Bij vlagen ben ik het zat. Vooral 's nachts niet kunnen slapen van de bekkenpijn ben ik zat. Maar echt de hele zwangerschap zat zijn, neuh.
Vanaf week 36 begon ik wel momentjes te krijgen dat ik het echt zat was.. en nu ben ik er gewoon helemaal klaar mee. Behalve als ik lekker moe in bed lig, net voordat ik ga slapen, dan kan ik nog wel heerlijk genieten van het getrappel in mn buik.
Ik ben het ook zat, de baby mag van mij nu wel komen. Slaap de laatste tijd ontzettend slecht, last van rug en heupen + twee a drie keer er af om te plassen. En dan inderdaad de smsjes, telefoontjes met de vraag of het er al is....Oh ja me schoenen en sokken aantrekken is ook een ramp, maar ja als ik dit zo type en ik voel de kleine trappelen dan ben ik dit alles al weer even vergeten
Haha volgens mij ben ik het al wel erg vroeg zat als ik het zo lees Van week 4-6 enorm genoten en heeeel gelukkig! Van week 6-12 behoorlijk depressief geweest, daarnaast gewoon doodziek, hele dag kokhalzen en kon gewoon niet positief denken. Vervolgens van week 12-15 geestelijk veel beter maar nog wel vaak ziek. Van week 15-20 eindelijk op de roze/blauwe wolk, EINDELIJK, totdat ik in week 20 last kreeg van extreme bandenpijn, meerdere keren zoveel pijn gehad dat ik telkens bij de vk zat, helemaal binnenstebuiten ben gekeerd maar het uiteindelijk toch aan mijn banden blijkt te liggen.. Dat is tot op de dag van vandaag nog niet over, zit volledig in de ziektewet, thuis word bijna alles voor me gedaan en het enige wat ik kan is rusten, rusten en nog es rusten. Ga 4 x per dag in bad om de pijn kwijt te raken, heb heel veel last van maagzuur en me hele onderlijf zit onder de jeukende uitslag.. Dus kan wel zeggen dat ik het ondertussen behoorlijk zat ben! Maar alles voor de kleine! Zo positief kan ik dan omdertussen wel weer denken en ben echt enorm blij met elke week die erbij komt!
Nooit ben ik mijn zwangerschappen zat geweest hahaha Maar ik ben dan ook nooit over de uitgerekende datum gegaan. Ik vind de eerste paar maanden met baby een stuk zwaarder dan die hele zwangerschap.
Ik was het flink zat toen gelukkig de gynaecoloog zei van meid we gaan je morgen inleiden ( 38 weken). Was een compleet vochtbommetje, een mega toeter en kon weinig meer. De uren daarna natuurlijk nog wel heel erg genoten van mijn buik maar was er ook zo klaar mee.
Echt zat ben ik het nog niet, maar ik heb wel af en toe een soort 'stress-aanvalletjes' (echt paniek wil ik het niet noemen). Ik slaap al weken slecht, erg slecht. Tig onderbrekingen omdat ik naar de wc moet, honger/dorst heb (en als je drinkt, wil dat er een uur later weer uit, dus tja...). En dan tegen de ochtend ben ik echt heel erg moe. Maar of ik dan blijf liggen of niet, echt uitgeslapen voel ik me al weken niet meer. En dan mopper ik wel eens in mezelf: was ze er maar alvast... Om vervolgens te bedenken dat ik dan ook niet lekker kan doorslapen, ivm de nachtvoedingen. Dus ik pak mn slaapjes waar ik kan en waggel verder zo vrolijk mogelijk rond. Ik word het wel zat trouwens dat ik me steeds zorgen maak of ik de baby wel gevoeld heb, de afgelopen zoveel uur. Ik heb nogal een rustig exemplaar in mn buik, dus zo af en toe denk ik ineens: hee, wanneer bewoog ze nou voor het laatst? Dan kan ik me dat niet meer herinneren, en ga ik weer lichtelijk stressen...
Oh ik ben het wel snel zat deze keer, vanaf week 16 ben ik het echt al zat. Toen ik na 16 weken overgeven ook nog galstenen kreeg. 4 weken geleden ook nog geopereerd en de bekken pijn word met de dag erger. Kan thuis bijna niks meer en voel me soms een slecht moeder voor mijn zoon. Dus ja ik ben het al zat en zou nu heel graag 14 weken willen slapen, en dan bevallen.
bij de eerste was ik het met 20 weken echt wel zat. nu ben ik 18 weken maar met 14weken hoefde het van mij niet meer. ik kan heel slecht over de hormonen het moe zijn, heel slecht slapen. Ik heb het gevoel dat er een alien mijn lichaam heeft overgenomen. (dit had ik bij de eerste ook) tel daarbij rugpijn en bekkenpijn en ik ben er helemaal klaar mee ik ben hier niet voor in de wieggelegd helaas.
