De bevalling die ik altijd voor ogen had, waterbevalling, thuis, geen medicatie was sowieso al geen optie omdat ik niet meer in Nederland woon. In Istanbul doen ze niet aan thuisbevallingen. Okee, daar kon ik nog mee leven. Maar nu ga ik van dit ene extreme naar het andere. Ik zit nu 3 dagen voor mijn uitgerekende datum en mijn baby ligt vanaf week 30 met zijn voetjes naar beneden. De dokter begon dus gisteren over het plannen van de keizersnede, ik heb gezegd in ieder geval nog te willen wachten totdat de bevalling natuurlijk begint. Daar ging ze voor nu nog akkoord mee, en volgende week dinsdag zien we verder, als het dan nog niet begonnen is dan wil ze toch eigenlijk wel die keizersnede plannen. Uitwendige versie vond mijn dokter te gevaarlijk, dus dat werd niet gedaan. 2 maanden lang heb ik alle standjes geprobeerd die je baby mogelijk zouden kunnen draaien. Ik heb zo'n hypnose cd gekocht om je baby te draaien, een koud kompres op mijn buik gelegd waar zijn hoofdje zit, mijn tenen laten verbranden met moxa sticks en ja ik heb hem zelfs Marilyn Manson laten luisteren in de hoop dat hij daar niet zo van hield en naar beneden zou duiken. Geen succes. Ik werd eigenlijk alleen maar meer gefrustreerd, gestrest en zelfs boos op mijn baby, waar ik me dan weer ontzettend schuldig over voelde, want welke moeder wordt er nu boos op zijn baby?? Ik heb gevraagd om een vaginale stuitbevalling, maar daar doen ze hier dus niet aan, voor mij alleen een keizersnede als hij niet draait. Ze zeggen hier altijd, positief blijven, er bestaat nog steeds een kans dat hij draait, maar ik geloof er niet meer in. Hetgeen waar ik zo bang voor ben gaat werkelijk gebeuren, een keizersnede... Ik ben er zo verdrietig van en depressief. Ik wil alleen nog maar slapen, in bed liggen.. Mijn huis is een zooi, maar ik kan me er niet meer toe zetten, dus begraaf ik mezelf maar weer in mijn dekens en probeer te slapen. Ik kom er alleen maar uit om te koken voor mijn vriend, probeer mooi weer te spelen, maar dat wordt ook steeds moeilijker. Ik zie dit gewoon helemaal niet zitten. Niemand snapt me, want de gezondheid van het kindje is toch het belangrijkste? Ja dat is ook het belangrijkste, maar mag ik me daarom niet zo voelen? Ik kan er niets aan doen, ik voel me verslagen. Ja ik zal me wel aanstellen misschien. Ik ben zo bang dat ik me niet verbonden zal voelen met mijn kindje, dat de borstvoeding niet zal lukken, dat ik in een depressie kom (ik heb daar dan ook een verleden mee, dat maakt me extra bang) en dat het herstel lang zal duren. Ik zie op het moment alleen maar beren op de weg en ik had zo graag nog willen genieten van die laatste weken. Zijn er anderen die dit herkennen en hoe zijn jullie omgegaan met het gemis van een 'normale' bevalling?
Ik snap dat het een teleurstelling is alsje graag gewoon wilt bevallen. Ik heb ook een keizersnee gehad, maar ben er niet ontevreden over. Je hoeft niet bang te zijn dat je geen band met je kind krijgt. Ik was gelijk verliefd toen ik haar zag en ze hebben haar zo snel mogelijk bij me gelegd na de uitslaapkamer en dan kan je genieten zo lang je wilt. Hierdoor voel je gelijk die band. Het voordeel is dat je niet moe van een bevalling bent en daardoor extra lang kan genieten. Probeer dat in gedachte te houden. Komt goed meid!
