Echt bang voor de bevalling..

Kan me je angsten goed voorstellen. Wat betreft hechten kan ik je niet geruststellen, want dat vond ik zelf ook geen pretje.
Je schrijft echter dat je bang bent om tijdens de bevalling te worden overvallen door de pijn, dat je in paniek raakt als het begint.
Misschien goed te realiseren dat een bevallng 'zich ontwikkelt' ook op gebied van pijn.
Eerst krijg je harde buiken, die zul je inmiddels wel kennen. Na een tijdje ga je ze echt voelen en wrijf je eens twijfelend over je buik.
Op een gegeven moment denk je: zou dit het dan zijn? Langzaam zal er regelmaat komen in je ongemakken en steeds meer zul je een weg vinden om door zo'n wee heen te komen. Ik zeg niet dat het een lolletje is en op een gegeven moment dacht ik ook: nou, doe mij maar pijnstilling (terwijl ik van te voren zeker dacht te weten dit niet te willen). Maar toen bleek ik al bijna te mogen persen!
Goed dat je je angsten uitspreekt bij je vk. Zij zal je ook goed kunnen begeleiden op dat moment. Want een cursus is leuk, maar op het moment zelf lijkt het soms allemaal weer vergeten.
Hoop dat je bevalling toch een ervaring wordt waar je met een goed gevoel op terug kunt kijken.
Sterkte!

 

ik herken je gevoel van angst heel goed
zelf heb ik al 4 kinder en ben op het moment zwanger van no 5
bij de eerste heb ik het over me heen laten komen omdat ik niet wist wat er ging gebeuren
bij no 2 wist ik wat er ging komen en na vliezen breken schoot ik totaal in paniek resultaat door de angst kon ik niet ontspannen en duurde de bevalling langer en ervaarde ik het als heftiger dan de eerste.
bij no 3 was ik ook de hele zwangerschap angstig en heb me toen iedere keer proberen te ontspannen de hele zwangerschap, ik ging me focussen op iets in mijn slaap kamer en zei bij dat voorwerp ook iedere x ontspan ontspan resultaat heeft echt geholpen vanaf de eerste wee tot mevrouw werd geboren zaten 43 minuten in en alles was heel goed te dragen kwa weeen
misschien een tip voor je
en sommige maken je gek van het doet pijn en het is een hel maar probeer te ontspannen warme kruiken op de plek waar je last heb van de weeen helpt ook
laat het over je heen komen en probeer zo goed mogelijk te ontspannen
en kwa pijnstilling het is er niet voor niks en ze geven het niet als het slecht voor moeder of kind is
ik heb mijn 4 eerdere kinderen gekregen zonder pijnstilling toen was het nog niet zo dat je pijnstilling kreeg alleen in uiterste noodzaak
nu krijg je het al vanaf de eerste wee

 

Probeer jezelf niet bang te maken door de verhalen hier, iedere bevalling is anders. Tuurlijk doet t pijn en is t niet prettig, maar elke mama is bevallen dus t is mogelijk dat je t zeker wel kan je krijgt oerkracht en brengt je kindje hoe dan ook op de wereld. Uitscheuren/knip etc ja kan gebeuren , maar dit zal je vast minimaal voelen vanwege de pijn die je al voelt tijdens t bevallen. Maar t hoeft geen pijn te doen en ik ben niet geknipt
Of uitgescheurd en de pijn vergeet je echt snel hoor zodra de baby er is! Onderkantje krijgt wat te verduren, maar komt echt goed je kan t! Geen angst opbouwen en laat t op je afkomen en puf alles goed weg zonder paniek... En je kunt altijd vragen om een pompje of ruggenprik. T is geen pretje nee, maar je gaat t kunnen en alles op eigen kracht hoe mooi is dat ! probeer de pijn en enge verhalen los te laten en denk: ik kan t , ik doe t en methode begeleiding van ziekenhuispersoneel en partner sla je je erdoorheen beetje in je eigen wereld verkeerd komt goed !

