Hallo dames, Ik zal de situatie kort proberen te omschrijven. Ik ben alleenstaand moeder, heb 3 kids vader is niet meer in beeld. Oudste 11 middelste 6 en jongste 2. Me middelste van 6 heeft klassiek autisme ,ADHD , licht verstandelijke beperking en een forse spraak taal achterstand. Jongste van 2 is erg gevoelig voor gedrag kopiëren van een ander kind ( is ook de leeftijd ) Van de week heb ik de zwaarste en moeilijkste beslissing ooit uit me leven moeten maken, ben verscheurd van verdriet ! Ik heb me middelste van 6 even tijdelijk uit logeren gedaan voor minimaal 6 . De reden is omdat ik echt op ben, alle kids onder de situatie lijden. Ik kan mijn middelste geen sec. Alleen laten met de andere 2 kids omdat hij heel onverspelbaar is in zijn gedrag en reageren. Hij heeft de kleine van 2 al diverse malen een flinke bloedneus geslagen. En dit is dan een voorbeeld ! Ik kan de veiligheid niet garanderen meer tussen me kids. Mijn middelste lijdt zelf ook enorm onder zijn eigen gedrag. Woensdag is mijn middelste tijdelijk op een crisis opvang geplaatst, waar ze zijn gedrag gaan observeren. En gaan ze kijken wat nu zijn behoeftes zijn en hoe we hem het beste kunnen helpen. Het is de bedoeling dat hij over max 12 weken thuis komt. Ik dacht altijd een hele goede band te hebben met mijn vader, (opa van de kids ) woensdag nadat ik met veel verdriet mijn middelste had weg gebracht. Naar de crisis opvang. Kwam ik thuis . Mijn vader had op me andere 2 kids gepast. Toen kreeg ik veel verwijten! Terwijl ik er alles aan heb gedaan voor me middelste om hulp thuis te krijgen etc maar helaas heeft dat niet voldoende mogen baten. Mijn vader zei waar me jongste bij zat ! Dat ik me middelste voor me jongste heb ingewisseld :x en dat me jongste nooit geboren had mogen worden! Terwijl me jongste met 6 maand ter nauwernood aan de dood is ontsnapt! En daar was me vader toen ook bij ( hersenvliesontsteking ) dit raakte mij heel erg dat die dat zei waar notabene me kind bij zat ! Kleine kroop tegen me aan ! En me vader zei het notabene nog in me eigen huis ook. Voor mij was de kous af en ik wilde nadat hij dit gezegd had en nog veel meer ! Geen contact meer met hem hebben. Ik wilde mijn kinderen niet bij hem weg houden ( want we wonen van een loop werp afstand van elkaar) de volgende dag kwam mijn oudste met het verhaal dat opa tegen haar had gezegd ( de dag dat me vader op haar en haar broertje aan het passen was omdat ik me middelste naar de crisis opvang aan het brengen was) dat opa wel voor haar(11) en haar broer wilde zorgen (6) maar niet voor haar jongste broertje (2) dit had die ook gezegd waar de kleine man bij was ! En dit had die gezegd voor dat die die verschrikkelijke woorden tegen mij zei waar me kleine man bij was. Toen me oudste dit had verteld, heb ik haar uitgelegd dat ik niet meer wilde dat ze naar opa toe gaat. Omdat ik dit niet vind kunnen tegen over de kleinste. Ik vind of je bent opa van alle 3 je klein kinderen of van geen ! Ik heb me oudste uitgelegd dat als er een kind niet mag komen en de andere 2 wel dit heel veel verdriet gaat doen bij t kind wat niet welkom is. Ik had nooit verwacht dat me vader zo harteloos zou zijn ! Wat vinden jullie ?
