Ik zou je ex vertellen dat je het fijn vind dat hij en leuke meid heeft gevonden en dat je hen alle geluk wenst maar dat je hun samen zijn moeilijk vind voor jullie kindje. Bedoel zijn vader in het huis van zijn moeder met een andere vrouw is niet bepaald het juiste voorbeeld. Laat vooral ook de kleine even wennen aan de situatie. Bijv eerst enkel buiten de deur afspreken en pas als het echt serieus is vragen of ze bij hem in kan trekken. Het lijkt mijn erg confronterend ennverwarend niet enkel voor jou maar zeker ook voor jullie kindje
@ Rosao. Nee je bent niet de enige dit het een raar stukje vind wat betreft dat huis huren. En t.s had al gereageerd. Maar na je andere stukje gelezen te hebben begon ik ook iets anders te vermoeden. Je zegt wel over hem heen te zijn. Maar in alles klinkt het niet zo. En hoe makkelijker jij er mee omgaat hoe minder moeilijk jou kind er last van heeft. Kinderen groeien daar echt in mee. Het is ook wel hoe je er zelf in staat in dit verhaal. Trek je je schouders op en leeft verder. Of laat het je leven over heersen voor dit moment. Als je uit elkaar bent kunnen we een hoop willen maar we zijn niet voor niks uit elkaar. Voor jullie kind samen blijf je altijd de ouders., Maar daar buiten sta je los van elkaar.
Dat huis huren, is ook een raar verhaal. Zij hebben zeg maar een koophuis, heel groot. Ik moest vlak voor kerst mijn woning verlaten en kon echt niks krijgen. Ik heb toen met een artikel in de krant gestaan en zij hebben me toen gebeld: dat zij een groot stuk huis over hadden en dat ik daar met mijn zoontje wel mocht blijven, tijdelijk. Ze verhuren het dus niet officieel aan mij: ik mag gewoon in hun huis wonen. Ik betaal ook maar 125 euro per maand, alleen energie kosten. Dus ja zij vinden: dit is ons huis en wij bepalen wat er gebeurt. Dat er dan iemand anders komt wonen, omdat er ruimte genoeg is, daar heb ik niks over te zeggen. Vandaar. En jullie hebben gelijk wat betreft dat aanpassen, dat wil ik ook heel graag. En ik ben echt niet jaloers op mijn ex. Ik ben gewoon bang dat het voor mn zoontje allemaal te snel gaat en ook het feit dat zij een kind heeft en dat die nu in zijn leven is en dat hij zijn vader straks moet "delen", ja dat doet gewoon pijn. Afspraken maken gaat niet: als ik zeg 'wil je voorlopig even niks met haar en ons kind erbij doen, ik denk dat dat te verwarrend is" dan zegt hij: "de enige die er last van heeft ben jij" Dus ja.... Niemand tips om hoe dit te kunnen accepteren?
Ook al betaal je weinig huur en heb je alle ruimte, dan nog hoor je dit soort dingen te overleggen! Wie weet dat ze nu nog wel iemand vinden die ze ook woonruimte willen bieden en vinden ze dat die er ook nog wel bij kan... Ik zou snel iets anders zoeken! Wat betreft je kindje, als jij je zo opstelt dat je het allemaal goed vindt dan zal hij er geen probleem mee hebben. Het is echt dat kinderen flexibel zijn en waarschijnlijk ziet hij het niet als delen, maar als iets wat er bij komt.
Ja vind ik ook hoor. Ze zeiden letterlijk: "Hoe zou je het vinden als er iemand bij je komt wonen? Niet dat je een keuze hebt"
Ik denk niet dat ze jaloers is.. Ik zou het ook vervelend vinden als ik met m'n zoontje in t zelfde huis woonde als zijn nieuwe vriendin met kind.. Zit hij daar lekker met z'n vriendin en haar kindje.. Je zoontje hoort en ziet het maar papa is er niet voor hem... Erg raar en dit is echt geen normale situatie... Gaan ze straks sexen hoor jij als ex alles.. Nou leuk!
