Hoi allemaal, Ik heb afgelopen woensdag mn rijbewijs gehaald. In 1 keer, maar wel pas na 60 lessen. Ben altijd al heel bang geweest voor de lessen alleen al. Echt een half uur van te voren al buikkramp, en de zenuwen voor mn examen HELP!! Maar toch geslaagd dus. Het examen ging super lekker. Maar net dus een stukje gereden voor het eerst in onze eigen auto. Het wilde maar niet en ik werd weer banger en banger. Zit er nu al zo ontzettend tegenop om alleen maar de straat uit te rijden en moet over twee weken een best pittig stukje rijden, waar ik echt niet onderuit kan komen. Eigenlijk de reden waarom ik mn rijbewijs in de eerste plaats voor moest halen. En dat met twee kleine kinderen. Herkenbaar voor iemand en eventueel tips? Pfff hoop zo dat ik op een dag zonder angst die auto in kan. Liefs Jetje
Je hebt van die opleidngen voor angstige mensen... Zou daar zeker eens naar kijken Niet lullig bedoeld maar als je zo angstig bent zou ik niet zon ver stuk gaan rijden... Je brengt niet alleen jezelf je kids in gevaar maar ook mede weg gebruikers. In angst of paniek kun je gekke dingen doen ,
Waarom ging het niet? Ik zou toch elke dag een stukje rijden, en dan langzaam opbouwen. Misschien met iemand naast je die jij vertrouwt? Niet denken aan over 2 weken, gaat het niet dan gaat het niet. Zo wordt je alleen maar banger.
Ik wil je alleen maar een compliment geven!!! Wat goed van je en wat ben ik jaloers!! Ben inmiddels 26, maar durf gewoon niet te lessen!! Ben voor mn trouwen wel begonnen en ging ook goed, maar met een smoes gestopt en nu durf ik helemaaaaaal niet meer en ik mis het zooo!! Als ik alleen al aan lessen denk krijg ik spontaan buikkramp... Zo, moest er even uit herkende me heel erg in je stukje, alleen heb jjij wel doorgezet en ik niet!
Ik zou de eerste paar keer rijden zonder kinderen en met iemand naast je die al een paar jaar een rijbewijs heeft. En zo even een periode oefenen. Je eigen auto voelt nou eenmaal anders aan dan een lesauto, daar moet je even aan wennen. Trek schoenen aan waar je fijn mee de koppeling in kan trappen en loslaten, ipv je nette hoge hakken (bij wijze van spreken ) Wat hier heel goed heeft geholpen was de tomtom aanzetten. Die geeft van tevoren aan of je van baan moet wisselen, of de hoek om moet, dit kan ook veel rust geven. Het komt goed, maar daar moet je wel een periode regelmatig voor rijden, al is het maar in je omgeving, wat bekendere wegen pakken, voordat je echt wat verder weg gaat, succes.
Oh ja, en wat ik nog even wil zeggen is: Je kunt het, anders hadden ze je nooit laten slagen !! Onthoud dat maar, dat geeft misschien wat vertrouwen in jezelf.
Ik was ook best bang (2x gezakt voor mijn praktijkexamen). Maar ik wilde het wel graag dus ben toch gewoon stukken gaan rijden en dan steeds iets verder. Nu durf ik overal naartoe te rijden en ik heb mijn rijbewijs nog helemaal niet zo lang. (half jaar ongeveer) Ik was in het begin wel heeeel voorzichtig, maar beter te voorzichtig dan ergens tegenaan rijden. Je leert pas echt rijden als je je rijbewijs hebt, tijdens het lessen is het veel anders. Je zult zien dat je straks een stuk zekerder bent in de auto.
Vraag je rij-instructeur om met je mee te rijden in je eigen auto. Eerst naast je, daarna misschien achterin. Misschien een idee? Waar ben je precies bang voor, wat ging er in jouw ogen mis die eerste rit alleen? Ik ben rij-instructeur, dus misschien heb ik nog wat tips.
Ik vond lessen ook echt vreselijk.. ik zag er iedere keer als een berg tegenop en wilde ook wel graag stoppen... Maar mijn man heeft me er echt doorheen gesleept en me steeds aangemoedigd en uiteindelijk na 2x zakken toch geslaagd! Nu kan ik echt niet meer zonder m'n rijbewijsje Ik rij echt overal naartoe nu. Maar ik heb een schoonzus die wel haar rijbewijs heeft, maar niet verder durft dan het dorp waar wij wonen.. tja dan heb je er nog niet veel aan
Gewoon doen. Ik vond het ook doodeng om zelf te moeten rijden na mijn examen, maar ik had mijn nieuwe auto opgehaald en daarmee mijn moeder en oma thuis gebracht en toen MOEST ik zelf naar huis, en dus alleen rijden. Uiteindelijk dus gedaan en toen was het klaar.
