle baby's spugen...! kom op voor Britt, dan gaat het vast gauw beter met haar en met jou ook!!
Veel sterkte meid, je hebt het momenteel erg zwaar zo te lezen. Wanneer komt je vriend terug van het booreiland? Er zijn goede tips gegeven. Hopelijk lukt het om Britt wat rustiger te krijgen/minder pijn. En echt: het wordt beter. Ze blijft niet voor altijd zo!
Je mag ook BESLIST NIET beiden doen! OF inbakeren OF buikligging, maar beslist niet tegelijk! Hier een tijdje ingebakerd, maar de reflux was zo heftig dat alles met enorm schuin zetten toch nog omhoog kwam zetten dan, dus toen overgegaan op buikligging en gestopt met inbakeren weer. Wat betreft buikligging: we zijn met z'n allen enorm bang gemaakt voor buikligging, maar onze kinderarts raadde ivm de reflux JUIST buikligging aan, omdat maag en slokdarm dan in een hoek liggen waardoor terugstromen van de voeding gewoon moeilijker is. Bovendien voorkom je dan ook dat ze stikken in de eigen voeding, wat bij refluxkinderen in rugligging een heel reeel gevaar is. Bij reflux is rugligging doorgaans gevaarlijker dan buikligging!
Wat betreft dit stukje van je reactie nog even: de manier waarop je jezelf toestaat te kijken naar dingen, maakt of breekt alles. Wij hebben hier voor de tweede keer een dochter die erg veel huilt, heel veel gezondheidsklachten heeft en tussen 2,5 week en 2 maanden hebben we zo'n 6 ziekenhuisopnames en nog een aantal 'bezoekjes' aan de spoedeisende hulp, eenmaal met ambulance zelfs, gehad. Op het moment dat je jezelf toe gaat staan weg te zinken in al die ellende, zink je ook weg. Dat moet je jezelf echt niet toestaan, want daar ben je zelf niet mee geholpen en je kind al helemaal niet. Dat je af en toe even de ogen uit je kop jankt is helemaal normaal en dat je om de haverklap denkt: dit red ik niet, is ook normaal. Maar: het helpt om dan elke keer te denken: OK, nu is nu en nu ga ik dit doen of dat doen en dan zie ik daarna wel weer verder. Dat betekent VOORAL NIET dat je het in je eentje moet gaan zien te rooien. Juist niet. Je hebt al hulp ingeschakeld door naar je schoonouders te gaan: heel goed! Zorg ook dat iedereen die jou zijn of haar hulp aanbiedt, iets te doen krijgt. Heb ik hier gedaan deze tweede keer met een huilbaby en dat heeft een enorm verschil gemaakt met hoe dingen gegaan zijn ten opzichte van hoe dingen gingen bij onze oudste dochter! Mensen die willen helpen? Graag: ik heb nog een was liggen, het huis moet gestofzuigd, ik wil een keer douchen met de handen vrij, er moeten boodschappen in huis komen, enz enz. Schakel ze in, maak gebruik van ze! En als ze zichzelf niet aanbieden, ga je ze opzoeken, ga je het vragen! Verder zoveel mogelijk loslaten wat jij moet. Je moet helemaal niks, het enige wat je moet is je dochter de dag door helpen. En alles wat het je daarbij gemakkelijker maakt, moet je aangrijpen. Draagdoek? Aanschaffen! Slapen? Zodra zij slaapt! Samen slapen? Doen! (Ik kon op een gegeven moment een paar uur achter elkaar slapen liggend met een stapel kussens in m'n rug en baby op m'n buik...) En wat anderen ook al zeggen: laat je vooral niet afschepen met 'dit hoort erbij'. Heb ik bij m'n eerste gedaan en uiteindelijk kwam hier toen pas na 2 jaar een beetje rust... Schrijf heeeeel concreet op hoe een dag verloopt, voor je naar een arts gaat. Hoevaak huilt ze, hoe lang, wanneer precies, (hoe lang na voeding, enz enz). Film het huilen, zodat je het kunt laten zien. Maak alles zo concreet mogelijk, dan heeft een arts ook weer duidelijke punten om een goede diagnose te stellen. Heel veel ouders zeggen namelijk dat hun kind veel huilt. Ik kreeg die reactie ook wel, als ik vertelde dat Thirza, of Caitlyn de laatste maanden, veel huilde. Als ik dan vertelde dat er hier bij Thirza 12-16 uur per dag gehuild werd, of bij Caitlyn 10-14 uur, verbleekten een hoop mensen wel en dan werd er nogal eens gestameld dat dat wel heeeeeel veel was idd. Als ik dan vroeg hoe veel zij met veel bedoelden, bleek dat vaak om maar een uur of 2-3 te gaan per etmaal... (En ja, een uur of 2-3 per etmaal mag je veronderstellen als 'hoort erbij als je een baby krijgt'). Een arts kan dus niet zo veel met 'heel veel'. Een arts kan wel wat met 10-14 uur per dag, of met 'het gaat beter, we zitten nu op 5-6 uur per dag, dus we zijn er nog niet'.
