Wat kunnen mensen toch nare dingen zeggen.. En als ik al jullie verhalen zo lees, hihi TOP mama's . Ik heb vmbo diploma, daarna 2 verschillende opleidingen gedaan, geen diploma's gehaald, ik vond er toch geen bal aan en wist ook echt niet wat ik er mee moest doen. Heb trajecten gevolgd om te kijken wat ik eventueel zou kunnen doen, maar heb nergens het gevoel bij gehad, van ja dat wil ik graag, ook qua werk. Op een gegeven moment zwanger geworden, en toen gestopt' met school. Dus ik ben een laaggeschoolde, haha vind t een beetje gemeen klinken, net alsof ik dom ben ofzo. ahah terwijl ik niveau 4 kan doen. Ik doe nu een thuisstudie, en ben hier nog even zoet mee. En straks als het 'rustig' is (de kindjes naar school etc) kan ik altijd nog meer gaan doen, een diploma halen waar ik wat mee wil en kan. Ben nog maar 19 dus heb de tijd nog wel en om er over na te denken wat ik écht wil. Ik kan me ook niet druk om maken dat er ook dames van 35 mama worden, lekker doen waar je je zelf goed bij voelt. Vind dat er wel een grens is hoor.. vorig jaar ook die BN-er die was dik in de 60 en werd vader. Vind ik wel heel oud hoor..
Die vooroordelen zijn opgebouwd uit gemiddelde ervaringen. En jij bent blijkbaar geen gemiddelde omdat je jong kindjes hebt gekregen en dan ook nog een opleiding hebt kunnen doen. Ik denk dat het voor veel jonge moeders geen optie, wens of mogelijkheid was om ook een opleiding te volgen. Dus het percentage jonge mamma's met opleiding ligt vast lager dan die zonder opleiding.
Ik ben zwanger geworden op mn 19e en bevallen op mn 20e. Was getrouwd, mbo opleiding afgerond en had een baan en een koopwoning. Dus een stabiele situatie Hier is het gelukkig redelijk normaal om jong moeder te worden, er heeft ook nooit iemand iets van gezegd. Wat een nare reacties krijgen sommigen van jullie dan zeg! Ik ben blij dat het hier niet zo gaat, ook van het CB etc geen vreemde opmerkingen.
Toen ik 24 was, was ik voor het eerst zwanger. Toen ik het vertelde reageerde iemand met de worden" het is zeker niet gepland." Me vriend en ik waren al 6 jaar bij elkaar en me vriend was toen 34jaar
Apart dat men zulke dingen zegt, ik vind dat altijd heel erg naar. Maar het is wel heel typisch iets van deze tijd.. Nederlandse vrouwen zijn gemiddeld het oudste als ze voor het eerst moeder worden, geloof van heel Europa. Vervelend dat het nu als de 'ideale standaard' gezien wordt, terwijl het nog niet zo heel lang geleden nog heel anders was. En dat blijkbaar alles nu zo 'moet', en alles wat daarvan afwijkend is 'abnormaal' en 'niet goed'. Ik trek me gelukkig niks van die opmerkingen aan, maar krijg er eerlijk gezegd ook niet zoveel. Als alles goed gaat ben ik straks 23 jaar en heb ik 2 kinderen ik ben er erg trots op.
Ik was bij mijn eerste 20 jaar en volgens iedereen was het veels te jong en vast een ingelukje. Niet dus.. Nu ben ik bijna 44 en komt de tweede. Het is geen ongelukje, en als ik de mogelijkheid had gehad was het eerder gebeurt. Maar het leven loopt zoals het loopt en over een paar weken ben ik zowel een tienermoeder geweest als een oudere moeder. Maar wel ontzettend gelukkig met mijn wondertje!!
Ach, ik heb ook zo mijn vooroordelen.. Bij mij kwam ook de vraag "Is het gepland?" Toen ik voor de eerste echo in het ziekenhuis was, vond dat toen ook heel raar wat JA het was gepland en wij hebben er nooit bij stil gestaan dat andere mensen zouden kunnen denken dat het niet gepland is. Ik kan mij daar niet lang druk om maken, mensen vormen een beeld aan de hand van de verhalen en situaties die zij kennen vervolgens aan mij om dat beeld te veranderen . Ben 24 en partner 32 en er nooit bij stil gestaan dat er mensen zijn die dat (te) jong vinden.
