Ik vindt het moeilijk ja te zeggen terwijl ik wel streng ben met eten, tot nog toe gelukkig maar 1 iets wat hij echt niet lust, maar om de ongeveer paar maanden maak ik het een keer en probeer het weer met hem, (gelukkig vinden we het zelf ook niet zo lekker) Sperziebonen zijn het hij vindt het niet lekker maar ik probeer het wel regelmatig en dan "moet' hij een paar happen eten. Op vrijdag komt het kindje van een vriendin hier die is een jaar ouder en die eet mee, ik mekrte van de week dat ik wel streng ben met eten, ik zette het op tafel en hij zei gatver dat lust ik niet, toen ben ik even streng geworden en heb gezegd we zeggen geen gatver aan tafel en als je het niet probeert mag je het nooit zeggen. Toen heb ik een beetje opgeschept dat die kon proeven en toen dat op was, vroeg die om meer en heeft die een super groot bord met eten leeg (later hoorde ik dat hun geen spaghetti meer eten omdat het zo een drama is maar goed ) Die van mij is net een kliko die wil eigenlijk alles proberen en eten
Is dat zo'n rare vraag dan? Ik vraag dat ook aan mijn dochter (net 5) als ze bij voorbaat zegt dat ze iets niet lust.
Mijn dochter lust ook geen melk. Ze kokhalst ervan, terwijl ze het wel een jaar gedronken heeft.. Ook hier moet ze proeven.. zeggen dat je iets niet lust maar nog nooit gegeten heb gaat er bij mij niet in..
Hier net zo. Ze moet wel altijd proeven maar als ze iets echt niet lust dan hoeft ze het niet op te eten. Maar er zijn niet echt dingen die ze echt niet lust. Wel waar ze wat minder gek op is.. Laatst aten we boerenkool, denk dat de naam haar niet aanstond want ze deed het in haar mond en spuugde het weer uit.. Toen ik zei dat het gewoon broccolistamppot was ( ) at ze zo haar bord leeg en was het ineens lekker..
Mijn zoon heeft koemelk wel geproefd, na wat aandringen van mij. (Hij wilde het in eerste instantie al niet.) En besloot na één slokje alsnog / nogmaals dat hij het niet lustte. Bij sommige andere dingen zegt hij ook eerst dat hij het niet lust en blijkt na een (verplicht) hapje proeven dat het toch wel binnen te houden is.
4, 5 en 6 jaar oud, hoezo? Ik denk dat wij in bijna alle opzichten over dingen anders denken als ik jouw (meestal buitengewoon agressieve en onaangename) Posts lees dus je zal nu ook wel met een bits antwoord komen. Hoe weet jouw kind nu dat hij melk niet lekker vindt als hij het nog nooit geproefd heeft? Dat was mijn vraag. Ik begrijp het causaal verband tussen de leeftijden van mijn kinderen en die vraag niet.
Mijn zoon lust echt geen bloemkool en dan krijgt hij wat anders, hij is totaal niet zinnig en eet echt alles behalve bloemkool, nou ja als dit alles is dan krijgt hij wat anders gewoon dan doe ik niet moeilijk.
Mijn zoon heeft periodes met kleuren-aversie. Zo heeft ie 2 maanden lang alle rode/oranje groentes geweigerd, daarna alle groene. Gelukkig heb je paprika's in meerdere kleuren, dus deze ging altijd wel naar binnen , en voor de rest drongen we niet echt aan. Deze fase waait elke keer weer over. Nu heeft een anti-broccoli fase, terwijl ie altijd dol was op broccoli. Zal ook vast overgaan.
Ik kan niet echt ja of nee zeggen. Finn moet namelijk wel echt alles proberen, meerdere keren. Bij spinazie zijn we er nu wel achter dat hij dat echt niet lust. Hij zei ene paar keer dat hij het vies vond, maar moet dan 3 hapjes nemen, en dat is dus 2 keer op overgeven uitgelopen. Dus dat doen we voorlopig maar even niet meer. Hij loopt tegenwoordig ook te mopperen als er 'stukjes' in zn eten zitten. Dus bijvoorbeeld groente in de Nasi of pastasaus. Terwijl hij dat altijd gewoon heeft gegeten. Dat moet hij dus ook gewoon eten, maar net als dus die spinazie niet.
Hmm hier ook niet... Heeft ze heel lang volgehouden ook. Tot er op vakantie volle melk was.. Sinds die tijd drinkt ze het liefst een pak per dag.
