Hallo allemaal, Ik ben 23 jaar en heb besloten om me nu maar eens aan te melden. Ik lees al een tijdje af en toe mee op het forum, vooral als ik vragen heb over dingen die ik tegenkom. Inmiddels proberen wij al bijna 1,5 jaar zwanger te worden. Helaas tot nu toe nog geen (blijvende) zwangerschap. Ik heb 1 miskraam gehad, dit was afgelopen januari. Best even moeilijk, vooral als je al zolang bezig bent. Maar we gaan er weer voor! Morgen zou ik ongesteld moeten worden, vanochtend had ik wat lichtbruine afscheiding. Tot nu toe verder niks, maar wel menstrutatieklachten. Sinds de 1e positieve test heb ik iedere maand last van pijnlijke borsten voor ik ongesteld moet worden. Dit had ik daarvoor niet, dus inschatten hoe/wat is alleen maar lastiger geworden. Hebben jullie ook wel eens het gevoel dat je het zo graag wilt dat je de symptomen denkt te voelen, je er heilig van overtuigd bent dat het nu toch echt raak is en je dan alsnog ongesteld word? Ik hoop op het forum in contact te komen met "lotgenoten", gewoon vrouwen onder elkaar, en kunnen praten over dit alles. Ik merk dat mijn man wel z'n best doet, maar het toch niet echt begrijpt!
Hallo plien89, Je verhaal klinkt erg herkenbaar. Wij zijn nu reeds 9 maanden bezig (ben 27) en ik begin het nu al irritant te vinden. Afgelopen cyclus dacht ik écht dat ik zwanger was. Ik heb een soort van innestelingsbloeding ervaren, 2 weken lang lichte kramp gehad, meer puistjes, rommelende darmen, een vol gevoel etc. Maar helaas, na 3 dagen over tijd te zijn, afgelopen zaterdag toch ongesteld geworden. Ik kon het haast niet geloven dus heb een test gedaan, maar helaas negatief. Je lichaam kan je dus inderdaad voor de gek houden. Ik probeer er niet te veel mee bezig te zijn, maar dat is lastig. Eén kans per maand is zo weinig . Nu dus ook maar besloten om hier mijn verhaal te delen, in de hoop dat ik het dan iets meer los kan laten.
@ Diemo, fijn dat er meer gelijk denkenden zijn. Zo raar dat je al die dingen ervaart die je (denk je) normaal NOOOOOIT hebt.. heb echt het gevoel alsof mijn lichaam me af en toe gewoon voor de gek houd. Ik begin ook aan mezelf te twijfelen, "had ik dit eerder?" "ik had toch anders nooit last van lage rugpijn" "voelde het de vorige keer ook zo?" allemaal van dat soort gedachten en eerlijk gezegd maak ik mezelf er een beetje gek mee. Ik zeg ook vaak tegen mezelf dat ik het nu echt los ga laten, dat ik niet ga testen etc.. maar het lukt me toch niet. Waarom willen we het toch zo graag! @ lovely, thanks!