We weten nu ongeveer 1,5 jaar dat onze zoon van 11 ADD heeft. Daarvan is hij een jaar aan de medicijnen, welke hij alleen op school neemt. Voornamelijk waren de ochtenden het probleem thuis, er moet zoveel gebeuren in een korte tijd dat hij het overzicht niet meer had. Nu hadden we dit opgelost met behulp van een lijstje. Hierop stond stap voor stap wat hij de ochtend doen moest. Maanden is dit goed gegaan, hij keek elke ochtend op het lijstje en deed ook alles in de juiste volgorde, soms had hij het lijstje niet eens mee nodig en lukte het hem zelf. Toen kwam de dag dat hij zichzelf toch echt te oud vond voor lijstjes. Hij wilde meer vrijheid en kon het zelf allemaal wel. Die kans wilde we hem natuurlijk geven, het moet tenslotte toch een keer gebeuren. De eerste tijd ging het goed, de ochtenden verliepen prima. Maar de afgelopen weken gaat het weer totaal mis! En zowel hij als ik trekken deze onrustige ochtenden niet meer! Voor hem is het niet fijn om al zo onrustig de dag te moeten beginnen, en ik heb het gevoel de hele tijd in strijd met hem te moeten zijn. Ik moet nu dus weer ingrijpen, maar ik weet even niet hoe. Ik denk dat hij absoluut geen lijstje meer wil. Hem stap voor stap vertellen wil hij ook niet, dan zegt hij altijd "ik ben geen klein kind!". Hij is gewoon ook al aan het puberen, alles wat ik zeg is niet goed, of juist grappig! ( dat laatste kan zo irritant zijn!) Nu ben ik aan het overwegen de kookwekker in te zetten. Zodat hij een tijdslimiet gaat krijgen waarin hij alles gedaan moet hebben. Maar dan nog ben ik bang dat hij niet de structuur krijgt in de dingen die hij moet doen in de ochtend. Iemand misschien hier tips hoe ik dit het beste kan aanpakken? Ik wil gewoon onze gezellige ochtenden terug, en hij wil dit ook graag! Voor de rest gaat het overdag ook helemaal super! Maar dit is voor ons beide momenteel een enorm struikelblok.
Ik heb het ook en ik moet alles volgens een structuur doen, anders gaat het fout. Zie door de bomen het bos niet meer als er iets anders gaat dan anders. Al snap ik wel dat je zoon het anders wil. Het is toch een moeilijke leeftijd. Zeg dat hij zijn kleren bv 's avonds al klaar legt. Kan hij zelf kiezen wat hij aan wil op zijn gemak. Ik tref alle voorbereidingen de avond ervoor.
Kleding klaarleggen word inderdaad al gedaan, zijn ontbijt maak ik in de ochtend. Dus in principe hoeft hij niet zoveel. Maar voor hem zijn het toch weer te veel handelingen achter elkaar waardoor hij door de war raakt. Met het lijstje wist hij precies waar hij aan toe was, maar nu dus helemaal niet. Ik probeer hem ook telkens duidelijk te maken dat het juist zo goed gaat met een lijstje en hij juist deze houvast nodig heeft, dit beaamt hij zelf ook. Maar toch wil hij het niet meer. Zat te denken om anders iets op zijn telefoon te denken wat hem eraan remind. Wie weet vind hij zoiets minder kinderachtig.
Misschien helpt het om als hij wakker is een paar minuten te reserveren om de ochtend in gedachten te doorlopen? Dat hij op z'n bed zit en gaat nadenken, wat ga ik nu eerst doen? En wat ga ik daarna doen? Ik weet niet wat jullie volgorde is, maar dat hij bijvoorbeeld denkt: nu ga ik eerst naar beneden om te ontbijten, dan ga ik mijn tandenpoetsen, dan ga ik mij omkleden, etc. Hierdoor blijft de regie bij hem, wat de puber in hem graag wil Maar kan mij voorstellen dat door eerst een pauzemomentje te nemen, voor meteen 'aan de slag te gaan' helpt om de ochtend in zijn hoofd te structureren.
Lijstjes blijven maken! Als je ADD hebt kun je niet zonder, ook niet als je volwassen bent. Hij zit echt fout als hij denkt dat hij te groot is voor lijstjes, je bent er namelijk nooit te groot voor!
Hahaha maak dat een puber maar wijs! Hij heeft ook echt alleen maar voor de ochtend een lijstje nodig, de rest van de dag verloopt altijd super. Wie weet moet ik het lijstje aantrekkelijk maken? Zo heeft hij elke dag computertijd, misschien zou het helpen als ik hem extra minuten ermee laat verdienen? Dat hij de gedane taken moet aankruisen en dat hiervoor een aantal extra minuten staan. Zou dan alleen nog moeten uitvogelen hoe ik dat op de computer moet instellen aangezien hij na 45min altijd automatisch uitgaat als de tijd om is. Snaud: dat zou inderdaad ook nog manier kunnen zijn , dat hij eerst de rust in zijn hoofd heeft voor hij eraan begint.
