Oh jee, komt er weer zo'n klaagtopic? Nou nee, niet echt, maar wel een beetje dan. Je hoort toch vaak dat het allemaal veel makkelijker wordt met je kindje, op den duur. Nou, ik vind dat dus niet. Waarschijnlijk komt dat voor een groot deel, omdat ik zelf met de dag vermoeider raak, want ik slaap nooit heel diep en lang achter elkaar. Daarnaast heeft Siem de laatste tijd last van probleempjes, waar hij - volgens mij - eerder geen last van had, of niet in die mate. Zijn krampjes zijn erger, zijn ontlasting gaat moeizamer en hij slaapt overdag nauwelijks meer. (Misschien ervaar ik dit ook allemaal zwaarder, door die vermoeidheid, maar toch...) Oké, ik heb het mooiste kindje uit de rij, maar niet het makkelijkste. En soms voel ik me schuldig dat ik er zo over denk, maar toch is het zo. Ik vind het niet makkelijker worden, maar juist moeilijker. Mijn irritatiegrens is steeds eerder bereikt en ik wens steeds vaker op mijn werk te kunnen zitten. Mijn man is voor zaken drie dagen in Milaan en ik ben zo jaloers op hem! Vandaag naar osteopaat geweest en die heeft wel wat blokkades bij Siem gemerkt. Zijn bevalling was heel snel, na 40 uur met gebroken vliezen te hebben rondgelopen. Best gecompliceerd dus. Hij zei dat hij ons wel kon helpen en daar vestig ik mijn hoop nu een beetje op. Echt waar, ik geniet van Siem op heel veel momenten van de dag. Maar soms..... Ik ben toch niet de enige?
Heel herkenbaar hoor, het is enerzijds zo bijzonder die eerste tijd met je kindje, maar die vermoeidheid kan je echt slopen dat viel mij ook erg tegen. Bij mij duurde het tot een week of 10, toen ging ik kolven i.p.v. borstvoeding geven (ze dronk heel slecht en veel te langzaam aan de borst) en toen ging het heel veel beter. Om mij heen hoor ik van vriendinnen dat rond 3 maanden het altijd veel beter gaat. Vol houden!
meis je bent nu pas 8 weken moeder. de eerste twee weken zijn het makkelijkst omdat ze veel slapen. daarna breekt de heftigste tijd aan. maar zo rond de 12 a 13 weken wordt het echt makkelijker. de krampjes zijn dan zo goed als verdwenen, en huilen doen ze sowieso minder vaak als voorheen. Mijn zoon is nu ruim 4 maanden en ik roep het nog steeds dat ik blij ben dat de eerste 12 weken voorbij zijn. precies wat je zegt irritatiegrens is makkelijk overschreden. Geloof me het wordt makkelijker, alleen nu nog niet. sterkte ermee!
Hoi Juud, Ik kan je helemaal begrijpen. Ik hou echt enorm veel van Jasmijn en ze is een supertevreden baby, maar soms als ze zo last heeft van krampjes en aan een stuk door huilt, dan word ik er moedeloos van. Dan is het echt fijn om haar even over te laten nemen door mijn man. Nu is Jasmijn nog niet zo oud als Siem (wat ik overigens een erg mooie naam vind ) maar ook ik maak me nu al zorgen over de weinige poepluiers die ze heeft. Ze poept 1x in de week. Ook al zeggen alle deskundigen hetzelfde, dat het erbij hoort en dat het kan. Ik blijf me toch ook zorgen maken. Ik denk dus dat we echt niet de enige zijn met deze gevoelens en dat die er ook bij horen, maar ook ik voel me dan schuldig als ik er even zo over denk. Maar als ik haar daarna weer tevreden zie slapen, weet ik ook meteen weer waarvoor ik het allemaal doe! Veel succes en hopelijk dat het met de tijd allemaal wat makkelijker wordt!
