Het lukt ook niet altijd. Vandaag aten we Griekse kofta, dus er lag gehakt, rijst en tomaat op z'n bordje. Tomaat wil hij niet eten. Maar nu heb ik gewoon gezegd 'Ik wil wel dat je het eet, dus mondje open.' (piep piep, mekker mekker, lus-nie) 'Oké, dat is prima. Maar je neemt wel een hap. Mond open.' En deze keer lukte dat. En dat is wel vaker zo. Soms bijkt de smaak dan best mee te vallen, en dan krijgen we er nog een paar happen in. Nu wlde hij echt niet meer. Dan geef ik hem wel een compliment omdat hij het (weliswaar onder dwang ) toch geprobeerd heeft. Ik vind het belangrijk dat hij weet dat we het op prijs stellen als hij het in ieder geval probeert. En dat we hem daarna echt niet dwingen om ets te eten dat hij ècht vies vindt. Maar op deze leeftijd is smaak nog zo veranderlijk, dat we gewoon wel willen dat hij met bepaalde smaken in aanraking blijft komen, ook al hebben ze niet meteen zijn voorkeur. Uiteindeljk denk ik dat onze zoon 1 of 2 dingen mag kiezen die hij echt niet wel eten. Iedereen heeft wel dingen die hij niet lust. Maar je kunt heus ook wel eens dingen eten die je niet super lekker vindt.
Ik heb ja gestemd omdat mijn zoontje alles moet proeven. Hij moet dus 1 hapje proberen van alles wat op z'n bord ligt. De groente is meestal het minst populair. Als hij het echt vies vind (zoals venkel bijvoorbeeld) dan spuugt hij het weer uit. Daar doen we niet moeilijk over. Maar hij moet dus wel elke keer weer een hapje proberen. Ik heb gemerkt dat hij het na een paar keer wel lekker gaat vinden. Voor groente die hij niet lekker vind moet hij 4 hapjes nemen, maar meestal zorg ik voor een alternatieve groente die hij wel lekker vind (paprika, komkommer, tomaat). En hoe krijg ik hem zover dat hij iets proeft? Tja... omkopen... Soms leg ik alleen 1 stukje vlees en het 'vieze' op z'n bord en dan krijgt hij de lekkere dingen (meer vlees & aardappels) als hij de groente geproefd heeft. Ik merk wel dat er maar weinig dingen zijn die hij nu nog steeds echt vies vind (hij is 4). Dus bij ons werkt het wel goed vind ik. Maar ja, ik denk niet dat wij een moeilijke eter hebben . edit: oh ja, ik zeg ook altijd: goed geprobeerd!
Knap: jouw methode staat me wel aan! Ik merk dat als hij eens iets wil proeven dat het dan is doordat wij het met smaak eten en hij niks op zn bord heeft gekregen. Ben alleen een beetje bang dat we te laatbzijn met het echte opvoeden qua proeven. Hij is nu 4 en echt het type van: wat de boer niet kent dat eet hij niet. Tupp: als wij op jouw manier zeggen dat hij iets moet proeven omdat wij dat graag willen gaat hij echt met zn hakken in het zand. Wanneer hij maar enige dwang voelt gaat hij het juist niet doen. Heb het wel eens geprobeerd hoor, maar dan komt er een toneelspel incl kokhalsen en drama, huilen en vervolgens is de hele sfeer verpest. Sindsdien ( ca half jaar geleden) houden we het puur gezellig. Ook al eet hij nog steeds geen groenten of eens wat " anders dan anders" . Maar zou het toch graag anders zien. Zeker nu ik zie dat onze dochter wel alles lekker proeft. Zo kan het dus ook... Macg: dit klinkt ook wel als iets wat zou kunnen werken, al heb ik ooit eens gelezen dat je daarmee wel verkeerde signalen afgeeft. Groenten eten belonen met bv vlees of toetje geeft dus eigenljk het signaal af dat groenten eten iets heel knaps is, dat groenten eigenlijk heelmbijzonder zijn ( dus chantage waardig). Weet niet of dat gunstig is??