dankje voor je reactie!! Wat goed om te horen dat bij jou alles goed gegaan is en je toch gelijk die band voelt, dat geeft me weer wat moed, dankje
Ik heb met onze oudste een geplande keizersnede gehad, ze lag met haar billen ingedaald. En ik heb het geen moment beleefd als 'falen' zoals het soms word genoemd. In de OK, had ik heel veel spanning of ze al geboren was, en met die eerste kreetjes was ik gelijk verliefd, nog voor ik haar zag. Voor ik wist dat de baby een zij was. Toen ik haar zag werd ik gelijk overspoeld door een berg onbeschrijfelijke gevoelens. 2 jaar later ben ik nog op natuurlijke manier bevallen van een zoon. En echt... er is geen verschil! Althans, voor mij niet!
Ik kan me voorstellen dat het giga tegenvalt dat je een ks moet. Ik heb bij beide kids ks gehad en hou van mijn lieverds! De band en moeder gevoel is oersterk bij mij. Dochter heb ik borstvoeding gegeven tot 7 mnd. Ik wil er mee zeggen dat na ks borstvoeding echt wel goed op gang kan komen je moet het alleen meer stimuleren. En de band was er bij gelijk toen ik het eerste huisterminal hoorde. Ik hoop echt dat je mee gaat vallen het iel mij super mee. Meis komt goed je bent net zo'n goede moeder als bij een gewone bevalling. Ook al druk je hem/ haar er niet zelf uit. Je hebt wel je kindje 9 mnd bij je gedragen. Alleen ben je hulp nodig bij debevalling. Meid ik hoop dat je je er straks kunt bij neerleggen dat het niet anders is. Succes!!!!
Ben ook bevallen met een keizersnede en dat is mij prima 'bevallen'. Heb net als bovenstaande meiden geen enkele belemmering ondervonden in de binding met mijn dochtertje. Ik was overgelukkig dat ze er eindelijk, gezond en wel was, op welke manier dan ook en zie het ook zeker niet als een falen. Het is een prestatie en een wonder genoeg dat je lichaam in negen maanden een mensje kan creëren. De ingreep en het herstel is mij ook 100% meegevallen. Ik zou je lot aanvaarden en het gewoon allemaal over je heen laten komen en je zal zien zodra je kindje er is, kan het je niets meer schelen of hij/zij via down under is gekomen of via een sneetje in je buik.... Succes hoor en maak je niet zo druk P.s. ook geen problemen gehad met de borstvoeding...
Ik heb er ook echt moeite mee gehad, dat het een keizersnee zou worden. Had meteen een band met mijn dochter, ze is echt geweldig. Ook mijn dochter is gek op mij, als ze bij iemand op schoot zit, en ik ben er ook, heeft ze alsnog alleen maar aandacht voor mij Als ik ergens binnen kom lopen, gaat ze meteen lachen T enige is dat in het ziekenhuis ze geen geode begeleiding hebben gegeven bij de borstvoeding en t daarom niet gelukt is. Ook voelde ik me erg belemmert, dat ik niet zelf mijn kindje kon oppakken na de KS. Daardoor heb ik haar minder vast gehad als ik zou willen De KS zou ik niet bang voor zijn, het ging allemaal heel relaxt en ze doen echt hun best om je daarna zo snel mogelijk met je kindje samen te brengen!
