We zitten met een probleem. We hebben een nogal nukkige ex-kater rondlopen. Aaien vindt hij prima, maar niet te vaak/lang en enkel op zn kop. Rug, poten, staart... Alles verboden terein. Mijn dochter (17 maanden) vindt hem geweldig en waar het beest ook loopt of ligt, ze wil hem altijd aaien. Dit doet ze ook heel netjes, geen haren of staart trekken, maar meestal is het toch niet zoals meneer dat in gedachten had. Met als gevolg weer een haal of beet in haar hand. En dan janken natuurlijk, want hij slaat met nagels en bijt ook 'echt'. En hoe vaak het ook gebeurt (zeker 1 keer in de week) ze blijft hem leuk vinden. Wij niet. We zijn inmiddels zover dat we het beest eventueel weg zouden willen doen (wel zelf tehuis zoeken, geen asiel). Temeer ook omdat we binnen nu en hoop ik niet al te lang, een tweede kindje verwachten en we nog zo'n ronde met verwondingen niet zien zitten. Zijn er mensen met tips? Het is wel zo dat de kat 'aangeeft' als hij het niet prettig vindt. Meestal gaat hij dan eerst 'vuil' kijken, maar dat is voor een dreumes natuurlijk niet te interpreteren. De hele dag zeggen we 'niet bij merah, dat vindt hij niet leuk', maar onze dochter lijkt dat niet te snappen of te accepteren. Ik heb ook geen idee op welke leeftijd dat wel duidelijk zal moeten zijn eigenlijk. Misschien is dat al snel en is het probleem dan opgelost? Ik heb eigenlijk geen idee wat te doen. Alleen elke week bebloede of bekraste handen/armen, dat vinden we echt wel TE zielig worden. Ps. Voor jullie denken dat we hier een monster van een kat hebben, dat is ook weer niet het geval hoor. Beest is echt een schootkat, vindt het heerlijk om geaaid te worden. Maar hij heeft idd wel een gebruiksaanwijzing...
Tja lastig is dat hè? Wij hebben 3 katten, waarvan 1 een echte gebruiksaanwijzing heeft. En mijn dochters weten allebei dat ze die kat met rust moeten laten. De andere 2 is geen probleem. Eentje is met de fles grootgebracht en accepteert eigenlijk alles, zelfs het staart trekken wat ze regelmatig doet. Ze vind het gekriebel van de staart zo lekker in haar gezicht Mijn tip is eigenlijk alleen goed aan te leren wat wel en niet mag met de katten. Maar dat doe je eigenlijk al.... Succes ermee!
Vanaf welke leeftijd begrepen jouw dochter echt dat ze de kat met rust moesten laten? Heb je ze gezegd dat ze alleen die kat met rust moeten laten of alledrie? We hebben namelijk ook nog een poes en dat gaat prima. Die loopt gewoon weg als het haar niet zint. Misschien is dat verwarrend voor onze dochter, dat de ene kt wel mag en de ander niet???
Eeeuuhm............... Dat heeft mijn oudste dochter haar geleerd, en zij heeft onze katten eigenlijk nooit zo interessant gevonden Nee, ik weet niet, die kat heeft ook niet. Zo'n aantrekkingskracht op onze kinderen. De andere 2 knuffelen ze alletwee wel veel mee, helaas daar dus ook geen tips Ik ben wel nuttig geloof ik hè??............
Ik herken je probleem onze zoon van 11 maanden is verliefd op onze kater van 12 jaar maar die liefde is niet geheel wederzijds. Hij heeft nu zonder nagels geslagen al enkele keren en al een keer gebeten niet door gebeten. Mijn andere poes die loopt weg van hem maar die kater niet want mijn zoon is in mijn buurt en deze kater wilt ook graag in mijn buurt zijn dat is erg lastig. Ik houd ze beide extra in de gaten en laat ze nooit samen alleen en als ik mijn zoon naar max zie toe kruipen dan zeg ik al max je vriendje komt eraan en dan loop ikzelf ook langzaam die kant op. Dus sorry ik heb ook geen tips behalve volhardend zijn
Toevallig, miss geul. Onze katten heten Merah en Max, maar mijn dochter noemt ze beiden 'Max'. Dus in tegenstelling tot mijn eerste post zeg ik meestal 'niet bij max komen, dat vindt hij niet fijn'. Onze katten zijn ook 12 jaar (worden ze 14 april). Toevallige overeenkomsten? Of zit het in de naam? Maar ik begrijp dus dat jullie beiden kiezen voor 'volharden' ipv wegdoen? Vind het zelf ook wat extreem (en tegen mijn principes, want ik, zeg altijd 'wat je in huis haalt moet je goed verzorgen), maar vanavond heb ik het toch voor het eerst uitgesproken naar mijn man. Merah is een speciaal beest, heeft veel meegemaakt nadat hij is aangereden door een auto en het een jaar heeft geduurd voor zijn gebroken poot weer was geheeld (er zitten twee maandsalarissen in die kat). Het zou me dus echt heel erg aan het hart gaan als we hier geen oplossing voor zouden kunnen vinden...
