Och, Maartje ik zie dit topic nu pas- maar wat ontzettend kl#te dat jou dit nou ook nog moet overkomen . Alsof er al niet genoeg was. Bah!!! Ik vind het heel stoer dat je de knoop zo snel hebt doorgehakt en het wilt laten doen. Ik kan me zo goed voorstellen hoe immens moeilijk het toch moet zijn om zo definitief afscheid te moeten nemen van die minuscule kans dat het toch natuurlijk zou gebeuren. Ook al weet je dat dit toch niet gebeurt. Ik zag het zelf altijd alsof als we in ieder geval ook al was het maar één keer rond de eisprong seks hadden, dat ik dan in ieder geval het "recht" had om weer even weg te dromen bij het idee 'wat als....'. Tegelijkertijd, wat is die valse hoop en die dromen die alleen maar dromen zijn waard als de kans echt onmogelijk klein is en dit je een betere kans gaat geven bij IVF. Ik zou ook absoluut gaan voor het weghalen van de eileiders, dat is gewoon de rationele beslissing, maar dat maakt het niet minder moeilijk of k@t. Wat ontzettend shit ook dat je nu ook nog eens zo lang moet wachten. En dan die gedachte dat dit allemaal al jááren bekend had kunnen zijn en je misschien wel veel sneller zwanger was geworden van je dochter als je dit eerder had laten doen. Ik hoop echt dat je toch wat eerder terecht kunt, omdat er misschien iemand afzegt ofzo. Is het een optie om te kijken of er nog een andere ziekenhuis is waar je dit eerder zou kunnen laten doen? *knuffeltje!!*
Kiekske en Stiertje. Thnx voor die tip! Wellicht heel stom maar ik had er niet 123 aan gedacht... Ik zal het gaan overleggen met de arts!! Nana, wat fijn dat jij mij ook in dit topic bent komen opzoeken. Dank je wel voor je lieve berichtje. Jouw tip om te kijken of ik niet ergens anders eerder geholpen kon worden was ik al mee bezig geweest Ik heb behalve mn eigen ZH en de Duitse kliniek ook nog een ander ZH en een andere kliniek (wel in NL) gevraagd of zij mij verder kunnen helpen. Het ZH vindt het te gecompliceerd en de kliniek doet zelf niet dit soort operaties. Ze zouden bij een ander ZH hebben kunnen bemiddelen (daarom contact gezocht) maar helaas: ook van die kliniek een afwijzing. Ze gaven me wel de tip een ander ZH nog te contacten. Dat heb ik vrijdag niet meer gedaan. Ik was er zo moe van, zo moe gestreden... Ik weet alleen nog niet of ik dat ZH ook nog het ga vragen. Die kliniek in NL en het ZH in NL waar ik dus mijn vraag ook uitgezet had wilden mijn medische geschiedenis op de mail hebben want dan gingen ze het overleggen in het team. Als dat ene ZH dat ook weer verlangt stuur ik weel medisch vertrouwelijke gegevens naar een ZH welke mij ook vast wel weer niet zou willen helpen Oke, klinkt pessimistisch, maar ik durf nu even niet vrolijk hierover te denken Gisteravond ben ik met een groepje vrienden op stap geweest. Eigenlijk wilde ik afzeggen. We zouden eerst naar de bios en daarna naar een discotheek. Alleen bleek manlief al plannen voor 's avonds te hebben (en dat ook al in mn agenda te hebben geschreven maar dat had ik niet gelezen haha) en onze dochter kan moeilijk alleen thuis blijven Daarom afgesproken dat hij op tijd thuis zou komen en dat ik daarna naar het verderop liggende stadje zou gaan. Alleen ik was zo moe, had nergens meer zin in en zat nog zo met mijn gevoelens over de MMM. Alleen toen bleek dus dat er van uit was gegaan dat ik terug zou rijden dus een paar waren met het openbaar vervoer gegaan omdat ik die 'nooit drinkt' wel zou kunnen rijden haha. Dus het bad laten vollopen, mezelf oppeppen, haartjes wassen, make-up op doen, uit bad gaan en een schandalig sexy rokje aangetrokken en toen ben ik gegaan. Wat heb ik een leuke avond eh nacht gehad. Ik rolde om vijf uur mn bed in maar het was heel leuk. We hebben de hele nacht staan dansen. MMM gebeuren bleef wel lang in mn hoofd. Zo vroeg ik me mezelf af of ik na de operatie mezelf nog sexy zou kunnen voelen als ik op een bepaald liedje aan het dansen was... Slaat ongetwijfeld nergens op, maar blijkbaar zit dat gevoel van vrouwelijk zijn in combi met mn