Wat een situatie! Ik zou er persoonlijk al heel veel moeite mee hebben als ik mijn huis met iemand anders zou moeten delen...... En dan gaat diegene ook nog daten met je ex..... Idd nogal een hoog Jerry Springer gehalte.... Persoonlijk zou ik voor mezelf en mijn kind kiezen en verhuizen. Behalve dat dit een vreemde situatie is voor jou, is dit natuurlijk ook heel lastig voor je zoontje, al lijkt hij er nu nog niet zo veel last van te hebben. Wat je ook doet, je gaat dit echt nooit een plaats geven hoor. Je blijft toch altijd denken "oh, voor mij kocht hij nooit bloemen" of als hij met een speeltje oid voor de kleine van je huisgenoot aan komt "waarom heeft hij niets voor ons kindje meegemomen?". Ik zou echt zsm proberen te verhuizen...
Ik snap heel goed dat je hier veel moeite mee hebt en dat dit niet meer te volgen is voor je zoontje. En dat kinderen wel flexibel zijn er wel aan wennen?? Sorry hoor maar dat vind ik echt zo`n ongeloofelijke domme opmerking. Volgens mij horen volwassenen rekening te houden met de gevoelens van hun kinderen en gaat hun belang voor hun eigen plezier/verliefdheid. Je kunt er toch rekening mee houden dat dit dan allemaal onder de neus van je kind gebeurd en dat hij zowat alles vanachter een deur of muur meemaakt/hoort. Ze kennen elkaar nog maar net, dan zorg er je toch eerst voor dat een kind er van een afstand aan kan wennen, door bijvoorbeeld hem thuis of ergens anders af te spreken En dat zijn papa een relatie krijgt met een andere vrouw dan zijn moeder als hun uit elkaar zijn, dat is logisch. En dat er heel veel samengestelde gezinnen zijn, waarin de kinderen niet alleen te maken krijgen met de nieuwe partner maar ook de kinderen daarvan, is ook heel logisch. Maar dat dit zich nu allemaal gewoon in het huis waar hij en zijn moeder ook wonen, afspeelt...vind ik echt een hele rare situatie.
Ik heb ook in zoiets gezeten hoor... en t is echt heel naar. Heeft ook niks met jaloezieen te maken. Maare ja of je praat met die mensen waar je het huis van gehuurd hebt... of met die meid... of gewoon verhuizen, das t minste stress voor jou en je kindje.
Tis geen robot hoor TS sterkte, geen tips voor je... Ik zou iig. zelf naar andere woonruimte zoeken want dit is echt niks.
TS, wat vreselijk! Je hebt echt de nodige afstand nodig. Dit ruikt naar problemen. Ik zou voor mezelf kiezen en op zoek gaan naar iets anders. Al was het maar voor mn kind...Moet erg verwarrend voor 'm zijn. Misschien wordt het niks tussen hem en de andere vrouw, maar dan nog... vreselijk! Elke dag is er 1 teveel. ps: ik vind 't echt vreemd van je ex dat hij dit zo makkelijk laat gebeuren. Lekker met andermans kind op pad en daarna in hetzelfde huis NIET bij zijn eigen kind zijn... dat is toch hartstikke moeilijk? Snap er echt niks van!
Je eigen gevoel is natuurlijk al waardeloos genoeg maar voor je kindje is het helemaal vreemd.. Ik zou ook gauw opzoek naar iets anders.. Erg vervelend..
Ik zou in jouw plaats alle moeite van de wereld doen om te verhuizen. Lijkt me gevoelsmatig een onhoudbare situatie. Iig. voor jou en je kind.
Wat een nare situatie! Voor jou heel naar maar voor je kind vind ik het nog het moeilijkste! Hoe moet je kind zich voelen als papa niet voor hém komt maar voor de vrouw en haar kind en hij met het andere kindje dagjes weg gaat en niet met hem/haar? Dat geeft toch jaloezie en/of twijfel of papa wel van hem/haar houdt of dat hij/zij wel lief genoeg is? En ja, ik geloof zeker dat een kind felxibel is maar ik weet ook dat kinderen heel gevoelig zijn en met dingen aller eerst aan zichzelf twijfelen. niet goed genoeg/ niet lief genoeg etc. Ik zou direct uit de situatie stappen om je kind te beschermen. Dat betekent óf papa komt niet meer aan huis daar (wat ze daar buiten doen of bij hem thuis moeten ze zelf weten) óf jij vertrekt. Uit respect zou papa gewoon weg moeten blijven tenzij hij voor jullie kind komt. Het klinkt alleen wel al heel hecht en groot pas na 1 week. Is het niet zo dat het in je hoofd heel groot is maar dat dit ook zo kan overwaaien? Ik vind het ook heftig dat een kind na 1 week al papa zegt tegen jouw ex Dat kunnen hooguit 7 uitstapjes zijn geweest