"Nee, liever niet. Ze blijft lekker bij mij / in de box / in bed." In je openingspost zeg je "het hoort erbij." Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Dat bepaal je zelf. En dat mag je gewoon zeggen, niks mis mee. Is misschien de eerste keer moeilijk, maar als het voor jou beter voelt om je baby niet af te geven dan voelt nee zeggen denk ik beter dan tegen je zin in toch je kindje afgeven.
Ik was heel makkelijk. Iedereen die het wilde mocht de kleintjes vasthouden, maar nu had ik makkelijke kinderen, die niet snel overprikkeld waren en kwam het kraambezoek pas na een week of twee goed op gang. Verder heb ik 1 keer mijn oudste kleintje teruggevraagd, omdat het mij allemaal even te veel werd. Visite, KV en VK allemaal in de kamer was even iets te veel. Ik heb toen mijn oudste zoon weer teruggevraagd en ben naar boven gegaan. Hier werd helemaal niet raar op gereageerd.
Dit dus. En hoe je er tegenover staat als je kindje er eenmaal is, dat valt moeilijk te voorspellen. Bij de oudste was ik zo trots en blij, die stopte ik bij iedereen in de armen om een foto te maken. Bij zijn zusje juist niet, die was dysmatuur, die mocht alleen maar bekeken worden die eerste weken.
Wij hebben besloten ons meisje voorlopig even helemaal aan niemand meer te geven. Ze blijft bij een van ons en dat is het. Ze heeft in de afgelopen weken wel bij anderen gelegen maar is zo snel overprikkeld dat ze niet meer slaapt. Wij doen het dus niet meer want zij zit met de ellende (en wij dus ook). Ze is aardig te vroeg geboren en erg klein voor het aantal weken zwangerschap, ze kan nog niet zoveel hebben. Ik denk dat vooral mijn schoonmoeder het er niet zo mee eens zal zijn, maar dat is dan maar even zo. Het is beter voor ons dochtertje. En nee, ik vind het er niet bij horen hoor. Als ik ergens op kraamvisite ga dan verwacht ik niet dat ik de baby vast mag houden. Leuk als het wel zo is, maar heel erg logisch als de ouders dat niet willen.
Je wilt niet overkomen als een egoïstische trut dat is het ook gewoon. Maar ik heb ook duidelijk een voorkeur voor de meeste dichtbijstaande mensen bij wie ik het niet erg vind als ze haar even vasthouden, zoals de opa's, oma's, m'n broer en meest close vrienden. Maar heb er dus ook een hoop waarbij ik na het lezen van alle reacties hier toch vriendelijk durf te bedanken.. Ben ik niet de enige ego trut
Ik vond het ook wel lastig maar heb het toch bij bijna iedereen wel gedaan.... enkele keer niet, als hij sliep bijv. dan ga ik hem er niet wakker voor maken en dat vond de visite ook helemaal niet raar. Ook sommige vroegen of ik het wel zeker wist... dus ik denk dat ze het allemaal wel begrijpen als je het niet zou doen... en zo niet, jammer voor hun. Het is jouw kindje... jouw hormonen.... dus is helemaal niet raar.. Laatst vroeg een kennis van mijn schoonmoeder of ze hem even vast mocht houden, we kwamen er toen net aan, toen heb ik ook gewoon nee gezegd.. ik zag dat mens voor het eerst, ga ik echt mijn kind niet aan afgeven, ook al is hij nu ouder. Jij bent de moeder, jij bepaald!
Het is pas egoistisch als iedereen je kindje moet gaan vasthouden terwijl moeder en kind zich daar helemaal niet prettig bij voelen. En dan doordrammen terwijl je last hebt van hormonen omdat je pas kort bent bevallen. Op zo'n moment kan het heel moeilijk zijn om je staande te houden bij dwingend bezoek. Je kindje is geen attractie of speelpop waar iedereen eventjes mee mag spelen.