fertiliteitsorganen en onderdelen mij nog altijd heel hoog. Vandaag heel fijn met mn mannetje gesproken. Soms is het echt vreselijk lastig om met hem in gesprek te gaan. Hij kan soms gesprekken zo snel afkappen, terwijl ik vaak een behoefte heb om ergens over te hebben. Niet dat er dan kwade wil van hem in zit, dat hij me niet zou willen aanhoren. Maar hij vindt het soms gewoon heel lastig om met gevoelens ed om te gaan... Zeker als het zulke verdrietige gevoelens van mij zijn en hij ziet mij uiteraard het liefst gewoon vrolijk en blij en gelukkig en zorgeloos. Maar daardoor heb ik soms zo het gevoel dat hij voorbij gaat aan mijn gevoelens. Maar ik word steeds wijzer in hier samen met hem mee om te gaan. Ik word niet altijd meer 123 boos maar zeg op een rustige manier wat ik van hem nodig heb en vraag of hij mij daar bij kan helpen. Zodoende hebben we vanmiddag een heel fijn gesprek gehad waarin ik hem kon vertellen van mijn verdriet, maar ook mijn boosheid over het gebeuren. Nu ik dit typ komen de tranen ook weer omhoog in mn ogen. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden hoe dit al die jaren over het hoofd is gezien. En wat vind ik het moeilijk hoe er nu ineens moeilijk gedaan wordt over het probleem op te lossen (mijn eileiders te gaan verwijderen). Afgelopen augustus was de laaste poging mislukt. Maandenlang gedacht nooit meer te gaan IVF'en, aan het einde van het jaar besloten het toch te gaan doen, mn borstvoeding heb ik afgebouwd en gestopt (snik) om DHEA te kunnen gaan slikken en daarmee was ik in januari van dit jaar gevoelsmatig gestart met de poging. We waren weer bezig om de IVF voor te bereiden. En het gesprek vorige week ik DD was bedoeld om kort voor de start alle neuzen dezelfde kant op te laten wijzen zodat we tot het perfecte op maat protocol zouden komen. En de Pipelle, welke ik twee dagen na Het Vreselijke Nieuws zou ondergaan was ook zo'n spannend startschot! Tuurlijk, ik zou pas beginnen met de officiële poging met mn menstruatie en dan wanneer ik zou gaan spuiten, maar we leefden er al zo lang naar toe. Manlief en ik hadden zelfs afgesproken dat we na oudjaarsavond/nieuwjaarsnacht allebei geen enkel alcoholisch drankje meer zouden drinken tot aan de punctie zodat we dat ook eens 100% braaf hadden aangepakt. Het schijnt dan wel zo te zijn dat zo nu en dan een drankje of zelfs doorzakken wel oke nog is, maar dit gaf mij wel een fijn gevoel. Voor Jan Doedel dus geweest. Voor mij geen ramp, maar manlief ook niet, maar hij vond het wel eens jammer bij concerten of feestjes. Voor niets dus. Ook dat irriteert me omdat manlief dus dat ontzegt is voor Jan Doedel... Vanavond is hij een avondje naar een concert. Ik kreeg net een sms van hem dat hij een glas bier in zn handen kreeg geduwd. Waarop ik maar heb geantwoord dat ik hoop dat het hem smaakt, maar niet zo goed als mij laatst de negerzoenen (had toen uit frustratie een heel pak opgevreten... ) met nog een kusje-smiley er achter. Vond het wel heel erg lief van hem dat hij het mij even smste. Niet omdat hij ook maar ergens toestemming hoeft te vragen, maar het voelt wel fijn dat hij dit niet 'stiekem' doet. Ofzo. Ja, ik moet MamavanH gelijk geven: ik heb een heel lief mannetje Mijn eigen rots in de branding. En daarnaast is hij ook nog eens super stoer, en knap en en en nog zoveel meer. (En toch mopper ik soms enorm op hem en vind ik hem soms best een beetje irritant ) Vanavond alleen thuis dus. Met laptop aan en een word documentje open, mn studieboeken open en een schaalte gezouten luxe nootjes voor me. Nog een uurtje werk en dan ben ik klaar voor vandaag. Dan dan mag ik lekker gaan bankhangen met heerlijke olijfjes, olijf/tomaat/kaasbrood en eiolie van de Marokkaan op de markt. Ook heb ik vandaag bij een olijfoliewinkel een flesje lekkere olijfolie laten vullen (shit zag pas bij het afrekenen dat die prijs per 100 ml was en in het flesje 250 cc zat ) dus dat ga ik straks met wat zeezout en dat brood dippen. Luxe avondje voor mezelf. Had ik wel verdiend.