ROFLOL!! Dit had ik eerst ook!! Irritant hè?! Heb het gevoel nu nog steeds, maar nu ben ik er redelijk aan gewend en zijn mijn alien en ik wel vriendjes geloof ik. Hahaha!!
ik was er echt klaar mee rond 35 weken. zat echt huilend op de bank dat ik het zo verschrikkelijk zat was. En nu mis ik het eigenlijk best wel, dat lieve getrappel in je buik...
Toen ik overtijd ging! Daarvoor helemaal niet, heerlijk die buik! En nu mis ik 'm ook wel soms, moet ik zeggen..
Sinds een poos. Ben nu nog "maar" 32 weken, maar zit sinds week 22 thuis. Ik weet sinds vorige week welke datum de baby dmv een keizersnede gehaald wordt, dat scheelt wel. Maar ik ben wel echt op. Kan me hier best wel eens een beetje schuldig over voelen dat ik het zo zat ben, jullie?
Och meissie toch.. Ik kan me er dus niet zo heel veel bij voorstellen, maar ik weet inmiddels dat er ONWIJS veel vrouwen zijn die het al vroeg in hun zwangerschap goed zat zijn. Niets raars aan dus, en al helemaal niets om je schuldig over te voelen. Daar heb je helemaal niets aan meid. Kop op! Je bent er bijna!
Uhmmmm nu! Tot vandaag was ik het niet zat, maar met een ziek zoontje, zieke moeder en ziek broertje ben ik het toch wel zat. Heb geen zin om ziek te worden.
Ja ik ook hoor! Heb in mijn familie 2 vrouwen die maar niet zwanger worden (3 jaar bezig en 14 jaar!!) en kan me dan ook echt vreselijk schuldig voelen dat ik het zo zat ben.. Maja daar kunnen we helaas niets aan doen toch? Tis niet zo dat we ons kindje niet willen, we zouden alleen het zwanger-zijn wel over willen slaan hihi
Ben te eigenlijk nu al zat, ben moe, wil me eigen lichaam terug en kan er helemaal niet van genieten. Bij de eerste kon ik van alles kopen, regelen, doen, bij de tweede ook nog wel, maar nu is het enige waar ik naar kan uitkijken dat ze er is...verder hoeven we niets te regelen. Ja, paar kleertjes kopen, dat is het wel...vind dat zo jammer, daarnaast ligt dit keer ook nog is de placenta voor dus voel d'r nog steeds amper, terwijl ik de andere twee allang voelde. Ik ben alleen maar chagrijnig en kan weinig hebben. Werk ook niet, dus ook geen verlof om naar uit te kijken. Zo saai eigenlijk, ik mis gewoon die leuke extra dingetjes die bij het zwanger zijn horen bij een eerste kindje...nu ben ik alleen maar zwanger, dik aan t worden , moe en wordt moe van mezelf.
Ik kan niet echt zeggen dat ik het zat ben, maar ik ben blij dat ik over 2 dagen verlof heb en kan genieten van alle dingen die in deze weken nog gaan gebeuren. weet niet meer wie het zei, maar ik heb het eigenlijk met vlagen. Zere benen, eigenlijk te weinig lucht, maagzuur, m'n schoenen niet meer zelf aankrijgen, tot week 16 kotsmisselijk geweest...mezelf Olli voelen van die reclame... Maar als ik dan ons knulletje voel bewegen of zie op de echo, dan ben ik verliefd!! klinkt Miss erg cliché, en d'r zijn ook echt wel mindere momenten hoor, maar ik denk dat ik m'n buik straks wel ga missen.
Ik begin het behoorlijk zat te worden nu..de tweeling is hartstikke druk aan het bewegen in mijn bekken en onder mijn ribben. Niet een heel fijn gevoel! Ook zit mijn buik echt in de weg (heb dan ook een enorme toeter!) Kleren zitten niet meer lekker, alles doet zeer en begin nu ook vocht vast te houden. Kan en mag mijn zoontje niet eens meer optillen dus moet de zorg van hem ook uit handen geven helaas! Lig nu ook al 3 weken plat met harde buiken en gescheurde enkelbanden (s'nachts van de trap gevallen doordat ik door mijn enorme buik de traptreden niet meer zag!) Gister de datum van een geplande keizersnee gekregen dus heb nu wat om naar uit te kijken waardoor er enorme last van mijn schouders val Nog eventjes volhouden..en van de meeste momenten geniet ik ook heel erg hoor!