Ze mochten haar vasthouden zolang ze rustig was. Vind dat gedoe met lichaams xontact en zo allemaal lichterlijk overdreven. Bedoel, je hebt hoogstens 2 bezoekjes op een dag. De rest van de dag heb je kleine voor jezelf. Ik gun het een ander altijd om ze even vast te houden. Kind houd er ect niks aan over en ook geen mindere binding hoor. Ze zitten toch niet 24 uur per dag bij bezoek op schoot? Ik was er juist trots op dat ik haar kon showen en ze haar vast hielden. En dan heb ik het over kinderen die niet snel overprikkeld zijn..
ik heb bij de eerste nooit nee durven zeggen met als gevolg dat mijn meisje bij andere in de armen lag en ik met moeite mijn tranen in kon houden (tja hormonen he ) nu is mijn dochtertje met 2,5 week op genomen in het ziekenhuis met streptokokken B en waarschijnlijk heeft ze dat niet van mij gehad. Dus die 2 dingen bij elkaar opgeteld hebben ervoor gezorgd dat ik bij dit kindje wel op mijn strepen ga staan. De eerste 3 weken is ze bij mij of bij dr papa. (natuurlijk mogen de opa's en oma's haar ook vasthouden) maar bij niemand anders. En als iemand dat raar vindt hebben ze pech
En hebben ze jou ook getest? Streptokokken virus zit in de meeste gevallen bij moeders in de vagina of besmetting in baarmoeder.1 op de 3 heeft het bij zich. Kindjes hebben dit virus dus al vaak voor de geboorte of worden tijdens de geboorte besmet.
mijn zoon is geboren met de vacum pomp niet leuk/fijn maar ook wel weer blij mee geweest wat daardoor mocht hij de eerste paar dagen niet veel op de arm en alleen bij mij en mijn vriend wij hebben hier in ook afspraken samen gemaakt dat mijn moeder en zus wel hem vast mochten houden (die zijn ook bij de bevalling geweest) en verder pas weer toen wij uit het ziekenhuis waren en dan kort op de arm
Mijn man heeft de fout gemaakt bij onze eerste...ik was echt waar, nog geen uur bevallen of hij nam doodleuk de kleine jongen naar beneden en ging ermee pronken :x ik was pissig want hij bleef giga lang weg..ik zo doe MIJN kind hier en wel heel gauw!!! HAHAHA... en hij heeft het onthouden hoor na 6 jaar... want we hebben nu besloten dat we de eerste drie dagen en misschien wel langer zelf willen genieten van onze kids. En met name dat onze zoon kan wennen aan het feit dat er een zusje is. Hier geen kind die in alle handen terecht gaat komen...ze blijven er voorlopig vanaf
Wij hebben ons zoontje de eerste paar dagen door niemand vast laten houden. Het was voor ons een heftige en zware bevalling geweest en de arts in het ziekenhuis had ons geadviseerd om hem niet van hand tot hand te laten gaan de eerste dagen. Als iemand het vroeg zei ik nee sorry liever niet. De meeste begrepen dat maar sommige ook niet. Dat was wel jammer. Na een week mochten mensen ons zoontje wel vasthouden. Maar als hij slaapt mocht het niet en als hij huilde, wilde ik of mijn man hem troosten. In het begin gaf ik nog borstvoeding. Toen trok ik me gewoon terug. Was een iemand die liep nog serieus mee en toen zei ik gewoon sorry ik ga borstvoeding geven dat doe ik liever alleen. Niemand die dat raar vond.
nee, ze testen me met 35 of 36 weken. Maar ik dacht dat een kindje alleen in het geboortekanaal of bij langdurige gebroken vliezen in de baarmoeder al besmet kon worden. En beide is niet het geval aangezien ik met een geplande keizersnede bevallen ben
Het is aan jou wat je ermee doet he Ik heb ze meestal wel even gegeven zodat ze de kleine van dichtbij zagen. Ligt ook aan de situatie. Zoals je weet met Ziva mocht ze er helaas niet lang uit dus ook niet lang op de arm bij de visite. Maar voor even hebben we het wel gedaan.