Raar antwoord... Eerst proeven voordat je kunt zeggen of iets wel of niet lekker is. Drink je het nooit.. Kan natuurlijk maar zeg dan niet dat hij het niet lust. Dan zeg je: oh, dat drinken wij nooit.
Dat was mij ook al opgevallen, en ik snap het verband ook niet. Zogelukkig, is het mogelijk om op een beschaafde manier hierop te antwoorden? Is toch vreemd om te zeggen dat je kind geen koemelk lust, terwijl je ook zegt dat je nog nooit koemelk hebt aangeboden?
Ik kreeg ineens een sterk gevoel van déjà vu. Een dergelijke vraag kreeg ik ook ooit toen ik me in het 'wat at jouw peuter vandaag' topic durfde te mengen... http://www.zwangerschapspagina.nl/voeding/321070-at-jouw-peuter-vandaag-200.html
Hihi, wat een achterdocht weer als je gewoon vraagt aan iemand die je niet kent hoe oud diens kinderen zijn! Dat zijn vrij normale vragen op een forum waar het stikt van de moeders. Kijk; als je reacties krijgt als: En hoe weet hij dan dat hij het niet lekker vindt? dan denk ik serieus dat diegene nog geen peuter heeft gehad. Ik heb wel een peuter gehad en die lust geen melk en nee, dat heeft hij nog nooit geproefd. Heel aparte wezentjes, die peuters. En wat ook apart is dat mensen er zomaar vanuit gaan dat wij hem nog nooit melk hebben aangeboden. Dit was mijn laatste reactie, ik ga niet in op haatdragelijkheden en stokerijen. Mijn kind lust geen koemelk. En het zou zomaar kunnen dat hij dat morgen zomaar drinkt. Fijne avond allen.
Hier ook heel plots een aversie voor koemelk, ze wou het op een dag gewoon niet meer. Ben het blijven aanbieden, maar nee is bij mijn peuter écht nee. Maak me er niet druk om, ze eet haar kwark en kaas en dat is prima. Oh, peuter in kwestie lust ook geen pizza en heeft het ook nog nooit geproefd. Dus het kán wel.
Vorige week weigerde Simone ook maar een hap te eten, dan krijgt ze ook niks anders. Vandaag hapte ze vol enthousiasme in haar burrito maar haar gezicht vertrok en ze spuugde het heel snel uit. Idem met de aardappelpuree. Dus dan mag ze een melkbroodje. De volgende keer moet ze weer proeven, als ze het dan nog niet lust krijgt ze weer iets anders.
Ik vind het nogal een verschil of het niet lusten is of niet willen. Als hij het nog nooit geproefd heeft, is het dus puur niet willen.
Mijn zoon ( al even geen peuter meer) "lust" ook zoveel niet zonder het ooit geproefd te hebben. Echt het type van "wat de boer niet kent, dat eet hij niet". Maar dat is dus geen kwestie van lusten maar meer van niet willen eten. En dat kan zoveel oorzaken hebben: het ziet er niet lekker uit, het ruikt vreemd, of vandaag-hebben-we-gewoon-zin-om tegendraads-te-doen. Wat een beetje jammer is bij onze kleuter is dat hij haarfijn onthoudt als hij iets eens niet wilde. Hij heeft ooit eens worteltjes geweigerd, hij was toen misselijk. Toen zaten we nog in de fase dat hij helemaal niks at 's avonds en ik daar (ik weet het; fout!) boos op reageerde, want dacht serieus waar dat het wéér een smoes was dat hij misselijk was. Hij heeft 1 hapje wortel moeten proeven en kokhalsde toen alles uit. Dat is nu een dik jaar geleden en nog steeds "lust hij geen wortels"... en wortels zijn nu niet bepaald groenten die vaak vies gevonden worden... Maar daarnaast dus eigenlijk alle gekookte groenten die hij als baby met smaak at en nu gewoonweg niet wil... weet niet hoe ik dit voor elkaar krijg. Zelfs een stickerssysteem werkt niet. Als meneer niet wil dan wil hij niet. Hij eet alleen rauwkost en tomatensoep en verder niks aan groenten. wel heel goed fruit. ik heb het dus helemaal los gelaten. Wie weet ooit dat hij het wel weer wil proberen, maar nu vragen we het nog wel dagelijks, maar het is schijnbaar zijn gewoonte geworden om nee te zeggen en wil het gezellige wat we nu weer terug hebben tijdens het eten niet verpesten door toch door te duwen dat hij moet proeven...