Ha, ha, ha....dat laatste kleine zinnetje hoort gewoon volgens mij erbij ... en die grotere letters zijn geweldig, fijn dat je zo van je mannetje houdt. Knuffel voor je gevoelens en wat heerlijk dat je toch bent gaan stappen. xxx
Geniet van je avondje en fijn dat je toch leuke avond hebt gehad gisteren... Ben wel benieuwd naar je outfit hoor ... En nu jezelf even verwennen... Goedzo! Mogen 'wij' hier met zijn allen volgens mij best vaker doen! Ook mooi te horen dat jij en Maartjeman goed met elkaar hebben gepraat, dat hij er de tijd voor nam... Dikke knuffel!
He Maartje, wat lees ik nu weer. Dit kon jij alleen zeker weer bijhebben... Not. Het is soms zo oneerlijk verdeeld, waarom, vraag ik me vaak af. Ik probeer nu de zin daarvan in te zien, een reden, een nut, verder te kijken dan mij eigen belevingswereld, maar het is sms verdomd moeilijk. Of je je minder vrouwelijk zou voelen na zo'n ingreep, tja, ik denk dat dat toch vooral een mentale kwestie is. Ook al weet ik dat elke vergelijking volleding mank gaat, kan ik me zo indenken dat het hetzelfde is met wat mijn man ervaart, dat zijn mannelijkheid aangetaat wordt door zijn beschadigde zaadleiders, zijn bijna niet aanwezige bewegelijke zaadjes etc. Maar vind ik mijn manntje daardoor minder mannelijk?... Zeer zeker nee. En ik denk dat je vriend dat ook niet zal vinden. En toch begrijp ik een beetje je gevoelens, je verdriet, de klap die je weer in je gezicht krijgt. Alweer een teleurstelling, dat sprankje hoor zomaar utgedoofd. Je moet wel heel sterk in je schoenen staan om dit zonder morren te incasseren. Sterker nog, ik denk dat je zelfs alle recht om je te voelen zoals je je voelt. Je verdriet is er, en dat mag je voelen, uiten, bespreekbaar maken. Je eigen mannetje is vast fantastisch. En het is ook fantastisch dat hij niet perfect is en dat je regelmatig je aan hem irriteert. Stel je voor dat dat niet zo was, dan was je nog knetter gek geworden ook . Heerlijk, toch
Wat een lieve, fijne en warme berichtjes. Ik ga er morgen op reageren. Nu eerst maar slapen want morgen weer werken. X
Werkse vandaag... X Mooie opmerking van Gabrielle, stel dat hij perfect was en je nooit zal irriteren.. Dan werd je toch knettergek, ha ha. Helemaal mee eens!!!
Lieve lieve Maartje, ... ik zie nu via linkje vanuit brusjes topic nu pas dit nieuwe topic van jou. Meid, meid...wat een ellende.... wie had dát nu gedacht! Hoe kan het, na al die jaren MMM.... en dan dit nog eens erachteraan. Alsof je niet al genoeg ellende gehad hebt. En dan meteen ook eigenlijk de enige optie die eruit komt rollen voor nog een goede (?) kans op nog een ivf/icsi kindje. Heftige beslissing hoor die laparascopie. Maar lees ook dat je de beslissing al genomen hebt! Knappe, stoere heftige beslissing! Maar denk wel de enige juiste als ik het allemaal zo lees, wil je (meer) kans maken op nog zo'n práchtig wondertje als jullie meisje met de mooie ogen . Kreeg een brok in m'n keel toen ik het allemaal las.... ik hoop dat je niet te lang hoeft te wachten op de OK en je dit snel achter de rug hebt. Denk zelf overigens niet dat die OK je vrouwlijkheid zal wegnemen hoor! Snap overigens wel dat je het zo denkt te kunnen gaan voelen. Maar deze zit volgens mij voor een heel groot deel in je hart en je geest. En niet in wat