Ik heb een hele hechte band met mijn moeder en ik mis haar ook enorm nu. Ik woon in Stockholm en mijn ouders in NL maar gelukkig komt ze vandaag een paar daagjes hier logeren. Mijn vriend is voor 7 weken weg met zijn werk dus ik ben superblij dat ze langskomt. In het begin hebben we wel heel veel met elkaar gesproken, het lijkt of je je moeder-dochter relatie toch even opnieuw moet definieren als dat ineens een oma-moeder-kleinkind relatie wordt. Ik had in het begin ook erg veel moeite om blij te zijn met mijn zwangerschap (was alleen maar ongerust) terwijl mijn ma een gat in de lucht sprong. Maar nu hebben we het echt helemaal 'op orde'. Morgen lekker kinderwagens en babykleertjes kijken met mijn moeder, heb er zo´n zin in!
de band met mijn moeder is altijd al goed geweest. we hebben ook al heel veel gehad van haar voor de baby, ze vroeg dan ook wel vind je het niet erg dat ik het koop, nou ik niet hoor vind het wel lief van haar. ze verteld ook jan en allerman dat ze oma word, zo trots is ze er op. vind mijn moeder niet veranderd nu ik zwanger ben , ze is gewoon zich zelf gebleven.
Ja je bent niet de enige hoor soms lijkt dat wel zo, al mijn vriendinnen hadden altijd van die gezellige moeders Maar bij mij is het niet alleen tijdens de zwangerschap maar allang daarvoor... Heb er jaren over gedaan om het een plekje te geven en dat is nu redelijk gelukt. Op sommige dagen ben ik nog wel eens verdrietig maar ik weet dat ze niet zal veranderen. Het enige wat je kan doen is zelf veranderen en accepteren dat het zo is. Op sommige dagen is ze misschien eens meelevend. Mijn moeder heeft het ook voornamelijk over haarzelf. Ze zal ook nooit zeggen: goh je buik begint al te groeien he. En wat mooi dat mijn dochter nu zwanger is (heb alleen nog 2 broers). Erg jammer want eigenlijk mist ze het dus zelf. Hoop het zelf heel anders te doen. Daar heb ik ook lang over getwijfeld. Bang dat ik misschien ook zo zou worden. Maar ik ben nu al heel anders dus daar hoef ik niet bang voor te zijn. Mijn moeder belt trouwens ook bijna nooit uit haarzelf. En als het wel gebeurd dan vraagt ze even: hoe gaat het? En vervolgens begint ze meestal over haar zelf of gaat ze weer zeuren. Ik word ook altijd erg moe van haar. Maar ja het blijft mijn moeder. Maar als ik het niet trek dan is er gewoon even wat minder contact. Dat je nu zelf moeder word is het belangrijkste! Zelf heb ik trouwens ook een paar maanden geen contact gehad met mijn ouders in het verleden. Ik was het toen echt aan het verwerken en pogingen om er met ze over te praten liepen op niks uit. Ze beweerden zelfs dat ik het verzon. Dat heeft me veel verdriet gedaan. Dus nu is het contact vaak oppervlakkig. Mijn diepste gevoelens deel ik allang niet meer met haar. Het is jammer maar ze heeft het zelf veroorzaakt. liefs
Nicky wat moeilijk allemaal he! Vooral nu je zwanger bent en dan nog die hormonen er bij. Succes meid! Knuf lizzie
Ik mis me moeder juist heel erg. Ik weet dat ze heel blij is dat ik zwanger ben, maar ze voelt zich heel schuldig omdat ze vindt dat ze er niet voor me kan zijn. Ze heeft darmkanker op dit moment. Mede hierdoor is ze depressief geraakt en heeft ze op dit moment heel weinig zelfvertrouwen. Terwijl ze best veel kan alleen zij vindt dus van niet. Ik probeer haar er zoveel mogelijk erbij te betrekken, zoals samen met haar naar de babywinkel om inkopen te doen, maar het lijkt net of ze er alleen maar treuriger door wordt, omdat ze vindt dat ze het niet goed doet. Probeer haar juist te overtuigen dat ik heel blij met haar ben. Op 27 oktober gaan we een pretecho en nemen we haar mee, zodat ze de kleine alvast kan zien. Ik hoop zo weer een glimlach op haar gezicht te toveren, maar betwijfel of het gaat lukken. Het kan ook helaas anders zijn. Het is best irritant als je moeder steeds maar zeurt en het net lijkt of je niks goed doet. Ik denk dat je het beste eerlijk tegen haar moet zijn, want je kropt het zo op en dan zeg je dadelijk dingen waarvan je spijt gaat krijgen.