Wellicht een vreemde visie... maar op een gegeven moment wil je niet meer dat je verteld word wat je moet doen. Wat zijn de gevolgen van dat hij alles op zijn tempo doet? dan komt hij te laat op school? Laat het eens helemaal los, en laat hem zelf ervaren wat er gebeurd. Ik zou als ik jou was dan contact op nemen met school, van ik ga dit doen, behandel hem net zo als ieder ander die te laat komt, maar hou wel in je achterhoofd hoe het zit. En laat dit bijvoorbeeld eens woensdag donderdag vrijdag aan modderen en ga dan in het weekend met hem ingesprek. Maak hem verantwoordelijk voor wat hij moet doen. Ik trek bijvoorbeeld overal een kwartier vooruit. Overleg dat eens met hem, je moet hem leren, wat voor een ander logisch is, dat je regelmatig op de klok kijkt en zich bedenkt wat handig is, en hoeveel tijd hij nog heeft. En tjaah,.. daarnaast moet je je eens bedenken hoe je je puber op wil voeden. Want dat jij hem niks meer mag vertellen omdat hij geen klein kind meer is, zo draait de wereld simpelweg niet. Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Het in zijn eigen tempo laten doen, is ook wat ik nu vaak doe. Maar hem te laat laten komen, kan helaas niet. Hierdoor komt zijn zusje ook automatisch te laat, aangezien zijn school niet om de hoek zit fiets ik met hem mee. Ik zou hem alleen kunnen laten fietsen, maar ik geef eerlijk toe dat ontzettend eng te vinden. Hij moet best een druk kruispunt over, en wanneer hij chaotisch de deur uit gaat weet ik dat hij niet oplettend is in het verkeer. Vanochtend heb ik hem ook nog bij de kraag moeten pakken, omdat hij anders bijna onder een auto kwam! Of ik zou zijn zusje eerst weg moeten brengen, en dan hem als hij niet opschiet in de ochtend. Maar ik vraag me af of hij hiervan wel gaat leren. Want hoe leert hij dan de structuur, die hij juist zo hard nodig heeft? Vind het enorm moeilijk hierin de juiste keuzes te maken. Ik ben vrij strak in de opvoeding, omdat ik vind dat kinderen duidelijkheid nodig hebben. Maar veel mensen om mij heen zeggen dat ik moet leren hem los te laten. Wat ik ook bij bepaalde dingen gerust doe. Maar ook zoals jij zegt Gazy hij wil niet dat ik hem zeg wat hij moet doen, maar zo werkt het niet. Dat zeg ik ook, maar denk dat dit ook pubergedrag is. Pech voor hem ik blijf toch de touwtjes in handen houden. Maar ik begrijp hem ook dat hij lijstjes kinderachtig vind, en het ook totaal niet stoer is als zijn vrienden een lijstje op de koelkastdeur zien hangen . Daarom mocht hij ook laten zien of hij het zonder zou kunnen. Maarja nu moet ik dus wel weer een aantrekkelijke manier vinden hoe ik een lijstje wel inzetbaar maak voor hem, aangezien hij niet zonder kan.
Noem het geen lijst meer. Noem het 'volgorde' of 'routine'. En vraag hem zelf die routine op papier te zetten. Laat hem dan niet de hele routine uit zijn hoofd leren, maar laat hem de volgorde leren.
Ja dat kan ik mij zo voorstellen, dat dat helpt. Maar ik heb geen ervaring met kinderen met ADD, wel met een vriend met ADHD Je zoon zal het uiteindelijk toch moeten leren om zelf te doen; wordt in het onderwijs en ook het dagelijks leven steeds belangrijker als hij ouder wordt. Structuur is inderdaad belangrijk. Ik zie bij mijn vriend dat structuur het beste werkt wanneer hij zelf de structuur creëert (niet ik dus). En daarvoor is inderdaad rust in het hoofd nodig. Mijn vriend moet dan even zijn drukte/haast/impulsen tot halt roepen en zichzelf dwingen stap voor stap te denken. Dat gaat bij hem steeds beter merk ik (zijn ADHD is pas 2 jaar terug gediagnosticeerd). Het is echt een kwestie van oefenen.
Misschien helpt het als je zegt dat je een lijstje op zijn kamer hangt en dat hij zelf mag weten of hij er op kijkt. Wie weet doet hij dat toch wel als je niet kijkt..... Even een vraag over het loslaten. Hoe ga je het doen als hij straks naar de middelbare school gaat? Hij zal dan echt niet willen dat je met hem meefietst. Misschien kan je hem zelf laten fietsen en dat jij op afstand achter hem fietst. Als jij meefietst weet hij dat jij op het verkeer let en hoeft hij dat zelf niet meer te doen.
Misschien is het inderdaad een idee het een andere naam te geven. Het kan ook een controlelijst worden, waarmee hij zichzelf kan controleren. Heeft hij alles gedaan? Ik denk dat ik zo als zijn zusje even lekker aan het spelen is op haar kamer het nog eens met hem over ga hebben. Wie weet heeft hij zelf een goed voorstel? Bonnie ik vraag me soms ook af hoe het dan moet hoor. Het is voor mij momenteel een heel proces, en voor hem ook. Soms fiets ik alleen mee tot het gevaarlijke kruispunt. Laat hem zelf oversteken en het laatste stuk naar school zelf fietsen. Maar hij vind het eigenlijk nu ook nog wel gezellig dat ik mee fiets. Wat voor mij natuurlijk ideaal is omdat ik hem moeilijk kan loslaten. Het rare is, dat ik hem in de middag met een gerust hart naar huis durf te laten fietsten. Zijn medicijnen werken dan nog en dan let hij veel beter op. Ik was vrij jong toen ik zwanger was van mijn zoon, en heb toen heel veel te maken gehad met vooroordelen. Hierdoor ben ik helaas te beschermend geworden.
hoi, Ik las je oproep en wilde je graag doorverwijzen naar een website. Mijn schoonzus is dus gespecialiseerd in het begeleiden van kinderen met ADD. Voor handvatten en tips kun je er terecht! www.kindouderleerkracht.nl> Heel veel succes! x nina
Ik hoorde laatst van een collega die een zoon heeft met ASS dat hij gebruikt maakt van de gsm en daarop een time-timer en een soort vaak taakjeslijst..