Hier geen discussie over max is van mijn vriend geweest en is een eigenaardig beest maar wel een schat. Max heeft te veel vervelende kinderen gekend en dus wat bang en ik hoop dat ik hem van die angst af kan helpen. Onze katten heten max en minie beide Eem gebruiksaanwijzing en beide schatten minie is wel twijfelachtig geweest of z bleef ze heeft een kronkel in haar kopje en kan ineens wild worden maar de laatste keer was 10 maanden geleden Max is een wegloper en zijn grootste minuut een negatieve aandacht vrager doof in hoekjes of kleding te plassen en voor de kattenasiel te poepen hij slaaf en bijt nooit hard dus dat id wel een verschil bij jou als dat zou gebeuren weeg ik niet wat ik zou doen. Ik geef max trouwens wel een tik als hij bijt of mept en ik geef Viktor een tikje op zijn vinger als hij max uit daagt dit die ik trouwens niet als max zelf die straf geeft
Als je kat je kindje niet opzoekt, dan zou ik de kat net zo behandelen als ieder ander ding waar ze beter niet aan kan zitten. Dus gewoon volhouden dat ze hem niet mag aaien. Pas als ze dan beter begrijpt wanneer hij het niet meer leuk vindt, zou ik haar weer laten aaien.
volhouden. net als bij andere dingen waar ze niet aan mag zitten. ik zou het wat anders vinden als kater zelf kleine aanvalt vanuit het niets. maar eigenlijk doet hij niks fout. hij geeft het duidelijk aan dat hij het niet wilt maar je kleine begrijpt het nog niet. en dan werkt het eigenlijk hetzelfde als bij een hond. je laat ze nooit alleen met elkaar en JIJ zorgt als baasje en ouder ervoor dat er niets gebeurd. dus inderdaad kleine erbij weg halen en voorkomen dat er wat gebeurd.
Om een voorbeeld te geven: wij hebben een labrador van 11. Is heel dol op onze zoon en andersom, maar toch mag hij alleen maar onze hond aaien wanneer hij bij ons op schoot zit. Als hij kruipt, moet de hond in zijn mand en mag onze knul niet binnen ongeveer een meter van de mand komen. Wij vinden dat onze hond niet overlopen hoeft te worden door onze baby en hij vindt alles dan wel leuk, maar hij heeft ook last van zijn gewrichten en misschien is het ooit genoeg. Om onze hond niet in die positie te dwingen, doen we het zo.
Hier ook een ex-kater, van nu 3 jaar. Laatst was hier een kindje, van anderhalf, die onze kat onder het bed, zijn terretorium, op zocht. Die werd met nagels geslagen door onze kat. Terwijl als onze dochter iets doet; staart trekken, oren of vacht trekken, slaan oid, dan doet hij niks Snap er niks van. Ik haal elke keer haar hand weg en zeg "nee, dat mag niet." "je mag wel aaien" en dan aai ik met haar de kat. Geen echte herkenning dus. Hoewel hij t dus wel in zich heeft, zou ik hem nooit weg doen. Hij hoort bij het gezin. Misschien kun je een aparte ruimte voor hem maken om in terug te trekken? En je dochter blijven herinneren dat ze niet bij die kat mag komen. Om verwarring te voorkomen, zou ik hem bij zn echte naam noemen. Succes!
