Een oud geval... Klinkt ook niet erg respectvol. En ik denk ook dat heel veel mensen daar weer niet van gediend zijn. Dus hoe schat je dat in als cassiere. Omdat het voor jou (oh sorry u..) normaal is betekent dat niet dat het maar de juiste manier is. En onopgevoed zoals iemand hierboven zegt omdat iemand geen u zegt, tjonge wat lekker kort door de bocht zeg.
Ik zeg ook tegen iedereen u mits er gezegd wordt zeg maar jij/je. Tegen leeftijdsgenoten of jongeren niet. Mijn moeder zelf hanteerde regel voor ons toen wij klein waren: Lijken ze 3 jaar ouder dan jijzelf bent, zeg je u tot zij zelf aangeven dat jij je mag zeggen. Ikzelf heb een tijdje ergens gewerkt waarbij we moesten tutoyeren, kreeg het u er niet uit. Zakelijk en klantvriendelijktechnisch gezien vind ik het niet netjes, dan hoor je standaard u te zeggen, ook al zijn ze jonger.
Tegen onbekenden die ouder zijn. Een 17 jarige spreek ik niet aan met u, maar ik blijf natuurlijk wel beleefd. Ik stel het op prijs als zij mij wel aanspreken met u. Ik voel me dan wel erg oud, haha, maar ik geef snel aan dat ze mogen tutoyeren.
Vreemde mensen. Oude mensen. Mensen (veel) hoger in functie op de werkvloer. (hangt ook een beetje van het bedrijf af of het informeel is of niet natuurlijk..)
Ik zeg U tegen iedereen die ik niet ken.Niet tegen een kind natuurlijk.Ik moet zeggen dat ik het juist wel prettig vind om met U te worden aangesproken.Als iemand direct begint met amicaal gedoe van je en jij heb ik direct al een weerstand tegen zo'n iemand en komt het niet meer goed.Beetje respect voor elkaar hebben kan geen kwaad in deze maatschappij.
Onvolwassen redenatie! Tegen mij zou je toch echt U moeten zeggen en al helemaal met deze insteek en toon.
Ik zeg tegen bijna niemand u. Tegen mensen die echt op leeftijd zijn, of die een heel gedistingeerde uitstraling hebben. Voor de rest niet. Ik (41) verwacht eigenlijk alleen met u aangesproken te worden als ik ergens klant ben, en daar wordt geholpen door iemand die een stukje jonger is dan ikzelf ben. Maar als ik al 'jij' tegen diegene heb gezegd, vind ik het weer niet zo'n punt als hij/zij dat terug doet.
Ik kan me eigenlijk wel vinden in de redenatie die zij geeft. U is trouwens alleen met een hoofdletter aan het begin van een zin, of als je het tegen God hebt. Voor mensen vind ik U niet gepast.
Ik zie hier echt van die rare reacties voorbij komen, oud geval, als iemand tussen je benen kijkt verdient die geen u etc etc Nee dat is beleefd zeg, bravo! Ik vind vreemde mensen, of ze nu doktoren zijn die tussen mn benen kijken of zwervers zijn aangesproken moeten worden met u (door mij dan). Als ze liever 'je' horen dan zeggen ze dat zelf wel! Ook oudere mensen spreek ik aan met u maar dat geldt hetzelfde voor onbekenden. Net als dat ik ouders van vriendinnen nooit aansprak met hun voornaam en U zei tot ze zelf aangaven dat dit niet hoefde... Ik vind dit gewoon netjes, niks geen poeha of air hoor. Gewoon beleefdheid!
Tegen iedereen die ouders is als ik, niet als het om 1 of 2 jaar gaat, maar als ik inschat dat die mensen ouder zijn. Leer mijn kind dat ook, gewoon altijd u zeggen, behalve als mensen zeggen dat ze je of jij mag zeggen. Tegen ouders en opa en oma moest ik vroeger ook altijd u zeggen. Later werd dat anders en zei ik dat niet meer tegen mijn ouders, maar wel nog altijd tegen andere familieleden (ooms en tantes) en mijn opa's en oma's.