Ik woon 100 km bij mijn moeder vandaag. Spreken elkaar dagelijk door de telefoon, en ik bezoek haar meestal zo 1x in de 3 weken. Het contact met mijn moeder is gewoon goed. Mijn moeder is heel nuchter, als ik wat zeg over hoe ik het wil gaan doen straks zegt ze, je moet alles lekker zelf weten het is jullie kindje. Ze bemoeit zich nergens mee. Mijn moeder alleen en heeft het helasa niet zo breed, ik heb nog niet zoveel van haar gekregen maar het boeit mij niet. Gisteren was me moeder hier nog even en ze zei ook dat ze aan iedereen vertelt dat ze oma wordt. Soms zegt ze ook al ik haar aan de telefoon heb " hoe is het met mijn kleindochter". Ik moet dan altijd erg lachen. Als onze dochter straks geboren is wil ik wel haar wat vaker bezoeken, ik wil graag dat ons kindje een goede band met haar oma krijgt. Iedereen succes met moeders en schoonmoeders. Liefs Tess
Mijn moeder was heel enthousiast toen ik vertelde dat i kzwanger was! Ze heeft me gesteund en ging mee naar iedere afspraak met de VK ( mijn man woonde nog in Turkije) De band tussen ons was voor me zwangerschap erg slecht maar door de kleine is die nu weer hechter. Ze was zelfs bij de bevalling en heeft de navelstreng doorgeknipt van de kleine meid omdat mijn man het eng vond.
Ik had al geen goed contact met mn moeder, en dat is niet veranderd nu ik zwanger ben. We hebben geen ruzie ofzo, het contact tussen ons is gewoon nooit zo goed geweest.... Gelukkig heb ik genoeg andere personen in mn leven die dat compenseren!
Ik heb een topmoeder bemoeit zich ermee als ik wil en weet wanneer ik denk ma nu ff niet Ben blij met me ma kan niet anders zeggen
Met mijn moeder heb ik altijd een goede band gehad. We kunnen over alles praten en we zien elkaar ook minstens 1x per week. Ze is wel een heel nuchtere vrouw dus toen ik haar vertelde van mijn zwangerschap werd ze ook niet uitzinnig van vreugde ofzo. Ze is meer iemand die meteen begint over wat er nodig is; Kinderwagen (krijgen we van mijn ouders), bedje etc. Mijn vader aan de andere kant is altijd een hele enthousiaste man geweest, helemaal op dit gebied. Toen ik het aan hem vertelde is hij de rest van de dag niet opgehouden met fluiten . Mijn ouders zijn altijd heel stabiel en naturel in hun reacties en dagelijkse beslommeringen en dat is niet veranderd nu ik zwanger ben.
Hoi, K wou dat ik contact kon hebben met haar en dat ze me aan mn kop kon zeuren tijdens mn zwangerschap en dat ze mee kon gaan naar de verloskundige...maar helaas dat kan niet meer...ze in in janurai 2006 overleden . Mis haar nu heel erg, is mn eerste zwangerschap en had zoveel dingen met haar willen delen en aan haar willen vragen. Tuurlijk ergergde ik me ook wel es aan haar haha hoort erbij, maar nu..nu zou ik er veel voor over hebben om nog ff 1x.... Hoe erg irritant soms ook, probeer er ook an te genieten van de tijd die je met elkaar door kan brengen . Voor je t weet is het voorbij, en een herkansing krijg je niet! Knuf, Mili