Zoals bij de meesten geldt: hij moet alles proeven (minstens 1 goede hap) en als hij het echt niet lekker vindt, hoeft hij het zeker niet te eten, nee. Als hij niet eens proeft en meteen al zeurt dat hij iets niet lust, dan krijgt hij ook geen toetje. 1 hap proeven en echt niet lekker, dan wel gewoon een toetje (meestal gewoon yoghurt of vanillevla). Werkt prima; zoon is een makkelijke eter en lust bijna alles. Zelfs spruitjes eet hij soms met gemak (andere keren vindt hij ze niet lekker - ook prima) Overigens zijn we ook niet heel streng met bord leegeten. Liefst wel, maar als hij vol zit, mag hij gewoon stoppen. Wij hebben immers ook niet altijd evenveel trek
Mijn ervaring is dat als je zelf als ouder altijd het goede voorbeeld hebt gegeven, nooit gedwongen hebt om te eten en eten altijd als een gezellig samenzijn hebt gepresenteerd, dat een kind dan vanzelf doet volgen. Bovendien kun je met een ouder kind goede afspraken maken. Mijn kind is bijna 4 en eet zonder morren bijna alles. Natuurlijk zijn er voorkeuren, maar die heb ik ook! Hij mag vaak bepalen wat we eten en dan geef ik wel een keuze. En we doen samen boodschappen. Gelukkig is het een kind dat nooit pannenkoeken of friet roept als ik vraag wat we zullen eten!
Hier hele drama's gehad om avond eten, nu nog regelmatig. Van alles geprobeerd....helemaal laten, zelf laten kiezen of ze wel of niet eet. Maar dat ging gewoon steeds verder.....eerst at ze van alles en langzamerhand ging mn oudste steeds meer weigeren en wilde steeds minder warm eten, behalve haar toetje wat ze altijd al. Dit ging volgens ons niet de goede kant op, dus toen ze 3,5jr was hebben we een keer gezegd dat het klaar was....Dus zijn we haar gaan verplichten om elke dag 1 hap van het warme eten te gaan doen, anders mocht ze niet van tafel af... Dit was de eerste paar keren drama maar goed daarna at ze elke dag 1 hap. Langzaamaan hebben we dit opgebouwd naar wat het nu is....ze is 4 jr dus moet ze 4 happen doen. Maar als we iets nieuws eten of voor haar nieuw dan mag ze 2 happen doen. Dit kost nog wel eens wat strijd, maar het heeft wel opgeleverd dat ze weer wat gevarieerd mee eet en dingen leert proeven. Want ze weigert echt om iets in haar mond te stoppen wat ze niet kent. En met de jongste gaan we over een poosje hetzelfde doen. Ze is nu nog 2, dus echt afspreken met haar dat ze 2 happen moet doen lukt nog niet echt, dus daar zijn we wat milder in. Maar hier willen we wel naar toe gaan werken. Om op het verhaal van TS terug te komen....Ik vind het heel raar dat je kind niets anders heeft gekregen omdat ze geen ei wilde eten!! Je wilt toch dat als een kind bij jou komt eten wel iets binnenkrijgt!! Eventueel geef je haar een stuk ontbijtkoek oid na het eten....maar je laat haar toch niet met lege maag staan!
Zo proberen wij het ook te doen. Af en toe bieden we een hapje aan of vragen we of ze ook een hapje neemt van iets van ze nog niet heeft geproefd. Meestal neemt ze dan wel een hapje daarvan. Wil ze echt niet, dan ook goed. Ik heb liever niet dat mijn kind zich overeet: vol is vol. Dwing je ze systematisch tot overeten, is dat ook vragen om overgewicht.
Hier wordt niet gedwongen. Ze is hier gek op spinazie, boerenkool en pasta. Dat staat wekelijks op het menu. Verder ziet ze maar of ze eet of niet. Het enige wat we wel doen is dat ze vaak haar vlees op eet en dan meer vlees wil. Ze krijgt een paar stukjes op haar bord en als ze meer wil hebben, eet ze eerst maar wat van haar andere eten. En dan is dat wel iets wat ze lust. Hier heeft ze 3 jaar lang geen komkommer gegeten en op haar 3e verjaardag at ze ineens komkommer. En nu dagelijks
Je zult zien dat die voorkeuren nog steeds veranderen. Wij hebben gehad een chili con carne-manie, een bananen-fetish en een smeerkaas-idolatrie en die zijn ook echt weer overgegaan. Nu zijn het druiven en blauwe bessen, niet aan te slepen die dingen!!!
maar die zijn ook echt super lekker Blauwe bessen zijn alleen nu wel heel duur ( koop ze wel want ze zijn heel gezond) Worden die nog goedkoper in een bepaald seizoen? Weet iemand dat?