Jullie hebben natuurlijk gelijk dat de kat in wezen niets verkeerd doet. Zij zoekt hem op en niet andersom. Hij geeft aan het niet te willen, maar dat snapt zij dan weer niet. Er iets van zeggen helpt tot nu toe niet, maar dat doet het ook niet bij de boekenkast of de keukenkastjes Ik hoop toch dat dat snel gaat komen. De vergelijking met een hond vind ik echter een spannende. Als het een hond zou zijn geweest met hetzelfde gedrag, dan was die zeker het huis uit gegaan (zeg ik nu heel stoer...)! Puur omdat de mogelijke schade ervan veel groter is (moest gelijk denken aan een neefje die vroeger bij ons thuis, door 'eigen schuld' een keer in het gezicht is gebeten. Bijna oog kwijt). Ben echt gek op al mijn dieren (mijn man soms iets minder, haha), maar dat gaat me dan echt te ver. Voorlopig dus maar even volhouden. Het wordt (hoop ik) nu echt bijna voorjaar, dus zullen de katten ook meer buiten zijn ipv op hun gat op een stoel...
Haha je dochter is een harde leerster! Ik denk dat je ook naar je kat moet kijken of hij niet in de stress schiet als je dochter rond dwarrelt... Als dat nml zo is is hij misschien ook bij een ander gezin beter af! Verder denk ik wel dat het nog lang duurt voordat je dochter inziet wanneer het te veel wordt voor die kat...
Hier ook wel wat moeite tussen kind en katten. We hebben 2 katten (ook een max toevallig haha) en onze dochter van bijna 20 maanden is dol op ze, maar zij niet op haar. Meestal rennen ze heel hard voor haar weg. Gister heeft ze haar eerste haal gekregen omdat ze er 1 in een hoekje dreef, waar ze overigens niet eens echt van onder de indruk was. Ik probeer haar al maanden te leren om zachtjes naar ze toe te lopen ipv te rennen, om zachtjes te aaien ipv slaan/staart trekken en niet te gillen. Ook mag ze niet in de buurt komen wanneer ze aan het eten zijn, ergens diep in slaap liggen of op de bak zitten. En luistert ze niet, dan trek ik haar weg bij de katten en vertel haar dat de poesjes niet willen knuffelen en dan gaan we wat anders doen. Heel langzaamaan begint ze meer te snappen en ze gaat nu zelf op een afstandje op haar hurken zitten en legt haar vingertje tegen haar mond (sssst) maar blijft wel uit de buurt. Ik vind het een beetje ver gaan om de kat weg te doen hiervoor, zoals ook al eerder gezegd; hij doet niks fout. Je dochtertje leert het vanzelf, met jouw/jullie aanwijzingen. De aanhouder wint
ik snap dat je dol bent op je kat maar blijft een dier. en ik ben van mening dat een dier wat een kind echt pijn doet ergens beter af is waar geen kids zijn. wij hadden een hond spike dol op mijn jongens waaks niet normaal.. toen ik zwanger was van mijn dochter begon hij al raar te doen. de dierenarts zei komt goed als de bb er is. nou nee hoor gewoon gewoon super jaloers. naar haar grommen enzo. terwijl zij hem toch echt niks deed. op een dag dacht ik echt dat hij haar zou aanvallen. haar handje viel uit de stoel en hij sprong er gelijk op af. maar hij likte het. dus dacht oh misschien komt goed. maar nee hoor nu mocht niemand meer in haar buurt komen. toen ik hem opzij wou duwen bij haar vandaan beet hij mij. eeh keuze is dan toch echt makkelijk gemaakt ..we hebben hem gegeven aan mensen zonder kinderen. dieren die bijten of agressief gedrag vertonen blijven onvoorspelbaar. je kat wil aan je kind laten zien dat hij domineert ipv weg te lopen omdat hij met rust gelaten wil worden. hij weet precies wat hij doet. kijk gebeurt het een x in een reflex dat hij uthaalt ok. maar hij laat haar naar zich toekomen terwijl hij het niet leuk vind en haalt dan uit of bijt.. dat is toch echt bewust willen domineren. en hij weet dat het niet goed is want je kind gaat huilen en toch doet hij het weer ipv weg te lopen... sorry hoor is wat jezelf zegt als hij een hond was geweest was hij al weg. en ja ik vind ook een dier neem je niet zomaar maar wat is belangrijker je kat of je kind die hij elke x pijn doet omdat ze gewoon lief wil zijn.en dan krijg je nog een bb en begint het opnieuw.. nee er zijn heus wel mensen waar hij het ook goed zal hebben en geen kinderen zijn. sommige dieren horen niet bij kinderen.
