Heb je ooit je vader opgezocht? Ik wil namelijk met alle liefde, mijn zoon straks helpen als hij hem toch een keer wil zien (en met eigen ogen kan zien hoe en wie hij is) dat heb ik ook aangegeven aan advocaat bio vader. Ook heeft hij dit jaar voor het eerst een kaartje gestuurd voor zijn verjaardag.. deze ligt in de kast en zal ik bewaren, voor als hij ietsje ouder is en beter hierover na kan denken.. Ik vind het heel moeilijk om hem te zien, alleen... plus dat ik nog eens helemaal nagekeken moet worden en weet ik veel wat om uberhaupt daar binnen te mogen komen.. Zelfs zijn eigen zus die stuurde vreemdgenoeg ook een bericht via fb) zegt dat hij niets verandert is van toen en niet voor niets in die kliniek zit en ze hem geen vader vind.. ( die wilde me ook ineens na 8 jaar even zeggen dat ze het zioo knap vond en mijn zoon op hem leek)
Ik wilde dit vast hebben staan vooral om medische redenen... in de fam komt veel psychische problemen voor, adhd en al die andere, epelepsie.. Mocht er ooit iets gebeuren met mijn zoon, mogen ze nu dus ook bij zijn medische gegevens.. dit mag anders niet.. Plus dat ik niet later, als mijn zoon hem opzoekt.. verweten wil worden dat ik altijd contact heb afgehouden maar HIJ.. of welk ander verwijt bio vader ook maar kan maken (en dat blijkt wel uit de verwijten naar mij)
Misschien vreemde gedachte, maar is het dan misschien geen idee dat je zoon zijn tante leert kennen als je over haar wel een goed gevoel zou hebben? Dan heeft hij toch nog een stukke familie van vaders kant? Of is zus ook geen leuk persoon?
Geef niet aan dat ik bij haar wel een goed gevoel heb, geef zelfs aan dat ik het vreemd vond dat zij ook ineens een bericht stuurde.. ik ken de familie niet goed, maar ook hun wisten van het bestaan van hun neefje/kleinkind af.. dus voor hun had hetzelfde geweest, ook hun hadden contact kunnen opnemen.. Mijn ouders hebben er toen voor de deur gestaan, deur werd zo weer dichtgesmeten
Wat een rotverhaal meid! Denk idd aan het belang van je kindje, dat is het allerbelangrijkst. Ik denk zelf dat je het alleen maar zwaarder voor jouw zoon maakt, als je met zijn bio vader akkoord gaat. Na 8 jaar wordt alles ineens op zijn kop gegooid, voor zowel jouw zoon als voor jou. Dus dat gaat dan eigenlijk tegen het belang in van jouw zoon. Zou het lekker laten zoals het is, en laat straks je zoon zelf kiezen wat hij wil. En leg hem dit straks ook goed uit, waarom je hiervoor gekozen hebt. Veel sterkte!
Mijn buurvrouw heeft dit ook, zelfde verhaal alleen is zij en de verwekker ouder. Leeftijd kind komt ook overeen. Als je niet er bij had gezet hoe oud je was had ik echt gedacht dat jij haar was. Zij weigert contact en laat het door de advocaat zo lang mogelijk tegenhouden. Haar man zorgt al jaren voor haar zoon en hij noemt hem ook papa. Buurvrouw wil geen contact vanwege zijn reactie op zwangerschap, zijn achtergrond, dat hij al die jaren contact heeft geweigerd: ze is er klaar mee. En dat kan ik mij heel goed voorstellen. Echter, ik weet niet of dit in het belang van het kind is. Ik zou me kunnen voorstellen hoe goed jij het later zou kunnen uitleggen, jouw zoon en buurjongen het wat minder goed kunnen begrijpen. Informeer eens bij een jeugdzorginstelling wat zij hiervan vinden. Dan heb je een deskundige geïnformeerd. Misschien raden zij het ook wel af?? Dan zou je later een argument nog in jouw voordeel kunnen beargumenteren naar je zoon toe. Brieven doorspelen naar advocaten, cadeautjes en kaartjes de container in zal niet 123 in het voordeel voor de moeder werken, ben ik bang. Toch begrijp ik je volkomen en zou ik misschien als ik in jouw schoenen had gestaan ook wel zo hebben kunnen besluiten.