 

Het is natuurlijk een heel spannende gebeurtenis en je kunt je van tevoren eigenlijk echt geen voorstelling maken van hoe het werkelijk zal zijn.
Wat al eerder werd genoemd... er zit een opbouw in het geheel. Je zult eerst sporadisch last krijgen van krampen die heel goed te hebben zijn. De pijn neemt gelijkmatig toe en op het moment dat het 'echt' zeer gaat doen dan zit je er al zover in dat het einde echt in zicht is! Ja, het doet zeer, maar het is een pijn die je in perspectief kunt plaatsen.
Ik wilde natuurlijk bevallen en er is een moment gekomen waarop ik om pijnstilling vroeg. Deze heb ik niet gekregen omdat ik al te ver gevorderd was en ik ben er heel blij om. Achteraf gezien is het echt iets wat je kunt... wat alleen wij als vrouw aankunnen ook! Je doet het voor het prachtigste kindje op de planeet! En je bent niet alleen... Je bent in goede handen die je er doorheen zullen loodsen. Vertrouw erop dat het goed komt en dat jij dit als sterke vrouw kunt!

Het komt goed. Ik zou het zo weer doen!

 

En hier een ander 'hecht-verhaal'. In het begin voelde ik het even omdat ik af werd geleid door vervelende naweeen. Maar toen die wegebde en ik lekker aan het tutten was met die kleine op mijn buik, voelde ik het hechten niet meer. Alleen een lichte druk. Ze heeft dik een uur gehecht ( kunstwerkje ) en ik heb dit absoluut niet als vervelend ervaren.
Ik heb overigens een knip gehad na 2 uur persen en ook dat viel me echt mee! Je voelt er niks van op het moment supreme en daarna is het inderdaad wat beurs en gevoelig, maar dat is peanuts vergeleken bij het werk wat je geleverd hebt!

You can do it!

 

Als je met name bang bent voor de pijn, waarom kies je dan niet voor een pijnbestrijding.

Ikzelf zag enorm op tegen de pijn en heb gekozen voor een ruggeprik. Ik heb me het moment tot aan volledige ontsluiting goed kunnen ontspannen en dat maakte dat ik heel ontspannen en vol energie het laatste deel in ging.

 

Ik was voor die tijd ook best angstig voor het onbekende en de pijn en met name een knip en hechten enzo.. Ook leek pijnbestrijding me eng.

Nu ik bevallen ben kan ik je wel zeggen dat je op dat moment echt graag pijnbestrijding wil en je daar dan ook niet (meer) bang voor bent!

De pijn is voor iedereen anders. Ik had buik en rugweeën en de rugweeën waren wel pijnlijk en op het laatst moeilijk op te vangen.

De verdovingsspuit en knip en het hechten heb ik niet gevoeld! Terwijl ik me daar ook best druk om heb gemaakt.

Mijn advies is toch rustig te blijven en het over je heen laten komen, want de bevalling komt er een keertje aan en tuurlijk voel je wel pijn, maar misschien valt het bij jou wel mee en het is ook weer zo voorbij.. Bij mij ging het heel snel en kon ik geen pijnbestrijding meer anders had ik er wel voor gekozen (ondanks mijn angst en vooroordeel erover).
Het komt echt goed!

 

Ik snap het zo goed! Wij, die nog nooit een bevalling hebben meegemaakt, weten feitelijk niet waar we aan beginnen, en de vraag "Hoe erg wordt het precies?" en "Raak ik niet enorm in paniek?" heeft mij ook een tijdje bezig gehouden. Ik merk wel dat hoe verder ik kom in de zwangerschap, hoe minder angstig ik word. Komt waarschijnlijk onder andere omdat ik er veel over heb gelezen. In boeken, wel te verstaan. Op internet is de concentratie "horror-verhalen" vaak beduidend hoger, omdat mensen met name de behoefte hebben om van zich af te schrijven als er iets niet goed is verlopen. Dus tip 1: Geen internet-verhalen meer, maar boeken over bevallen!

Ik heb gehoord dat de pijn zich opbouwt. Uitzonderingen hierop kunnen zijn een inleiding en het handmatig breken van de vliezen. Maar natuurlijk kun je aan de verloskundige vragen om zo lang mogelijk van je vliezen af te blijven tenzij het medisch noodzakelijk is om ze te breken. Wat een inleiding betreft: Ook dat kan meevallen, maar ik heb mezelf voorgenomen om in het geval van inleiding niet de held uit te gaan hangen als blijkt dat ik de pijn niet aankan, en om een ruggeprik te vragen.

Ik zou me momenteel focussen op methodes om te ontspannen. Waar word jij rustig van als je bijvoorbeeld ziek bent? Hoe kalmeer je normaal gesproken als je je gepanikeerd voelt? Wat spreekt jou aan als je leest over ontspanningsmethoden? Denk aan een breed spectrum, je weet inmiddels niet wat op dat moment het prettigst voor jou werkt. Maar aangezien het zich opbouwt, heb je ook even de tijd om daarmee te experimenteren.