Blijven volhouden dat ze niet naar de poes mag! Mijn zoontje begrijpt mij prima als ik zeg dat hij niet naar de poes mag. Hij probeerd het wel maar als ik dan zeg eheh, nee! niet naar de poes dan gaat hij weer. Maar hij mag dus ook niet met mij aaien of zo, de kat is gewoon verboden terrein!
precies zo denk ik er ook over. en of het nu een hond of kat of goudvis is bij wijze van spreken.. Het moet niet vanzelfsprekend zijn dat jouw kind maar wanneer het hem/haar uitkomt achter de huisdieren aan moet gaan.. Grenzen aangeven aan je kind, net zoals je dat anderzijds ook bij je huisdieren doet. Alleen als jij erbij bent en toestemming geeft, anders zal het probleem nooit ophouden als je kater niet vanzelf aan de kant gaat voor de kleine.. Als het dalijk echt een keer fout gaat ben je verder van huis dan kom je dalijk in een positie te staan waarin je hem waarschijnlijk weg moet doen en da's zo jammer want die situaties zijn makkelijk te vermijden.. Mijn kind wordt opgevoed ook met een hond, 2 konijnen en heb een paard, maar ik geef mijn kind wel grenzen aan.. Niet in de mand bv van de hond en niet er achteraan rennen wanneer het hem uitkomt..zeker niet omdat die kleintjes nog graag knijpen/trekken en noem maar op. en nooit of te nimmer je kind alleen laten met een hond/kat of welk ander dier dan ook.. Da's mijn mening
Mijn inziens, zeker met een hond, kun je gedrag corrigeren.. Als je hier zelf niet genoeg verstand van hebt, laat dan een therapeut komen. Ook jaloezie is zeker te bedwingen als je weet Hoe.. en in mijn ogen worden Veels te vaak dieren onnodig weggedaan omdat mensen gewoonweg niet weten hoe ze een situatie dier/kind moeten aanpakken.. Nu zeg ik niet dat dat voor jou situatie zozeer geldt want daar ken ik je niet goed genoeg voor en je situatie. Maar vind het zo jammer voor de dieren. Geen haar op mijn hoofd dat mijn hond de deur uitgaat... Of het moet wel echt zo extreem zijn dat het zelfs met een Goede therapeut niet op te lossen is.. Maar ik zou er alles aan proberen om dat in andere banen te leiden.. Een hond kan kinderen zeker accepteren in zijn/haar 'roedel', ondanks jaloezie.. alleen moet jij daarvoor zorgen, jij bent immers 'roedelleider' in de ogen van je hond en jij geeft aan wat wel en niet mag en niet andersom.. en omdat ze zo klein zijn, altijd in de gaten houden want honden denken dan snel dat ze hoger in rang staan bij zo'n uk..
als je goed leest zie je staan dat hij haar op een gegeven moment heeft geaccepteerd maar anderen niet meer in haar buurt tot zover dat hij zelfs mij beet. ook staat er dat ik maanden geduld heb gehad en het alleen maar erger werd. ik heb mijn hond bewust aan mensen zonder kinderen gegeven om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen... niet alles is aan te leren bij een hond het heeft ook met karakter te maken van het dier. en maakt niet uithoeveel je van je dier houd. het blijft een dier en niet je kind.. dat sommige bereid zijn om het risico te nemen snap ik niet. je hoort te vaak bb gedood door jaloerse hond.... maar hij deed geen vlieg kwaad zo liefff...en ik heb ze nooit samen alleen gelatenn... elk dier kan zich tegen jou of je kind keren hoe goed je er ook voor zorgt of bet getraind is... en na maanden ellende met hem en zijn gedrag was bij mij de druppel toen hij me beet. hij heeft het naar zijn zin waar hij nu is. daar hebben ze nog een hondje en geen kinderen zodat hij geen obsessief en agressief gedrag erover kan uiten. en de rust is terug in mijn huis ipv dat ik heel de tijd een hond in de gaten moet houden en corrigrren.