Op 5 maart 2013 is onze lieve jongen geboren. Hij bleek in het vruchtwater te hebben gepoept. Opzich niet alarmerend zou je denken.. Maar bij de bevalling raakte de navelstreng knel te zitten waardoor bij onze zoon de zuurstoftoevoer werd ontnomen. Hierdoor kreeg hij de prikkel om te gaan ademhalen, terwijl hij nog in de buik zat. Daardoor is er meconium in zijn longen terecht gekomen en heeft hij net na de geboorte heel hard moeten werken om zuurstof binnen te krijgen. Hij bleef op de borst maar kreunen en kreunen. Het zette niet door tot huilen en het stopte ook niet. De kinderarts werd erbij geroepen en 30 min na de geboorte werd hij afgevoerd naar boven, de couveuseafdeling. Het bleek achteraf dat hij zo hard heeft moeten werken dat hij een deel klaplong heeft gekregen. Pas na het douchen en eten mocht ik naar hem toe.. Daar lag hij in een glazen bak.. Drie doktoren om hem heen en een nieuw gebakken overbezorgde papa met trillende handjes. Die hele middag is bij mij voorbij gegaan in een soort roes. Na een zware bevalling die op zondag was ingeleid en op dinsdag doorzette, 48 uur geen slaap, zijn schoudertje dat bleef haken op het laatst en de 2e graads scheur was ik totaal op! Op de rontgenfoto's zagen ze inderdaad vieze longen en dus die klaplong. Hij kreeg CPAP (100% zuurstof ipv de normale 21% die in de lucht zit), een infuus met 2 soorten antibiotica, een sonde, aan de hartslagmonitor en een bloeddruk bandje. Ik mocht hem de eerste dagen niet vasthouden. Ik heb zitten kolven als een gek! En maar naar de foto's staren, terwijl ik een verdieping lager lag in de kraamsuite waar ik was bevallen, maar nog geen moeder was geworden. Na twee dagen mocht hij al van de CPAP af. Hij herstelde zooo goed! Hij kreeg een snorretje, zodat ze hem nog wel konden helpen. Er werd voorzichtig gesproken over 'vrijdag naar huis'.. Ik moest sowieso vrijdag naar huis, want ik mocht maar 2 dagen blijven na de bevalling. Helaas toch nog slecht nieuws. Op de volgende rontgenfoto bleek de klaplong weg te zijn! Hoera maar zijn longen waten nog vies en uit kweek bleek dat hij een vorm van longonsteking had. Pas volgende week verder kijken. Zonder kind verlieten wij op vrijdag het ziekenhuis. Ik maakte me op om 2xper dag heen en weer te gaan schipperen om maar zoveel mogelijk bij h te kunnen zijn en de borstvoeding een kans te geven. Zaterdagochtend kwam het goede nieuws dat ze op de couveuseafdeling de 'rooming-in'-kamer vrij kregen. Ik mocht met hem op 1 van de 2 kamers slapen!! Onder toezicht en met begeleiding. Zo goed ging het met hem. De borstvoeding kwam daardoor op gang, de hechting werd beter en ik kon mn kindje de hele dag zien. Elke dag werd er weer een slangetje weggehaald. Hij moest tot dinsdag antibiotica via het infuus en als hij volledig zijn voeding binnenkreeg mocht hij naar huis. Hij dronk op maandag al volledig uit de borst gelukkig. Maandag kwam dan ook het verlossende woord dat hij 's avonds al mee mocht! Zoooooo fijn... Ik merk dat ik het verhaal van me heb afgeschreven.. Ik was eigenlijk op zoek naar meer ervaringen.. Je leest veel over te vroeg geboren baby's maar ik was overtijd met mijn 41.4 weken zwangerschap. Ik wil dan ook echt niet meer overtijd lopen bij een volgende zwangerschap... Hij had het niet kunnen halen! En dat idee is verschrikkelijk. Gelukkig zijn wij in een stijgende lijn na de bevalling omhoog geklommen. Dat maakt ons juist zoo blij!