Overigens is het heel gek in het zwangeren-wereldje: Vanaf het moment dat die positieve test er ligt, ben je in feite al bezig je mentaal voor te bereiden op "the exit part", de bevalling. Maar de nadruk ligt zo op bevallen, dat je bijna zou vergeten dat je daarna ook nog een kind hebt!

 

Je moet niet te veel nadenken over de bevalling, wan je hebt geen idee wat er gaat gebeuren.
Ik had mezelf ook er een hele voorstelling van gemaakt en het bleek helemaal anders te verlopen.
Je kunt je er niet op voorbereiden dus het beste is om neutraal te blijven.
Daarnaast schijnt stress de bevalling te vertragen en meer pijn te veroorzaken.

Verstand op nul en als je kindje er is heerlijk genieten. Want als je kindje op je buik wordt gelegd ben je alles vergeten, dat is zo mooi!

 

meid, het is op sommige momenten( met name het laatste stuk) echt hels ( sorry...)
maar als het echt niet meer uit te houden is, dan weet je dat dan vaak het kindje gauw gaat komen.
er is echt niks mooiers dan bevallen. wat voel je je geweldig als jullie kindje op je buik ligt! het mooiste wat je kunt meemaken!
denk daar maar aan!

 

Wat jammer dat je er zo angstig voor bent.
Ik zou het als ik jou was toch nog eens aangeven bij de vk.

En er zijn ook topics met superbevallingen hier he, dan kan je die beter lezen In ieder geval niet de topics met de horrorverhalen.

Nog even mijn positieve ervaring:
Ik heb 2 prachtige bevallingen gehad, waarbij de eerste geeindigd in een vacuumverlossing. Uiteraard geknipt en gehecht, niks gevoeld.
De 2e ben ik gescheurd en omdat er maar 3 hechtinkjes in hoefden hebben ze dat zonder verdoving gedaan. Ik heb dat niet als pijnlijk ervaren. Ook de genezing is beide keren goed verlopen.

En eerlijk: ik wou dat ik je bevalling mocht overnemen, ik vond bevallen in een woord GEWELDIG. Er zijn maar weinig dingen op de wereld die mij een kick kunnen geven, maar dit is er zeker 1 van.

 

Ik heb wel wat positiefs voor je.

Een bevalling leek mij zooooo eng!! En echt...het is me zo meegevallen!

Mijn bevalling duurde 40uur ( laatste cm duurde zelfs 3,5 uur met wee-opwekkers). Dat klinkt hels, maar heb het helemaal zonder pijnbestrijding gedaan en dat was voor mij te doen.
Ik ben van het ergste uitgegaan en het is me daardoor ook meegevallen misschien.
Ik vond het echt heel erg bijzonder om te doen. En ben blij dat ik het heb mogen meemaken...echt waar!

Ik moest 72minuten persen maar dat deed echt geen pijn! Vond het zo mooi om te voelen hoe hij eruit kwam en dat je eindelijk wat kan doen met de weeën.
Ook nog een knip gehad. Die werd verdoofd. Van de prik en knip echt 0,0 gevoeld. Hechten viel ook erg mee.
Sommigen stukjes voelde ik ja. Maar dan keek ik naar mijn net geboren zoontje en kersverse papa, en dan kan je een hoop hebben hoor!

Na anderhalf uur stond ik onder de douche en na 2 uur kon ik naar huis.

Oja..heb geen enkele cursus gevolgd. Was er van overtuigd dat je van nature wel weet wat je moet doen, en zo ging het ook. Ben heel rustig geweest.
Dus echt...relaxed...dat is het beste. Geen paniek!
En als je het niet trekt...dan is er altijd pijnbestrijding voor handen!

En echt hoor. Ik zou het zo nog eens doen.
De gyn en vk bij mijn bevalling hadden het over een pittige bevalling. Maar ik vond het meevallen.

