Ik vond het idd pijn doen, maar heb een heftige bevalling gehad en zou het echt zo weer over doen hoor, vond het een heel bijzondere ervaring met een prachtig resultaat dat het allemaal helemaal waard maakte! Laat het over je heen komen, neem de bevalling per moment in je op, sta stil bij wáárom je pijn hebt, dat heeft mij erg geholpen!
Ik ging er in met het idee dat het wel mee zou vallen, ik heb immers een hoge pijngrens. Althans, dat dacht ik. Maar hier deed t echt gigantisch veel pijn, laatste 6 cm gingen in 3 kwartier dus dat was wee in wee uit en hoppa weer een wee. Ik bleef maar zeggen dat ik het niet kon (was ik ook van overtuigd haha). De persweeën deden helemaal geen pijn meer en het hechten heb ik ook niks van gevoeld (had een subtotaal ruptuur). Elke keer als ik een zwangere vrouw zie, denk ik weer aan die pijn. Maar het was het zoo waard! Dat filmpje van proefkonijnen hadden ze van mij wel een weeën storm in mogen nabootsen, hun hadden nog tijd om bij te komen van de weeën.
Haha heb het filmpje gekeken en het doet idd wel echt zeer.. Zij spreekt/schreeuwt uit wat ik dacht haha Kheb ook niet geschreeuwd Maar hou het niet droog als het babytje geboren is hoor.. Tranen met tuiten hier haha mooi moment
Hmm..Nog ff voor mij he, want dit is vast al tig keer gevraagd op dit forum: hoe voelen die weeen nou? Waar kan je ze mee vergelijken? Ik heb een miskraam gehad en heb toen 4 uur echt behoorlijk heftige menstruatiekrampen gehad, is het zoiets? Of is het heel veel erger bij een 'gewone' bevalling? En voel je het alleen in je buik/benen/rug of ook 'down there'?
Ja hoe voelen ze hahaha geen idee! En dat na 3 kids! Nee ik weet t niet meer, het persen voelt als poepen vanuit het andere gat haha Ik kon de weeën nergens mee vergelijken, het voelt gewoon als een flinke buikkramp maar toch ook weer anders. Daarbij spant je hele buik aan en voelde ik ze bij de jongste ook in mijn bovenbenen, alsof t uit elkaar getrokken werd haha En over 3,5 week gaan we weer...pfff haha zie er nu alweer tegenop maarja!!
Hoe voelen weeën.. tja ik heb daar nog altijd geen goed antwoord op (ook al heb ik al een bevalling achter de rug). Het lijkt nog het meest op hele heftige buikkramp. In mijn geval met uitstraling naar de rug. Tijdens de weeën voelde ik "down there" helemaal niks. Dat was pas tijdens het persen toen hij er uit kwam.
Ja! Het doet echt zo'n pijn!! Ik liet pas het filmpje aan vl zien en zei daarbij : "Maar ik heb niet zo gegild toch?" Vriend barstte in lachen uit en vertelde me even haarfijn dat de buren ook heus wel wisten dat onze baby eraan kwam... oeps!
Ik vond mijn weeën echt niet te vergelijken met heftige menstruatiekrampen. Ik vond ze zo veel pijn doen dat ik serieus dacht dat ik dood ging. Ik dacht echt dat mijn laatste minuten aangebroken waren. Moet er wel bij zeggen dat ik heel snel bevallen (3 kwartier) ben dus het was een erg heftige weeënstorm.
Weeën... tja het is gek, maar ik was bang dat ik het niet door zou hebben als ik ze had. Nou zet dat maar uit je hoofd. De eerste voelde ik meteen. Echt in een golf zeg maar. Langzaam steeds meer pijn in de onderbuik die na een top weer afzakt. Ik had buikweeën en pas tijdens de persweeën kwamen er ook beenweeën bij. Bevallen heeft heel veel pijn gedaan, maar het komt, je ondergaat het, de endorfine die vrij komt helpt zeker. En nadien kan ik me niet meer voor de geest halen hoe de pijn voelde. Echt niet. Geen idee waarom niet. Zal wel iets met de natuur te maken hebben. Anders namen mensen nooit meer dan 1 kind . Mocht je je zorgen maken over de bevalling, wat mij heel erg geholpen heeft, is om te vertrouwen op de verloskundige en de dokters/verpleegkundigen. Als je je ook nog eens zorgen moet maken over of zij hun werk wel goed doen, dan heb je zo veel op je bord om onder controle te houden. En dat terwijl je lichaam eigenlijk al je aandacht opeist. Maar wellicht is het persoonlijk of je dat kunt of niet. Oja en als je je zorgen maakt over verhalen van UREN van weeën, bij mij ging de tijd zo verschrikkelijk snel. Ik had totaal geen idee van tijd. De hele bevalling (van eerste wee tot geboorte) duurde 10,5 uur. En uiteraard gedurende de nacht. Maar ik heb geen idee gehad van hoe lang het allemaal duurde. Om 09:04 's ochtends was ie er en pas die nacht erop heb ik wat geslapen. Totaal niet moe. Adrenaline doet een hoop .