Ik heb alleen de openingspost maar gelezen, dus misschien heb ik nog allerlei aanvullingen van TS gemist, in dat geval: sorry! Maar als ik jou verhaal lees vraag ik me toch een beetje af of jij niet misschien meer in hun reactie hebt gelezen dan ze daadwerkelijk hebben bedoeld. Ik kan me namelijk moeilijk voorstellen dat de melding dat je 26 met 3 kids bent 'verschrikte blikken' heeft opgeleverd. Als ik daar met jou had gezeten (1e kindje op mijn 32e) had ik denk ik ook iets gezegd in de trant 'zo, jij was ook jong toen je de 1e kreeg dan!' En daar zou ik echt niets lulligs mee bedoelen hoor. Maar gemiddeld genomen ben je er toch ook lekker vlot bij? Ik zou er echt niet bij stil staan dat jij door zo'n opmerking beledigd zou zijn, is toch niets naars aan? Jouw verhaal past meer bij een situatie waarin er een zwangere 15-jarige had gezeten of zo, maar heen vrouw van 26.
Tja, mensen denken in hokjes. Dat maakt het makkelijker voor ze. Zo kan men dingen verklaren en controle houden. Ik val ook buiten dat hokje. Ik had een relatie met een latino. Kreeg mijn eerste op mijn 26ste, ging toen uit elkaar toen dochter 6 maanden was, was dus alleenstaand, had telkens geen baan. Zo ging het door tot ik een leuke man tegenkwam, een huis kocht, en enz. Met andere woorden ik paste eigenlijk wel in het holje. Dat van loser die gered is door de prins op het witte paard hihi.
Bij ons vroegen ze ook 'is het gepland of was het een ongelukje?' We zijn een half jaar voordat ik zwanger raakte getrouwd en blijkbaar vonden mensen het te snel ofzo... De stomste opmerking die ik heb gekregen was van mijn oma. Die zei: 'O nee he, ook dat er nog bij!' Ik had namelijk een week ervoor te horen gekregen dat mijn contract niet verlengd was... Ik had echt zoiets van Wat zegt u nu? Het is hartstikke gewenst!! Maar dat kon ze zich niet voorstellen blijkbaar... Later belde ze wel terug om haar excuses aan te bieden...
Ik heb dat nooit gelukkig. Ik ben nu 22, maar 20 toen in zwanger en bevallen was, en ja gepland. Maar meestal alleen leuke reacties, en ik zeg vaak zelf al, ja ik ben jong maar ja dit is wat ik wil. Bij onbekende mensen tegen wie ik zeg dat ik al een kind heb, reageren ze vaak alleen met : Oh lekker jong, of gewoon wat leuk
Och ik word altijd en overal nagekeken als ik buiten loop met mijn kinderen. Ik ben 26 en heb een dochter van bijna 4 wat een mooi halfbloedje is. Ze was hartstikke gepland, maar de relatie hield geen stand. Eenmaal een nieuw vriendje werden we verrast door een ongeplande zwangerschap en weghalen is voor mij nooit een optie geweest. Nu heb ik dus 2 kinderen, 2 kleurtjes en mensen spreken mij heel vaak aan. Hebben ze dezelfde vader? Is de oudste een aangenomen kind (geadopteerd)? Waren het ongelukjes? En ik weet dat veel bekenden ook oordelen aangezien ik inmiddels ook weer 1,5 jaar alleen ben. Lekker schijt aan hebben. Diegene die geintresseerd zijn vertel ik hoe het zit. Ik ga mij niet verdedigen tegenover mensen die zomaar over mij roddelen ofzo zonder echt te weten hoe de vork in de steel zit.
Ik zou willen dat ik moeder was geworden op mijn 25e! Heb nooit een carriere gewild,zit in de WAO wegens chronische ziekte. Maar mijn partner wilde nog niet en ik ben heel erg lang onvruchtbaar geweest. Nu ben ik 36 en nog geen kindje. Die dames van 36 moeten niet zeiken.
Ik denk dat je zelf enorm de behoefte hebt om je te verdedigen. Verschrikte gezichten of een stilvallend gesprek zijn niet per definitie veroordelingen of afkeuring... Maar hoogstwaarschijnlijk verbazing, waardoor nagedacht moet worden over vervolgvragen. Men verwacht een ander antwoord, en dus zijn de vragen die men in zijn hoofd had zitten, en in de meestvoorkomende situaties geschikt zijn, ineens niet goed meer. Daarnaast is het prijzenswaardig dat je nadat je kinderen kreeg nog verder bent gaan leren. Maar absoluut niet vanzelfsprekend. Een beetje bevooroordeeld kun je dat wel noemen, maar is dat slecht? Het grootste deel van de vrouwen komt nu eenmaal niet meer aan verder studeren toe zodra er kinderen in het spel zijn. Op Wikipedia staat het mooi omschreven: Probeer het dus niet als iets slechts te zien. Je mag trots zijn op wat je op jonge leeftijd bereikt hebt!
Ik ben moeder geworden op mijn 21e (gewenst) en zie er ook nog jonger uit dan ik ben. Ook altijd scheve blikken van anderen... 't is niet leuk, maar ik trek me er niet zoveel van aan. Sommige mensen hebben toch altijd hun oordeel klaar over anderen..