Momenteel ben ik in verwachting van de eerste, dus ik weet nog niet hoe het allemaal gaat lopen als ze er is. Wat ik nu wel al duidelijk merk is dat ik absoluut geen ideaalplaatje heb van twee kinderen. Ik kom zelf uit een gezin van twee en mijn zus en ik kunnen nu redelijk door één deur, maar we ruzieden vooral heel wat af toen we allebei thuis woonden. Niet dat dat met mijn kinderen hoeft te gebeuren, maa ik ben er wel een beetje huiverig voor. Ik heb liever één gelukkig kind in een gezellig huis dan twee die elkaar afmaken. (Wij knokten af en toe ook echt) Daarbij komt dat ik zowel psychisch en lichamelijk aan mezelf twijfel, of ik wel voor twee kids tegelijk kan zorgen. Het meisje dat ik nu draag gaat niks tekort komen, daa durf ik mijn handen voor in net vuur te steken. Dat wil ik niet op het spel zetten door zwanger te raken van een tweede. Zeker niet omdat ik het psychisch niet heel makkelijk heb nu tijdens mijn zwangerschap en daar ook voor behandeld word. Ik zou het zelf niet eerlijk vinden tegenover mijn dochter die er dan al is, als ik er dan minder voor haar kan zijn. Wie weet is het over een aantal jaar heel anders en gaan vl en ik toch de keus maken voor een tweede. Gelukkig kunnen we er samen heel goed over praten en kan hij beide keuzes (wel of niet) accepteren omdat we alle voors en tegens goed tegen elkaar af kunnen wegen.
Saffron88, zoals jij er over schrijft denk ik er op dit moment ook over. Ik vind het behoorlijk zwaar soms en een kind kan ik goed aan, maar ik moet er niet aan denken dit allemaal nog een keer met een tweede te hebben en er dan nog een kindje naast te hebben lopen. Bovendien ben ik ook bang mijn dochtertje (en eerlijk gezegd ook mezelf) dan tekort te doen. Al zal het allemaal een kwestie van wennen zijn. En uiteindelijk zou ik het wel kunnen, maar ik vraag me meer af of ik het zou willen. Je opmerkingen over je zus komen me ook wel bekend voor. Ik heb een zeer goede band met mijn zus, maar ik hoor vaak dat het anders is. Ik heb best veel voor mijn kiezen gehad met mijn ouders en ik vind het fijn dat ik alles heb kunnen delen met mijn zus en dat ik niet alles alleen heb moeten beslissen of regelen, maar er is natuurlijk geen garantie dat het altijd zo gaat als je een broer of zus hebt. Ik zit nog een beetje met het idee in mijn achterhoofd dat ik niet wil dat mijn dochter later alleen achterblijft als mijn man en ik er niet meer zijn, maar aan de andere kant heeft ze dan hopelijk (net als ik) een lieve man die haar kan steunen. Ik wens jou veel sterkte en vooral heel veel plezier met je zwangerschap en je dochtertje! Het is voor mij de meest bijzondere en uitdagende ervaring ooit en ik zou het voor geen goud meer willen missen!!
Volgens mij zijn er maar weinig moeders die gelijk in een roze wolk zitten. Het is zo moeilijk de eerste maand. Je moet elkaar echt leren kennen. Ik hou ziels veel van mijn dochter en kan ook echt niet meer zonder haar. Mijn man en ik hadden ook het ideaal beeld van twee kinderen, maar we zijn beiden door de bevalling een beetje getraumatiseerd geraakt waardoor we weer gingen twijfelen. Het hebben van een broertje of zusje heeft voor en nadelen. Ik heb een zus waar ik niks mee kan en veel ruzie mee heb en ik heb een broer die mijn beste is. Zelf gun ik mijn dochter wel nog een broertje of zusje, voor al kind om mee te spelen en voor later als vriend en steun. Bij mij begint het nu alweer te kriebelen voor een tweede en mijn man wil het nu ook wel maar wil wachten tot onze dochter een jaar is voordat we gaan proberen. Ik zou er al ik jou was er voor gaan als je hart zegt ja ik wil een tweede( en je man er mee eens is)
Ik heb zelf nog geen kinderen. Wel heb ik een heel duidelijke afspraak gemaakt met mijn man: We beginnen met 1! Dan zien we wel verder. In eerste instantie omdat ik geen idee heb wat voor invloed het zal hebben op ons leven en ik heb helemaal geen ideaalbeeld van de 2 kinderen familie. Wat me ook terughoudend maakt is dat ik een tweelingbroer heb die me letterlijk en figuurlijk in de baarmoeder al alles af pakte. Er was bijna altijd ruzie en ik haatte mijn broer echt intens. Later kreeg ik ook nog een jonger broertje erbij die een autistisch verwante stoornis had. Dus nog meer onrust thuis. Ik vond het dus eerlijk gezegd helemaal niet zo gezellig om broers te hebben en heb vaak gedroomd over een rustiger huis zonder mijn broers. Ik wil ons kindje die rust zo graag geven! Als ik dan naar mijn man kijk die heeft een broertje en die kunnen het super goed vinden. Dus ja..... Lastig allemaal maar ik denk dat het belangrijkste is dat jij op je eigen gevoel afgaat en niet op wat je omgeving allemaal doet!!!!
Ja, het is wat met de broers en zussen, haha. Ik heb een tweelingzus waarmee ik heel hecht ben en mijn man heeft twee zussen waarmee hij nu ook goed kan opschieten. Is weleens anders geweest, maar dat hoort er ook wel een beetje bij denk ik. @Blemma: gefeliciteerd met je dochtertje! Gaat het bij jou nu al kriebelen? Dat is dus iets wat bij mij helemaal niet het geval is (nu nog steeds niet), vandaar ook mijn vraag hoezo die wens er bij anderen wel al zo snel is... @Jootje123: zo, wat een heftig verhaal over je tweelingbroer en je jongere broer! Ik kan me goed voorstellen dat je soms wat rust in huis hebt gewenst! Ik hoop trouwens voor je dat je gauw een 'plakkertje' hebt! Ik zal zeker alleen op mijn eigen gevoel af gaan en ik zou absoluut niet voor een tweede kind willen gaan omdat dat in mijn omgeving ook gebeurd! Het blijft een zeer persoonlijke keuze, maar mijn gevoel wijkt nu gewoon zo af van wat ik van tevoren verwacht had (ik dacht dat ik zo snel mogelijk de mmm weer in zou willen voor een tweede) en dat verbaasde me best wel van mezelf. Dus vind ik het wel heel leuk om alle verschillende verhalen hierover te lezen!
Hallo, Hier een 36 jarige moeder van een dochter van 3 en zwanger van de 2e. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je zo voelt. Mijn dochtertje is met 35 weken geboren omdat ik HELPP had. Met 30 weken zwangerschap lag ik al regelmatig in het ziekenhuis omdat ik een hoge bloeddruk had. Ons meisje is met 3( weken geboren en moest nog 3 weken in het ziekenhuis blijven. Bij ons was het daarna alles behalve een roze wolk. Na een jaar kon ik pas genieten. Ik moest ook heel lang niet aan een 2 e denken bang om weer zo'n zwangerschap mee te maken. Nu ook weer heb ik een verhoogde bloeddruk en zit ik al in de ziektewet maar ik ben nu van plan te genieten wat er ook gebeurd.. Nu inmiddels 16 w zwanger en kan niet wachten tot de kleine er is.. Ik zou zeggen geef het even de tijd! Wie weet denk je er over een jaar anders over.. Liefs