Hoi meiden, Ik zoek naar een beetje herkenning. Ik ben woensdag 38 weken zwanger en krijg dan een keizersnede ivm een stuitligging. Ondanks dat dit niet zo'n heel prettige zwangerschap was, ga ik het zo enorm missen. Het getrappel, de bewegingen....gewoon hoe bijzonder het is om zo'n klein wezentje bij me te dragen. Waarschijnlijk blijft het bij 2 kids dus ik moet nu afscheid gaan nemen van het zwanger zijn. Dit maak ik nu veel bewuster mee dan bij de eerste bevalling, omdat ik nu weet wanneer het gaat gebeuren. Zo raar!!! Wie herkent dit? Ik kan er echt verdrietig om zijn. Dit had ik niet gedacht, juist omdat we redelijk veel zorgen hebben gehad in deze zwangerschap. Hoe hebben jullie dit ervaren?
Ik herken dit gevoel heel erg. Lig nu nog in bed omdat ik zo nog zo van die schopjes kan genieten. Ook ik zal ons kindje over een weekje niet meer in mijn buik hebben. Heb hier ook behoorlijk moeite mee. En dat had ik niet verwacht. Dit zal ook mijn laatste zwangerschap zijn. Ik ben zo bang dat ik niet meer weet hoe het voelde. En het lijkt me ook niks om alleen te zijn. Niet meer steeds dat samengevoel.
Ik heb het ook soms. Dit is mijn 2de zwangerschap en we hebben besloten dat het ook de laatste is. Ik wrijf soms over mijn buik en denk: als je er uit bent zal ik dit nooit meer voelen! Etc. Op zich het woord enorm missen is voor mij iets te groot genomen! Ik wil weer lekker kunnen bewegen, weer een actieve moeder zijn!
Ja, ik mis het soms ook wel hoor.. Zo'n bijzonder gevoel om zo'n kleintje in je buik te voelen bewegen.. En dan trots paraderen met je buik Geniet er nog even van!
@Sanne, Ja ik had dit ook niet verwacht. Ik riep eerst heel hard dat het van mij snel zover mocht zijn gezien de zorgen, maar nu het moment nadert, doet het me meer dan verwacht. Zullen de hormonen wel zijn. En idd de wetenschap dat ik waarschijnlijk nooit meer een baby in m'n buik zal voelen. Ik ga zometeen ook nog ff lekker plat liggen, nog ff genieten van de schopjes. Raar eigenlijk hè, over paar dagen hebben we ons hummeltje gewoon echt vast (mooier kan toch niet?) en dan nu zo bezig zijn met onze buiken en het zwanger zijn. Ach ja.....komt vast goed. Heb teveel tijd om na te denken! @Mami, Je loopt al aardig over tijd he. Ga je ingeleid worden? Voor jou ook een spannende periode! Succes met de bevalling.
Ik zal ook de momenten missen dat mijn dochter zo lief aan het knuffelen en pratenis met babybroertje in mijn buik. Ik hoop maar dat ze ook zo lief voor hem is als hij geboren is.
Ik denk dat heel veel vrouwen dit zullen herkennen. Helemaal als je weet dat het 'de laatste keer' is. Ik heb er ook erg veel last van gehad. Het missen van de zwangerschap, de kraamhulp die wegging, het opruimen van de kleinste kleertjes.... Het is toch een soort afscheid nemen en dat doet pijn. Ik heb er drie keer last van gehad...de derde keer het meest. Maar toch kan ik zeggen, het gevoel gaat over. Een paar maanden geleden was ik stik jaloers op alle zwangere vrouwen. Kon ik na elke geboorte aankondiging op FB welk janken. Maar het gevoel is toch echt weggegaan!
ik herken dit zeker ook.... ben een dikke week geleden bevallen van onze zoon, ons vierde kindje... En het is toch wel duidelijk dat dit echt de laatste is. Maar oh wat is het moeilijk zo nu en dan, niet weer naar de leuke verloskundige toe, niet 'onze'' leuke kraamverzorgster meer, laatste keer zo'n superleuke kraammand, geen dikke buik meer..enz. Ben echt aan het afscheid nemen met zo nu en dan een traan. Ben blij dat ik niet de enige ben die daar last van heeft
Ik heb het ook hoor!! En ook al weet ik, dat als het allemaal mag lukken, nog een tweede bij gaat komen. Toch is dit de eerste voldragen zwangerschap en blijft het zo bijzonder!! Maar meid, ik weet hoe je je voelt... Ik heb het vandaag ook ontzettend! Geniet er nog eventjes van!
Wat fijn om te horen dat er meer vrouwen zijn die hier last van hebben. Ik was al bang dat ik weer zo oversentimenteel aan het doen was. Maar schijnbaar toch herkenbaar. Ik vind het gewoon zo'n bijzondere periode en vind vrouwen met een zwangere buik gewoon echt mooi om te zien. Tja, toch maar langzaam gaan wennen aan het idee dat het bijna voorbij is.