Het wordt idd makkelijker maar die uitspraak moet je wel een beetje op de lange termijn zien... je kindje is nog niet eens 2 maand. Het zal zeker nog een paar maand duren waarschijnlijk voor je over de ergste vermoeidheid heen bent (al ben ik sinds ik kids heb nooit meer zo fris en fruitig als voor die tijd hoor = bijna 2,5 jaar) en verder moet je gewoon wennen aan je kind, het moeder zijn... geef jezelf de tijd en accepteer dat je hier niks aan kan veranderen. Het hoort er echt tot op zekere hoogte allemaal bij. Denk echt dat je over een maand, misschien 2 de dingen al heel anders ziet... tot die tijd volhouden en toch proberen te genieten van alles wat je nu meemaakt. Sterkte
Hoi Juud, Wat jij schrijft komt me heel bekend voor. Ik was/ben ook altijd erg blij wanneer mijn man thuis is. Ik hou heel veel van Arend, maar soms als hij heel erg aan het huilen is, is het heel fijn als je niet alleen bent. Gelukkig huilt Arend nu steeds minder. De krampjes worden minder, en de nachtvoedingen zijn voorbij. Zo van lieverlee gaat het beter en makkelijker. Ik ben nu na 10 weken al veel relaxter dan in het begin. Ik was laatst op kraamvisite en die moeder had precies hetzelde. Wat ik wel probeer is steeds leuke dingen te doen. Dan heb je iets om naar uit te kijken. Al is het maar ergens met zijn drietjes koffie gaan drinken! Of naar mijn favoriete serie op tv kijken. Wat ik ook doe, is veel foto's maken en in het babyboek schrijven, dan kun je terug zien en lezen wat er allemaal al gebeurd is, en dan besef je dat de tijd voorbij vliegt! Waar ik ook veel aan heb, is dit forum. Iedereen leeft met elkaar mee en begrijpt elkaar. Echt waar, het wordt steeds leuker om moeder te zijn! Succes!
Hoi Juud, Je zit precies in de periode dat het wel erg zwaar is inderdaad. Ik merkte dat ik rond 6 weken steeds vermoeider werd. Geef jezelf 2/3 weken en je zult merken dat het makkelijker gaat. De osteopaat zal hem zeker rustiger maken. Na 3 keer ging het met Fleur stukken beter (na 1 x al). Ook kwam ik er achter dat wanneer ze slecht en kort sliep ze iets meer voeding nodig had en dan ging het weer stukken beter en sliep ze langer aaneen. Heb je iets van een bakerzak? heeft hier ook geholpen maar ik ben wel bang dat we er niet zo makkelijk vanaf komen. Bij ons heeft de Bfree fles (www.hetrietje.nl) ook erg goed geholpen. Echt de moeite waard en veel minder lucht in darmen. En extra water in de fles voor betere ontlasting. Doorzetten en probeer te accepteren dat het nu even zo is en niet zo moeilijk zal blijven. Dat heb ik ook steeds in mijn achterhoofd gehouden. Pfff...de weken dat ze snachts en om 02:00 uur kwam en om 05:00 waren echt funest. Ik zat gewoon slapend te voeden en trok het nauwelijks. Nu slaapt ze heerlijk door van 23:00 tot 07:30! It will get better! Succes, M
O zo herkenbaar hihi, bij mij duurde het ook even voordat het makkelijker ging hoor! Pas met 3 maanden ging het wat makkelijker, voor mij maar ook voor hem
hoi hoi, Ik herken je verhaal. Het is gewoon zo vermoeiend die eerste tijd. En dan is alles snel te veel! Ik hou ook erg veel van m'n mannetje maar soms zit ik er ff doorheen en zie ik het allemaal ff niet zitten en ben ik blij als ik even de deur uit kan als mijn man thuis is! Hopelijk helpt de osteopaat! x wendy
Het wordt nu eerst alleen maar erger .... hij gaat nog veel meer huilen en pas vanaf een maand of 3 gaat het iets beter. Je hebt net de makkelijke weken achter de rug, het ' vervelende' deel is net begonnen! Nu breekt net een periode aan waarin ze gewoon veel huilen... en jij waarschijnlijk ook. Gaat allemaal over! Het wordt ook makkelijker met je kind.... over maanden! En het is het wachten wel waard hoor! Veel succes de komende weken/maanden.
Dank jullie wel meiden. Gisteravond heb ik echt huilend met mijn man aan de telefoon gezeten, terwijl ik Siem maar gewoon liet huilen. UIteindelijk is die in slaap gevallen, zodat ik hem rustig in bed kon leggen. Hij heeft daarna bij opa en oma geslapen, zodat ik 1 nacht goed kon slapen. Nou, dat heeft geholpen. Ondanks dat ik nog steeds op mijn tenen loop, merk ik dat mijn energieniveau daarom al hoger ligt en ik kan zijn huiltjes beter hebben. Natuurlijk weet ik dat het allemaal over gaat, maar vooral het alleen zijn maakt het moeilijk. Vandaar ook mijn verhaal op dit forum, waar ik zo langzamerhand verslaafd aan raak, in de weinige rustige uurtjes die we nu overdag hebben. Siem slaapt nu heel tevreden en heeft met gemak 200 cc gedronken, waar hij altijd 165 cc dronk. Hij had dus wellicht ook meer honger, waardoor hij meer huilerig was. En ik moet rekening houden met een sprongetje. Echter, los van deze rationele kijk op de zaak, blijf ik het zwaar vinden, meer dan in het begin. Maar tegelijk kijk ik erg uit naar de toekomst en ben ik dolverliefd op de kleine man. Ik hoop dat we hier nog even verder kunnen praten/klagen, dat maakt het voor mij een stuk gemakkelijker. Thanks!
