Maar dat is nou juist het punt, mijn oudste wil wel eten maar uit dwarsigheid roept ze nee. Zodra ze de consequentie van haar 'nee' ervaart (ik stuur haar van tafel) draait ze als een blaadje om de boom want ze wil eigenlijk wel eten. Jaja, het peuterbrein
De rest zegt het eigenlijk al: vooral niet de strijd aangaan! Dus juist geen moeite meer doen om je kleine te laten eten, positief of negatief. Hebben wij ook moeten leren hoor, maar het werkt als een tiet. Hier wordt zoon van 3,5 ook af en toe van tafel gestuurd, maar dat heeft met zijn gedrag te maken: hij kan nogal flink zeuren om alles. En dan ook echt vreselijk zielig doen af en toe met huilbuien en buikpijn en weet ik veel wat. Dan mag ie even ergens anders rustig worden. Meestal zit ie binnen een minuut weer vrolijk aan tafel. Sinds we het eetgedrag zelf negeren eten ze hier allebei veel beter. Ik zit nu weer in zo'n broodkorsten drama(tje) met de peuter van 2. Met brood is mijn enige regel dat je je boterham helemaal op moet hebben voordat je de volgende krijgt. De jongste eet er dus standaard 1 op een paar korsten na.
Ik denk ook wel dat je moet kijken wat voor kind je hebt. De 1 beloon je met van tafel sturen, de ander vind het heel erg. Mijn dochter behoort tot de laatste categorie.. Daarom is het ook handig, als je een topic opent, dat diegene de tips eruit pikt die bij haar gezin past..
Maar hoe zou jij het dan doen? Ik heb al allerlei verschillende aanpakken geprobeerd maar die moet gewoon wel kunnen matchen met de andere 2 zeg maar.
Ik begrip je probleem ook wel. Denk ik, want ik heb het nog niet meegemaakt. Zoon doet nooit vervelend aan tafel. Hij heeft tijden lang niks en tijdenlang amper wat gegeten, maar zat wel altijd gezellig aan tafel! Kijk; als een wat wat oudere peuter of kleuter een scène gaat lopen dat hij/zij niet wil eten en je stuurt hem/haar van tafel en 't kind mag lekker op de bank zitten, krijgt het dan niet zijn zin? Ik lees dus ook dat sommige kinderen het heel naar vinden en niet weten hoe snel ze weer terug aan tafel moeten komen en gaan eten. Ja, misschien heb je dan wel je doel bereikt als het doel je bord leeg eten is. En ik snap ook wel dat je de sfeer niet wilt verpesten voor de andere twee. Ik zou denken: niet aan tafel hoeven, is niet kunnen eten en dat was nou precies de bedoeling van het kind. Als mijn kind schreeuwt dat de tv aan moet, zet ik die ook niet aan, snap je mijn gedachtengang? Misschien kan het kind even afkoelen ergens anders dan op de bank. Trap/keuken/eigen kamer? Echt brutaal doen en gillen enzo, zou ik ook niet accepteren.
Zen gilt ook niet hoor, het is gewoon gezeur en gejengeld. Ze wil trouwens juist wel naar de kamer of gang ofzo omdat ze dan juist lekker de gang kan gaan. Op de bank moet ze zitten verder niks en gaat dan dus toekijken hoe wij eten en wordt ze ook niet blij van haha.
Mijn zus kreeg bij haar oudste de tip om het NIET ETEN compleet te negeren. Dus aan tafel zetten, eten opscheppen en daar verder helemaal niks negatiefs over zeggen. Maar dan ook echt niks. Alleen positief zijn, dus bij een hap eten: goed zo! (oid). Verder het onderwerp eten compleet te negeren, ook het negatieve gedrag op de negeerstand zetten. Wèl de sociale interactie proberen te behouden. Dus hoe was het op school, heb je lekker gespeeld vandaag? Ook moeilijk, maar het heeft wel geholpen.
