Bij beide genoten van de kraamweek. Bij de oudste alleen erg veel pijn gehad aan mijn onderkant, kon de eerste 10 dagen ook niet voor haar zorgen. Daarna kreeg ik een borstontsteking. Dus hier een regenbuitje door de roze wolk Daarna werd ze al vrij snel onrustig en toen ze 8 weken oud was, ging ik op dieet ivm vermoeden allergieen en vanaf toen een tevreden baby. Bij de 2e een heerlijke kraamweek gehad ondanks dat het voeden pijn deed. LK erbij gehad en toen werd het opgelost. Kreeg daarna spruw wat niet helemaal weggaat. Na een week of 3 kregen we wederom een hele onrustige baby. De eerste maanden bij haar waren echt overleven, rond een maand of 4 kwamen we in rustiger vaarwater en konden we genieten.
Zeker geen roze wolken. de bevalling was heel anders dan verwacht en de baby was ook heel anders dan verwacht ik dacht dat een baby alleen maar huilt als die honger heeft of slaap heeft en verder niet. maar zoonlief huilde alleen maar, ik had dus bijna geen dag en nachtrust. maar na ongeveer 4 a 5 maanden begon het leuker te worden en ben nu super en super blij en gelukkig met mijn mannetje en geniet van ieder seconde met hem
Ik heb gestemd voor nee, geen roze wolk. Bij de oudste een fluxus gehad waardoor ik de eerste week erg slap was. Veel pijn erna aan mijn knip en de hechtingen, tot 7 maanden erna. Alles zag er overigens wel goed uit. Kind dat afviel in de kraamweek en later reflux bleek te hebben. Zorgen dus, ook over de borstvoeding. 3x een borstonsteking gehad, erg veel melk waardoor kind het niet leeg kon drinken. Bij de middelste, meer een roze wolk omdat we meer wisten wat we konden verwachten. Daar ook wel wat zorgen om het spugen. Jongste: gedeeltelijk roze en gedeeltelijk een donderwolk. Kind had een wat slechtere start na de geboorte. Bleek verborgen reflux te hebben dus daar ook zorgen om en spruw gehad. Verder wel gelukkig met ons complete gezinnetje en verliefd.
Meer een roze mist... Ik was compleet dopy van de hormonen, kon uren naar mijn zoon kijken en dan smolt ik helemaal weg. Dus ik herken de roze wolk wel; maar ik zou het zeker geen geweldige tijd noemen. Ik had een forse knip die ging ontsteken. De eerste weken was het regelmatig huilen van de pijn en het duurde 6 weken voor ik weer redelijk kon lopen.
Ondanks de onzekerheden en een atoombom aan informatie vind ik mijn kraamtijd zeker weten zonder twijfel een roze wolk!! De aanblik van m'n poppetje doet de pittige bevalling vervagen, ik geniet zo erg en ben zo intens gelukkig!!
Bij de eerste niet, nu bij de tweede wel. Geweldige bevalling gehad en wat een heerlijke baby! Ben heerlijk aan het genieten op mn roze wolkje...
Hier ook geen roze wolk bij de eerste.. Mijn zoontje lag op de Nicu omdat hij 2 keer een hersenbloeding had gehad. Daarbij is mijn moeder toen hij nog geen week oud was geopereerd aan darmkanker en toen hij 3 weken oud was overleed mijn oom.. Bij de tweede begon de roze wolk goed todat ze in het ziekenhuis kwam te liggen toen ze 10 dagen was..
Een donkergrijze wolk met roze stippen. Zo omschrijf ik mijn kraamweek en nog een hele tijd erna. Loodzware periode. Het meest ingrijpende wat ik ooit heb meegemaakt.
De eerste 2 dagen waren wel een roze wolk, daarna niet meer. 't Was zooooo vermoeiend, enz. Nou zal m'n depressie wel meegespeeld hebben, maar denk dat ook zonder een depressie 't geen roze wolk zou zijn geweest. Ik heb slaaaaaap nodig! Haha.