Grappig dat er gevallen wordt over het feit dat ik zeg oud geval achter de kassa. Deze woordkeus was van mij bewust omdat er eerder in het topic werd gesproken over een jong geval achter de kassa. Het geeft in mijn ogen wel aan dat als je jong bent er duidelijk denigrerender over je gesproken mag worden...
Het hangt ook heel erg af van wat mensen bedoelen met 'u'. Jij hecht daar blijkbaar een waarde of een rang aan. 'u' moet je verdienen met levenservaring of met leeftijd?? Ik zie het puur als een vreemde beleefd aanspreken, niet meer en niet minder. Of die persoon 17 is of 96, of hij mijn baas is of een dakloze... als ik hem niet persoonlijk ken (en dus als we niet al over zijn op 'jij'), spreek ik die aan met 'u'. Ik hang daar persoonlijk geen waardeoordeel aan. En ik zeg ook niet tegen elke jongere die ik niet ken 'hoi', of het moet een kind zijn natuurlijk. Maar ik heb genoeg klanten die tussen 20 en 30 zijn, en dus jonger als ik. Als ik bij hen kom zeg ik gewoon 'U' en goedemorgen. Ook als die mensen bij mij aan de kassa kwamen toen ik nog in een supermarkt werkte.
Ik zeg u tegen mensen boven de 65 ofzo, verder niet vaak, hangt ook van de situatie af. Tegen artsen zeg ik niet vaak u, maar ik probeer het hele je/u ook wel te vermijden zodat ik niet hoef te kiezen. Op mijn werk, als vrouw in een mannenwereld, zeg ik expres weinig u (meestal alleen tegen Belgen). Dat doe ik om niet aangezien te worden voor secretaresse (wat echt weleens gebeurd is...). Als een jongere in een winkel of waar dan ook gewoon klantvriendelijk en respectvol doet naar mij, hoeft diegene echt geen u te zeggen hoor. Ik voel me niet beter of hoger, meer gewaardeerd of gerespecteerd als iemand dat wel doet.
Als iemand niet gewoon u kan zeggen in een situatie waarin dat gepast is, dus bijvoorbeeld in een werksituatie tussen klant en personeel, of bij een arts o.i.d. dan vind ik dat wel iets zeggen over de opvoeding van zo iemand ja. Blijkbaar heeft die iemand dan niet geleerd hoe het hoort, of in elk geval, zo komt het over.
Ik zeg alleen u tegen mensen die ouder zijn (lees 55 plus) en ik niet ken en klanten in de winkel. Mijn kinderen zeggen tegen mensen die ze niet kennen ook u. Maar niet tegen de lerares. Doen ze geen van allen hier. Ze zeggen ook niet alleen juf maar bv Juf antje
hoe zien jullie aan iemand dat die bijvoorbeeld 55+is.. zie dat veel voorbij komen maar hoe weet je dat nu als je die persoon niet kent???
Ik ben er best wel 'ver' in opgevoed, zeg nog net niet tegen mijn ouders u. Maar alle volwassenen die ouder zijn dan ik zeg ik u, ook tegen mijn ooms en tantes en oma. (Toen me andere oma er nog was ook tegen haar). Ook tegen schoonouders ook al hebben ze vaak gezegd dat het niet hoeft, moeilijk af te leren . Merk wel dat met mijn opleiding (docentenopleiding) die ik bijna heb afgerond en waar ik dus andere docenten als collega's moet zien nu wel makkelijker je zeg tegen oudere mensen omdat ik dat daar ook gewend ben. Eerst had ik nooit tegen leraren je kunnen zeggen, maar nu ben ik er zelf een van .
Ik zeg u tegen bejaarden en onbekende volwassenen als ik denk dat zij dat waarderen. Daarnaast in de zakelijke wereld, totdat er gezegd wordt dat ik jij mag zeggen. Ik vind, persoonlijk, u in de familie heel raar. Heb dat ook nooit gedaan (alleen tegen de oma van mijn vriend toen ik haar net leerde kennen). Bij ons in de familie is dat ook helemaal niet gebruikelijk. Mijn schoonzus noemt mijn schoonouders ook u, terwijl ze hebben aangegeven je/jij te gebruiken. Ik vind het dan raar dat ze toch u blijft gebruiken. Maar dat komt denk ik ook omdat ik dat gewoon niet gewend ben. Vind het afstandelijk klinken.