organen/weefsel/vlees . Zal me daar geen zorgen om maken hoor! Dat zit vast en zeker wel goed. En je moet niet vergeten dat je sowieso een práchtmens bent en wat een enorme doorzetter! Ook al voelt dat voor jouzelf misschien niet altijd zo. De dippen horen erbij meid! Juist om er daarna weer tegenaan te kunnen gaan. En gelukkig heb je veel steun aan Maartjeman! Jullie zijn een fijn team volgens mij! Hele dikke knuffel van mij voor jou! Ik denk aan je, maar dat weet je wel toch?! Nog één klein dingetje.... probeer het je niet teveel te laten leiden allemaal, maar het erbij te doen, naast het mooie leven dat je al leidt met je dochtertje, je man, je vrienden, je werk en je studie. Ik weet dat het bijna geen doen is, maar echt....dan houdt je het allemaal beter vol. Liefs Majo
Heel goed dat je lekker bent wezen stappen! Nu kan een avondje doorzakken toch helemaal geen kwaad. Soms is het gewoon fijn en nodig om te zien dat er ook nog leven buiten de mmm is... Wat betreft een ander ZH zoeken, hahaha, ik had ook niet anders van je verwacht dan dat je zelf al op jacht geweest was . Wat jammer dat je nog geen ZH hebt kunnen vinden dat je kan en wil helpen. Hopelijk werkt het laatste ziekenhuis mee. Zo vervelend dat dit dan ook allemaal weer zo moeilijk moet gaan. Ik kan me je frustraties heel goed voorstellen. Zaken zoals niet drinken lijken zo klein, maar het zijn wel wéér alledaagse dingen die je opgeeft of die je moet aanpassen voor de mmm en als het dan ook nog eens voor niets is. Fijn dat vriend is zoals hij is en niet moeilijk doet over weinig of helemaal niet drinken. Ik vind dit zelf ook altijd zo'n moeilijk issue. Mijn man is echt een foodie en houdt enorm van een avondje lekker uitgebreid eten met het liefst bij elke gang een ander lekker wijntje. Maar diit kan nu natuurlijk niet. Wat vooral lastig is, is dat hij vrij vaak uitgebreide zakelijke diners heeft, waarbij de wijn meestal rijkelijk vloeit en eigenlijk vrijwel nooit iemand helemaal niets drinkt. Hij moet dan steeds een ander smoesje verzinnen, waarom hij niet of nauwelijks drinkt. Gelukkig kan hij soms de auto meenemen als excuus. Maar regelmatig wordt er ook vervoer geregeld en dan moet hij toch creatief worden. Hij begrijpt wel dat het nu eenmaal zo is en drinkt gelukkig ook nauwelijks, maar soms voel ik me toch wel een beetje een directrice omdat ik hem zo vaak zeg bepaalde dingen wel (vitamines slikken, op tijd slapen, sporten) en niet te doen. Uiteraard is het ook voor zijn best wil, maar op de één of andere manier gaat het wel altijd van mij uit. En ik vind Nanaman ook heel regelmatig een klein beetje (of zelfs een groot beetje) irritant, haha. Wat betreft je minder sexy of vrouwelijk voelen, ik snap je punt wel, maar zoals Gabrielle ook al zegt het is puur een mentale kwestie. Je vrouwelijkheid zit in je hoofd en niet in je eileiders en van je hoofd blijven ze gelukkig af! Misschien moet je juist die eerste weken na de operatie extra tijd steken in je vrouwelijke en sexy voelen om jezelf te laten zien dat je nog gewoon precies dezelfde Maartje bent. Maar ik heb natuurlijk makkelijk praten en ik snap ook echt wel dat je dingen misschien rationeel wel kunt weten, maar misschien toch anders voelt. Werkse nog even- mocht je dag er nog niet op zitten!
