Allereerst wil ik even zeggen dat ik een geweldige dochter heb die zich heel goed ontwikkeld, heel lief is en waar ik dus ontzettend veel van hou, ze is mijn alles! Vanaf half januari is ze heel vaak ziek, ik bedoel daarmee de griep die heerst, verder niks ernstigs hoor maar wel heel zwaar als je dan de hele dag met een ziek kind zit. Nu is ze weer ziek, dit keer buikgriep en wanneer je al een overbezorgde moeder bent word het nog lastiger wanneer ze dan eens weer weigert te eten en je er ook maar met moeite drinken in krijgt ik werk zelf 1.5 dag en verder ben ik bij haar thuis, mijn vriend werkt in 3 ploegen dus het meeste van de tijd ben ik er voor haar waaronder de dagen dat ze ziek is! Nu zat ik er vanmorgen een beetje doorheen, had grote plannen voor vandaag, lekker met Chloe fietsen enz...en nu moest ik weer bij haar thuiszitten! Dus ik kaarte aan dat ik soms best wel jaloers ben op de mannen die op een gegeven moment moeten gaan werken en dus ff andere afleiding hebben en krijg ik ineens een aanval naar mijn hoofd van.....jee zeg waarom klagen vrouwen toch altijd zo, ik werk 3 ploegende dat is 100 keer zwaarder, laat mij maar lekker de hele dag bij een ziek kind daar heb ik totaal geen problemen mee! Ik sloeg een beetje dicht want ik had dit helemaal niet zo bedoeld en wilde gewoon ff mij ei kwijt en zeggen dat ik het eigenlijk wel een welkome afleiding vind dat ik morgenvroeg ff een paar uurtjes kan werken maar ik dacht laat maar en hebben het er verder niet meer over gehad Stel ik me nu aan?? Herkennen jullie dit of ligt het echt aan mij
Mannen hebben altijd maar zo'n idee dat vrouwen de hele dag op hun kont zitten te koffie leuten ofzo.. Dus nee, je overdrijft niet, je man weet gewoon niet hoeveel jij doet op een dag..
Herken het! Enkel snapt ML mij nu dan wel. Heb hem zo paar uur met krijsend kind achter gelaten... Toen leerde hij dat het allemaal niet zo makkelijk is... Maar ken je jaloezie... Ik ben soms jaloers dat ML gewoon naar kapper kan wanneer die wil, of bijvoorbeeld gewoon naar wc gaat wanneer die wil... Of lekker douchen... of hondjes gewoon uitlaten... Gewoon de kleine dingen... Ik moet alles plannen om Kiann heen. Kiann heeft erg zware maanden gehad. Verborgen reflux, overmatig honger, buikgriep, nu zwaar verkouden etc etc... Daar tussen in zit elke keer 3 leuke dagen, voor de rest is het hele dag sjouwen met hem. Arm kindje zit alles tegen... Ongeacht dat ML tegenwoordig goed meehelpt en meedenkt en super zijn best doet ben ik er nog niet helemaal overheen. Het is altijd zo... moeders doen het en de vaders "als mama er niet is" Dus ik slaap mega slecht omdat ik met elk mini geluidje wakker word en ML slaapt overal doorheen omdat mama toch wel wakker word Tja... leed dat moederschap heet En toch... genieten we enorm!!!!!
Weet je, ik weet wel dat het soms best zwaar is om in 3 ploegen te werken maar een peuter van 3 jaar vergt ook veel energie en helemaal als ze ziek zijn en je dubbel zo hard voor ze moet zorgen toch? En heel veel respect voor moeders met meer dan 1 kinderen!!!
Maar... daar in tegen kunnen wij wel de kids aan zonder moeite (behalve als ze ziek zijn ofzo) en als papa een dag heeft en ze zijn lastig zie je de stress op zijn gezicht hihi Hier hebben we natuurlijk co-ouderschap met kereltje van 5jr. En zelfs dat lukt... zelfs met krijsbaby die 13u krijste op een dag Trots kunnen we zijn op onszelf! Net zo goed... dat ik MEGA trots ben op ML... dat hij zoveel werkt... Ook dat heeft veel respect nodig!!!!!