Ik snap je denk wel. Ik heb een spoedkeizersnede gehad bij de eerste. Ik wou super graag normaal bevallen en heb zelfs tijdens de bevalling geroepen dat ik het niet wou. Het moest wel ivm gezondheid van mij kindje. Ik heb het heel lang als falen gezien. Maar jij kunt er niets aan doen! Jij kiest hier niet voor, maar wordt 'gedwongen'. Probeer je er overheen te zetten en te kijken wat jij wel naar je eigen hand kunt zetten. Voor binding; zorg dat je kindje zo spoedig mogelijk (binnen het uur in ieder geval) bij jou wordt gelegd. Zodat je ook direct kunt aanleggen. Vaak lukt de borstvoeding alsnog. Luister naar je lichaam en jezelf, maar probeer het te accepteren. Succes & sterkte
Ik heb mezelf voordat ik zwanger was al ingesteld op een ks (erge rugproblemen en neurostimulator in de rug). Hierdoor viel het me allemaal reuze mee en wist ik dat het zo moest gaan. Nu lag de uk ook nog eens in stuit dus heeft het zo moeten zijn. Nu achteraf kan ik zeggen dat ik het natuurlijk bevallen wel soms mis. Vooral als ik mijn vriendinnen hoor die wel natuurlijk bevallen zijn (beide wel zware bevalling). Voor de ks riep ik steeds dat hij wel eerder dan de geplande datum mag beginnen want dan wist ik ook hoe het was om weeen te hebben. Ik heb daarmee de goden verzocht en idd de dag voor de geplande datum braken mijn vliezen en heb ik toch 16 uur weeen gehad. Toen ik ze eenmaal had was het toch niet zo fijn en best pijnlijk dat ik steeds maar zei "had ik hier maar nooit om gevraagd" hihihi... Achteraf weet ik niet meer hoe het voelde om ze te hebben (alleen dat het pijn deed maar hoe de pijn voelde raak je kwijt). Maar ach ik denk er nu steeds minder aan terug. Heb een gezond knulletje en dat is het belangrijkste toch? Maar ik snap je gevoel wel helemaal! Sterkte met de laatste loodjes!
Ik heb een spoedkeizersnede gehad onder algehele narcose vanwege hellp. Heb daarna op de IC 6 uurtjes later mijn baby gezien met kleren en al aan. Ik leefde eerste week in het ziekenhuis in een roes. Toen ik thuis kwam belande ik in een zwarte put. Ik voelde me precies zo: "In de schaduw van mijn geluk sta ik hier Van buiten normaal van binnen stuk Mijn kind in mijn armen. Probeer het te verwarmen Maar mijn hart is koud Mijn angsten verbijsterend overheersend Alsof vrees als een tiran in mij regeert En mijn lichaam leert te falen en te kruipen Sta ik hier van vechtlust verstoken. Mijn wil is gebroken Niemand die mijn nood hoort. Ze leven rustig door Geen angst die hun leven verstoort En ik sta hier huilend met mijn kind in mijn armen In de schaduw van mijn geluk" Het gaat nu veel beter gelukkig met veel praten maar ik ben er nog niett. Wat ik hiermee wil zeggen dat het nog altijd erger kan. Jij kan aan het idee wennen tot dinsdag. Je moet je erop voorbereiden en accepteren omdat het niet anders is snap je. Het komt goed als je je baby eenmaal hebt dan maakt het echt niet uit hoe hij ter wereld is gekomen. Sorry tik dit met m'n iPhone s wel een beetje rommelig. Liefs Mariam
Bij onze oudste heb ik een spoed ks gehad en daar heb ik echt heel lang moeite mee gehad; niet zozeer lichamelijk, maar vooral emotioneel. Ook doordat je dan onder algehele narcose bent en dus echt niets meemaakt ven de hele bevalling. De binding liep erg slecht; ook omdat hij uiteindelijk 8 wk in het zkh moest blijven waarvan de eerste dagen aan de beademing en mochten we hem niet tillen. Maar... een de ingreep op zich en het herstel ervan vond ik makkelijker dan een natuurlijke bevalling en laatste keer heb ik zelfs gevraagd om een ks te plannen; wat ze helaas niet gedaan hebben. Zie het niet als falen; het heeft absoluut niets met jou te maken. Vraag of je je kleintje zsm vast mag houden en stimuller je bv met kolven. Heel veel succes.
Ik begrijp niet helemaal wat ts aan je bericht zou moeten hebben... Niet echt een opbeurend verhaal waar ze iets mee kan. Heb jij voor jezelf wel hulp gezocht ondertussen?