hey Maartje, Wat heftig allemaal zeg, ik ken je nog van andere topics, ook toen ik hier nog onder een andere naam zat. Je hebt al veel meegemaakt, en zo te lezen ga je nog meer mee maken. Weet niet goed wat te zeggen, hoop alleen dat je wens nog een keer uit mag komen! Bekijk bijlage 309571
Kacheltje aan, meisje op bed, 3FM aan, het zonnetje dat buiten flink zijn best doet en de lucht blauw doet kleuren en dat terwijl ik op de bank lig met mn laptop op mn schoot. Uiteraard met een lekker warm dekentje over mn benen en een warme dampende beker thee naast me: even tijd om te ontspannen en hier op ZP even te schrijven Over mijn rokje... Juulzon, jij weet ongeveer de lengte van mijn benen.... Laten we zeggen dat het rokje ongeveer 1/5 van mn benen bedekte??? Hahaha in combi met hoge laarzen, maar een heel keurig shirtje vond ik het wel een goede combi Had lekker idioot veel mascara opgesmeerd en dus helemaal discotheek-proof @ alle meiden: Gaan jullie eigenlijk nog wel eens stappen?? Gabrielle, het is inderdaad een mentale kwestie. Hormonaal zal er niets aan mij gaan veranderen wanneer ik de operatie heb gehad. Herken jij het ook dat de vruchtbaarheidsproblemen wat aan je gevoel van vrouw zijn hebben gedaan, dat het ergens wat aangetast is? Niet dat ik je iets wil aanpraten maar ik heb dat wel wat. Ik voel me niet altijd op en top vrouw, oa door mijn lengte en andere onzekerheden. En dan de fertiliteitsproblemen. Die hebben ook wel een nodige weerslag gehad op het mij vrouw voelen. Dat ik meisje heb gekregen en BV heb kunnen geven heeft dat wel aardig gecompenseerd, maar het missen van de eileiders doet me veel, te veel. Hoe gaat het met jou? Zag een paar mooie foto's op FB voorbij komen, dat wel. Wat een prachtige dochter heb je toch!! Hoe staat het met jouw verwerking en acceptatie dat er geen kindje meer bij zal komen? Knuffel!! xxx @ onze mannen SOMS irritant vinden: hihi wat zijn we toch allemaal lotgenootjes, zelfs daarin Lieve Majo, fijn dat jij hier ook even komt buurten. Dank je wel ook voor jouw lieve berichtje. Jouw tip om de mmm er naast te gaan doen is een hele goede! Ik probeer dat vanaf deze week ook weer 'op te pakken' om het zo te doen. Weet je, toen ik vorige week het nieuws kreeg donderde dat als een slag bij heldere hemel in en kon ik even weinig anders en aan weinig anders denken dan aan hoe zielig ik was/ben Ook werd ik overvallen door een vreselijke vermoeidheid. Haha, handig om dan te gaan stappen en pas om 5 uur naar bed te gaan hé haha. Maar nu moet ik weer even mn gedachten ed in het gareel krijgen en weer gaan genieten. Gisteravond heb ik een fijne avond gehad. Heerlijk tegen manlief aangehangen op de bank, vreselijk gelachen. Ja, zelfs de slappe lach gehad tijdens Obese en daarna Divorce Vanmorgen de hele ochtend met mn meisje op de grond gespeeld, haar geknuffeld en heel veel 'kusjes gepikt' zoals wij dat hier noemen als ze geen kusje wil geven en wij ik haar bedelf onder de kusjes. Ik geniet van mn meisje hoor!! Haha, Nana, grappig hoe goed je iemand kent, als is dat alleen via ZP hé Uiteraard dat ik verder ben gaan bellen. Wel frusterend als je dan vervolgens steeds tegen muren oploopt, dat wel. Lastig dat je man een echte 'foodie' is (grappige benaming ) Maar ook idd qua wijnen en werk. Hier voel ik me soms ook best een directrice... Het niet drinken was zeer zeker ook niet Maartman zijn idee Hij vond het ook best onzin om niet te gaan drinken. Hij heeft het ook wel eens gepresteerd om op zaterdagavond een avondje door te zakken :x terwijl we op dinsdag de punctie hadden. Wat was ik toen boos en verdrietig... En het stomme was nog dat de dokter ooit tegen Maartman gezegd heeft dat wat drankjes geen kwaad kon. En dat had Maartman opgeslagen in zijn hoofd... Nu dat hij geen drank meer ging drinken was meer compromis-idee. Ik wilde niet meer IVF'en en geen DHEA slikken. Hij wilde wel dat ik dat ging doen, dus dat mocht ik eisen dat hij niet meer ging drinken. Dat in het kader van alles uit de kast te hebben gehaald. Fijn dat jij Nanaman ook soms irritant vind hihi. Zullen we een clubje oprichten voor mmmeisjes met soms-irritante mannen?? @ eerste tijd na de operatie extra sexy me kleden enzo? Hmm goed idee! Niet zonder make-up de deur uit, en zelfs als ik thuis ben make-uppen en vaker schandalig korte rokjes aan Klinkt arro maar mijn benen zijn heel vrouwelijk Darkangel, dank je wel! Ik weet idd nog wel wie jij bent Nu zenuwpezig voor woensdag (gesprek NL'se gyn!) Ben zo benieuwd wat er nu allemaal wel of niet gaat gebeuren!