Nu echt gaan doen!! Want het is zo herkenbaar. Ik heb 2 keer rijlessen gehad. 50 en 2 keer gezakt op mn 20e en nog eens 50 en in 1 keer geslaagd op mn 25e. Dit was wel bij een rijschool gespecialiseerd in rijangst en ik reed regelmatig in Rotterdam. Nadat ik mn rijbewijs kreeg heb ik een jaar niet gereden. Ik was zwanger en durfde het gewoon niet met een kind in mijn buik, maar dat is natuurlijk ook een mooi excuus. Daarna toch in de auto gestapt, omdat ik het nodig had voor mijn werk. Ik werkte toen in Den Haag dus mijn rijkunsten zijn flink op de proef gesteld. En nu rijd ik al weer 4 jaar schadevrij rond Dus het is echt een kwestie van doen.
Vind t verschil van diesel naar benzine zo vreselijk groot. Bij het optrekken slaat ie uit of ik ga met gierende banden weg. Dit moet ik dus veel oefenen. Zat bij het inparkeren echt net niet tegen een andere auto en dit in al mn voorzichtigheid. De starende mensen. En op een druk kruispunt kwam ik vanuit een uitrit en ik zag maar geen goede kans. Toen de auto achter me wel heel ongeduldig werd en bleef seinen en ik eindelijk kon sloeg die dus uit. Zat echt tegen huilen aan. Dit was mijn ieniepienie rijstukje in het kort.
Meid, het gaat vanzelf beter, echt waar, blijven oefenen en vooral niet opgeven, die angst wordt op een gegeven ogenblik langzaam minder, juist als je niet rijdt, durf je op een gegeven moment niet meer. En trek je vooral niets aan van andere auto's, laat je niet opjagen.
Je wilt niet weten hoe ik de eerste keer uit de auto kwam (huilend ). Maar ook toch een beetje trots dat ik het wel had gedaan en zonder schade. En dat heb jij nu toch ook gedaan? Wees trots op jezelf meid! En alleen door weer in de auto te stappen gaat het steeds een beetje beter. Misschien wil je vriend/vriendin/vader/moeder een keertje mee?
Het gaat van zelf beter, iedere dag toch een klein stukje oefenen en je merk van zelf dat je meer feeling met je auto krijg. Op dit moment ken je je eigen auto niet zo goed wat je al onzeker maakt. Maar als je eenmaal merkt hoe ver je de koppeling kan laten op komen en waneer je gas moet geven dan is je onzekerheid al bijna weg.
Vervelend, maar bedenk: je kan het wel, anders was je niet geslaagd Wat je kan doen is eerst een tijdje met iemand naast je rijden, dat is toch een paar ogen extra en geeft, als je de juiste persoon hebt, een stukje extra rust. Ik weet nog wel dat ik het ook vreselijk vond die eerste keren. Bij het optrekken hem af laten slaan en dan daarna met piepende banden optrekken.. En ja wij woonde toen ook in Rotterdam, maar ik ben nu nog steeds heel blij dat ik in de grote stad heb leren rijden, durf te zeggen dat ik nergens meer bang voor ben in de auto...ok ik heb hem ondertussen ook al bijna 8 jaar En heb je geen groot parkeerterrein waar veel ruimte is, gewoon oefenen met optrekken, remmen etc. Probeer een beetje gevoel te krijgen wanneer je koppeling op komt enzo, elke auto is anders wat dat betreft. Succes!Je kan het!!
Niet opgeven....doorgaan...elke dag een stukje!! Ik ben er direct na het behalen van mijn rijbewijs om gelijke redenen mee gestopt. Gevolg: een behoorlijke dosis rijangst. Ik merk nu, na jaaaren, dat als ik elke dag een stukje rij, het beter gaat. Dus meid, niemand die je kent, lekker laten seinen, en er voor gaan. Over twee jaar ben jij degene die staat te seinen!!
Wat je vooral niet moet doen is om nu een hele tijd niet te gaan rijden. Het beste is om jezelf te dwingen om te gaan rijden. Al is het maar een klein stukje per dag. Zo raak je je angst zelf kwijt en durf je steeds iets verder.