Jeej heftig meid.. Wat moet dat zeer doen om te horen van je eigen vader.. Je kiest voor rust en het best voor alle 3 je kinderen, je baalt er al verschrikkelijk van dat je überhaupt deze keus hebt moeten maken en dan krijg je zo'n trap na? Meid ik ben trots op je! Iemand moet het toch tegen je zeggen? Je kiest voor het geluk en gezondheid van je kids, en de middelste is nu in goede handen en wordt even goed 'geobserveerd' in de hoop hem straks een passende begeleiding/behandeling te kunnen geven. Maar dat een opa dan zo praat tegen zijn kleinkinderen.. Sorry maar uit jou verhaal maak ik op dat het een nare man is is die het verdriet van zijn dochter niet ziet.. Hou je taai! En je doet het juiste hoor!
Wat verschrikkelijk om zoiets te moeten horen van je eigen vader. Voor mij zou dit genoeg reden zijn om al het contact te verbreken. Wellicht heel zwaar ivm wat je nu doormaakt met de middelste, maar hier zou ik geen trek in hebben en geen energie aan willen verspillen. Heel veel sterkte.
Op de crisis opvang gaan ze zijn gedrag observeren (binnen 48 uur zagen ze t zelfde gedrag als waar ik thuis tegen aanloop, al dan in minder heftige vorm kwa agressie ) ze gaan nu naar mijn zoons behoeftes kijken en welke vorm van hulp het beste vorm hem is) zodat hij met de juiste hulp ook weer snel thuis kan komen, en het haal/ leefbaar blijft voor ons allemaal. En dat de juiste hulp dan ook thuis toepasbaar is.
dankje voor de reactie, juist om dezelfde reden als die jij hier boven noemt heb ik idd het contact verbroken. Ik wil alleen het alles beste voor mijn 3 kids en hou alle 3 even veel van ze, en hij heeft mij incl me jongste zoveel pijn gedaan met woorden die gezegd zijn. En het is zwaar, maar het gaat me wel meer rust geven nu ik het ware karakter van me vader gezien heb. Ik wil geen opa in het leven van mijn kinderen als die niet van alle 3 kan houden.
Je middelste heeft hulp nodig, die krijgt hij nu! Jij doet wat nodig is voor je kind! Ik denk dat je vader niet goed beseft wat er gebeurt...zou hij ook zo reageren als je middelste ziek was en naar het ziekenhuis ging! Misschien ken je iemand die je vader dat kan uitleggen?
Dankje Wendy, het klopt wat je zegt, hij ziet ander mans verdriet niet! Alles moet altijd om hem draaien, het is ook een zeer dominant persoon. Praktisch deed die veel voor mij , op zijn voorwaarden. Emotioneel was die er nooit voor mij. Onder het mom " van een grapje" haalde die me dagelijkse emotioneel onder uit. Nu ben ik bijna 34 jaar ,alleenstaand moeder van 3 prachtige kids (wat een geschenk!!) en ik zal nu me eigen persoonlijkheid moeten gaan ontdekken, eerst 20 jaar lang geleefd door me moeder ( borderliner) na me 20 kwam me bio vader in beeld en dat blijkt dan ook een zeer dominant persoon te zijn die mijn niet waardeert ,respecteert zoals ik ben.
dirksmama voor de reactie . Er is iemand geweest die het hem heeft proberen uit te leggen wat het beeld nu precies inhoudt wat er met me middelste aan de hand is. Ze zei over mijn vader " er is geen speld tussen te krijgen " me vader ziet het als een griepje wat wel over gaat. En het kind is niet GEK .Er is nooit gezegd dat me middelste GEK is , dit zijn zijn eigen interpretaties . Mijn middelste is zeker niet GEK, het is een lieve gevoelige jongen met humor, die alleen een andere manier van aanpak nodig heeft, maar daar wilt die niet aan. En vind ik dus ook dat die mij belemmert in de opvoeding van mijn middelste , en dat die daardoor ook me middelste belemmerd in zijn ontwikkeling , omdat het moet op de "manier " die me vader wilt. Hij ontneemt mij de kans van opvoeden ,en wil alles in. Mijn leven bepalen zoals hij het wilt. Ik ben opgelucht het contact over is , aan de andere kant doet het veel verdriet. Maar ik ben er klaar mee dat ik " geleefd " wordt en daar door ook mijn kids . Ik wil het beste voor al mijn 3 kids
Jeetje wat een vreselijke opmerkingen van je vader zeg. Begrijp dat je hem nu niet wilt zien. Vind het echt niet kunnen. Hopelijk krijgt je zoon de hulp die hij verdient. En zal het in de toekomst wat beter gaan allemaal. Heel veel sterkte.
