hey meiden, wou even mijn verhaal van me afschrijven ( staat het hier goed ?) Ik ben een meisje van 19 jaar en zwanger van mijn 1ste kindje. Ik woon nog thuis samen met mijn mama, oudere broer en vriend. Mijn vriend ziet ons kindje zeker zitten maar voelt helemaal nog geen band met haar. dus trok ik meer naar mijn mama toe, ze neemt eigelijk meer de rol van papa in ( prate tegen ons kindje, dacht aan dingen die ze met haar wou doen als ze er was, smeerde mijn buik in, zocht naar het hartje (angelsound) en nog veel meer ) Mama had al een lange tijd last van haar longen (erge vorm copd) nu ligt ze sinds vrijdag op intensive care omdat ze geen adem meer kreeg en in paniek was. Ze hebben haar direct in een diepe slaap gedaan en aan de intensieve beademing gelegt, ze proberen haar nu elke dag al wakker te maken maar vanals ze een beetje wakker word is ze in paniek en krijgt ze weer geen adem meer dus doen ze haar terug inslaap m.a.w ze krijgen haar niet van de beademing af elke dag mogen we 3x een half uurtje bij haar, maar het doet zo een pijn haar zo te zien ! Mijn vriend steunt me wel maar weet niet echt hoe hij het moet laten zien, ik voel me zo machteloos en verdrietig terwijl het 1van de mooiste periode moet zijn ik weet dat mijn vriend er voor me is maar ik mis mijn mama enorm ! ons kleine meid is ook alleen maar actief als ik bij haar ben ! ben zo bang mijn mama te moeten afgeven en zonder haar te moeten doorgaan ! Liefs sara
Wow, wat een heftig verhaal, waar jij midden in zit. Wil je heel veel sterkte wensen! Je komt over als een sterk persoon!
dankjewel julia ! ik probeer me sterk te houden voor ons kleintje maar ook voor mijn mama ook al is het zo moeilijk !
Heel veel sterkte meid! Met zoiets moeten omgaan tijdens je zwangerschap is helemaal niet leuk! En dan nog eens met die zwangerschapshormonen erbij! Dikke knuffel alvast!
Jeetje wat zwaar voor jullie. Ik weet zeker dat je moeder knetterhard aan het werk is om de kracht te vinden om over een paar weken haar kleinkind in haar armen te houden. Ik wens jullie en haar veel sterkte en dat jullie hier straks met zn 5en op terug kunnen kijken
dankjewel ! het is idd helemaal niet makkelijk ik wil haar zo graag vanalles vertellen alleen kan ze er niet op reageren !
Jeetje wat vervelend zeg. Begrijp dat het moeilijk is om je moeder zo te zien. Hopelijk kan je moeder snel van de beademing af en knapt ze snel op. Zodat jullie met zijn allen van jou zwangerschap en je kindje kunnen genieten. Heel veel sterkte toegewenst!
Jeej wat moeilijk zeg! Hoop dat je moeder er snel bovenop komt. En hoop dat het lukt je vriend toe te laten zodat hij er voor je kunt zijn. Je vriend is niet je moeder, dat is heel anders daarom is het ook zo zwaar wat er nu gebeurd, maar hoop wel dat je hem kan toe laten er op zijn manier voor je te zijn zoals dat hoort in relatie, het is voor hem ook zoeken hoe hier mee om te gaan. .
dankjewel voor de steun ! de dokters zien maar geen verbetering gisterenavond was ze een heel klein beetje wakker ze besefte er volgens mij niet veel van maar toch haf het me een beetje hoop ! vanmiddag sliep ze terug helemaal , is beter voor haar omdat ze dan ze min mogelijk beseft, maar mijn hoop dat ze er doorkomt verdwijnt meer en meer :'(
Nou ze is wel stabiel aan de beademing maar haar ph waarden zijn niet goed genoeg om haar nog eens van de beademing te proberen halen
Nee wat erg voor je, moet er helemaal van huilen. Ik heb ook zo'n goede band met men moeder en mag er helemaal niet op denken dat er iets met haar zou gebeuren Wat je zegt ook dat je haar zo graag vanalles zou vertellen, kan ik me zo goed voorstellen! Wat moet dit keihard en moeilijk zijn zeg Ik wil je heel veel sterkt wensen in deze moeilijke tijd, en ik hoop echt heel hard dat jouw mams hierdoor komt!