@ aapje: ik sluit me helemaal bij rozemarijke aan! Hier werkt buikligging alleen absoluut niet, komt alles toch echt juist omhoog. Mijn mannetje ligt op zijn zij in een zijslaapkussen, dat zou je ook nog eens kunnen proberen, maar dan ook niet ingebakerd hoor! En idd vraag echt hulp aan mensen om je heen, je hebt t al ontzettend zwaar en als je dan ook nog eens t hele huishouden in je uppie erbij moet dien stort je helemaal in! Ik heb gister en vandaag ook weer behoorlijke breek momenten gehad en heel veel gehuild. Je wil zo graag dat je kindje geen pijn meer heeft, vrolijk is en bijna niet meer huilt! Daarbij heb ik ook nog zware bekkeninstabiliteit en dat maakt t er niet makkelijker op! Gelukkig heb ik een hele lieve moeder die me regelmatig even helpt in het huishouden of m'n mannetje even meeneemt zodat ik bij kan tanken. Vanmiddag zou ze hem ook meenemen, maar ik was zo moe dat ik samen met mijn mannetje op ons bed in slaap ben gevallen. M'n kereltje was ook echt doodop, dus we hebben 2 uur samen liggen tukken. Toen mijn moeder aankwam lagen we nog in bed en toen heeft zij de strijk voor ons gedaan, zo fijn!
Och meis sterkte ,en geef niet op! Ga desnoods vol over je toeren naar de ha post als je het niet meer trekt. En spreek de waarheid hou je niet groot
Onze dochter huilde ook heel veel,bij alles wat ik met haar probeerde te doen.... ook spuugde ze ontzettend en had last van kramp,heel veel kramp.na 6weken zijn we bij de hap terecht gekomen omdat ze elke fles die ze dronk de helft weer uitspuugde. Maar artsen vonden het geen reflux dus weer terug naar huis. Hen overgegaan op friso comfort voeding en het werkte. Het spugen werd midner en indd alles schuin zetten. Voor de rest heeft ze de eerste vier maanden in de draagdoek gewoond omdat ze niet in dr eigen bed wilde slapen en omdat ik nog een zoon had van toen twee en die ook zn aandacht wilde en natuurlijk het huishouden. Ik heb wat met haar op mn birst/buik staan strijken,stofzuigen en dweilen Ik dacht soms ook "jeetje waar zijn we aan begonnen" en "zal ze altijd zo onrustig blijven???" Maar jeetje wat is ze verandert! Ik hoef me maar te bewegen en ze lacht. Ze kan een uur in de box liggen zonder een kick te geven. Ok slapen is nog een puntje maaaar niet elk slaapje gaat meer gepaard met een hoop gehuil/gekrijs. En de nachten zijn een beetje een rommeltje maar dat neem ik maar voor lief Het is echt evsn doorzetten,de eerste maanden zijn ontzettend zwaar!! Denk echt wel dat er meer ouders zijn die denken "jeetje is dit het nou?" Probeer te praten over je gevoel met vriendinnen,vraag aan de ha een gesprek aan bij psycholoog ofsow. En missch kan je kleintje wel een of twee keer in de week bij opa en oma slapen? Zodat je een avond/nacht en missch een (half)dagje voor jezelf hebt. Even iets anders dan de zorg voor je kindje! Voelt missch niet leuk (ik "moest" dit ook van psycholoog voor pnd na geboorte zoon) maar je zult zien dat als je je kindje dan weer gaat halen je jezelf weer wat opgeladen hebt en er weer een beetje beter tegen kan. Het is helemaal niet gek om ook even aan jezelf te denken! Succes meid,verdere tips zijn al gegeven. Ik hoop dat je er wat mee kunt en dat de ha uitkomst bied en dat het snel beter gaat. Je kindje is een geschenk en ze zijn maar een keer zo klein en het gaat al zo hard! Dikke knuffel voor je!