Nou jeetje, wat naar van hem. Hij heeft makkelijk praten vind ik; Als hij er even genoeg van heeft gaat 'ie lekker thuis uitrusten, maar jij en je kinderen kunnen niet zomaar van de situatie weglopen. Ik denk dat je een hele goede keus hebt gemaakt en ik vind eigenlijk ook niet dat anderen over jouw situatie kunnen oordelen als ze zelf niet in deze situatie zitten. Ik vind het heel knap dat je in kunt zien dat er hulp nodig is en dat je daar de nodige stappen voor onderneemt. Hij doet net of je je er makkelijk vanaf maakt, maar zo makkelijk lijkt het me niet om je kind ergens achter te laten. Maar verdorie wat een rotsituatie, ik hoop dat jullie snel de hulp krijgen die nodig is!
Ik begrijp het wel, ook van opa, al had hij dit NOOIT mogen uitspreken. Mijn oudste va,n nu ruim 16 heeft klassiek autisme en die heb ik met heel veel moeite kunnen opvoeden (ook heel lang alleenstaande ouder geweest) Ook hij mocht per direct naar de crisisopvang wanneer nodig. Ik heb het zelf gered, maar vraag niet hoe! Ik ben er zelf bijna aan onderdoor gegaan destijds, maar wilde hem hoe dan ook niet afgeven. Maar hij was mijn enige kind. Jij hebt er nog 2 die jou heel hard nodig hebben, waar jij voor moet zijn. Jij moet dus ook de energie hebben om voor de andere 2 te zorgen. Je hebt nu gedaan wat je doen kon: hulp gezocht voor je kind, die jij op dit moment zelf niet kunt bieden. Ontlasting van de opvoeding van je kind, zodat je voor jezelf EN voor de andere 2 kinderen kunt zorgen. Dat heb je GOED gedaan!! De keuze is goed, al doet het ontzettend veel pijn om je kind los te moeten laten op deze manier. Ik weet hoe zwaar het is om in je eentje voor zo'n kind te zorgen. Wat betreft je vader kan ik me indenken dat het erg veel pijn doet dat hij dit heeft gezegd. Ik voor mezelf heb heel lang geen 2e kind aangedurfd. Ik kon naast de zorg voor mijn oudste geen 2e kind opvoeden toen, daar had ik de energie en de tijd gewoon niet voor, omdat ik bijna 24 uur per dag mijn oudste in de gaten moest houden. Ik denk dus eigenlijk dat je vader bedoeld: Waarom ben je in vredesnaam aan het derde kind begonnen? Al begrijp ook ik dat je het misschien toen nog niet wist dat je 2e kindje autistisch was, of misschien per ongeluk zwanger bent geraakt, of dat je toen dacht: dat kan ik wel aan (je was toen ook nog niet alleenstaand natuurlijk) Maar feit is, dat je vader dit nooit had mogen zeggen en al helemaal niet waar de kinderen bij waren. Mijn advies is dus: laat het bezinken en ga toch het gesprek met je vader aan, waarom hij dit heeft gezegd? Op dit moment zit jij niet lekker in je vel, je moet de dingen die gezegd zijn en de uithuisplaatsing van je zoontje verwerken. Verbreek dus niet nu per direct het contact met je vader, maar ga op een rustig moment het gesprek aan. En twijfel niet aan jezelf: op dit moment heb je de beste keuze gemaakt, het is op dit moment niet anders. Heel veel sterkte!
Goed van je dat je voor jezelf en je kids gekozen hebt. Je vader had dit nooit mogen zeggen waar de kids bij waren. Verder helaas geen tips of adviezen.
