Vorige week lag ik met zoon op bed te knuffelen voordat hij ging slapen. Ik lag over hem heen en telkens pakte hij mijn hoofd zette het tegen zijn voorhoofd keek me recht in de ogen, lachte en gaf me een dikke zoen! Zo ging ie even verder en ineens bekroop me een angstig gevoel. Nu was het gezellig samen met mama maar het schoot me in het hoofd dat het iemand anders zou zijn dan ik die dat deed.... brrrr. Gisteren waren we in de stad, koopzondag. Zoon wilde niet in de buggy en liep in een drukke onoverzichtelijke winkel heel de tijd achter man aan. Ik merkte dat ik er gestrest an raakte als ik hem niet zag! Ik had het er later met man over. Wanneer ga je vertellen dat er mensen zijn met slechte bedoelingen en wanneer en hoe leg je uit dat niemand aan hem mag zitten, vertel je wat hij moet doen als iemand iets doet wat hij niet wilt etc. Vraag me dus af vanaf welke leeftijd en hoe jullie dat gedaan hebben....
Wij vertellen vanaf dat ze een jaar of 3 is, wat ze moet doen als er iemand is die haar mee wil nemen. We geven aan dat er mensen zijn die kinderen stelen. Als iemand haar mee wil nemen, dan moet ze gillen, slaan, schoppen en mag ze zelfs bijten. Verder mag ze nóóit met iemand anders mee dan met papa of mama. Zelfs niet als ze iets geven of beloven, of als ze vragen ergens mee te helpen. Dan moet ze éérst naar papa of mama komen om het te vragen. Wat die mensen die haar zouden 'stelen' dan kunnen doen, dat hoeft ze wat mij betreft nog niet te weten. Stelen en papa en mama niet meer zien, is angstaanjagend genoeg. Het enige waar ik nog mee zit, is: Als ze ons kwijt is; aan wie moet ze dan zeggen dat ze ons kwijt is om haar te helpen zoeken? Ik heb zojuist verteld, dat ze dat moet doen aan iemand die achter de kassa in een winkel staat. Maar het is erg moeilijk vind ik. Een vriendin vertelde gisteren dat haar dochtertje zelf naar iemand gelopen was die er 'lief' uit zag een moeder met 2 kinderen die patatjes zaten te eten... Maarja, in principe is 'lief eruitzien' natuurlijk geen goed voorbeeld. De 2 kinderen vond ik dan weer wel slim op zich voor een 4 jarige..
Ik zou nu beginnen zeker als die overal maar achter aan loopt. Nog geen ervaring dus misschien heb ik het fout hoor.
Onze oudste weer dat de onderbroekzone prive is, dat kusjes zijn voor mensen die je lief vindt en dat als ze ons kwijt is ze naar een mw van de winkel of een andere mama. Wat ze doet als er echt iets aan de hand is??? Geen idee. Ik ga haar nog niet bang maken met enge verhalen. T is al zo'n bang vogeltje.
Zo gauw ze het snappen zou ik zeggen dat ze bijvoorbeeld nooit snoep of speelgoed van andere mensen aan mogen nemen en altijd bij papa en mama moeten blijven. De reden erachter zou ik pas uitleggen als ze daar zelf naar vragen.
Hier vroegen ze er toevallig van de week om wat de reden is dat ze niet mee mogen. Vond het best moeilijk om te antwoorden want je wilt ze natuurlijk niet bang maken. heb maar gezegd dat niet iedereen lief is en dat als mensen je een snoepje aanbied je zo snel mogelijk naar huis moet rennen of naar 1 van de buren. Nooit van iemand iets aan nemen. Ben alleen wel bang dat als zoiets gebeurd ze hier niet iets kwaads inzien.
Lastig inderdaad, wij zitten met hetzelfde. Maar als ik tegen onze dochter zeg dat er mensen zijn die haar willen stelen, wordt ze echt bang. Ze wil nu vaak met boodschappen halen bij zo'n computer blijven. Ik vind het doodeng. Zeg dan ook dat ze alleen met mama mee mag en verder moet blijven zitten. Mama komt haar halen. Ook zeg ik waar ik ben en loop een paar keer langs. Heb haar ook uitgelegd dat ze niet met vreemde mensen mee mag, ook al zeggen die mensen dat het van papa en mama mag. Dat ze dan eerst moet zeggen dat ga ik zelf even vragen. Ook moet ze niet bang worden als iemand verteld dat ze niets tegen ons mag zeggen, omdat er anders iets ergs gebeurd. Dat is een stom grapje. Daar moest ze om lachen. Ik hoop het nooit mee te maken en weet ook niet wat ze zal doen. Af en toe beginnen we er weer eens over. Binnenkort weer voordat we op vakantie gaan. Ga ook eens kijken of er misschien niet een voorleesboekje over is.
Misschien stom hoor, maar ik zou dan zo'n strand-armband overwegen waar je jouw 06-nr op kan schrijven. Dan kan men jou iig bereiken mocht je kindje jou kwijtraken!
En maak altijd even een foto van je kind. Zodat je precies kan laten zien hoe je kindje er op dat moment uit ziet in die kleding. Van de week was mijn oudste met een onbekend stel mee naar boven gegaan bij ballorig. Omdat de jongste mee was, kon ik niet mee naar boven om in die klimtoestellen te klimmen. Vond het ook niet echt netjes van dat gezin, dat ze het niet even aan mij gemeld hadden. Ik was hem echt kwijt. Heb later ook duidelijk aan mijn zoon (4,5jr) gezegt dat ik dit niet meer wil hebben en dat hij het me altijd moet komen vertellen.