Heb je even? * Soms kon hij zich niet goed verplaatsen in het feit dat ik me moe of niet lekker voelde door een behandeling (of door gebruik van de lucrin). 'Ben je nu alweer moe?' * In een behandelingsfase gewoon biertjes drinken en het liefst ook nog een sigaar roken (maar daar heb ik 'm nog net van af weten te houden). * En nu ik zwanger ben, durft hij er nog niet helemaal blij mee te zijn, zolang ik de 12 weken nog niet heb bereikt. Snap ik ook wel weer hoor, maar ik heb er toch geen invloed op of het wel/niet misgaat, dus dan kan ik er beter maar gewoon van genieten, toch? Kwamen mijn schoonouders gister überschattig aanzetten met een minirompertje en minibabyslofjes (dan gaan mij mij de sluizen alweer open, jemig wat ben ik een hormonale jankdoos) en dan kan hij daar niet blij mee zijn en noemt dat 'week gedoe'. Tsja, dat vind ik echt heel jammer. Maar het is zelfbescherming van zijn kant. Dus vanaf 12 weken gaan we dan maar lekker samen genieten (en ik geniet nu al een beetje ). Beetje een idee??
Hoi, Hier op het moment ook lekker aan het genieten van het zonnetje die lekker door de bomen en het raam schijnt. Wat ziet het bos er altijd toch mooi uit als de zonnestralen door de bomen schijnen. Alleen hier met een dampend bakje koffie naast me Helaas heb ook ik last van het gevoel dat ik me niet zo vrouwelijk meer voel. Nou moet ik heel eerlijk toegeven dat ik van mezelf al geen meisje-meisje ben met mijn interesses en beroepskeuze en voelde ik me al nooit echt sexy doordat ik toch wel wat overgewicht heb. Maar sinds ik weet dat ik waarschijnlijk niet eens een kindje zou kunnen "maken", voelt het alsof dat mijn laatste stukje vrouwelijkheid is die van me afgenomen is. Het is toch eigenlijk hetgeen waar een vrouw voor gemaakt is en ik kan dat niet eens... Stom dat dit zo kan voelen...!! En ook hier kan ik me aanmelden voor het soms-irritante-mannenclubje hoor Ik vind het ook moeilijk met hem over deze dingen te praten. Niet dat hij er niet open voor staat maar hij denk overal gewoon veel makkelijker over dan ik. Daarom ben ik ook zo blij met zp maar dat loopt hij dus steeds af te kraken. Ik vind het juist fijn met meiden te kunnen praten die écht weten hoe ik me voel. Volgens hem zitten wij hier elkaar alleen maar op te naaien en extra verdriet aan te praten Ach ja, het blijven vreemde wezens die mannen maar waar zouden we zijn zonder hen
@Stappen: ik stap echt véél te weinig, helaas . Nu we weer met behandelingen begonnen zijn, wil ik gewoon zo min mogelijk drinken en niet al te laat naar bed. Ik merk wel dat mn vriendinnen me ook steeds minder mee vragen, omdat ik toch altijd nee zeg. Laatst had ik een afspraak die we al in november hadden gemaakt en die moest ik ook afzeggen, omdat die 3 dagen na de iui viel (en het plan was om flink te gaan stappen, lees drinken en laat maken). Ik vind het vooral vervelend om altijd de Sjaak Afhaak te moeten zijn en de gezelligheid van die stapavondjes te moeten missen, maar het echte serieuze stappen, zoals ik dat vroeger deed, mis ik niet eens zo. Ik begin ook te merken dat ik ouder wordt (over een paar maanden 34) en de zeldzame keren dat ik wel eens doorzak voel ik me de volgende dag echt overdreven slecht. Zelfs na drie wijntjes kan ik echt al een kater hebben tegenwoordig, waarschijnlijk ook omdat m'n lijf alcohol helemaal ontwent is . @vrouwelijk voelen en de mmm: bij mij heeft de mmm ook zeker zn weerslag op hoe vrouwelijk ik me voel. Ik moet wel zeggen dat ik het nog sterker had toen ik voor de eerste keer in de mmm zat, maar misschien komt dat ook omdat ik daarvoor toch een redelijk grote ijdeltuit was en dat noodgedwongen heel veel minder is geworden sinds ik mn dochter heb. Ik merk dat ik me vooral minder vrouwelijk voel als ik in de buurt ben van vrouwen die in een vloek en een zucht zwanger zijn geworden en dit ook maar al te graag 100 x vertellen, grrrrrrr (helaas te veel in mijn omgeving). Hahaha, wat een irritante mannen allemaal. Zouden ze ons ook irritant vinden? De mijne in ieder geval wel- dat weet ik zeker . Wat ik het wat betreft de mmm het meest irritant vind is dat hij vaak zo onaangedaan lijkt te zijn door alles. Ik weet ook wel dat dit maar schijn is en dat hij er op zn eigen manier mee omgaat, maar ik voel me dan juist een enorme, zwakke emo muts in vergelijking met hem. Ik zou dan eigenlijk willen dat hij ook een keer in huilen uitbarst. Ik vind het trouwen een hele goed en redelijk deal dat als jij 'voor hem" weer opnieuw aan de icsi moet dat hij niet meer mag drinken! Ik wou dat het hier net zo was, maar op dit moment ben ik toch de meest fanatieke mmm-er van ons twee. Héél veel succes morgen bij de gyn- ik zal aan je denken!!