Klaag maar raak hoor Het komt echt goed hoor en af en toe ff weg brengen en zelf lekker slapen helpt ook. Je moet gewoon iedereen die het aanbiedt meteen er aan houden
Vandaag een hele goede dag gehad. Ben met Siem naar een osteopaat geweest, omdat ik van verschillende kanten de tip kreeg dit te proberen i.v.m. zijn steeds heviger wordende krampjes en daarmee het gehuil. Hij is echt opgeknapt van zijn bezoek aan de osteopaat. Kan dat zo snel? Maar goed, heb weer eens ervaren dat het ook echt een hele dag leuk kan zijn, met mijn ventje. Stom dat ik dan meteen zo bang ben dat het morgen allemaal weer hommeles zal zijn. Ik sta graag positief in het leven, maar hormonen (sinds gister weer ongesteld) en vermoeidheid maken van mij echt een ander mens dan normaal. Ik hou vol, mede dankzij jullie steun. Een dag als vandaag is zeker een goede opsteker!
Ik weet van horen dat je meteen resultaat merkt van een osteopaat! Ik herken je verhaal ook ontzettend! Joris was de eerste 2 weken een schat van een baby, slapen, eten, slapen, eten... Daarna begon het, niet meer willen slapen... Dagen achter mekaar. Toen kwam het cb langs en adviseerde het inbakeren, nou dit werkte vrijwel gelijk. Echter huilde hij nog best vaak op een dag, en vooral 's avonds zat ik vaste prik dik een uur met een kreisend kind op de arm... Was gewoon een hele moeilijke periode! Ook het doorslapen lukte maar niet! Met 3,5 maand sliep hij door en vanaf dat moment leek het wel of hij de rust gevonden had! Een heel ander kind! En nu ook een heerlijk jochie! Slaapt goed, eet goed, huilt nog maar heel weinig, gewoon een heel zoet mannetje! Het word dus echt beter! Ze zeggen ook vaak moeilijke babyperiode, makkelijkere periode erna!
Je zult zien dat, naarmate je kindje in een ander - ruimer - voedingsschema komt, je ook weer meer tijd voor jezelf krijgt en daardoor meer energie. Inbakeren kan inderdaad goed helpen bij kindjes die zichzelf wakker houden met maaiende armpjes en beentjes. Wel eerst even bij het cb vragen of het mag (Daan lag in stuitligging, dus er moest eerst worden gekeken of hij geen heupafwijking had). Uiteindelijk hebben we het inbakeren niet eens nodig gehad, want we begonnen tegerlijkertijd met de beginselen van rust en regelmaat. Die hielpen goed genoeg. Zie ook: http://www.debakermat.nl Het is in ieder geval fijn dat de osteopaat nu al helpt. Sterkte en houd vol! Groetjes, Wendy
Heel herkenbaar meisie, na 10 weken vond ik het pas een beetje leuk worden, en nu echt super! Tip, laat mensen die op verlaat kraambezoek komen voor je koken en stuur ze een uurtje daarna lekker de deur uit (zeg maar ipv een kraamcadeau). En slaap iig één keer per dag met je kleintje mee! Succes en een knuffel Lisette
hoi juud ik herken dit ook wel hoor, ik was soms echt wel een beetje jaloers op moeders die gemakkelijke baby s haddden, maar sinds ik weer werk gaat het een stuk beter met tijn, je bent niet de gehele dag met hem bezig, het komt goed hoor
En weer bedankt voor de steun! Inbakeren heeft hier niet geholpen, want Siem werd nog gekker. Nu wordt ik zelf ook helemaal paniekerig als ik wordt vastgeklemd, bijvoorbeeld in stoeipartij. Siem moet er ook niets van hebben, als je hem in bedwang houdt. Maar goed, dat doen we dus niet. Wat helaas ook niet hielp was slapen met hem mee, want hij sliep hooguit een 20 minuten-half uurtje. Dan dommelde ik net in en begon het weer. Jaha, verleden tijd, want Siem heeft zijn tweede goede dag achter de rug, en ik dus ook! Zou die osteopaat echt zo snel werken? Er is minder gehuil en hij slaapt echt veel gemakkelijker overdag. Morgen weer? Ik hoop het zo. Ofwel mijn opschrijven hier, ofwel de osteopaat (of beiden?) hebben Siempje iig in de juiste richting geduwd. Vannacht zelf 6 uur aan een stuk geslapen! Het wordt écht leuker, als het makkelijker wordt!
Ik wilde net aan je schrijven dat het al zoveel helpt als ze gaan doorslapen, al is het maar 6 uur aan een stuk! Dan kun je het overdag zoveel beter aan allemaal. En als ze dan naar je lachen.. Hoop dat het zo goed blijft gaan!