Sorry, maar ik vind jouw belevenis iets uit de jaren 50.. Misschien komt alles op jou neer omdat je vanuit gaat dat de "vader zorgt als moeder er niet is'. Jouw kind is net zoveel van je man als van jou. En als vader vanaf dag 1 net zoveel verzorgt als moeder wordt zijn band met zijn kind net zo hecht. En dat leidt er toe dat hij ook wakker wordt van elke kik, en dat de baby zich ook laat troosten door papa. En in moeilijke fases precies evenveel heeft aan papa als aan mama. Ik heb de eerste 7 maanden thuis geweest, en mijn man werkte 40 uur. En toch deed hij vrijwel net zoveel in de verzorging als ik, behalve de borstvoeding. Dragen bij krampjes, in bad, nacht voedingen, ochtend voedingen voordat ie vertrok naar zijn werk zodat ik even kon blijven liggen enz.
Moet er misschien wel nog ff bij zeggen dat ik een schat van een vriend heb hoor, hij doet alles met Chloe wat ik ook doe, ook als ze ziek is, maar heb gewoon het gevoel dat ik niet even mag klagen als ik moe ben of er ff doorheen zit zonder dat hij denkt dat ik hem aanval terwijl dat niet zo is bedoeld!
Is hij wel eens een paar dagen alleen met haar thuis terwijl het huishouden gewoon door moet draaien? Zo nee, dan zou ik een dag of paar dagen voor jezelf plannen van 's ochtend tot nadat ze in bed ligt. En dan een lijstje achter laten met dingen in het huishouden die gedaan moeten worden (die jij normaal gesproken ook zou doen) Voor de meeste mannen is dit een echte eye opener. Ik heb 3 kinderen en werk 3 dagen onregelmatig, maar een drukke dag werken is véél rustgevender dan een dag thuis!
Ik ook hoor, heb wel een stress volle baan en hoofdpijn na een drukke werkdag, maar heb tenminste mijn koffie rustig op kunnen drinken
Nog even, ik zou er wel op terug komen en aangeven dat jij het ervaart als zwaar en dat je graag respect krijgt voor wat jij allemaal doet met jullie dochter en in huis. Het klinkt alsof hij een beetje een ander beeld heeft van jouw daginvulling dan dat jij ervaart en het kan nooit kwaad het daar eens over te hebben. Als man roepen dat je het 100x zwaarder hebt omdat je in ploegen werkt vind ik een beetje denigrerend en respectloos naar je vrouw toe.
Pff hier ook zovaak gehoord... "Ja maar ik werk" Kon daar altid zooooooo boos om worden! Net alsof ik de hele dag op de bank in mn doos lig te roeren ofzo... Sjonge jonge haha We weten hier allemaal dt het gewoon veel energie kost... Maar de mannen zien dat niet ofzo... En vergeten ook nog eens dat wij alles 'plannen' zo laat boodschappen doen, dan eten, wanneer doe ik huishouden en al dat soort dingen.. Dus hele dag fysiek en mentaal bezig.. Nee hoor ik vind zeker niet dat je je aanstelt en je mag trots op jezelf zijn!
Ff erbij zeggen dat wij nachtdiensten draaien. Dus dat ik, de mama, er elke avond en nacht alleen voor sta. Dus hier is het wel mama en daarna papa. Als papa thuis is kan hij evenveel als ik tegenwoordig Maar de nachten zijn echt voor mij En zoals ik al zei... ik ben wel megaaaaa trots op ML dat hij zoveel werkt en zoveel helpt waar mogelijk... heb het best getroffen
Herkenning alom hoor! Weet je, iedereen zegt wel dat vaders en moeders gelijk zijn, maar ik ervaar dat, eerlijk gezegd, wel anders. In het weekend bijv, als mijn vriend alleen met mijn dochter is in de ochtend. Kom ik uit bed, zie ik ranja in haar beker en vraag of ze al iets van fruit heeft gehad. Nee dus... Terwijl ze doordeweeks gewoon thee krijgt, s'ochtends echt geen ranja!! "moet kunnen voor een keer", krijg ik als antwoord. En op"van een dag geen fruit krijgt ze niks".. Dat is ook wel zo, maar toch.. Vriend is veel makkelijker in dingen, ook als dochter ziek is. Ik kan me dan altijd ontzettend veel zorgen maken, vreet mezelf helemaal op, maar hij is veel nuchterder.. En daar ben ik dan wel eens jaloers op..