Haha, ok, ik meld bij deze mijn eigen manlief aan voor de irritante- mannen-club! Niet dat hij heel veel verkeerds doet, hoor, maar AF EN TOE.... grrrrr. @stappen: eigenlijk wel soms, maar nu ik eens goed overnadenk, is dat al lang geleden. Maaare, ik heb even op je Facebook zitten koekeloere Maartje, en geen foto gezien van je sexy legs in minirok. Ik ben dus heel benieuwd @mijzelf: lief dat je het vraagt. Ik heb eigenlijk geen idee hoe het met me gaat. Ik merk aan alle kanten dat het maart is, de maand dat Felix* een jaar had moeten worden. Ik ben gevoelig, snel emotioneel, snel geirriteerd. Ik geef nu ook makkelijker toe aan mijn gevoelens. Ja, ik gun iedereen zijn kind en zwangerschap, en ja, ik heb het moeilijk mee als weer iemand zwanger is. Ik mag dat nu van mezelf toegeven, vroeger wilde ik me vooral groot houden, en rationeel zijn. Ik erger me vooral aan vriedinnen of kennissen die 2 of 3 kinderen hebben die alleen kunnen zeuren over hoe druk ze het hebben en 'en passant' me toewerpen dat ik het makkelijk heb met maar een kind. Het hoofdstuk ICSI heb ik zeker afgesloten, en daar voel ik me nog steeds goed en opgelucht bij. Het hoofdstuk kinderen krijgen duidelijk nog niet. Zoals bij jou niet meer het geval ik, Maartje, heb ik toch nog ergens een sprakje hoop dat een spontan kindje nog zou kunnen ontstaan. Maar, daar moet je ook iets voor doen... en... ja, al die behandelingen en gerommel aan mijn lichaam, het verlies van mijn kind en alles eromheen hebben erg veel sporen achter gelaten. Ik voel me niet meer vrouwelijk, ik vertrouw mijn lichaam niet meer, ik heb geen zin, ik voel een soort muur om me heen. Heel gek, want eigenlijk door al die jaren heen tussen behandelingen en hoop in, heb ik nergens last van gehad. Ik voelde me vrouwelijk, had zin in sex, er is maar zelden een moment geweest dat de passie weg was. En nu is die compleet weg. Ik voel me als verlamd. Een paar maanden geleden ben ik bij de huisarst geweest en gevraagd naar een bloedtest, ik wist zeker dat al mijn hormnen in de war moesten zijn. Maar, nee, alles perfect. Het is mentaal, een blokkade. Ik baal van mezelf, ik baal van dit alles. Mijn man en ik kunnen daar gelukkig over praten. Het is heel gek, we voelen heel veel liefde en een sterke band voor elkaar. Maar de rest... bij hem is het ook allemaal minder. Het is misschien een soort van post-schok iets, een verwerkingsproces. Heel frustrerend soms. We komen d'r wel, denk ik, of hoop ik, althans. Mijn dochter geeft me veel energie en daar trek ik me nog steeds aan op. Ze is het zonnetje in huis en dat helpt me gelukkig ook weer om veel positiviteit in het dagelijks leven te vinden. Ons leven staat nu ook weer een beetje op z'n kop, met veel veranderingen voor de boeg. Dat houdt de schwung erin Alleen die mentale blokkade... die moet een keer opengebroken worden.