Nee, zo is dat niet. Ik heb namelijk het een ouder gezag.. mijn moeder had het gezag tot mijn 18de (wettelijke dingetjes) toen ik ht gezag terugkreeg moest dit via de rechter.. hierop is bio vader toen wel uitgenodigd.. omdat hij hier ook recht op had (wettelijk gezien dan) maar meneertje is niet komen opdagn, dus ook dat glipte door zijn vingers
Jeugdzorg vind het ook geen goed idee, al nagevraagd.. ook zijn therapeut niet.. brieven moet je zelfs doorgeven aan de advocaat.. kaartjes, fotos ed gooi ik natuurlijk sws niet weg.. (kijk het wel eerst na ) berg het op in een doosje, als mijn zoon er klaar voor is mag hij deze krijgen
Het is lastig, hij was ook jong toen het gebeurde. Ik weet niet of hij een goede band met zijn ouders heeft maar op die leeftijd, in zo'n situatie is dit ook een bepalende factor. Hiermee valt zijn reactie absoluut niet goed te praten maar is wel iets om mee te nemen in je besluit. Ik zou contact openen met de speltherapeut en dit voorleggen. Het is vooral belangrijk dat hij deze stap kan hebben. Wellicht is bezoek onder begeleiding een handige stap, daarna langzaam opbouwen tot wat meer/langer bezoek. Hij is nu nog jong, kan er wellicht wat flexibeler mee om gaan nu. Straks in de pubertijd kan het "geen vader kennen" ook verkeerd uitpakken.
Als dit het geval is zou ik zorgen dat dit op papier komt en dit aan je advocaat geven zodat hij dit kan inbrengen.
Weet je, als ik zo al jouw antwoorden op de vragen van de andere dames lees, heb jij eigenlijk je keuze al gemaakt. Het enige wat jij uiteindelijk wil is een soort van garantie voor de toekomst. Je wilt graag weten wat het op de lange duur het beste voor je zoon is. Wat me voornamelijk op valt is hoe jij en je ouders jullie best hebben gedaan. Ook zijn ouders wisten dat je zwanger was en hebben de deur dichtgesmeten. Ik lees overal door dat je keuzes hebt gemaakt samen met je ouders, in het belang van je zoon. Alles is goed doordacht en wettelijk geregeld. Het voogdijschap (eerst je ouders, daarna weer jij) etc. Ik vindt dit echt opvallend en ontzettend knap! Jij hebt samen met je ouders de beste keuzes gemaakt die je maar doen kon. Nu heb je een vriend die je zoon als papa ziet. Om heel eerlijk te zijn hebben jullie het nu goed voor elkaar (zoals ik het lees dan) Ik zou dit ook niet zomaar in de war geschopt willen hebben, zeker niet voor een vader + familie die niet naar het kind om hebben gekeken (9 jaar lang, ik reken even de zwangerschap erbij) Een vader die niet stabiel is etc. Wat het beste voor een kind is om een stabiele rustige omgeving te creeren, die heb je nu. Je weet wat je hebt, niet wat je krijgt. Mocht je zoon later verwijten maken, kun jij wel uitleggen waarom je die keuzes gemaakt hebt. Die heb jij niet gemaakt puur uit eigenbelang, maar om je zoons belang, want dat proef ik overal doorheen!