Bij mij geen roze wolk, maar toch wel positieve herinneringen. Volkomen onverwacht bevallen (was nog gewoon aan het werk die dag), dus was er mentaal nog niet helemaal klaar voor. Kleine heeft 12 dagen in het ziekenhuis gelegen, de eerste vijf dagen mocht ik nog blijven (op andere verdieping) en daarna dus 3 keer per dag heen en weer rijden. Bv lukte pas na enkele weken eindelijk. Maar toen hij thuis was toch wel redelijk roze wolk gelukkig
Als belgse heb ik mijn kraamtijd doorgebracht in het ziekenhuis, afdeling Materniteit. Ik vond het geweldig en wilde er niet weg. Elke dag bezoek van de kinderarts, van de gynaecoloog, van de fysioloog, etc... Het deed me goed te zien dat we opgevolgd werden, mijn zoon werd elke dag gecontroleerd, ik (en mijn knip) werden elke dag gecontroleerd. Daarnaast krijg je lekker bezoek met mondjes maat, dus niet de grote bumps die gekomen is toen ik eenmaal thuis was. Had ik vragen moest ik maar op een knop duwen en één van de vroedvrouwen kwam me bijstaan. Ik moest niet koken, ik moest niet kuisen en over de middag hadden mijn man en ik gezellige us-time met z'n drietjes. Eenmaal thuis was het weer een reality check. Een berg was, een berg strijk, wat eten we vandaag? Baby huilt tussendoor, je lichaam is nog niet hersteld,.... Mensen die je van haar noch pluim kent wil de baby komen bekijken vanaf het moment dat je nog maar een voet over de drempel zet (de arrogantie!) Manlief ging weer werken, dus ik moest het helemaal alleen rooien. En wij zijn beginnen verbouwen een paar weken na mijn thuiskomst... Als ik terugblik of de afgelopen 3 maanden heb ik de laatste 2 weken van mijn zwangerschap en de eerste week van J. zijn leven als de mooiste uit mijn leven ervaren. (tot nu toe )
Bij de eerste geen roze wolk. Het overviel me echt. Wel roze momenten hoor, maar echte roze wolk kwam pas na 3 maanden. Bij de tweede begon het goed. Supersnelle bevalling zonder kleerscheuren thuis, voelde me echt happy de eerste 3 weken. Zo anders dan bij de eerste. Maar helaas moest hij bij 3 weken naar ic met RS virus en heeft hij het maar net gehaald. Daarna, toen hij eigenlijk redelijk hersteld was begon de zwarte wolk. Huilbaby, moeders van slag door alles wat er gebeurd was, onzeker, nachtmerriea etc. Pas na 6 maanden ( erg eigenlijk) begint de roze wolk te komen. Nu superblij met beide mannetjes!
Mwoah... bij de eerste was ik doodmoe door bloedverlies, kreeh ik pfeiffer en een buikgriep. Maar tussen mijn oren was ik dolgelukkig Bij de tweede zat ik echt op een roze wolk, tot de vreselijke tepelkloven, spruw en borsontsteking eind van de kraamweek. Dat was echt een domper! Het deed zo'n pijn dat ik op zag tegen iedere voeding en daardoor niet meer echt kon genieten van mijn meisje...
Bij de eerste absoluut niet. Een hele zware bevalling gehad, ik was zelf toen helemaal niet lekker. Kreeg een beste ontsteking aan de hechtingen van binnenuit en kon dus weer terug naar het ziekenhuis na 4 dagen. Toen ik weer thuiskwam kregen we nog weer kraamzorg maar daar kon ik niet mee uit de voeten. De tweede keer was het wel een roze wolk. Heerlijk! Maar toen had ik een hele makkelijke bevalling, was binnen twee dagen weer helemaal op de been en had een dijk van een kraamverzorgster. Klein nadeeltje, ik kon toen pas de 1ste bevalling echt een plek geven, dus ik heb wat af zitten janken. Tot ver na de kraamtijd trouwens. De derde was, ach ja, het was. Het begon heel slecht. Halve dagen omdat het in de zomerperiode was. Hoorde ik van de tweede kraamverzorgster (die om de hoek woonde) dat zij een dag langer bij huis gezeten had. Maar ach, eenmaal de draai weer gevonden ging dat op zich prima. Maar nee, geen roze wolk. Maar ik ben ook zeker niet het typ dat in haar frisse met wit beddengoed opgemaakte bedje gaat zitten wachten tot de wereld binnenkomt. Nee, ik wil alles ZELLUF doen. Die fase ben ik nooit ontgroeid.