Ik las ook nog even alle reacties en sommige zijn idd een beetje hard hoe lief iedereen het ook bedoelt. De een is nou eenmaal opbouwender dan de ander. Waar jij nu gewoon behoefte aan hebt is om te horen dat je niet de enige bent met een kindje dat veel huilt en dat het allemaal goed komt. Had ik ook. Iedereen om je heen lijkt dan opeens baby's te hebben die nooit huilen en altijd maar lachen. Joh, ik denk dat iedereen weleens een keer (stiekem) keihard heeft meegejankt als je kindje zo huilt. Ik wel hoor en niet zo zuinig ook.. lekker dramatisch met van die grote snikken erbij, uit vermoeidheid en omdat je bezorgd bent over je kindje. Vooral als je het over het algemeen in je eentje moet doen. Dus laat je tranen maar gewoon stromen, lucht alleen maar op! En probeer met een vriendin erover te paten. Misschien dat opa en oma eens kunnen oppassen dat je er ff uit kan voor een bakkie koffie of een middagje shoppen. Ik ging 's avonds gewoon buiten een rondje lopen in mn eentje ... Lekker ff frisse lucht en daardoor weer een frisse start. Helpt echt! sterkte hoor, komt echt goed!!!!!
Het is ook echt heel zwaar als je kindje veel huilt. Maar het is extra zwaar als je al opgenomen bent geweest en met een PND zit. Of zat. De kans op terugval is daardoor enorm groot. En dan is het helemaal moeilijk om positief te denken. Ik herinner me je eerste topic nog toen Britt een paar dagen oud was. Ik snap je situatie helemaal, als je wilt PB-en mag dat. Sterkte!
Ik vond de eerste weken als moeder ook loodzwaar.. Had van te voren niet verwacht dat het me zo tegen zou vallen. (behalve de mooie en leuke momenten natuurlijk en dat je zo'n mooie baby hebt gekregen) Ik was onzeker over of ik het wel goed deed en idd alle andere baby's leken nooit te huilen en altijd maar vrolijk en die van mij huilde 'altijd'. (wat niet helemaal waar was) Baby's moeten nog aan zoveel dingen wennen en vooral de darmpjes kunnen nog wel eens van slag zijn. Nou heb ik geen baby met reflux, maar dat is natuurlijk nog een stuk heftiger. Sterkte meid! Je komt er wel doorheen Schaam je er niet voor om hulp te vragen.
Ja dat veroorzaakt zeker pijn. Bij mijn dochter geloofden ze me niet in het ziekenhuis, omdat ik overspannen was na de geboorte van mijn dochter. Uiteindelijk bleek ze al echt brandwonden in haar keel te hebben. Dus ik zou als ik jou was toch echt snel naar de ha gaan en je door laten verwijzen naar de ka, zodat ze eens goed kijken wat er mis is. Het is voor jou heel vervelend, die vermoeidheid, maar voor je kind is dit echt nog veel erger, die kan niet even weg lopen als ze het moeilijk vindt. En verder, het is gewoon loodzwaar met een kleine baby. Zeker met een huilbaby. Mijn jongste huilde ook veel, en ik werd daar ook echt knettergek van.. Maar, bij alles begon ik te denken, ook dit gaat over.
Ik zit je posts te bekijken maar ik kan nergens terugvinden dat je maatregelen treft mbt. de Reflux. Daar heb je niet alleen je kindje mee maar ook jezelf. Het is een erg pijnlijke aandoening en dit kan al het huilen veroorzaken. Verdik de voeding eens met jbp. en zet het bedje schuin, hou je kindje goed schuin bij de voeding en leg haar na de voeding ook schuin in bv. een wipstoeltje. Dit advies zal je ook gaan krijgen van je HA. Je moet de reflux echt heel serieus nemen er zijn kindjes die in het ziekenhuis belanden met een verbrande slokdarm. Hier 2 kindjes met reflux en wij springen daar echt heel zorgvuldig mee om anders is het narigheid. Je moet je kindje het zo comfortabel mogelijk maken met zoiets als Reflux want het is geen pretje voor ze.