Hier mogen ze in principe eten wat ze willen (wel van wat we op dat moment eten, dus niet een boterham tijdens het avondeten oid). Maar als we iets eten wat ze zeker weten lust (de oudste), dan moet ze dat wel op eten voor ze yoghurt krijgt, want anders eet ze alleen yoghurt. En ze krijgt dan heus geen bord met een berg, maar gewoon een hoeveelheid die ze goed weg kan krijgen (en als blijkt dat ze bv. bij de helft al vol zit, dan zien we dat dan wel weer, ze hoeft niet tegen heug en meug haar bord leeg te eten). Als we iets eten wat ze niet lust of niet kent, dan wil ik graag dat ze proeft. Maar het is geen moeilijke eter, dus dat scheelt. Maar bv. rode dingen weigert ze pertinent en daar ga ik dan echt niet moeilijk over doen. De jongste lust ook vrijwel alles, maar zit nog een beetje in de 'fases' van dingen wel of juist niet eten, dus dat laat ik maar een beetje gaan. Alleen ei lust ze echt niet en dat krijgt ze dus ook niet (ja, af en toe bied ik het opnieuw aan, om te kijken of ze het niet opeens toch lust).
proeven wel, maar ik houd er wel rekening mee met wat we eten... als ze echt iets niet lekker vinden en het wel een paar ker geprobeerd hebben maar kokhalzend aan tafel zitten dan hoeft het ook niet meer hoor.. haha.. ik eet zelf ook geen dingen die ik niet lekker vind dus...
Mijn dochter moet altijd vier hapjes proeven. Ze is vier jaar oud, dus vier hapjes.Toen ze drie jaar was, moest ze drie hapjes proeven. Toen ze jonger was, deed ik dat niet. Ik heb haar wel altijd uitgedaagd om iets te proberen. De laatste tijd bijvoorbeeld laat ze het eigeel van een gekookt eitje liggen. Daar maak ik echt geen drama om. Ik schep het eruit en klaar!
Goeie vraag. Dwingen dus. Als mijn zoontje iets niet wou proeven en dat zou wel moeten van mij is de enige manier toch om het in zijn mond te stoppen??
Gewoon zeggen. Ik prop er niks in, en ik dwing het niet af. Is ook nooit nodig. Als ik zeg: je moet één hap proeven en daarna mag je zeggen of je het lekker vindt of niet, doen ze dat bijna altijd zonder morren. Geen idee wat ik zou doen als ze het zouden blijven weigeren. En soms draaien ze meteen bij: ooooh, maar dat is lekker mama! (en soms blijft het bij: ik lust dit niet. Ook goed, hoef je het niet verder te eten.) Ik zou het in elk geval nooit in hun mond stoppen, volgens mij werk je daarmee een afkeer van eten in de hand. Het wordt dan iets negatiefs en dat wil ik niet. Eigeel vinden ze hier nu trouwens ook niet lekker. Snap ik wel, van een hardgekookt ei is dat ook een beetje droog, zeker als je het apart eet van het eiwit.
En als je kind gewoon 'nee' zegt, daar gaat het om. Ik vraag mijn kind of hij iets WIL proeven, hij MOET niks van mij, ik ben niet zo van de dwang.
Hoe je het ook brengt (ik ben ook niet van de dwang), sommige dingen MOETEN mijn kinderen wel. Bijvoorbeeld uitkijken bij het oversteken, twee keer per dag hun tanden poetsen, en iets proeven voordat ze mogen zeggen dat ze het niet lusten. Het levert geen strijd op, ze zijn verrassend makkelijk met eten. 'Proef het maar, misschien vind je het wel lekker.' Of: 'Eén hapje proeven, daarna mag je zeggen wat je ervan vindt.' Daar zeggen ze eigenlijk nooit gewoon Nee op.
Eens met Bri. Ik ben ook helemaal niet van dwingen tot eten, maar vanaf een bepaalde leeftijd hoort proeven er gewoon bij. Ik heb net in dat andere topic gereageerd hoe ik dat deed (en soms nog doe), als je het wilt weten. Dat scheelt mij die lap tekst opnieuw typen.