Als mijn zoon niet wil eten bij het avondeten, krijg hij gewoon niks lekker meer na het avondeten (snoep, koek, toetje). Wel probeer ik altijd dat hij toch een paar happen neemt, gewoon een beetje aan de kant leggen. Wel moet hij aan tafel blijven zitten tot wij ons bord ook leeg hebben, of hij zijn bord nou leeg eet of niet.. en hier is de regel niet onder het eten naar de wc
Jee, wat een boel reacties en tips Even een aantekening van mijn kant. Hem van tafel af sturen heeft geen enkel nut want dan krijgen we het spelletje "ga ik daarover zeuren" waardoor het oorspronkele onderwerp dus eten niet meer aan bot komt. Nu hoor ik mensen denken dan zet je hem toch mooi in zijn kamer? Ja, 2 keer gedaan maar meneer gaat dan zo uit zijn stekker dat we de laatste keer op de ehbo zijn beland omdat hij zichzelf zo hard schopte tegen de muur dat zijn teennagel eraf vloog en dan nog alles wat hij tegenkomt stuk maakt. De tip van het idd negeren ga ik eens uitproberen, al zal dat voor melzef niet makkelijk zijn. Op donderdag eten we standaard bij me schoonouders...even hun ook inlichten straks.
wij hebben hier de regel. zoveel hapjes als je oud bent. Daarna mag je eventueel nog een boterham met kaas. Nu sinds een paar weken vergeet hij wel eens dat we al lang bij 4 waren en gaan er wel 10 hapjes in Je zou ook een beloningssysteem kunnen bedenken met stickers.werkt hier ook altijd erg goed.
Mijn zoon zat ook net weer in zo'n fase... op aanraden van een andere moeder van een meisje uit zijn klas heb ik haar methode toe gepast en het werkt hier goed! Cadeautje kopen, op de kast leggen zodat het in zicht ligt en stickers laten plakken als hij goed eet en niet zeurt e.d. en dit werkt tot nu toe prima! stickervel zit bijna vol en hij kan niet wachten tot hij het cadeautje mag uitpakken! 10 stickers plakken heb ik voor gekozen.
Ik vind van tafel sturen ivm zeuren/gillen/vervelend doen/voor andere kinderen oid weer iets anders dan bij voorbaat niet eens de tafel dekken voor je kind!!! Je moet hem of haar iedere dag wel opnieuw de kans geven (al kan ik me ook voorstellen dat je daar niet altijd zin in hebt)... Hier altijd wel aan tafel en een bord voor haar neus. Niet willen eten: prima, bordje weg maar wel aan tafel blijven tot wij klaar zijn. Uiteindelijk wil ze altijd wel snel weer haar eten en eet ze er toch wat van.... als haar bord helemaal leeg is krijgt ze een 'prinsessentoetje'! (anders kale yoghurt of wat fruit als ze dat wel wil) Maar goed, hier nog een andere leeftijd, dus weet niet of het te vergelijken is...