Het moeilijkste is idd dat je niet weet als het goed komt en dat je niet tege haar kan praten Ik weet gwn niet meer waar ik mijn hoop moet blijven halen De dokters vertellen ook heel de tijd iets anders , 1st geven ze je hoop en dan weer helemaal niet meer Dankje voor de steun !
mijn mama wacht al sinds vrijdag om over gebracht te worden naar het ziekenhuis van gent omdat ze haar daar mss wel nog kunnen helpen alleen is der geen plaats wij hebben vanmorgen te horen gekregen dat als er tegen woensdag geen plaats is ze de stekker eruit trekken ! m.a.w als er geen plaats is is dat jammer dan ... !! Maar dat kan toch zomaar niet zonder onze toestemming ofwel ? Ik ben echt ten einde raad !! wie kan me helpen aub ?
het lijkt me ook niet dat dat zomaar kan, kan je het ziekenhuis in gent niet bellen en dit ziekenhuis om te vragen wat ze nu precies bedoelen... Lijkt mij dat dit niet zomaar kan, zowel dan vind ik dat niet kunnen Ik kan je niet zo goed helpen, ik kan alleen maar zeggen, bel naar iedereen, iedere instantie om te vragen of dit zomaar kan of hoe je hiermee om kan gaan... vraag zoveel mogelijk informatie! Veel sterkte... lijkt me heel erg moeilijk... !
Ik zou een gesprek aanvragen met de artsen na aanleiding van dit. Dan kunnen ze vertellen welke verwachting zij hebben wat de consequenties zijn en waarom zij denken aan ermee stoppen.
ik ga idd morgen naar het ziekenhuis van gent bellen om te vragen wat er nu gaat gebeuren ! ik heb al naar 2 advocaten gebeld die alle2 ongeveer het zelfde zeggen '' als er echt geen andere oplossing meer is mag het wel zonder onze toestemming '' alleen is de oplossing om haar naar een ander ziekenhuis te doen er wel maar omdat er geen plaats is zien zei het net alsof er geen oplossing meer is ik weet zeker dat mijn mama vecht en niet zomaar wil opgeven !! ik laat het allesinds niet zomaar gebeuren ! maar ik weet gewoon niet wat kan en mag hierin !
nou ik vind gewoon als er van in het begin is gezegt dat ze beter naar gent zou gaan en als ze op de wachtlijst staat dat ze dat dan ook zeker zouden moeten doen ! de artsen zeggen dat ze hier in dit ziekenhuis niet meer kunnen doen maar in gent mss wel nog , alleen is er geen plaats dus vinden hun het een oplossing om de stekker eruit te trekken !
nou gisteren is er dan toch een plaatsje gekomen in uz gent !! niemand dacht nog dat dit ging gebeuren aangezien er een opname stop was ! ze is gisteren om kwart na 5 met spoed overgebracht vanmiddag als we langs kwamen was ze wakker , ze zit onder kalmeertabletten maar ze zag er wel heel bewust uit ! nu ze wakker is kan ze meevechten ! alleen ziet het er nog altijd niet zo goed uit ze ligt nog altijd aan de beademing maar ademt zelf wel een deel mee. de dokters gaan alles doen om haar te helpen, alleen nu ze wakker is zie ik dat ze het moeilijk eeft en pijn lijd ! ik zei tegen haar dat alles goed kwam ,, maar ze begon te wenen en knikt nee :'( soms voelt het zo egoistisch dat ik niet wil dat ze opgeeft maar mss wil ze het zelf wel niet meer ik kan en durf haar gewoon die vraag niet te stellen liefs!
woh meis dat klinkt inderdaad heftig! en logisch dat je je moeder moet op wilt geven en vastklampt aan elke strohalm! Ik hoop dat ze beter wordt en zo niet dat je iig tijd hebt om rustig afscheid te nemen! Heel veel sterkte meis.. dit had een mooie tijd moeten zijn!