hey allemaal.. poosje 'druk' geweest met ziek ziek ziek zijn maar nu weer even bijlezen en ik wordt weer helemaal emotioneel en boos als ik dit allemaal lees.. op een positieve manier. ik ben dus iniedergeval niet gek dat ik er zo mee zit... ik dacht alleen dat flink boos worden en blijven de situatie alleen maar erger zou maken en dat wilde ik niet...maar daarvoor vind ik het nu onderhand dood eng om er weer over te beginnen... dit is sowieso precies wat ik ook doe.. hij vind het dan wel grappig om dr naam te zeggen.. maar soms als hij grote mama tegen mij zegt en ik zeg nee ik ben niet grote mama gewoon mama,dan is het neeeeee grote mama (natuurlijk noemt hij me practisch altijd wel gewoon mama maar 1 x is al te veel...en het is al meerdere keren gebeurt,gewoon pijnlijk) verder heeft hij vandaag nog gezegt, kleine mama ook douchen..toen hij vertelde dat oma hem in bad had gedaan. daarintegen wilde hij tot n maand of twee geleden nooit 1 woord over haar zeggen. was het altijd nee of uhhhm.hoofd schudden en weglopen. of gewoon helemaal stil..dat vind ik wel gek ,waarom dan ineens kleine mama.. of mama.. en ja ik vind ook dat het op moet houden! als hij het bij mij ook grappig vind dat het *naam* is,en hij het uitspreekt..dan kon/kan dat daar dus ook.. ik hoop dat het over gaat... anders moet ik er toch snel weer over beginnen... ik ben jullie allemaal ook echt heel heel erg dankbaar voor jullie steun adviesen en begrip !!! <3 xxxx
ik wil wel nog even posten dat het totaal niks te maken heeft met mijn of zijn gevoelens voor elkaar of zijn vriendin..whatever. we zijn nou eenmaal heel close en ik heb geen idee of dat normaal is of heel ongebruikelijk ,we zijn tenslotte toch papa en mama van ons kindje dus heb je ook een speciale band denk ik dan maar.. en dat flirten gaat soms gewoon vanzelf.. we zijn wel bijna 6 jaar samen geweest maar ik speel iniedergeval geen vieze spelletjes, zo steek ik niet in elkaar... er zijn genoeg dingen die ik weet..en die ik kan doen omdat ik weet dat zij niet goed snik is. (en dat weet iedereen) maar ik houd braaf mn mond want dat is allemaal niet aan mij ik heb vanaf dag 1 dat ik wist dat hij bij haar zat niet eens gevochten om hem terug bij ons te krijgen. als hij voor haar kiest dan is dat zo.. hoe heartbreaking het ook was.
Helemaal mee eens! Ik heb zelf ook gescheiden ouders en ook een stiefmoeder, maar die noemde ik echt geen mama! Die wordt bij haar voornaam genoemd.
Wat ik trouwens ook wel heel raar vind is dat hij verder totaal geen liefde voelt voor dr...nooit enthousiasme met ophalen..ze zit natuurlijk altijd in de auto...maar niks...zelfs zn tante die hij soms zo twee maanden niet ziet wordt hij helemaal panisch van enthousiasme...en oma en opa die hij ook elke week en soms twee x per week ziet ook.. ik denk dat ik binnenkort eens een topic start met het hele verhaal..vam begin tot eind..en dan advies vragen en wat jullie ideeen er over zijn..jullie kennen ons niet dus is het geheel onpartijdig...ik wordt er iniedergeval nniet meer wijs uit..
Helemaal eens met alle voorgaande reacties dat een stiefmoeder geen moeder is en zo ook niet genoemd hoeft te worden en dat mama een eretitel is. Maar wat ik me dan off topic afvraag (en misschien reageren op dit topic andere mensen) maar waarom wordt er dan op stiefmoeders die aangeven soms hun stiefkind niet leuk te vinden of liever niet gehad te hebben, zo heftig gereageerd? Dat is ook voorbehouden aan de ouders mi. Dus vandaar dat ik wel begrijp waar TS mee zit en waarom iedereen het daar mee eens is, maar niet begrijp waarom een stiefmoeder, die nu eenmaal niet de rol van moeder heeft, haar stiefkids ooit zat kan zijn... Daar was ik wel benieuwd naar maar goed dat is off topic....
