Oh! Jammer Babke...je hoopt toch dat het ooit eens raak zal zijn..je valt wel vaak naast de prijzen he?
Het is inmiddels al een tijdje terug dat ik hier was. Hoewel ik zou willen dat ik goed nieuws had (na bijna een onmogelijke zwangerschap; eerste keer clomid, een eisprong die net aan was, zware griep in de week dat we aan de slag moesten, een zwangerschapstest met een streepje die je onder een microscoop moest leggen, een hcg waarde van 63 en bloedingen) is het na 5 weken mis gegaan. We hebben het er moeilijk meegehad, maar omdat we vanaf t begin ergens als een onderbuik gevoel hadden dat het niet goed zou gaan, kunnen we het wel goed plaatsen. (Hoewel ik gister het blad 'zwanger' leuk in mijn bus kreeg en ik niet meer dan drie pagina's kon lezen, maar dat kan ook weer de clomid zijn) Ik heb 2 weken duphaston gehad en heb vannochtend mijn laatste clomid pillen ingenomen. (Dit keer 100 mg) Doordat het de eerste keer meteen raak was en de dosis nu verdubbeld is, is het voor ons heel moeilijk voor te stellen dat we nu best wat onsuccesvolle pogingen kunnen krijgen. (Ik hoop het natuurlijk niet) Dus ik ben nu maar weer een toekomstige PCO mama (ipv al 1 in de maak)
Hi Ladies. Rustig geworden hier.. Niero, welkom hier en veel succes met klussen!! Je eisprong gevoeld? Merel, Pearl, jeetje wat hebben jullie een verhalen zeg.. Ik duim voor jullie! Mag ik vragen wat pendels zijn? Hier nog steeds aan het wachten op de uitslag van de hormoon & sementest. Dat duurt echt achterlijk lang bij Erasmus MC; ben benieuwd. Hoop dat er er geen ernstige afwijkingen worden gevonden en ik gewoon meteen kan beginnen met Chlomid... Fijne week iedereen!
Hoi Nadine, Wat ontzettend verdrietig. Maar goed te lezen dat jullie het enigszins een plekje kunnen geven en alweer verder zijn gegaan met chlomid. In elk geval kunnen jullie zwanger worden (zelfs onder de minst optimale omstandigheden).. dus dit moet gewoon goed komen!! Sterkte en laat je hoofd niet hangen!!
Dankjewel! We kunnen ons inderdaad steeds meer richten op het positieve.. Ik kan zwanger worden! (En misschien is dat PCO wel een pluspunt, als het zo snel gaat, dan was ik misschien nog wel een tienermoeder geweest ) Het blijft verdrietig, maar we weten ook dat ons volgende kindje (of 2, ik blijf voor een tweeling gaan) een klein beschermengeltje heeft.
He meiden, ja hier even een echte dip sinds tijden. Vorige week beste vriendin zwanger en nu komt mijn zwanger dat hij oom wordt. Toen knapte zelfs mijn man. Hij had van ons oom moeten worden, een jaar terug al. Nu denk ik wel eens, ben ik wel een toekomstige pcos-mama. Ik ga even terugtrekken (proberen als forumaddict) Ik dnek dat het goed is om even niets te doen, geen forum, geen temperaturen, geen ovusticks geen cervixcheck. niets. Gewoon sexen als we zin hebben. Clomid heb ik nu en ik heb nog een strip over. Die maak ik op en dan even pauze. Misschien pakt mijn lijf het dan wel zelf op.
Babke, wat verschrikkelijk naar en oneerlijk!!!! GRR!! Ik denk dat je beslissing heel goed is, even rust nemen en stoppen met alles. Er zijn meer waardevolle dingen in het leven, die heel veel voldoening kunnen geven, al zal dat nu misschien bijna onmogelijk zijn zo te ervaren. Maar jij bent meer dan alleen een "mogelijke moeder". Jij bent ook een vriendin, een vrouw, een werknemer, een minnares, noem maar op, en op die gebieden valt ook heel wat te behalen. Je bent op zoveel vlakken waardevol en jouw mooi persoontje, in zijn totaliteit, verdient meer dan alleen stress en zorgen. Sterkte.
@Babke..snap het wel hoor! Hoop dat je komende maanden wat energie krijgt om er weer helemaal voor te gaan!
Babke, ik kan het niet mooier zeggen dan Marytje... Maar ik snap je gevoel enorm, helaas... Dikke knuffel en hoop dat het zijn vruchten afwerpt... Nadine, jeetje meid toch... Ik hoop dat je snel weer mama to be mag zijn... Marytje, ik hoor veel dat het lang duurt bij erasmus, balen zeg...
