Bij mij deed het seks hebben al een aantal jaar zeer. Toen volgde een aantal miskramen en het "verplicht vrijen" in de vruchtbare periode. Tijdens de zwangerschap ook geen seks gehad ivm harde buiken. Ik durf gewoon niet is er iemand die dit herkent?
Heb ik na beiden zwangerschappen ook gehad. Je moet ook wennen aan de nieuwe situatie, je bent net moeder enzo. Als je eenmaal weer begint komt het wel weer goed hoor. De eerste keer erna is gewoon een beetje onwennig, beetje maagdelijk.
Seks hoort geen pijn te doen, kan me voorstellen dat je er wat bang voor bent. Heb je je partner dit verteld? Ook dat het zeer deed, al voor de zwangerschap? Dat je er bang voor bent / minder prettige herinneringen aan hebt kan ook reden zijn dat je niet goed kan ontspannen en daardoor gaat het sneller pijn doen. Je vriend moet je eens goed verwennen en daarbij niet aan zichzelf denken - dus alleen seks voor jou en niet voor hem. Totdat je er van kan genieten. (Want ik denk dat je dat nu niet doet, als het pijn doet.) Pijn hoort dus niet er bij, wat anderen ook zeggen. Mannen hebben daar sowieso niks in te zeggen, en vrouwen die vinden dat pijn erbij hoort zijn verkeerd voorgelicht. Breng het eens ter sprake bij de huisarts, misschien kan die je doorverwijzen naar iemand die je kan helpen. Na de bevallingen was het voor mij elke keer weer spannend de eerste paar keer vrijen. Was wel wat gevoelig maar ik merkte ook dat ik, omdat ik het spannend vond, meer gespannen was en daardoor dus lichamelijk gezien er niet helemaal klaar voor was en het toch even voelde. Verder moest mijn vriend gewoon heel voorzichtig zijn en mij laten leiden, totdat ik er zeker van was dat seks geen pijn zou doen. Succes!
idem hier.. heb het nooit echt fijn gevonden.. Na de vorige bevalling 8 maand niet gedurfd, (2 maanden er voor) Het is nooit echt goed gekomen maar was wel meteen zwanger MK geworden, daarna nog een paar keer en weer zwanger.. Nu vanaf week 8 niks meer gedaan..
Uiteraard weet mijn partner hiervan af en denkt hij niet aan zichzelf tijdens de seks maar het doet gewoon altijd zeer
Zolang je het nog niet durft niet doen! : ) En over dat pijn, ik heb dat ook als ik niet ''opgewonden/''nat'' ben......
Nee oke, het kon zo zijn toch. Hier had ik namelijk wel last van, dan deed het mij namelijk wel pijn...
Ik vind het ook echt doodeng!! Tijdens de zwangerschap ging het heel gemakkelijk. Mijn man hoefde me maar aan te raken. Nu herken ik de signalen van mijn eigen lichaam niet eens. Plus dat ik met geen mogelijkheid nat wordt... Dat is echt nog nóóit gebeurd. Ik wijt het dus maar aan de hormonen van het borstvoeden en de mentale stap die ik nog moet maken. Knuffelen en mijn man verwennen is trouwens geen probleem, al voelt het dan wel gek bij mezelf.
Ik heb ook lang pijn gehad met seks, bleek vaginisme te zijn. Door een bekkenbodemfysiotherapeut heb ik geleerd mijn spieren bewust te spannen en ontspannen en nu heb ik geen pijn meer. Omdat jij seks nu spannend vind ga je je aanspannen en gaat het inderdaad zeer doen. Ik zou proberen te oefenen met je bekkenbodemspieren te trainen en eerst zelf met je vingers te oefenen voordat je seks gaat hebben. Maar mij lijkt de eerste keer na een bevalling ook best eng hoor!
Bij mij is het helemaal rood en droog zei de gyn, maar er is niets aan de hand (dat is getest). Het komt bij mij door het geven van borstvoeding. Hierdoor kan de boel er droog zijn down there.
Ik heb meerdere jaren vaginistis gereageerd (geen vaginisme). Eerst ging het goed, ergens is het pijn gaan doen en hup... jaren amper penetratie kunnen doen. Ik had altijd erg veel last van het achterste randje, waar heb jij pijn? Ik ben naar de huisarts gegaan (een tijdje voor de zwangerschap) en die constateerde een kleine schimmelinfectie, zalf en toen ging het al behoorlijk wat beter maar nog moest ik het doen met meer moeite dan in het begin. Ik ga altijd bovenop zodat ik er de controle over heb, 1 mm te ver kan al veel pijn geven. Als het goed gaat kunnen we ook andere dingen doen. Nu na de bevalling heb ik bekkenfysio gedaan, wat erg heeft geholpen. Het is meestal een probleem van niet goed kunnen ontspannen in de bekkenbodem. Ik had 2 rupturen, 1 van het perineum en 1 in de vagina door de schaamlip. Maar juist aan de kant waar ik geen hechtingen heb, heb ik nu een heel klein plekje dat wat zeer doet, maar dat is veel minder dan de pijn die ik eerst had. Het gaat nu veel sneller en makkelijker, het beetje ruimte dat ik nu extra heb doet mij goed! Het achterste randje is ook mooi gehecht en zit er dus nog, maar is uitgerekt en dus voel ik daar nu helemaal géén pijn meer. Ik vond de eerste keer na de bevalling ook erg eng, maar het is me 100 % meegevallen. Neem zelf de leiding en laat je man stilliggen. Verder helpt het mij ook als ik dan ondertussen... ahum... mezelf bevredig, zodat het wat meer kan ontspannen en ik mezelf wat afleid. Eventueel wat erbij fantaseren. En... ahum... (wat zeg ik toch allemaal om anderen te helpen haha, schaam schaam) hij masseert dan ook vaker mijn anus en/of een klein beetje een vinger erin. Dat vinger erin is niet lekker, maar leidt wel ontzettend af waardoor ik weer makkelijker kan ontspannen. Hopelijk kun je hier wat mee? Oh ja... en veel glijmiddel. En ik oefende ook wel eens met hulpmiddelen. Succes.