Je verhaal is heel herkenbaar. Gefeliciteerd trouwens. Zie dat je pas bijna 2 weken geleden bevallen bent. Wat fijn dat je kindje al zo snel mee naar huis mocht en dat het goed gaat. Hier een gelijkwaardig verhaal. Zoontje geboren met 41+1. Hij had meerdere malen in het vruchtwater gepoept. zoveel dat het wel stroop leek zei de gyneacoloog later. Hij bleek de weeen niet aan te kunnen en nadat ik pas 3 kwartier in het ziekenhuis was. werd ik al met bed en al naar de ok gerend. Voor een spoed keizersnede. Om geen tijd te verliezen is er gekozen voor algehele narcose. Onze kleine man kwam zonder hartslag te wereld. zn hartje is pas na 10 minuten reanimeren gaan kloppen. Ook ik heb hem 5 lange dagen niet vast mogen houden ivm mogelijke hersenbeschadiging waarvoor hij 3 dagen gekoeld is geweest. Ik herken het heel erg ... het kolven.... ik heb me daar ook volledig op gestort. Om de 3 uur. Zat echt op eieren als er bv bezoek was en het was tijd om te kolven dan had ik de neiging om ze de deur uit te duwen... Kon ik wel niet vanwege de keizersnede die ik gehad had maar bij wijzen van spreken dan. Gelukkig had onze zoon er nauwelijks iets van in zn longetjes gekregen want ik denk dat het hem dan echt te veel was geworden en hij het niet gered zou hebben. Hij heeft voornamelijk de eerste 3 dagen voor zn leven gevochten en de kans om hem te verliezen was reeel aanwezig. Onze man mocht na 5 dagen van de ic af naar een ziekenhuis vlakbij huis en 2 weken later mocht hij echt naar huis. Hebben 6 weken na de geboorte nog een goed gesprek gehad met de gyneacoloog. Ook gelijk de vraag gesteld of een volgend zwangerschap wel mogelijk zou zijn. Aangezien onze wens 2 a 3 kindjes zou zijn. Zei vertelde ons dat dat geen probleem zou zijn en dat ze me dan in ieder geval niet tot 40 weken door laten lopen. Op de natuurlijke wijze bevallen zou ook gewoon moeten kunnen. Maar ik denk dat we voor onze gemoeds rust dan toch voor een keizersnede kiezen hoor. dat kan gewoon gepland worden met 37 a 38 weken. Na een keizersnede kunnen ze namelijk niet per definitie zeggen van we gaan inleiden met 38 weken. Het oude litteken moet namelijk ook al een soort rijp zijn om complicaties te voorkomen. Dus voor het zelfde geld moeten ze je dan toch iets langer laten wachten en daar zit ik dan echt niet op te wachten na dit meegemaakt te hebben. Onze zoon doet het nu gelukkig ook heel erg goed. Dat was even afwachten aangezien hij ietwat hersenbeschadiging heeft bij zn motorische kant. Hij ontwikkeld zich motorich prima, wel iets later dan het gemiddelde maar is gewoon geen kruipen en begint nu los te lopen.
@Debbie: alsof ik mijn verhaal lees... Hier alleen na een inleiding bij 42 weken, spoedsectio na 3 x mislukte vacuum. Ook 3 dagen gekoeld, na 6 dagen voor het eerst vastgehouden en aangelegd. Ook een beschadiging in het motorisch gebied van de hersenen, maar daar zijn tot nu toe geen gevolgen van te zien en gelukkig verwachten ze ook geen gevolgen. Ik zou bij een volgend kindje wel heel graag vaginaal willen bevallen, maar toestanden met vacuum gaan we dan dus wel voorkomen, zodra er ook maar iets twijfel is toch maar voor de ks. Waarvan het herstel me overigens heel erg is meegevallen. Ik realiseerde me pas toen hij thuis was hoe spannend het eigenlijk was geweest, toen kwam de klap eigenlijk pas. Herkennen jullie dat, dat je in overlevingsmodus gaat en alleen maar wilt dat je kindje beter wordt en snel naar huis kan, maar als hij dan thuis is, je pas gaat nadenken "maar wat als..." Zijn jullie ook zo trots dat ondanks de ontzettend moeilijke start de borstvoeding gelukt is?
Jeetje, bij jullie was echt spannend en eng zeg.. Gekoeld enzo.. Het ergste is nog dat je zo onvoorbereid bent.. Bij de couveuseafdeling zeiden ze dat ook. De meesten die daar komen weten dat ze een te vroeg geboren kindje krijgen. Dit is zo plots na de bevalling! Die overlevingsmodus inderdaad! Lichamelijke pijn had ik pas dagen later.. Toen de spanning uit mn lichaam kwam. Dat kolven was een werk maar dan kon ik tenminste iets doen! Fijn om te lezen dat het bij jullie goed gaat. Ik ben soms wel bang om nog een klap te krijgen mbt het verwerken maar ik geniet nu zo!