Hier wel een roze wolk, maar zeker ook een met een donkere rand. Na een fijne zwangerschap een hele snelle bevalling ' volgens het boekje' We mochten ook snel naar huis met ons mannetje en we hadden een hele lieve kraamverzorgster. Maar natuurlijk was het niet alleen maar roze wolk; wat Storm al zegt; ik voelde me meteen prima en fit en ik vond het vreselijk om alles uit handen te geven. Iedereen vond dat ik maar in bed moest blijven en ik werd daar kriegel van. En verder had ik moeite met gebroken nachten, bv geven ging in het begin vrij lastig en deed vreselijk zeer, baby viel aan de borst in slaap. En ik vond het erg lastig dat ik nergens meer tijd voor had, voor mijn gevoel was ik alleen maar aan het voeden en verschonen. Dan moest er ook nog een huishouden gedaan worden, bergen met babywas, koken rond voedingstijd...Tel daar alle hormonen nog eens bij op en een vriend die niet snapte waarom ik nou weer zat te huilen en met een "oplossing" probeerde te komen, wen hond die me zielig aan zat te kijken omdat ik hem niet uitliet, en alle onzekerheden die je als verse mama hebt......
Ik heb anders gestemd. Ik heb voor mijn gevoel geen kraamtijd gehad. Na een superzwangerschap een ingeleide bevalling die eindigde in een spoedkeizersnede. Mijn kleine mannetje dat meteen daarna met een apgarscore van 3 werd afgevoerd naar de NICU van het kinderziekenhuis en ik na hem een paar minuten gezien te hebben op de OK en de couveuseafdeling pas weer terugzag aangesloten op zoveel monitoren, slangetjes, toeters en bellen. Na 3 dagen moest ik naar huis maar moest hij nog blijven en pas toen hij 6 dagen oud was mocht ik hem voor het eerst vasthouden en aanleggen. Thuis wel een kraamhulp, maar die was er vooral om mijn verhaal steeds aan te horen, geen ukje om te leren verzorgen en zelf herstelde ik ook erg goed. Na 2 weken kwam ons mannetje naar huis en toen geen kraamhulp meer, geen idee hoe dat werkt zo'n baby. Hier liep het dus ook nogal anders dan gehoopt...
Met een halve klos hechtgaren in de doosch en borstvoeding die wel wilde, maar een dochter die weigerde, na drie dagen kloteziekenhuis met een bloedtransfusie, was mijn kraamtijd niet echt geweldig. Maakte er ook geen drama van, maar had het liever anders gezien. Het was effe pittig. Maar kijk liever naar de leuke dingen. Mijn broertje en vrouw die langskwamen en gezellig bleven eten, een blokje om en aangesproken worden en gefeliciteerd, al die lieve kaartjes... En dan die eerste avonden met zijn drietjes, met zo'n slapende baby op je arm.. dat is toch goud waard. Al voel je je overreden door een wals en kan je soms wel janken van de pijn van de hechtingen. Maar das achteraf
Ik ben tijdens de kraamtijd door de hormonen altijd labiel en emo. Laatste keer extreem. Veel gehuild en daardoor het gevoel dat ik niet ten volle van kleine heb kunnen genieten. Desondanks zijn er idd altijd mooie en bijzondere momenten en ik kijk dus niet met een negatief gevoel terug. Wist t ook al wel van de eerste kids...
Ik heb bij de oudste twee de kraamweek wel als een roze wolk ervaren, heerlijk vond ik het toen we lekker thuis waren met die twee mormeltjes. Als de kraamhulp er was heb ik me ook echt laten verwennen, het was gewoon heel erg fijn en we waren lekker aan het genieten als gezinnetje (alleen dat ik 'stiekem' wasjes opvouwde etc als de kraamhulp weg was, dat had ik niet moeten doen maar ik had er nou eenmaal zin in en heeft niets aan mijn roze wolk gevoel afgedaan). Bij de jongste heb ik absoluut geen roze wolk gevoel gehad die eerste week. Ik was thuis, zij was in het ziekenhuis en mocht uiteindelijk pas na ruim 4 weken mee naar huis. Van een roze wolk kon ik niet spreken in ieder geval. Wij hebben toen ze eindelijk lekker mee naar huis mocht onze eigen geniet kraamtijd gemaakt, dat was echt zo fijn, hier dus toen ze eenmaal thuis was toch heerlijk kunnen gaan genieten en lekker op mn wolkje gestapt .