Ik heb het ook sinds de bevalling. Knip was 9 weken ontstoken:x waardoor ik een soort wild vlees erbij heb gekregen. Ook is mijn vaginale spier enorm pijnlijk. Ben hiervoor bij de gynaecoloog geweest en dit was "normaal" volgens haar. Die extra huif ook, hoorde erbij blabla. Ammehoela! Moet nu naar bekkenfysio, alsof dat helpen gaat Die extra huid word er niet minder pijnlijk van.. Ik ga dus voor een second opinion. Helaas geen tips voor je, wel herkenning
Ik herken je verhaal. Heb ook al jaren pijn bij de seks. Naar mijn idee is het vaginisme, ik verkramp direct. Meer dan de helft van de keren bloed ik. Dat wondje ontstaat altijd op het achterste randje van de vagina. Op de één of andere manier blijft het daar altijd droog. Daarom heb ik sowieso al weinig zin, omdat het toch altijd pijn doet. En mijn libido is helaas ook erg laag. We hebben bij beide zwangerschappen ook 'verplicht' moeten vrijen. Om de dag deden wij het. Dat lukte toen (wonder boven wonder) wel goed. Helaas eindigde onze eerste zwangerschap bij 24 weken plotseling. Ons kindje was overleden. Maar omdat de wens nog zo groot was, was ik na 3 maanden alweer zwanger. Tijdens de zwangerschap hebben we het nog maar 1 keer gedaan. Ik durfde niet meer. Was weer bang mijn kindje te verliezen. Alhoewel ik wel weet dat dat niet kan door seks. Voor mijn gevoel heb ik een olifantendracht gehad. Onze dochter is 5 maanden geleden geboren. Nu heb ik nog steeds veel last van de bekkenbodem (een heel zwaar gevoel). We hebben 1 keer geprobeerd te vrijen, maar dat deed zoveel pijn. Ik durf nu ook niet meer. Ik loop nu bij een bekkenbodemtherapeut en krijg oefeningen mee voor de bekkenbodempijn. Ook het onderwerp 'Pijn bij de seks' is aangekaart. Hier heb ik geen oefeningen voor meegekregen. Zij denkt dat het grootste probleem wordt veroorzaakt door het 'trauma' wat wij hebben meegemaakt. Alhoewel ik ook heb aangegeven dat ik al jaren last heb van vaginisme. Ze wil me nu doorsturen naar een ontspanningstherapeut of voor EMDR. Ik weet nog niet wat ik ga doen. Had gehoopt dat de bekenfisio mij kon helpen, ook bij het vaginisme. Heb dus helaas nog geen tips, maar zou sowieso contact opnemen met een bekkenfisio. Niet er mee blijven rondlopen. Er zijn veel vrouwen die hier last van hebben, alleen is het helaas vaak nog taboe om er over te praten. Veel succes!
O ja, wat mij wel is aangeraden door de bekkenfisio is om de ingang van de vagina en het perineum dagelijks in te smeren met bijv. Bepanten. Voor het inwendige wondje wat steeds ontstaat aan de achterkant kan een ooggel worden voorgeschreven door de huisarts. En ze adviseerde glijmiddel te gebruiken. KY-gel schijnt vaak door seksuologen te worden voorgeschreven. Drogen niet zo snel op.
Vannacht hebben wij het geprobeerd/gedaan maar wat deed het zeer Ik heb wel 10 keer geroepen dat ze me te strak dicht hadden genaaid Heb ook een paar druppels bloed verloren maar er is een kleine stap gezet!
wauw zomerrrr respect!! Ik herken het nog zo goed van de eerste.. toen duurde het 8 mnd voor ik durfde, en nu, bijna 3 maand na de tweede denk ik: Dit gaat nog langer duren. Recht naar achter gescheurd, strakke huid, enorme angst, pff crime dit duurt wel een paar JAAR! Hee hou ons op de hoogte Zomerrr, kom op je kunt t! Weetje, als je WILT dat scheelt al zoveel. Van mij hoeft het niet en dat werkt ng remmender. Voorlopig mini maar ff bij ons in bed houden