Dit dus. Ik had het idee dat ik echt niet meer kon toen ik zo'n 5/6 cm had. Maar toch waren we ineens 2 uur verder en kon ik bijna gaan persen! Het doet verdomde pijn! Wat voor mij heel erg belangrijk was, was RUST. Ik moest me echt concentreren, toen was het pijnlijk maar kon ik het controleren. Toen we naar het ziekenhuis reden, mijn vliezen werden gebroken en ik onder de douche ging raakte ik de controle kwijt en was het niet meer te doen! Toen ik ging liggen en in een soort van kadans kwam, ging het goed.
Ik heb niet alle reacties bekeken en het filmpje wil niet starten op mijn stokoude laptopje. Maar dat gillen ... tja. Ik heb heel veel pijn gehad, maar keerde juist helemaal in mezelf. Ik heb nauwelijks een kik gegeven en me geconcentreerd op, de pijn, het bevallen, mijn ademhaling en vooral rustig te blijven. Zoveel mogelijk proberen te ontspannen en dan wordt het echt dragelijker (bij een normale nietmedische bevalling). Bij de eerste perswee van M heb ik 1 oerkreet geuit, maar vooral omdat ik dacht 'dat hoort zo' ... de verloskundige zei toen heel droog: 'Denk je niet dat je je energie beter kunt gebruiken?'. Euhm ... ja dus
Adrenaline tijdens de bevalling is niet fijn: houdt het namelijk tegen (logisch ook: gevaar = onveiligheid = geen goed moment voor een geboorte). Daarom is het ook belangrijk om idd te vertrouwen op de deskundigen om je heen, je partner, maar vooral in jezelf en je eigen lichaam. Dan komt endorfine vrij en dat is een natuurlijke pijnstilling. Maar geen volledige hoor . Ik heb ook momenten gehad dat ik dacht 'dit KAN IK NIET' en dan probeerde ik me juist te concentreren op 'ik kan het wel ik kan het wel ik kan het wel ... dit is niet voor altijd ... het gaat echt over' etc ...
Dat heb ik idd ook gedaan. Geloof in jezelf! Pijn doet het zeker maar sta er open voor en ga er nuchter in. Heb dit ook gedaan, gaf iemand ook als tip hier in dit topic. Helpt echt! Ik heb ook geen kik gegeven, wilde ik ook niet en is me ook gelukt!
Ja, het doet echt enorm pijn, ik vond t hels, maar dat kwam vooral doordat de ontsluiting zolang duurde waardoor ik uitgeput raakte... Idd door goede concentratie en ademhaling is het te doen, maar dan nog: het is echt heel pijnlijk! Persen vond ik niet echt pijnlijk. Je lijf gaat vanzelf aan de slag en je mag tenminste meedoen en hoeft niets weg te zuchten (ja de eerste persweeen moest ik wegzuxhten en dat vond ik echt niet te doen...) . Het staan van het hoofdje vond ik wel te doen, wel brandende pijn maar veel minder erg dan de ontsluitingsweeen. Maar ja, het cliché was er bij mij ook: dan heb je je kindje op je buik liggen en dan weet je waar je het voor hebt gedaan en daarbij weet ik dat ik t enorm pijnlijk vond maar ik kan me de pijn niet meer precies voor de geest halen, gelukkig maar!
Dat het pijn doet is inmiddels wel duidelijk denk ik En m'n eerste bevalling was echt niet leuk (ontsluiting bleef uren hangen op 7 cm) Maar het gekke is, toen ik voor de 2e keer zwanger was, keek ik echt uit naar m'n bevalling. Het is ook gewoon zò bijzonder. Okay, toen ik eenmaal bezig was, vroeg ik me echt af waarom ik er in godsnaam naar uit had gekeken Maar dan wordt je kindje geboren. Bij mijn 2e, m'n dochter, voelde echt haar benen zo uit m'n buik gaan, zo prachtig.. En dan dat warme kindje op je buik en je gevoel op dat moment is onbeschrijfbaar.. Geen enkel gevoel kan hierbij in de buurt komen. Als ik het filmpje ook kijk, dan neem ik echt vanzelf een teug lucht als het kindje op haar buik wordt gelegd, dat gaat gewoon vanzelf. En tranen in m'n ogen, zo mooi... Je vergeet niet dat je gigantisch veel pijn hebt gehad, alleen kun je het fysiek niet meer zo goed voor de geest halen achteraf..
Oh en ik vond de ontsluitingweeën vèèl erger dan de uitdrijving. De uitdrijving is even eng, omdat je kracht moet zetten en het voor je gevoel niet gaat passen. Als het hoofdje staat, voelt dat heel branderig aan. Als je daar eenmaal voorbij bent, heb je het ergste gehad en ben je ook niet bang meer, dan ga je door.. TIP: Zorg voor een goed warme washand als je moet gaan persen. Laat deze op je vagina leggen door de vk, dat bevorderd de doorbloeding, waardoor het allemaal wat soepeler wordt. Dit kan ook helpen om inscheuren te voorkomen.. Mijn vk deed dit uit haarzelf en het voelde zo fijn, ik was haar echt dankbaar dat ze hierom had gedacht..
Ik heb drie dagen weeën gehad en die waren vrij Pijnlijk. Omdat mijn ontsluiting niet vorderden Ben ik overgedragen aan het ziekenhuis. Lang leven de ruggenprik!!! Uit eindelijk een Pijnloze bevalling gehad.