Hihi direct een aantal leden voor het vrouwen mmmet irritante mannen clubje GEZELLIG Ik zal eerst even gaan updaten en dan op jullie berichtjes gaan reageren. IK HEB GOED NIEUWS! Vandaag had ik de afspraak met mijn Nederlandse gynaecoloog. Wel moest ik ipv naar het ZH in mijn eigen woonplaats naar het samenwerkende ziekenhuis even verderop omdat hij daar vandaag werkzaam was. Mocht ik in eigen ZH hebben gewild dan kon het niet al zo snel. Mensen wat was ik zenuwachtig! De wachtkamer was vrij leeg, er zat al een oudere vrouw en ik kwam er dus bij. De assistente kwam op ons af om nog te vragen aan die vrouw welke er al zat, hoe laat zij aan de beurt was. Dat bleek een kwartier na mij. Even zat ik in de verleiding om te zeggen dat zij dan wel eerder mocht omdat zij al langer zat te wachten maar dikke doei!! Ik vond dat best een stom idee: 1. Ik was rete-zenuwachtig 2. Moest die vrouw maar niet zo idioot vroeg al in de wachtkamer gaan plaatsnemen Een paar minuten na 11 werd ik binnen geroepen. De gyn keek mij serieus aan en begon te praten. 'Na aanleiding van de HSG-uitkomst, bladiebla, besproken worden vanwege mijn leeftijd...' Ik hield mijn hart vast!! Maar toen bleek dat ik al was besproken door de wijze mannen en vrouwen en ze waren tot de conclusie gekomen dat ze mij wel wilden en konden helpen. Wat een opluchting!! SUPER!! Snap alleen niet waarom ze me eerst zo de stuipen op het lijf moesten jagen. De gyn hield een verhaal over de risico's en vertelde wat ze precies gingen doen. Het afbinden van de eileiders was iets minder ingrijpend, maar gaf ook minder garandeert resultaat. Zou zou de afbinding weer los kunnen gaan, of zou er meer vocht in de pocketvorming kunnen ontstaan waardoor ik buikpijn zou krijgen of de behandeling opnieuw zou moeten. Het meeste resultaat gaf het echt weghalen van de eileiders, maar dat was wel onherstelbaar. We gaan dus voor de zekerheid, voor de complete verwijdering. De gyn vertelde erover. En ineens versprak hij zich. In plaats van 'en dan verwijderen we de eileiders' zei hij: 'en dan verwijderen wij de uterus'. Ik: ' Nee, de eileiders!!' Haha hij heeft me beloofd dat hij tijdens de operatie niet zich zal gaan vergissen En toen moest ik naar de assistente van de afdeling om een afspraak te maken voor het pre-operatief spreekuur. Omdat ik medicijnen gebruik (schildklier) heb ik verplicht een grote afspraak, namelijk bij: - Apotheek loket - Anesthesist - Verpleegkundige. Alles is op dezelfde afdeling, en sluit op elkaar aan. Ik mag daar dinsdag al heen. En dan het allermooiste: Woensdag ga ik al geopereerd worden!! Haha, hemel en aarde bewogen om elders eerder aan de beurt te zijn, blijkt dat in mijn eigen ZH (nou, ja: het samenwerkende ZH in een net iets verderopliggend stadje) mij gaat helpen... Over een week al!! Dat betekend dat we een maand eerder weer mogen starten met IVF dan wanneer ik me in Duitsland liet opereren!! Misschien klinkt ik nu wel stoer, maar vind het ook best een beetje boel spannend... Maar eerlijk is eerlijk: ik kijk er ook naar uit. Dit moet gebeuren, dan maar het liefst zo snel mogelijk. Ik hoop dat het na het mislukken van de IVF's (ik blijf reeel) het mij ook rust zal geven. Zwanger worden is dan echt 100% alleen een optie door behandelen en niet mogelijk door me suf te konijnen. Geen dramatische 'oh moet ik nu toch maar niet een testje doen' gebeurtenissen meer voor mij. Ik hoop maar dat de behandeling me zal meevallen. En dat de rust krijgen na kindje 2 zal komen ipv waar ik zo bang voor ben Oef! Ik krijg het koud nu de zon achter een wolk is gegaan. Snel dekentje, laptop en thee enzo inpakken en naar binnen!! Ik rea zo op jullie stukjes. xxx
tjonge maartje wat ben jij ongeloofeelijk giga stoer!!!! waaahhh . ik zou dat echt niet durven...wowie. Zeg, je laat je man er toch wel bijstaan bij de operatie dat ie zich niet per ongeluk vergist en toch je baarmoeder verwijdert ?!!