Hoi, wat rot dat het niet gaat zoals je zelf zou willen. Maar helaas is het iets wat je niet in de hand hebt en je ook niet als falen zou moeten zien, maar ja, vertel dat maar eens aan je gevoel... Mijn 1e zoon is met een spoedkeizersnee geboren, als ze hem niet hadden gehaald was hij er nu niet geweest. Van mijn 2e zoon ben ik vaginaal bevallen! mijn schoonzus en een vriendin hadden ook allebei eerst KS en daarna vaginaal. Dus je hebt best kans dat je nog een gewone bevalling kan meemaken. Misschien is dat een geruststelling. Helaas mag je niet meer thuis bevallen als je een ks hebt gehad, dat vind ik erg jammer, maar dat is niet anders. Veiligheid staat op 1! En het lijkt misschien een makkelijke uitweg, een ks. Maar het is echt een flinke operatie die goed zeer doet hoor voor het is genezen. OK je hebt geen weeen, maar het is zeker geen pretje! Veel sterkte en succes, en keep your eyes on the prize!!! X Miek
Dankjewel allemaal voor de reacties!! Het doet me echt goed dat de meeste van jullie toch best positieve ervaringen hebben. Ben nog steeds wel aan het hopen dat hij draait voor dinsdag, soms voelt het alsof mijn buik uit elkaar getrokken wordt Waar ik nu dus nog wel bang voor ben is dat de bevalling 's nachts begint en er geen epidural voorhanden is, dan moet ik dus ook onder narcose en dat lijkt me echt wel erg, maar ik probeer het nu maar een beetje los te laten, ik kan niet wachten totdat ik de kleine man in mijn handen heb Mariam, wat een ontzettend nare ervaring, daar ben ik dus ook wel bang voor, dat ik onder narcose moet en het helemaal niet mee maak, wat vreselijk. Ik hoop dat jij je snel beter voelt! Geniet van je kleine meisje! Liefs!
meid, mocht de bevalling s'nachts beginnen en je moet voor een ks dan kun je zo hopla naar de keizersnee. In het ziekenhuis waar ik van de 1e bevallen ben had ook eerst het idee thuis te bevallen haha maar dat ging niet met een 10 ponder. Daar trommelden ze gewoon s'nachts de hele mikmak op om mij te opereren. Zijn ze dat tegenwoordig niet verplicht om iemand oproepbaar te hebben van de anesthesie?? Komt goed meid Heeeeeel veel succes voor dinsdag ik kreeg mijn dochter gelijk al even bij mij toen ze gebpren is dus onder het dichthechten lag ik te keutelen met mijn dochter en op de verkoever kamer mocht ze al aan de borst liggen gewoon vragen of je dat ook mag. mag vast wel. Succes hoor!!!
Ik heb een spoedkz gehad na inleiding en verdenking foetale nood Maar onze band s zoooo onwijs sterk Gelijk vanaf de eerste minuut was ik verkocht Herstel is me reuze meegevallen. Zet m op!
Hopelijk draait je uk nog. Het enig wat je kunt doen om bovenstaande te voorkomen is een geplande keizersnede. Dus misschien kun je dat als positief puntje zien als je uk niet draait?
Ik begrijp heel goed dat je teleurgesteld bent! Je kunt er niets aan doen dat je je zo voelt maar het is wel zonde dat je zo de laatste dagen van je zwangerschap doorbrengt. Mijn eerste was een geplande keizersnee ivm stuitligging (igv voetligging doen ze in NL ook bij voorkeur een keizersnee begreep ik trouwens) en ik vond het, serieus, top! Het was heel bijzonder om me er op voor te bereiden, we keken echt uit naar zn komst en de ingreep is heel erg mee gevallen. Borstvoeding kwam meteen op gang, herstel ging goed en de band met mijn zoon was meteen geweldig. Mijn tweede is via de natuurlijke weg gekomen en in dat opzicht echt geen enkel verschil hoor!! Sterkte en een heel voorspoedige bevalling gewenst!