Iedereen zegt altijd dat je zo geniet/moet genieten van je zwangerschap. Genieten jullie? Waarvan dan vooral?
Ik geniet omdat het zo bijzonder vind om dit mee te maken en te delen met mijn vriend. Ook vind ik de trapjes en bewegingen heel speciaal maar...... Vind zwanger zijn echt geen roze wolk hoor. Ik vind het fysiek er zwaar en emotioneel een spannende tijd. Ik kan er ook naar uit kijken dat mijn lichaam straks weer 'van mezelf is' en ik veel minder beperkt ben.
Uhm heel soms geniet ik van het idee dat er een leventje in mij groeit. Ik ben vooral niet aan het genieten en de tijd aan het uitzitten. Vind er weinig aan.
Ik heb de eerste 17 weken totaal niet op roze wolk gezeten alleen maar ziek geweest veel spugen en veel extra controles gehad bij de vk urine steeds laten controleren. Tot nu toe gaat het nu eindelijk beter en de kleine bewoog al vanaf week 15 en wordt nu steeds meer daar geniet ik ook echt van zie mijn buik groeien en steeds bij de vk het hartje horen de echo's waar je onze kleine uk kan zien daar geniet ik echt van !!!
Ik geniet deze zwangerschap veel te weinig door complicaties maar ik geniet enorm van de bewegingen van mijn meisje ondanks de onzekerheid waar we in zitten. Probeer ook bewust contact te maken en praat tegen haar. Bij de eerste een probleemloze zwangerschap gehad toen genoot ik van de voorbereiding en alles wat er bij hoort. Nu nog niks aan babykamer gedaan we hebben een wiegje en daar gaat ze tzt in als alles goed gaat. Ik lig voorlopig nog in het zh en mij vriend gaat ook niks alleen veranderen.
Ik trek me persoonlijk weinig aan van het cliché dat je "moet genieten". Er moet namelijk helemaal niets. Als ik nu niet geniet, geniet ik een andere keer wel weer! Ik vind het meestal wel leuk om zwanger te zijn. Het is toch een bijzonder gevoel. Genieten doe ik ook af en toe. Als ik lekker in bed lig en de kleine wordt wakker en begint te bewegen. Of als ik erover fantaseer hoe ze eruit zal zien en wat voor temperament ze zal hebben... Maar ik ga mezelf echt niet lopen opleggen dat ik doorlopend moet genieten, want dat is volgens mij vrij onnatuurlijk!
Ik geniet als een malle! Toevallig gaat mijn laatste blogpost daar ook over. Ik heb er zo lang naar uitgekeken om zwanger te zijn en nu ik het ben gaat het me allemaal veels te snel! Vooral geniet ik van het idee dat ik haar bij me draag en dat ze nog even helemaal van mij is Vind het heerlijk om haar te voelen trappelen. Denk dat het komt omdat ik niet weet of- en wanneer ik een tweede keer zwanger zal zijn. Daardoor geniet ik heel bewust van alles, ook de minder leuke dingetjes als kwaaltjes.
ik geniet van het weten dat er een prachtig kindje in me buik zit maar ik geniet totaal niet van het zwanger zijn. Zwanger zijn hoef je niet van te genieten maar van in verwachting zijn van je kindje kun je gewoon genieten tenslotte verwacht je een prachtig mensje of mensjes.
Denk dat het er aan ligt hoe je je voelt. De eerste 12 weken vond ik vreselijk. Op de eerste dagen dat je het weet na dan. Maar zo moe en misselijk steeds. Niks aan! Maar sinds dat voorbij is kan ik er wel van 'genieten'. Ben zelf een vrij nuchter persoon dus ook niet zo dat ik overdreven geniet ofzo haha. Alleen wel bekkenklachten die me redelijk beperken, dat is wel wat jammer. Maar als ik hem voel vind ik het wel heel leuk!
Tja dat genieten.. Ik vind het wel leuk hoor, maar genieten van elke moment, nee.. Het leven gaat zijn gewone gangetje en sta niet zo vaak stil bij het idee van een kindje in mijn buik. Verder moet ik toch ook heel hard wennen aan die buik die ik krijg.. Iedereen vind het mooi, ik voordien ook, maar nu voel ik me vooral dik en onaantrekkelijk Vind het wel leuk om spulletjes enzo uit te kiezen maar 'er van genieten' , ik weet niet.. Ik kijk er naar uit om hem of haar echt in mijn armen te hebben. Al hoop ik ook dat ik straks nog meer ga genieten, al zou ik niet weten waarom dat plots zou gaan gebeuren
Ik heb deze vraag hier ongeveer een half jaar geleden ook gesteld omdat ik er echt geen drol van snapte, van dat 'geniet er van hè?!' Ik dacht echt, waarvan moet ik in godesnaam genieten?!! Niet dat ik een rottige zwangerschap heb, in tegendeel; ik gun iedereen dit leien dakje waar ik al 35 weken vanaf glij, maar ik wist gewoon niet waar al die vrouwen dan zo van genoten. Ik voel (en voel me nog steeds) namelijk GEWOON. Niet anders dan anders. Niet zwanger. Niet bijzonder. En ik had het gevoel dat dat MOEST, omdat mensen het zo benadrukken. Ik 'genoot' wel, van mijn leven. Niet specifiek van de zwangerschap. Pas vanaf 20 weken, toen ik wist dat vooralsnog alles goed was met ons kindje en ik wist dat er een klein meisje in mijn buik zat kon ik een beetje 'genieten' van de zwangerschap. Ik vond het heel fijn om te weten dat ze vooralsnog gezond was, omdat dat toch iets is waar ik me onbewust een klein beetje zorgen om maakte. Ook vond ik het heel prettig om het geslacht te weten. Daardoor werd het voor deze neuroot een stuk behapbaarder allemaal. Niet meer van; je bent zwanger. Punt. Meer van; je bent zwanger en er zit een klein meisje in je buik en ze heet ..... . Wij hadden namelijk toen de naam al verzonnen. Ik kon het daardoor beter voor mezelf visualiseren en dat vond ik heel prettig. Dat hielp wel in mijn 'geniet proces'. Maar goed, nu ben ik weer een hele poos verder en vraag ik me soms nog steeds af wat mensen bedoelen met 'geniet er van hè?'. Mijn belangrijkste leidraad gedurende deze hele zwangerschap; ga lekker op je eigen gevoel af en negeer alle adviezen en opmerkingen van de mensen om je heen. Ze bedoelen het namelijk allemaal heel goed, maar jouw ervaring is waarschijnlijk heeeeeel anders. Lekker op je eigen gevoel af gaan dus en al die opmerkingen het ene oor in, en het andere weer lekker uit laten gaan. 9 maanden lang 'genieten' is namelijk niet te doen. Dat kan niemand
Ja MamaJulia, zo voel ik me dus ook.. Zo gewoon. En ik hoop stiekem ook dinsdag het geslacht te weten om er meer naar toe te kunnen leven. Volgens mij komt het 'geniet ervan' ook vooral van vrouwen die het al eens hebben meegemaakt en die misschien achteraf beter beseffen hoe bijzonder het was. Eens je dat kleine hummeltje ziet en wie weet ook wel een beetje weemoedig aan het zwanger zijn denkt. Je bent ook niet vaak in je leven zwanger natuurlijk..