Toevallig laatst nog min of meer met dochter (2,5) over gehad. Ik was met haar in de Karwei en er liep een andere vrouw in hetzelfde gangpad. Mijn dochter zei heel enthousiast 'hoi!' tegen die mevrouw, dus die vrouw begint terug te kletsen. Op een gegeven moment liep ze weer verder (heeft verder niks bijzonders tegen dochter gezegd hoor) en dochter zegt opeens tegen mij; mama, ik ga met die mevrouw mee! Dus toen heb ik haar ook uitgelegd dat ze nooit zomaar met andere mensen mee mag gaan die ze niet kent en altijd bij papa of mama moet blijven. Heeft wel indruk gemaakt geloof ik, want ze bleef de hele tijd vlak bij me en mn hand vasthouden (mama ik blijf bij jou!) terwijl ze normaal nog wel eens een beetje rondloopt, zelf dingen gaat kijken enz. Maar ik vind het ook maar een eng idee dat er zoiets zou gebeuren.......
Vind ik ook heel lastig. De balans vinden tussen waarschuwen (voor iets wat ze nog helemaal niet snappen) en angst aanjagen is erg moeilijk. Qua meegaan met iemand: ik heb ooit eens gezien of gelezen dat ouders afspraken met hun kind dat het alleen met iemand mee mocht die het 'geheime woord' wist. Mocht je kind dan dus door iemand anders ogehaald moeten worden, dan moet diegene dat woord zeggen. De verleidingen voor een kind zitten misschien niet eens in een snoepje, maar ook in puppy's, poesjes of wat dan ook. Dat maakt het zo ingewikkeld. Naar een kassa laten gaan is ook een goeie.
Nou hier eigenlijk niet maar ze kijken echt enorm de kat uit de boom en zijn praktisch niet om te kopen. Ze zijn niet verlegen ofzo maar moeten gewoon vaak niks van anderen hebben. Laatst had een vriend van mijn man iets voor mn dochter gekocht en wilde ze ook niet aannemen terwijl we er gewoon bij stonden. Achter of met iemand mee lopen zie ik echt niet gebeuren.. tja ontvoeren, denk dat ze wel zouden schreeuwen, maar wanneer iemand echt kwaad in de zin heeft lukt het toch wel.
Mijn dochter is ook niet zo open naar vreemden, dat is wel fijn. Maar ik denk ook dat het echte ontvoeren niet vaak voorkomt op deze leeftijd. Eerder een eindje meelokken en voor je het weet zijn ze met die kleine dribbelbeentjes een heel eind weg.
Hmm qua snoepjes trouwens.. Ik moest het altijd meteen thuis komen ruilen voor een snoepje uit onze eigen snoeptrommel. Handig want EN je eet het snoepje dus niet op... Maar je gaat bovendien dus ook naar huis toe. En verder ga ik er niet een speciaal praatje over afsteken maar is het vooral als het ter sprake komt. En ze moet bij mij blijven omdat ik bang ben dat ik haar kwijt raak. Daarom mag ze ook niet met andere mensen mee.. Dan ben ik haar namelijk kwijt en dat wil ik niet. Hoeft ze niet perse bang van andere mensen te zijn dus. En vorig jaar was er een kinderlokker bij de school gespot... (Had ook daadwerkelijk een meisje geprobeerd in de auto te trekken dus) E toen hebben ze het er op school over gehad. Arme kind heeft er zeker een week nachtmerries van gehad dus. Daar heeft ook mama van geleerd dus E de stelregel hier is ook dat mama ALLES mag weten... Ook als iemand zegt dat er dan misschien iets ergs gebeurd. Maarja dagelijks natuurlijk ook altijd lastig.
Ik ga het uitleggen zodra hij het snapt, mijn zoontje heeft een spraaktaalprobleem, dus die zou dat nu absoluut nog niet snappen. Hij ziet absoluut nog geen verschil tussen goed en kwaad. Ik weet niet op welke leeftijd mijn ouders mij hebben gewaarschuwd, sowieso voor mn zesde want op die leeftijd zijn m'n zusjes en ik door een kinderlokker aangesproken en door wat hij zei en vroeg wist ik dat t foute boel was. M'n zusjes bij de hand genomen en weggerend. Ik vergeet dat echt nooit meer.
Hier ook zo. Ze zijn absoluut geen fan van vreemden en nemen ook niks aan. Wilt natuurlijk niet zeggen dat ze dat nooit zullen doen. Tegen de oudste heb ik wel gezegd dat er boeven zijn die kindjes soms stelen
Nee, zou ik hier ook niet hoeven zeggen denk ik. Volgens mij moet je echt goed nadenken wat je kind zegt. Voor je het weet zij ze overal bang van. Hier van de week gemerkt. Kleine gaat altijd mee naar de boerderij van paard en ik waarschuw haar altijd voor de meneer met de tractor. Ze moet bij me blijven en uitkijken anders kan hij over je heenrijden en dat doet auw.. Dit weet ze nu ook. Tja, totdat de boer van de week voorbij kwam lopen zonder tractor. Kind pakt mn hand en duikt achter me. :"o nee mama, uitkijken"
Ik praat met mijn dochter hier wel eens over. Ze is net vier jaar. Ik waarschuw haar niet echt. Ik vertel gewoon dat ze ALTIJD moet komen vragen als iemand vraagt of ze een snoepje mag, of ze konijntjes of puppy's komt aaien en ze moet ook vragen of ze bij iemand binnen mag spelen. Ook bij het buurmeisje en het overbuurmeisje! Ik wil de andere mama's niet bang maken, maar kinderen wordt vaak iets aangedaan door een bekende (van het kind/van de familie).