Jeetje wat een verhaal. Hier ook zoiets meegemaakt maar wel met veel minder poespas daarna omdat ze het gelukkig zelf weer kon. Was overigens ons derde kindje. Ik had zaterdagmiddag al weeen gekregen die niet door zetten. Om het half uur bleven ze komen, best pijnlijk ook al maar verder dus niks. Dit is de hele zaterdagmiddag, avond en nacht doorgegaan. Zondagmorgen gebeld naar de vk. Die vertelde dat ze nog niks kon met weeen om het half uur en dat ik maar een kruik en 2 paracetamol moest pakken en moest proberen te slapen. Man, was kapot. Maar dat hielp dus ook niet. Zondagmiddag bij mijn ouders in bad gaan zitten en toen zetten ze eindelijk door. Had dus de hele zondagochtend en middag nog weeen om het half uur gehad. Thuis 5 cm en zag er niet uit alsof ik ging bevallen zei de vk. Nou lekker opbeurend. Maar goed, wij naar het ziekenhuis (moest daar bevallen vanwege fluxus bij 1ste bevalling). Daar vliezen gebroken en toen bleek ze in het vruchtwater gepoept te hebben. Na goed a 1 a 1,5 uur volledige ontsluiting en persen. Dat ging ook goed, nu wel persweeen (bij de vorige 2 nooit gehad). Rare gewaarwording dan ineens. Toen ze geboren was was ze helemaal slap en blauw. Huilde ook niet. Papa heeft snel de navelstreng doorgeknipt (ik was er nog niet helemaal bij en vroeg nog met mijn slaperige kop van wachten wil er foto's van, besefte dus op dat moment niet dat het niet zo goed met haar ging. Ze hebben het nog even over de kinderarts gehad en over zuurstof maar gelukkig trok ze op dat moment net bij en begon ze te huilen. Ik heb dus zelf alles niet zo heel erg bewust meegemaakt. Waarschijnlijk was dit een combi van de lange weeen en meconiumhoudend vruchtwater.
Gefeliciteerd met je zoon! Hier een vergelijkbaar verhaal, Timo is geboren met een GBS infectie (en een allergische reactie op de antibiotica) en heeft negen dagen in het ziekenhuis gelegen. Al die tijd op de couveuseafdeling en ik (enorm uitgescheurd, net als jij door een armpje) kon niet zelf naar hem toe, had altijd hulp nodig. Je verwacht / verheugt je op een fijne kraamtijd, maar daar is niets van over in het ziekenhuis. Het heeft mij denk ik een maand of 9 gekost om deze eerste week een plekje te geven. Ik kon thuis mijn verhaal niet echt goed kwijt, mijn man heeft die eerste week heel anders beleefd dan ik en kon het makkelijk accepteren. Maar hier, in dit soort topics, heb ik verhalen gelezen van vrouwen die het ook meegemaakt hebben en mij helemaal begrepen. Daarom, blijf lezen, schrijven en praten. En neem de tijd om het te verwerken.
Gefeliciteerd met je zoon! Mijn verhaal is lang zo heftig niet. Ingeleid met ballonkatheter op 41 + 4. Op woensdagochtend ingeleid en donderdagmiddag geboren. Hij had in het vruchtwater gepoept en dipte met zijn hartslag. Met de vacuumgehaald, hij was erg blauw maar heeft alles op eigen kracht gedaan. Na een nachtje in het ziekenhuis mochten we weer naar huis. Pas achteraf besefte ik steeds meer dat het allemaal best wel heftig was. Het dippen met de hartslag en dat hij zo blauw was besef ik nu meer dan toen. Ik was na de bevalling zo moe, en je krijgt gelijk de hele kraamtijd over je heen. Pas toen de rust weer terug was in huis merkte ik dat het best wel wat met je doet. Pas toen ook de tijd om er een plekje voor te geven. Jeetje, voor jullie moet het dan ook erg zwaar zijn geweest!
miep miep> Ik heb heel lang in de overlevingsmodus gezeten. vorig jaar Oktober heb ik daar pas de klappen van ondervonden. Mn man had namelijk een fikse burn oud gekregen toen onze zoon 2 maanden oud was. Hij kon werkelijk helemaal niets meer. Ik stond er toen dus min of meer alleen voor tot aan zn 1e verjaardag ongeveer. Nu gaat het weer een stuk beter met hem, alleen helaas ie hij wel zn baan kwijt hierdoor. Ik heb in oktober ook eff een stapje terug moeten doen. en sinds 1 maand ben ik weer helemaal de oude. Wat de borstvoeding betreft. Mn zoon had de kracht niet om uit de borst te drinken. en het werd op den duur mij te veel om te koven en daarna nog eens de fles te geven. Ik denk dat ik met 6 weken gaan afbouwen met borstvoeding afkolven. aangezien ik een flinke voorraad in de vriezer had staan heeft ie denk ik tot 8 weken borstvoeding gehad.
Ik ben ook met 42 weken ingeleid en ook onze dochter had in het water gepoept. Omdat mijn weeen niet doorzetten en de hartslag van haar elkens daalde bij een wee heb ik ook een keizersnede gehad! Achteraf heel blij erom want ze zat ook in de navelstreng verstrikt! Ik had er al vrede mee, maar na jouw verhaal ben ik dankbaar! Ik begrijp dat je de volgende keer niet meer zo lag wilt wachten, als je een tweede krijgt en het is zo ver dan zou ik ook zeker een gesprek aanvragen in het ziekenhuis! Ik begrijp ook niet dat je gyn het zo lang heeft laten duren je bevalling...ik werd na een uur al naar de ok gereden! Fijn dat het nu weer beter gaat met je kleine man! Je verwacht natuurlijk dat je bevalling heel anders verloopt en je verwacht zeker niet dat er dan iets met je kleine gebeurt en je in het zh moet blijven! Geniet van de momenten samen!