Wat knap dat je hulp hebt gezocht.. Zoveel menen durven niet toe te geven dat het niet gaat, jij wel. Dat kenmerkt een goede moeder! Je vader kan ik weinig goede oorden over zeggen.. Wat verdrietig. Oor jullie dat dit gebeuren moet, terwijl je emotioneel al zo'n zware dag hebt. Sterkte!
Dat lees ik nergens? of lees ik er nou over heen?? Volgens mij heeft de vader van TS gezegd dat de jongste maar beter niet geboren kon zijn? Of ik heb het mis.
me vader zei letterlijk " dat de jongste nooit geboren had mogen worden" en dat terwijl me jongste met 6 maanden oud bijna is overleden aan hersenvlies ontsteking. Hij heeft t ter nauwernood gered. Voor mijn vader is de jongste dus duidelijk niet welkom! En denk dat ze het zo bedoelde van de reactie dat me vader hem dood wenste, het komt er eigenlijk t zelfde op neer alleen heeft die die woorden nog net niet gebruikt.
Ik vind het niet op precies dezelfde manier overkomen. Bedoeld jouw vader niet dat wanneer jij al wist dat de 2e autistisch was, je beter niet aan een derde had kunnen beginnen? Want dat is zoals je het ook kan bedoelen nl. En daarmee wil dat niet gelijk zeggen dat de jongste niet welkom is, maar dat je vader het misschien onverstandig vond dat er een 3e bij is gekomen, terwijl je het met de 2e al zwaar genoeg had? Kan het niet zijn dat hij dat bedoelde? Hij heeft dit toch niet letterlijk gezegd? Begrijp mij ook niet verkeerd, he? Jouw vader zit met zijn uitspraak hoe dan ook fout! Maar ik vraag me af of hij zich niet gewoon verkeerd heeft uitgedrukt? Vandaar dus mijn eerder gegeven advies om met hem te praten op een rustig moment.
wat afschuwelijk voor je! ik kan je weinig advies geven maar wil wel zeggen dat ik je een top mama vind! je hebt de juiste beslissing genomen om je middelste tijdelijk uit huis te plaatsen. je kan geen goede mama zijn als je overloopt van emoties en zo moe bent.. nu kan je gaan kijken welke hulp je nodig bent met je middelste want dit moet je niet alleen willen doen het gaat heel zwaar worden en als je de juiste instanties hebt die je kunnen helpen, is dat alleen maar fijn toch? en beter voor je zoon dat je nu hulp krijgt van professionals, die het beste uit je kind kunnen halen!
Ik wist toen ik zwanger raakte van de 3de indd nog niet dat hij autistisch was ADHD had etc. Ik dacht dat t een ondernemend mannetje was wat wat druk was en dacht dat t jongens eigen was en dat t bij de peuterpuberteit hoorde me oudste is een meid en totaal anders. De diagnose die gesteld is bij me middelste is pas 6 maand geleden gebeurt , en ik heb eerlijk gezegt geen behoefte om nog een gesprek aan te gaan met me vader de dingen die over me jongste zijn gezegd en notabene waar de kleine bij was zijn te ver gegaan.
Ik sluit me bij Mamabri aan. Neem even wat afstand, laat het bezinken. Je vader had dit absoluut niet mogen zeggen. Maar heb je al rekening gehouden met dat je vader misschien niet beter weet/kan? Als iemand over hem zegt 'geen speld tussen te krijgen', gecombineerd met autistisch kleinkind, dan vraag ik me af of er misschien bij hem sprake kan zijn van een lichte vorm van autisme? Het is vaak een familiedingetje die dingen in het autistisch spectrum, bij oudere mensen vaak nooit gediagnosticeerd. Ik zeg niet dat het zo is, maar het zou iets kunnen zijn om rekening mee te houden. Als ik zo de uitspraken lees, en de reactie van anderen over hem, dan doet dat me sterk denken aan ouderen in mijn omgeving die inderdaad ASS hebben. Wat het voor jou niet gemakkelijker maakt! Ik denk dat wat meer afstand momenteel verstandig is. Probeer via kerk of maatschappelijk werk wat steun voor contact met je vader te krijgen?