Nou...feest hier ...ik voel me echt zwaar klote... Mn ex vertelde over dat ons kleine vanochtend heeel vroeg huilend wakker werd...en in paniek steeds grote mama riep..hij wilde naar mij iig..nachtmerrie ofzo..dus wel zielig..mja is goedgekomen..maar toen zei ik...heel voorzichtig... Maar ik vind het alleen niet fijn dat hij grote mama zegt...dus hoop wel nog dat je wil helpen dat af te leren...hij werd gelijk heel boos..nen ik blijf nou eenmaalaltijd kalm...dus nu ook..maar zei hem wel dat ik niet eens uit kon leggen hoeveel pijn het mij doet... Ik was een zeikwijf..ik stel me aan...ik doe moeilijk...ons kleine weet niet beter...ik zeg...nee dat weet ik ook wel..maar daarom kunnen jullie wel stimuleren haar niet zo te laten noemen..hij weer boos... Ik liet het maar ik had niet eens meer behoefte op m te reageren toen hij vrolijk over andere dingen ging praten... Toen bij de deur zei hij ga je nou niet zo doen hoor...ik zeg sorry...maar het doet gewoon echt echt echt veel zeer... En ik zei toen we nog niet eens uit elkaar waren waren we van mening dat zelfs de naam stiefmama niet ok was...ja blablabla...hij weer boos dat hij er gek van wordt dat het elke keer een tijdje goed gaat..en steeds is er wel weer wat... Ja en steeds iets wat mij pijn doet en ik moet het altijd maar pikken... Ik zeg het is mijn kind en ik heb het gewoon liever niet ok...ja dus het is oook mijn kind..ik heb ook zeggenschap. Ja dat weet ik..maar er is toch ook geen tweede papa..hij is in mijn buik gegroeid..ik ben van hem bevallen... Mama is een eretitel...niemand anders heeft daar recht op... Ja je moet gewoon niet zo lopen te zeiken..wordt er niet goed van..je stekt je echt aan..het is maar een naampje... Ai. Dat gaat er niet in bij mijn ik zeg..ohhh nee! T. Is een naampje.. P. Is een naampje...A. Is een naampje... Mama is niet MAAR een naampje.. Net zoals dat papa ook niet MAAR een naampje is! Ja nou uh je moet gewoon niet zo zeiken..ze is er al vanaf het egin dus het is logisch dat hij haar zo ziet. Ja en jullie kunnen het afleren... Ik weet het niet meer. Ik wil mn kleinw en hem niet uit elkaar houden maar zo wil ik hem daar gewoon niet meer naar toe brengen.....
Ik weet niet hoe hj toch altijd kan verwachten hoe ik overal maar mee kan dealen... Hij wilde ook een kind met mij...hij leid een zorgeloos chill leventje daar met papa mama en kindje... En ik moet maar elke x pijn hebben...want ik ben een zeikwijf als iets mij pijn doet als het om ons kleine gaat... Hij was al na 4 maanden weg..zij ziet m 1 x per week... Ikben er altijd als hij ziek is..ik ben er altijd als hij niet kan slapen...als hij nachtmerries heeft..al die keren dat hij zn papa mist...zn eerste prikjes stapjes kruipen woordjes grapjes.....alles alles..... IK ben zijn mama en elke x heb ik verdomme wel alles maar geslikt...ik ging maar door. DIT zal ik gewoon niet kunnen accepteren...als hij bij oma is..om wie vraagt hij dan...als hij op de psz zit...om wie vraagt hij da...als ze iets gaan knutselen voor mama..voor wie maakt hij het dan..niet alleen verwarrend voor mij vooral ook voor hem... Maar vooral voor mij heel pijnlijk..... Ik heb echt zin om wel eens boos te worden..heb nu echt een hoop boosheid borrelen!!!!!!! Mama is maar een naampje...bah...
Wil nog ff zeggen dat het niet te maken heeft met dat ik m gewoon ergens op wil pakken omdat hij weg ging...t gaat gewoon om alles..dat ik me vanaf dag 1 overal maar over aanstel volgens hem...terwijl ik overal mee blijf zitten...