Wij zitten er ook midden in. Mijn grootste irritatie is niet willen proeven. Hij hoeft echt maar een heel klein minihapje te proeven van wat hij krijgt, maar meneer weigert gewoon botweg. "dat heb ik al een keer geproeft, en ik vind het niet lekker" (het woord vies is taboe, dat weet ie intussen) Wij hebben de regel dat iedereen aan tafel blijft tot iedereen klaar is. En er wordt niet apart gekookt. Lust hij het niet dan negeren we dat, maar hij blijft aan tafel! (waarbij ik er doorgaans wel voor zorg dat er ook dingen bij zijn die hij wel lust, al is het maar een stuk kroepoek) Vaak gebruik ik de dingen die hij echt lekker vind (zoals bijvoorbeeld kroepoek) ook om hem de andere dingen te laten eten. Eerst normaal opscheppen, met klein stukje kroeppoek erbij. Binnen een minuut is dat stukje op en wil hij meer. Maar dan moet natuurlijk wel eerst de rest (of minimaal een deel ervan) opgegeten worden. Soms werkt dat. Groenten verstoppen (in pastasaus ed) werkt ook redelijk. Hoewel hij nooit veel eet. En als we iets eten met losse groenten die hij echt niet lust dan moet hij van mij minimaal 1 kerstomaatje eten. Door er 'geen strijd van te maken' zorg je er wel voor dat je kind weg komt met zijn gedrag. Maar anderzijds is elke avond een gevecht aan tafel voor niemand leuk (en levert vaak net zo goed niks op)
Pfff belonen met stickers, misschien moeten wij daar ook eens aan denken. Simone is een superslechte eter en als ze nou op gewicht was ging ik er niet moeilijk over doen maar het kind is graatmager We hebben een tijdje spelletjes gedaan "snel een hapje nemen anders eet papa het op" en helpen met koken maar het helpt allemaal niet veel meer. Tegenwoordig mag ze geen tv meer kijken als ze niet eet, dat hielp 2 keer maar nu ook al niet meer. Stickers en een kadootje dus. Ik zal het hier in de groep gooien....
Wij keken gisteren naar de Supernanny en daar lieten ze een jochie aan tafel zitten tot hij 4 hapjes gegeten had. Dat joch was of slimmer of minder koppig want al na 90 minuten jammeren at hij zijn kip op. Helaas werkt het bij Simone niet zo. Die heeft van half 6 tot half 10 aan tafel gezeten en geen hap gegeten. Toen waren wij het gejammer wel zat en hebben we de conclusie getrokken dat het bij haar niet werkt. Ik denk dat deel ik even met jullie
Hier is ht momenteel ook volop strijd. Om GEK van te worden! Ze zit alleen maar te kwebbelen. Vooral over dat ze niet zoveel kan eten of zo snel of dat ze geen tijd over houdt voor spelen enz enz. Kwebbel kwebbel kwebbel. Die mond staat niet stil. Zat er maar eten in. vooral omdat ze dus ook heel klein en mager is. Ik weet het inmiddels ook niet meer en heb een hekel gekregen aan het avondeten (oke, ik overdrijf maar ben al een week ziek, ongesteld en oververmoeid). Misschien weer eens volledig op de negeermodus overgaan....
Aan tafel laten zitten, laten jammeren etc. is natuurlijk allemaal strijd en dus negatief. Leert het kind niks van en krijgt het alleen maar negatieve assocaties met eten. Miz werkt dat averechts. Ik begrijp dat als je kind onder de onderste lijn zit je als ouder er wel eten in wilt zien gaan. Maar dat kan je natuurlijk ook compenseren met calorierijk voedsel vanaf het ontbijt. Geef een multivitamine ernaast voor de gemiste groentjes en laat het gaan!
Ik ga de strijd niet meer aan. Mijn oudste is altijd een slechte eter geweest. Ik probeer bij dingen die hij wel graag eet (boterhammen e.d) zo gevarieerd mogelijk te zijn. Kaas, stroop, gezichtjesvlees dat soort dingen. Bij het avondeten proberen we de nadruk te leggen op dat het gewoon gezellig is aan tafel en niet, of zo min mogelijk de nadruk op het eten te leggen.
Verstandig! Geef je wat fruit extra of paprika, cherrytomaat, komkommer en rauwe wortel oid. Het komt echt goed hoor!
Ik dacht dat het wel algemeen bekend was dat je geen strijd moet maken om het niet eten... Gwn met de rest aan tafel zitten met een bordje met eten, niet eten? prima wel aan tafel blijven. Etenstijd voorbij, bord weg ook als ze ineens wel een hapje willen doen. Kinderen hongeren zichzelf echt niet uit hoor en ik ken geen volwassenen die niet eten...dus het komt wel goed. Wij hebben er nooit een probleem van gemaakt en dan is het des te sneller allemaal weer voorbij.