@Myhiro Klopt, dat denk ik ook. Daarom probéér ik van iedere seconde te genieten (vooral ook omdat de tijd echt facking snel voorbij vliegt), alleen weet ik dus niet zo goed waarvan dan Ik heb ook wel eens gedacht dat het de aandacht is die sommige vrouwen stiekem wel heel leuk vinden. En dat is natuurlijk voorbij als je niet meer zwanger bent, dan ben je weer 'normaal'.
Helemaal niet stiekem hoor ik geniet er wel van dat mensen nu echt zien dat ik zwanger ben en er ook opmerkingen over maken. Dat maakt wel dat ik me een beetje bijzonder voel ( of is dat nou heel raar?)
Ik geniet wel van het idee dat het zo snel raak was, en dat we iets hebben om naar uit te kijken, en dat ik niet in spanning meer zit over wel of geen positieve test. Dat vind ik wel echt genieten! En verder, als ik mijn buik eens voel krampen geniet ik van het idee dat alleen ik dat voel van iets wat van ons samen in mijn buik mag groeien. En verder, geniet ik vooral niet van dat ik erg moe ben, vreetbuiten heb, het idee dat ik straks een flubberbuikje heb en vol strepen, het idee dat ik helemaal zou kunnen uitscheuren (waarom ik niet en een ander wel?) en dat ik een tijd lang niet meer kan paardrijden/echt werken (gevaarlijk werk).
Vooralsnog is er voor mij ook vrij weinig te genieten. Nou ben ik natuurlijk nog maar kort zwanger dus hopelijk kan ik er straks wel wat meer van genieten, maar tot nu toe voel ik me alleen maar beroerd. Erg last van misselijkheid helaas. Gelukkig niet veel braken maar wel elke dag de hele dag door misselijk. Ben ook al 3 kg afgevallen. Ik hoop dat het genieten kan gaan beginnen als de misselijkheid wat gezakt is. Dat mensen het aan me zien en ik me inderdaad gewoon bijzonder kan voelen omdat ik een klein mensje bij me draag
Ja, genieten! Wat is dat haha? Standaard op de kaartjes en berichtjes die je krijgt als je net zwanger bent! Geniet er van! Helaas deze zwangerschap bijna niet kunnen genieten! Eerste 18 week ziek geweest, en vanaf dat het beter ging kwamen ze erachter dat ik toch een gevoelige bm heb, ( ben al eens te vroeg bevallen) en een amnionstreng.. Waardoor ik nu niks meer mag doen. En dat is zo moeilijk! Vooral met een puberige peuter en weinig hulp. En ik heb best veel stress, want hoe verder ik kom, hoe enger ik het vind... Stel dat dit gebeurd.. stel dat dat gebeurd..PFF Ik kan wel tien weken vooruit kijken! Maar hopelijk blijft de kleine een hele poos zitten! Ik heb er alles voor over!
Nee, dat is helemaal niet raar hoor Jols. Het is gewoon meer dat ik er juist niet van hou om in het middelpunt van de belangstelling te staan, dus dat dat stukje (aandacht) voor mij ook niet meespeelt in het geniet-stuk. Ik denk dat het wel een verklaring kan zijn voor de uitspraak 'Geniet er van!'. Dat mensen dan dus bedoelen dat je oa. van de aandacht moet genieten
Ik ben dus niet de enige die moeite heeft met genieten. De zorgen of het goed zal gaan xijn inmiddels redelijk over. Maar ik voel nog niets, heb er nog niet echt een beeld hij... t is zo vaag allemaal. Verandert vast als ik uk ga voelen.
@Thauma ik hoop het voor je meis, toen ik de baby écht ging voelen vond ik dat vooral heel freaky.. Maar ook dat went.. Duurde bij mij alleen tot week 30 ofzo Ach, gewoon lekker je ding doen, je niet al te druk maken om wat je volgens anderen allemaal wel niet zou moeten voelen, dan 'geniet' jij op jouw manier vast ook van je zwangerschap.