Hij is de band tussen jou en je kleine moedwillig aan het kapot maken, is het van hem of van haar uit? heb je haar weleens gevraagd wat ze er van vindt zo genoemd te worden? hebben jullie elkaar eigenlijk wel eens leren kennen? Je ex snapt geloof ik niet dat hij zo de band kapot maakt, je kleine snapt er nu al niks meer van, zoals ik een beetje kan begrijpen uit je verhaal. Zou hem zeggen dat je een gesprek wil waar zij bij is! En let dan vooral op zijn reactie, dat zal je meer zeggen dan je lief is! Sterkte met alles
Ik ken hem door en door ik weet dat deze zaken van haar uit komen. Ik heb haar in het begin gehaat.toen mn best gedaan vriendinnen met haar te worden. ....Tot ze voor het eerst ruzie ging maken omdat beidde omas ergens heel erg door gewektst waren...en ze niet in mijn moeders huis erbij mocht zijn met de kleine zn eerste verjaardag (eigenlijk wilde niemand dat...merendeel kwam niet als zij kwam...door alles wat ze had gedaan...en t was pas kort echt uit..) toen wilde mijn ex niet weg bij mij savonds... Maar ze kwam m toch ophalen...sindsdien is het exht nasty ....en probeert ze me echt overal op te pakken en mee te kwetsen...en waar beter mee dan met mn kleine...alleen wat niemand snat is dat hij zich zo laat inpalmen...wat us t dat hij zo ingepakt is..zn bek naar haar niet durft open te trekken...dat is niks voor hem...rrust me haha. Dus dat is misschien nog wel een idee.... Thanks....
Is ook zo, een kind gaat het pas zeggen als je het zelf ook gebruikt. Hij gaat echt niet out of the blue iemand mama noemen als jij en iedereen die gewoon bij naam noemt. Ik zou er ook helemaal niet mee kunnen lachen !!!
Misschien is het al eerder gezegd maar heb niet helemaal het geduld gehad alles te lezen. neefjes en nichtjes van mij zijn ook van gescheiden of alleenstaande moeders. Het onderwerp komt dan ook aardig dicht in mijn buurt. Ik zal erin stampen dat je zoontje de naam van de nieuwe vriendin zegt. dus mama (ik zeg maar wat) Kim. het woord mama is natuurlijk van jouw. maar zij is zijn stiefmama. Of als jij het zo wilt alleen de voornaam van de stiefmama. idem dito met een nieuwe papa straks in het spel. Dan is het papa (ik zeg maar wat) Guus of alleen Guus voor hem. en dan mag je je zoontje jouw nieuwe vriend ook niet alleen papa noemen
Ohh dat vind ik echt niet kunnen!! Er is maar één mama en dat ben jij! Wat zal dat pijn doen... Ik heb bij mijn ex schoonzus hetzelfde zien gebeuren. Mijn ex schoonzus liet zich ook vol trots mama noemen door de dochter van haar destijds nieuwe partner. Toen zijn ook alle problemen begonnen qua verwijten over en weer door de echte moeder... Door wat ik bij hun heb zien gebeuren heb ik in ons ouderschapsplan op laten nemen dat alleen "wij" de echte ouders papa en mama genoemd mogen worden.... Ik heb eerlijk gezegd niet je hele verhaal gelezen, maar ik hoop voor jou dat er begrip is en besloten wordt dat dit echt niet kan!, Veel sterkte... Lfs F
ik heb alleen de eerste bericht gelezen en ik kan me daar zo boos over maken. me vriend heeft ook een kind bij een ander en die kreeg een nieuwe vriend en dat jochie moest die jongen ineens papa huppeldepup noemen en zijn eigen vader papa huppeldepup Ik vind dat echt niet kunnen dat een jouw kindje de vriendin van je ex mama noemt dat had zijn vader hem meteen moeten afleren dat is niet jou mama ofzow. de ex van me vriend heeft het van de ouders van de jongen op haar dak gekregen want haar zoon moest zijn ouders ineens ook opa en oma noemen en toen zeiden zei het is niet normaal wat je doet hij heeft al een opa en oma en vader en zo moet hij ons niet noemen. maar dat is mijn mening hopelijk gaat het nu beter daarzo
ik heb niet alles gelezen,maar ik vind dus echt dat de vader en die vriendin je kind horen te corrigeren als hij haar ( kleine) mama noemt! Dat is niet overdreven, ik weet zeker dat menig man het niet pikt als de nieuwe man van Mama ineens ook pappie genoemd word .
Au! een kind noemt niemand maar zo 'mama'. Dit zal vast gestimuleerd zijn, en zo niet dan moeten ze het corrigeren. Misschien kun je op een rustige toon proberen uit te leggen aan je ex dat je niet prettig vind? En anders zelf je zoon corrigeren, dus bij wegbrengen (of ophalen) 'ga je naar papa & naam vriendin?' En als je het erover hebt, steeds papa & naam vriendin. Misschien kun je het bijsturen? Sterkte meid!!