 

Angst voor het onbekende is heel normaal ! Je weet tenslotte niet waar je aan toe bent.
Probeer voor jezelf te bedenken waar je zo bang voor bent ? De weeën, het gevoel bij het persen ? Bang dat er iets gebeurd ? Hoe concreter je de angst kunt maken hoe beter je het kunt aanpakken.
Een beval plan maken zou ik je zeker aanraden.
En een bevalling gaat vaak nooit zoals je je hebt bedacht.
Jammer dat de vlk soms niet zo positief is. Geef duidelijk aan misschien heeft u dit vaker gehoord en natuurlijk komt het goed maar ik ben angstig en dit wil ik niet, dus hoe gaat u mij helpen ?!!
En vermijd horror verhalen, focus je op de positieve verhalen.
Het is echt zo dat zodra je je baby vast hebt je niet eens door hebt wat ze verder met je aan het doen zijn, heel gek en misschien nog niet bevatten maar terug kijkend is dat echt zo. Zo was mijn meisje er en zo was alles opgeruimd en schoon. Compleet "gemist ".

Een hele fijne zwangerschap gewenst en een super goede bevalling voor jullie allemaal !

 

En vergeet ook niet dat je op internet al veel sneller negatieve verhalen leest dan positieve.
Dat schetst ook meteen zo'n negatief beeld. Ik denk dat er veel meer vrouwen zijn die zo iets hebben van: 'ja, dat bevallen is echt wel goed te doen'.

 

ik snap wat je bedoel, ik ben ook erg bang voor de bevalling, ik mag gewoon thuis bevallen maar dat vind ik nog enger!!terwijl sommige vrouwen zo graag thuis willen bevallen!
ik ben opzich een nuchter iemand maar waar ik vooral bang ben is om in paniek te raken, mijn vk wuift het ook een beetje weg helaas

 

Wat een fijne reacties allemaal zeg! Ik herken de angst van TS wel, maar met al deze lieve bemoedigende woorden en de gedachte dat ik op mijn lijf moet vertrouwen (da's m'n mantra lately als ik over de bevalling loop te piekeren), moet ik zeggen dat ik me al een stukje zekerder voel. Dank jullie wel dames!

Nu maar hopen dat TS zich ook gesterkt voelt..

 

Bedenk voor jezelf wat voor jou de situatie het minst lastig maakt en waar en hoe je je het meest op je gemak denkt te voelen, met welke mensen om je heen.
Je moet het toch doen, en angst en paniek maken het alleen maar moeilijker. Probeer je zo goed mogelijk voor te bereiden en spreek met je partner af wat je van hem verwacht.
Overigens is het ook zo dat je hormonen produceert waardoor je het allemaal wat minder heftig voelt/ervaart. Ik had pijnlijke rugweeën en veel te vroeg persweeën, wat nogal lastig weg te puffen was (maar het lukte wel steeds), maar tussen die weeën door viel ik steed in slaap, kun je nagaan.
Ik had op dat moment wel sterk het besef dat het moest maar dat het ook wel goed zou komen.

 

Maar je bent niet alleen he? Ze vertellen je wel wat je moet doen. Ik had 4 mensen naast mijn eigen partner rond mijn bed. De gynaecoloog en co-assistent, de vk en verpleegster. Ik had echt zoveel steun aan die mensen. Ze trekken je er wel doorheen. En je angst vertellen is niet erg.

Als je mee mag persen is juist fijn vond ik. Dat wil je lichaam ook juist op dat moment. Dat is een oerdrang waar je u tegen zegt. Je denkt echt niet meer na over gevoelig zijn of te nauw zijn. Je denkt alleen nog...ik ga mijn kind eruit persen, en ik pers zo hard als ik kan.
Pijnlijk vond ik het zeker niet.
En past het niet, dan zullen ze je wel inknippen. Nou...op dat moment slikte ik ook wel even. Maar daar voel je niks van hoor. Dat verdoven ze wel. En de prik van de verdoving voel je ook niet.
Ik heb mijzelf na 2 weken van onderen bekeken ( eerder durfde ik niet) en er was zowat niks van te zien.

Ik maakte mij ook zorgen om al die dingen van te voren. Maar vlak voor de bevalling was ik juist erg rustig. Volgensmij is dat een natuurlijk proces.
Je zal zien. Je lichaam weet automatisch wat te doen.


Edit: Nu ik mijn teksten nalees lijkt het net alsof het een pijnloos gebeuren is allemaal haha. Dat is het natuurlijk ook weer niet helemaal. De weeën doen natuurlijk wel heel pijn. Maar op de een of andere manier kan je lichaam dat gewoon aan. Ik had een klokje bij de weeën ( had buik en rugweeen) en telde gewoon de secondes af, met rustig ademhalen/puffen. Je ontdekt zelf ook wel wat je een fijne houding vindt.