vraag ik me ook af, zie het apart slapen niet als een groot probleem, maar goed wie ben ik, nachtrust is hier heilig anders kom ik de dag niet door, dus als het zo is dat ik door gesnurk van manlief niet kan slapen dan gaat 1 van ons ook verkassen,
Dat is zeg maar een gedeelte van mijn frustratie, mijn grootste frustratie is dat hij niet wilt dat het ledikantje op onze slaapkamer komt.. Wat ik niet begrijp want hij slaapt toch niet bij mij, begrijp je
uhm tja, ik ben er ook geen voorstander van om kind bij je op de kamer te laten slapen, dus dat begrijp ik nog wel. wellicht als dochter goed op eigen kamer kan slapen en doorslaapt dat hij weer bij je kruipt. er over blijven praten als je het er moeilijk mee hebt, snap alleen niet wat je moeder hier mee moed, maak het niet groter dan het is.
hier ook een man die in het begin apart ging slapen omdat hij rust wilde. ik voelde mij heel slecht en onzeker hierdoor. was bang dat hij niet meer van mij hield (hormonen hè). ik heb dit goed kenbaar gemaakt en sindsdien slaapt hij weer bij ons in de kamer. mijn dochter slaapt ook nog bij ons in de kamer in haar ledikant dat vind ik gewoon fijner.
Tot twee jaar bij jullie op de kamer vind ik persoonlijk te lang. Straks heeft ze geen nachtvoeding meer nodig en kan ze prima in haar eigen kamertje.
Mijn man moet van mij regelmatig op de logeerkamer liggen. Als hij waterpijp heeft gerookt of wat heeft gedronken, snurkt hij veel. M'n dochter slaapt in een cosleeper naast mij en wordt ook vaak wakker. 2 van die herrieschoppers kan ik niet hebben. Maar ik zou dit niet iedere nacht willen en begrijp dat jij het vervelend vindt, hoor!
@Moeder van Safia, is het jullie eerste kindje? Voelt hij zich misschien van de troon gestoten, jaloers op jullie kindje dat die nu alle aandacht en liefde krijgt? Mijn man is waarschijnlijk van (bijna) dezelfde cultuur als jouw man. Het is juist normaal en goed geaccepteerd om de baby de eerste 2 jaar bij je op de kamer te hebben. Ik was juist tegen en mijn man voorstander om beeb de eerste periode op de kamer te laten slapen.
Moeilijke situatie, mijn eerste idee is dat het hem echt niet alleen om de rust te doen is maar dat hij ongelukkig is. Misschien valt het hem een stuk zwaarder dan hij dacht een kindje te hebben? Je zult toch met hem moeten praten over het feit of hij nog wel gelukkig is? Helpt hij wel met de verzorging van jullie kindje? (behoudens dat hij de nachten wil doorslapen)
Helemaal mee eens, ik vind het sowieso raar dat iemand ooit heeft bedacht dat je samen in een bed moet slapen. Veel mensen hebben toch wel last van elkaar en dat gaat ten koste van de nachtrust. Ik heb ook oordoppen, maar als hij te erg snurkt ga ik toch mooi ff naar de logeerkamer en kies ik voor mijn nachtrust. Want als ik die niet heb krijg ik snel depri achtige klachten. Ik zou een goed gesprek met hem aangaan, maar meer over de reden erachter, niet over het per se in een bed moeten slapen.
Ik ben nogal hard misschien, maar ik zou gewoon overdag geen sex meer hebben methem totdat het uitgesproken is. Daarnaast vind ik het idioot dat hij er snachts nooit uitgaat, nog ff . Jullie kunnen ook om 8u na de voeding samen naar bed gaan, gezellig maken, slapen en dan samen voeden en jij de nacht...
Sorry maar ik vind het best heel erg raar! Hij wil rust en gaat daarom apart slapen? En jij dan? Jij zit toch ook met JULLIE kindje? Ik had dit echt niet gepikt, hij wilde ook een kindje (neem ik aan?) dus ik vind het niet meer dan normaal dat hij helpt. Lekker makkelijk, stel je voor dat jij dit ook doet, wat dan? Jij slaapt nu toch ook niet goed? Ik vind het een beetje egoïstisch. Ik ben verder ook voor samen slapen, jullie kindje is nog zo jong. Ze heeft waarschijnlijk gewoon mama honger en wil bij jullie zijn. Mijn kinderen hebben tot 5 maanden bij ons geslapen in een co-sleeper en slapen nu heerlijk in hun eigen kamertje. Ik heb hem pas over gedaan daarna toe, toen hij steeds wakker van ons werd. Je kindje heeft immers 9 maanden lekker in je buik gezeten en moet dan opeens in een grote koude kamer alleen. Vind het niet meer dan logisch dat ze bij je wil zijn. Misschien kun je het zo uitleggen aan je man?
