De laatste tijd krijg ik vaak de vraag: Goh en de 2e? Of: de 2e zal bij jullie ook wel niet lang meer duren toch? Ik antwoord dan vaak: Weet ik veel niet mee bezig. Tot 6 maanden geleden had ik een hele grote 2e wens. Ik dacht ook als dochter rond een jaar is starten we weer. Maar eigenlijk is dat gevoel afgenomen. De wens voor een 2e is er wel, alleen niet zo op de voorgrond. Zou het geloof ik niet erg vinden om iets langer tussen de kindjes te laten. Vind het zo heerlijk nu met z'n 3tjes! Het is alleen irritant dat veel mensen nu het een soort van verwachten? Terwijl het ze eigenlijk niks aangaat. Word er soms chagerijnig van. Herkenbaar?
Zeeeer herkenbaar! Mijn zoon is dan ook al ruim 2 en een aantal van zijn leeftijdsgenootjes hebben al een broertje of zusje. Wij hebben echter geen haast, we genieten zo van ons gezin in deze samenstelling. Bovendien heb ik rugklachten gekregen waardoor ik mijn rug nu echt geen nieuwe zwangerschap wil aandoen. Misschien later dit jaar bekijken we het opnieuw
Hier ook vaak de vraag, alleen hier blijft het bij 1 kindje. En als je dat dan dus zegt heb je weer de volgende 'discussie' (die ik niet aanga). Gek wordt ik ervan..
Wendy inderdaad we hebben er 1 (na ontzettend veel ellende heeeeel lang verhaal) en het blijft hier ook bij 1 waar we onwijs blij mee zijn! Mensen snappen dan ook totaal niet dat we er 'maar' 1 willen, ze zeggen dan vaak 'ach joh wacht maar af straks ben je alles weer vergeten' nou ik kan de mensen verzekeren ik ga dit echt nooit vergeten! Maar ach die discussie ga ik ook niet meer aan. Zo moe wordt ik ervan.
Erg hè? Toppunt was dat iemand tegen me zei; 1 kind is maar zo alleen (als ik toch eens een euro kreeg voor elke keer dat dat gezegd wordt,ik was binnen hoor) en met 1 kind ben je GEEN gezin! Nou ik kon die gene wel wat aandoen! Ieder z'n keus toch ongeacht de reden, maar schijnbaar 'moet' je anno 2013 nog steeds minimaal 2 of meer kids willen (want dat je kinderen krijgt vergeten sommige ook weleens die dat roepen)
inderdaad heel vervelend als mensen een 2e 'verwachten' van je..... hier blijft het waarschijnlijk ook bij 1, maar dat gaat er heel slecht in bij sommige mensen..... inderdaad ook, 1 kind is zielig, zo alleen, zal niet sociaal worden, echt om gek van te worden!
Ach weet je, mensen hebben echt altijd wat te zeuren! Ik ben nu zwanger van de tweede, krijg regelmatig naar mijn hoofd: Zo jij hebt er ook niet lang tussen laten zitten, zo hoe oud is hij dan? Zo jullie hadden er zin in. begin er soms een beetje moe van te worden (en zo weinig zit er niet eens tussen!) 't is gewoon compleet ongepast als iemand je zo vraagt naar de komst van een tweede, als of je zo even de winkel in loopt om er 1tje te halen, of dat iedereen dat maar wil. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar proberen te negeren, sommige mensen hebben geen manieren
Hier blijft het er ook bij 1, bewust. Nog geen rare opmerkingen gehad gelukkig.. Niemand die er ook naar vraagt echt! En ik vind het ook helemaal niet zielig. Ze gaat als ze 2 is naar de psz en natuurlijk naar school. Vriendjes en vriendinnetjes zijn altijd welkom! Of ik breng haar natuurlijk. Ik voel me een echt gezin hoor, met zn drietjes. En compleet ook.