Allereerst wil ik zeggen dat je alles zo goed aangepakt hebt! Meid, petje af. Ik denk dat je zelf het beste aanvoelt wat goed is voor je zoon. Ik sluit me dus ook aan bij Mamabri
dat kan helaas pas meegenomen worden als er een rechtzaak van komt.. dan zal jeugdzorg ed actie gaan ondernemen hierin.. brieven liggen al wel klaar Ik heb echt al heel goed overlegd met de advocaat, het is echt een topvrouw, zij deed toen ook de zaak en kent dus de hele situatie en zegt ook dat ik heel sterk sta met deze meningen... zij adviseert me ook geen regeling te treffen en het tot een zaak te laten komen.. dat ik deze zal winnen en er miss hooguit een info regeling kom, wat volgens haar na 8 jaar ook onwaarschijnlijk is.. hierna hebben we ook niets meer van hem of zijn advocaat verniomen en hebben nu dus het idee dat hij zal stoppen omdat hij weet dat hij geen kans maakt in zijn situatie... maar het blijft moeilijk, want idd zoals eerder aangegevn hoe zal mijn zoon hier op gaan reageren, zou hij mij begrijpen, of juist niet.. Eerlijk gezegd denk ik zelf van wel, als ik zie hoe lief en zorgzaam mijn zoon naar mij toe is, ondanks dat hij het met mij ook niet altijd makkelijk heeft gehad.. juist hierdoor hebben we een enorm sterke band met elkaar en mijn moeder en zusjes en vrienden zeggen ook, die gaat jou niks kwalijk nemen.. maar toch?
Je verwoord het helemaal goed. Zoals je aangeef, ik heb eerlijk wel mijn keuze vast, maar is dit ook de beste keus... Gelukkig blijkt uit vele reacties van wel. Ben echt onzettend blij dat jullie me zo opbeuren met jullie woorden dat ik het toch wel goed heb gedaan. Bedankt hiervoor!
Wat ik zou doen als ik in jou schoenen sta? Ik zou mijn kind een zo stabiel, veilig en liefdevol leven willen bieden en ik geloof niet dat ik dat zal bereiken als ik zijn vader na 8 jaar in zijn leven laat komen. Ik zou er voor kiezen om mijn kind de mogelijkheid te geven als hij zelf bewust de keuze kan maken. Mits dat ook een optie is? Ik weet niet hoe dat juridisch allemaal in elkaar steekt. Mijn mening is gevormd doordat mijn vader geen onderdeel in mijn leven is geweest vanaf mijn 3e jaar tot en met mijn 16e. Daarna nam hij weer contact op en heb ik zelf bewust gekozen voor contact. Ik heb dankzij mijn moeder een heel stabiel leven gehad. Zij is ( naast mijn kindjes) de meest belangrijke persoon in mijn leven. Ik geloof ook niet in de opmerking 'een kind moet zijn vader kennen'. Ik denk dat een kind meer heeft aan een stabiele liefdevolle omgeving met zo min mogelijk onrust. Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen met deze beslissing! Ik denk vooral, Volg je hart!
Wil nog eens inhaken op het feit dat jij bang bent dat hij je later iets kwalijk neemt. Geloof mij maar dat hoe je ook je best doet, wat je ook doet als moeder zijnde en hoe goed je het ook doet, je ALTIJD wel eens steekjes laat vallen. Jij hebt je best gedaan, dat geloof ik voor 100%!! Zeker gezien de omstandigheden. Wanneer je aan jezelf twijfelt, onthoud dan dit: Moeder wordt je niet ineens maar elke dag een beetje, Vaak een up, soms een down, het is gek maar die vergeet je. Maar wat je ook doet, wanneer je het met liefde doet, Doe je het goed!!
Maar waarom twijfelen als diverse professionals aangeven dat je het niet moet doen? Wat je nog zou kunnen doen is een dagboek bij houden en hierin duidelijk je twijfels en beslissingen schrijven. Hoe ben je tot welke beslissing gekomen en wie heb je allemaal geraadpleegd. Wanneer hij er aan toe is, kun je hem dat dagboek geven. Mocht hij ooit boos op jou worden dan kan hij lezen hoe moeilijk het was en waarom je deze beslissing genomen hebt.
Mag ik het heel plat zeggen? Denk je dat het een goede keus is om een (ex-)crimineel / depressieve jongen bij je kind te zetten? Iemand die de moeder direct verwijten maakt zonder achtergrond informatie? Want dat is de samenvatting toch? Je neemt echt een goede beslissing!
Hier heb ik al wel eens aan gedacht, voor dit gebeuren al.. eigenlijk over zoveel keuzes die ik heb moeten maken, helaas Maar alles in het belangen van mijn zoon! Misschien toch maar eens gaan doen, ben al weleens begonnen, maar lukte me nooit echt..