Mijn man sliep ook niet met mij toen mijn dochter baby was, bij de volgende zal dit ws. ook niet gebeuren. Zodra mijn man wakker wordt 's nachts kan hij niet meer slaap vatten en dat is lastig wanneer hij om 5 uur 's ochtends eruit moet om te gaan werken... Zelf heb ik gelukkig geen last van dit 'slaapprobleem'. Heb hier ook gewoon begrip voor. Sowieso sliepen we de afgelopen jaren vaak apart vanwege mijn chronische verkoudheid waardoor ik vaak moest snurken. Of omdat ik in het begin van mijn zwangerschap wel 10 x 's nachts naar de wc moest en ik niet steeds trap op, trap af wilde.
Maar waarom zou je allebei wakker moeten worden s'nachts.. wanneer hij hierdoor niet goed slaapt waarom zou het dan toch 'moeten'. Idd net als wat Islah zegt, wanneer je man om 5 uur op moet. En net zoals met bv, waarom zou die man dan ook een onderbroken nacht moeten hebben?
Je hoeft er idd ook niet allebei tegelijk uit, maar om en om zou toch wel aardig wezen. Het is wel anders als je man wel werkt en jij niet vind ik. Maar dan had ik soms nachten dat hij het echt even moest overnemen hoor. Na zoveel gebroken nachten was ik echt kapot en moest ik echt even slapen!
Ik snap je frustratie. Hier heeft man enkele maanden op de bank geslapen. ik sliep met onze dochter en later dochter 2. En dat is helemaal goed gekomen hoor. Ze hebben beide hun eerste half jaar bij mij geslapen. Ik ben daar dus wel een voorstander van. En man...tsja, ook dat is weer goed gekomen. We slapen nu gezellig samen. We vonden het beide geen probleem zo. (Oudste dochter huilde bijna 15 uur per dag dus dan wil je haar op een gegeven moment wel naast je hebben). En dat ging daarna een stuk beter en daarna zonder problemen over naar haar eigen kamertje. Dus ik zou ook eisen dat het ledikantje dan gewoon bij jou mag staan hoor. Hij merkt toch het verschil niet!
Zover ik begrijp werkt ze niet en geeft bv dus zou die man dan vooral niet lastig vallen en laten slapen. Overigens gaat mijn man s'avonds wel altijd even wanneer er iemand wakker wordt ondanks dat ik niet werk aangezien hij laat gaat slapen en ik toch ook gewoon om half 7 op moet doordeweeks.
mijn man werkt ook veel en moet ook elke dag om 4 a 5 uur op. hij hoeft mij niet te helpen maar vond het toch niet leuk dat hij apart ging slapen hoor. zodra mijn dochter gaat huilen pak ik haar meteen op zodat hij er geen last van heeft. ts zegt trouwens dat hij ook apart slaapt als hij niet hoeft te werken, ik snap wel dat dat niet fijn is.
Ik heb niet alle reacties goed gelezen, maar wil het volgende even aan je kwijt. Dat je man apart slaapt vanwege zijn goede nachtrust, snap ik wel als hij een vroege ochtend dienst heeft. Wij hebben ook de eerste paar maanden niet geslapen omdat mijn dochter onafgebroken huilde 's nachts en dat is erg zwaar. Maar dat is niet alleen voor je man zwaar, maar ook voor jou. Ik zou het dus als mijn man apart zou slapen iig waarderen dat hij wel bij mij zou komen liggen als hij vrij is. Ik vind dat je dit als ouders samen doen, en niet als moeder alleen. Wijs hem op zijn verantwoordelijkheid hierin. Daarbij is er niets mis mee om het ledikanje op je kamer te zetten. Ik heb onze dochter tot 8 maanden op mijn slaapkamer gehad. Veel mensen hadden hier commentaar op, maar het werkte bij ons goed. Toen ze 8 maanden was, merkte ik dat ze last had van ons gesnurk en gedraai. Toen is ze zonder problemen over gegaan naar haar eigen kamer. Ik vind dat als je man rust wil hij jou dat ook moet gunnen. En als je dochter bij jou op de kamer in ledikant wel goed slaapt, dan moet hij dat ook toestaan. Bovendien beslist hij niet alleen toch? Als hij het ledikant niet op de kamer wil, dan moet hij jou 's nachts helpen, anders ga je er op een dag zelf aan onder door. Dan ben je op den duur uitgeput. Veel sterkte en wijsheid