Inderdaad erg, irritant ook vooral! En of je nou veel of weinig moeite hebt moeten doen, dat beslis je nog altijd zelf met je man of je meer kinderen wilt of niet. En inderdaad hoevaak je de opmerking krijgt 'dat is zielig 1 kind alleen' pffff dan zeg ik dan krijgt ze vast veel vriendinnetjes ook gezellig, opmerking van mijn 'schoonmoeder ja maar een vriendinnetje is geen zusje of broertje dat is anders' :x om moe van te worden. En dan altijd die opmerking 'ach straks ben je alles weer vergeten' dat stoort me nog het meest.
Waar bemoeien mensen zich toch mee? Ik herken het niet hiermee (had zelf enorm de kriebels en nummer 2 kwam binnen 2 jaar), maar wel rondom trouwen. Toen mijn zus trouwde heb ik wel tig mensen gehoord die naar mij kwamen met de vraag: en wanneer gaan jullie trouwen? Nu ben jij aan de beurt... Bloedirritant. Bedenk een gevat antwoord, en geef dat (en alleen dat) als iemand weer eens begint. Hopelijk houdt het gauw weer op.
Dames, Bewust voor 1 kindje of gezellig voor een 2e gaan, laat al die mensen inderdaad maar lekker praten. Geniet lekker van jullie gezinnetjes en zwangerschap! Als we er zelf maar blij mee zijn en ook hier voelen we ons met zijn drietjes ontzettend compleet! Geniet ervan!
Inderdaad Juffie ieder moet voor zichzelf bekijken wat wenselijk is! Ik gun ieder wat hij wenst, en wij zijn net als jullie helemaal happy met onze knul en helemaal compleet als gezin! Trouwen hier al gedaan dus daar zijn we vanaf kwa 'zeuren'
Idd waar bemoeien mensen zich mee, hetzij nooit goed, of te snel achter elkaar of te lang er tussen of er komt geen 2e, net als trouwen wel of niet. Herken het niet ik ben van de kriebelende partij maar ben al meteen heel duidelijk wanneer we gaan beginnen !!
Hmm ik ook maar dan moet ik toch eerst een prijs in de staatsloterij winnen en dan geen prijs van 5 ofzo
Ik vind het ook een brutale vraag. Wij hebben voor mijn laatste dochter twee keer een miskraam gehad. Dan zit je toch niet op zo'n vraag te wachten? Je weet nooit wat mensen meemaken in hun leven. Zoiets kan je beter niet vragen is mijn mening.
Hier begonnen mensen over kinderen toen we net getrouwd waren, het was toen 2004! Simone is geboren in 2010, niet omdat we zolang bezig waren maar omdat we er toen pas aan toe waren. Ik wilde zelf niet te veel tijd tussen onze kindjes laten en dat is gelukt: 2 jaar en 5 maanden. Mentaal voelt het een stuk completer nu we met zijn 4en zijn, maar fysiek is het zooooo veel zwaarder dan 1 Laat iedereen lekker kletsen, je doet het toch nooit voor iedereen goed!
Hier komt de vraag ook regelmatig langs, maar nee geen tweede! En weet ook niet of we dat willen. Toen hij 6 maand was, was mijn wens voor een tweede enorm. Later is dit afgezakt en nog niet terug gekomen. Zwanger zijn vind ik bijzonder en heb er ondanks BI van genoten. Maar een tweede kindje? Nee, we zijn er nog niet over uit. Misschien over een jaar of 4.
Onze kleine is nog geen drie maanden en mijn schoonmoeder is nu al bezig . Die zegt wekelijks:'Goh... ik vind jou echt een moeder voor een groot gezin. Zo'n 4 of 5 kids. Heerlijk toch?!'. En dan kijk ik haar aan en zeg ik:'Dat is gek... ik ben juist iemand voor een klein, knus gezin'. Vervolgens gaat het gesprek naar het moment waarop de tweede dan moet komen, want ja... zo snel mogelijk op elkaar is natuurlijk het aller-aller-fijnst. Maar mij niet gezien hoor... Ik wacht nog een paar jaar voor we weer beginnen. En geen mens die mij op andere gedachten kan brengen! Die druk erop leggen vind ik echt heel naar... Waar bemoeien mensen zich mee. Wat als het niet lukt en je iemand daar dus onbedoeld continue mee confronteert?