@Pearl..ga jij vrijdag teste of t weekend pas..ik zit erover na te denken eerst mn ongi af te wachten..dan is de teleurstelling van de negatieve test niet zo groot en met 14 dagen moet ik toch zeker ongesteld worden of zou dat ook nog tussen de 14 en 20 kunnen?!
Hey meiden, sorry dat ik er zo tussendoor kom vallen maar lijkt me leuk om ervaringen met jullie te delen. In februari heb ik ook het stempeltje pco gekregen nadat wij een jaar geprobeerd hebben natuurlijk zwanger te worden. Ik heb nu mijn eerste ronde clomid 50 achter de rug. Op de echo's was te zien dat deze gelukkig goed zijn werk deed. Ik heb afgelopen vrijdag bloed moeten laten prikken en wacht nu maar (on)geduldig af . Nu pas een halve week om maar dat heeft nog nooit zo lang geduurd. Wil er niet mee bezig zijn en probeer ook zoveel mogelijk afleiding te zoeken maar is niet altijd even makkelijk. Hoe ervaren jullie die "wacht" week of hebben jullie tips voor mij? Liefs Pup.
Hoi, Helaas welkom, maar alles komt goed Ik ben dus net met de tweede ronde bezig, nadat de eerste ronde wel succesvol was (ben 5 weken zwanger geweest) Maar de wachtweek was verschrikkelijk... (Niet dat dit je dus helpt) Het advies wat ik kan geven, is wacht echt met testen tot je mag. Ik heb mezelf gek gemaakt met eerder testen (En een vermogen aan testen uitgegeven) Daarnaast heb ik gemerkt dat ik op mijn lichaam kon vertrouwen. Ik merkte kleine dingen die ik normaal niet heb. Ik wist zelf al heel snel dat ik zwanger was. (Maar goed dat is ook per persoon verschillend) Ik zou vooral zeggen, houd elkaar bezig en uiteindelijk is ander halve week toch zo voorbij (Ik hoop dat ik mij dat zelf ook nog straks kan zeggen) Succes en ik duim voor jullie!
@Pup..tja ik heb 6 maanden gewacht op mn eerste ei en mn nod is 5 april..die 2 weken vliegen toch wel om en je moet gewoon afleiding zoeken en er niet teveel mee bezig zijn..niemand schiet er wat mee op..en jijzelf ook niet.. Ik wacht mn ongi gewoon af..dat is goedkoper en minder teleurstelled omdat je dan niet constant met de hoop zit en vanaf 10 dpo...begint te testen.. Als mn ongi niet komt test ik pas op dag 15...
Ha Pup, Ik ben nog niet eens begonnen met chlomid (grr Erasmus!!), maar ik weet al wel alles van wachten.... wat bij mij vooral niet werkt: lezen over babies, zwanger zijn, eerste symptomen etc. Het maakt me verdrietig en legt mijn focus op dubieuze signalen van mijn lichaam (ik voel inderdaad steken hier, pijntjes daar, zou het, zou het?). Wat voor mij wel werkt: veel leuke dingen inplannen, vriendinnen, werk, reizen etc. Inclusief dingen die ik alleen maar kan doen als je niet zwanger bent. Zo heb ik bijvoorbeeld een Lowlands kaartje gekocht. Dit zie ik mezelf niet echt doen met een zwangere buik, maar ik kijk er echt echt heel erg naar uit. In de zomer heb ik dus in elk geval 1 leuk iets, welk van de twee het dan ook is . Ook hielp het mij om een week op mijn kleine neefje van een jaar te passen. Het was heel leuk, maar ik was kapot, totaal gesloopt, op. Had verwacht wel thuis te kunnen werken, maar kon nog geen e-mail typen. OMG!!! Het deed me beseffen dat ik heel erg bezig was geweest met zwanger worden/zijn, maar niet (eigenlijk helemaal niet) met het hebben van een kind zelf en wat dat allemaal met zich meebrengt. En dat dat echt niet allemaal even leuk is. Erg relativerend. Ik geniet nu meer van avondjes uit, spontane dingen, mensen over de vloer tot savonds laat, drankjes etc, alles wat niet meer (goed) kan met kinderen. En als laatste, emotionele verwerking. Toen ik het nog niet echt een plek had gegeven was ik er veel meer mee bezig dan nu. Ik heb er heel veel over gehuild, geschreven, gepraat en besloten er met praktisch iedereen open over te zijn, en op deze manier heeft het (het proberen, de ziekenhuisbezoeken, het feit dat het bij mij anders gaat) een aardig plekje gekregen in mijn normale leven. Ik weet niet hoe het gaat zijn als ik straks wel aan de chlomid ben, en als ik weer veel concrete teleurstellingen onder ogen krijg, maar dan kan ik altijd dit bericht van mezelf teruglezen haha.. Sterkte allemaal met wachten.