Hier een man die juist veel meehelpt. De eerste 2 jaar had hij een papa dag door de week en 2x pm papaweekend als ik werkte. heerlijk vond hij dat. door mijn postnatale depressie heeft hij daarnaast veel voor Amber gezorgd omdat ik dat niet kon. Ik kan heel sleacht het huishouden doen als ik vrij ben om bij mn kind te zijn, Hij mopprt daarom wel maar pakt dan ook wel veel zelf op. zeker nu ik weer zwanger ben. en de nachten? de eerste 2 jaar werd ik vooral wakker snachts maar nu hij. ik slaap vaak ergens anders omdat ik een moeilijke slaper ben en dan hoor ik haar niet .zeker nu. hij is sochtend en tijd met haar in de weer voor hij mij wakker maakt. ik bof maar
Ik ben (zga) fulltime tbm geweest, de afgelopen 4(-5) jaar. Daarbij zelf heel veel ziek geweest, waardoor het geregeld ook extra zwaar was. En altijd zelf voor mijn dochter gezorgd (muv psz), mijn vriend heeft een eigen bedrijf en werkt veel. Daarbij geen oppas in de buurt. Vriend helpt wel mee, maar dat is dus ook echt helpen. Niet echt een deel van de zorg overnemen. We brengen om de dag naar bed en op zaterdag doe ik geregeld wel iets voor mezelf. Maar dan nog moet ik wel alles er omheen regelen, zeg maar. Ja, ik vond het ook geregeld 'zwaar'. Maar je kunt een zware baan en een kind(eren) sowieso niet met elkaar vergelijken, denk ik. Het is maar hoe je het ervaart. Ik werk nu mijn dochter naar school gaat fulltime thuis (sinds kort dus). En dat is vaak meer dan 40 uur (overdag, 's avonds, in het weekend). En daarbij ben ik er ook nog voor haar als ze uit school komt natuurlijk. Plus het huishouden uiteraard. En ik vind het zo'n verademing! Dit vind ik echt níet zwaarder dan fulltime voor een kind zorgen. Maar goed, als je fulltime moederschap heerlijk vindt, je houdt van die herhaling enzo en kunt goed tegen gezeur... Tja, dan is dat weer makkelijker. Of je hebt een baan die je toch vaak met tegenzin doet, puur 'voor het geld' oid. Dan kan dat natuurlijk ook veel zwaarder zijn..
o herkenbaar Nog zo eentje: de creche en school heeft beide telefoonnummers van ons (die van papa staat eerst) Maar ik krijg steeds de oproepen. Want ik ben toch de mama.
Deze kwam laatst op fb voorbij Overigens niet op ons van toepassing, ik heb het getroffen met m'n mannetje... Een man kwam thuis van zijn werk en trof zijn kinderen buiten, nog in hun pyjama's, spelend in de modder, met lege broodtrommels en kopjes, schaaltjes en ander serviesgoed waarmee de hele tuin bezaaid was. De deur van de auto van zijn vrouw stond open, net als de voordeur van het huis en nergens was een teken van de hond. Eenmaal binnengekomen vond hij een nog veel grotere puinhoop. Een lamp was omgevallen, het vloerkleed lag half tegen de muur, in de voorkamer stond de tv luid aan, de familiekamer was bezaaid met speelgoed en verschillende kledingstukken, bloempotten stonden op de grond en de vensterbank vulde zich met kussens van de bank. In de keuken trof hij niets dan afwas en etensresten, er was veel geknoeid en gemorst; de koelkast deur stond wijd open, hondenvoer lag over de vloer, een gebroken glas lag onder de tafel en een kleine berg zand vulde de vloer tot aan de achterdeur. Snel stoof de man de trap op, stapte over speelgoed en nog veel meer stapels kleren, op zoek naar zijn vrouw. Hij was bang dat er iets ernstigs was gebeurd; ontdekte onderweg dat er water op de overloop lag en gleed nog net niet uit. Hij trok de badkamerdeur open en vond de vloer bezaaid met natte handdoeken, stukken zeep en overal speelgoed, tientallen meters wc-papier en tandpasta dat was uitgesmeerd over de spiegel en muren. Met nog meer haast spoedde hij zich naar de slaapkamer waar hij zijn vrouw vond; nog steeds opgekruld in bed in haar pyjama, lezend in een roman ... Ze keek naar hem op, glimlachte en vroeg hoe zijn dag was geweest. Hij keek haar verbijsterd en vroeg luid en verbaasd: 'Wat is hier gebeurd vandaag????!!!' Ze glimlachte opnieuw en antwoordde: 'Weet je elke dag als je thuis komt uit je werk vraag je me wat in de wereld ik de hele dag eigenlijk gedaan heb. ''Ja.." was zijn vertwijfelende antwoord .. Zij antwoordde: 'Nou, vandaag heb ik niet gedaan !