Oja en als de inspectie ook vind dat de HA aansprakelijk is en hij daadwerkelijk nalatig is geweest ga ik met de advocaat kijken welke stappen we kunnen doen en ondernemen... Medisch tuchtcollege, via de rechter(kost immens veel geld griffiekosten ed), schadevergoeding etc.
Mama is alweer wakker sinds half vier, ik kan niet slapen...ik kan niet slapen..twijfels waarom?? heb ik de tijden niet onthouden..waarom kon ik geen exact antwoord geven van die bewuste nacht hierop... bah zit er zo mee...waarom heb ik het niet teruggevraagd..het antwoord weet ik wel..maar had het graag aan hun willen vertellen.. Mama kan niet stoppen met huilen....ik mis je zo mooi lief mannetje..mijn baby...
Mama heeft de laatste dagen nachten ochtenden weer enorme paniek aanvallen. Ik word dan heel erg verdrietig wakker, net als realiteit dan weer als een bom inslaat...jij bent weg...ik zie jou nooit meer terug...ik mis jou zzoooooo. Weer dat zware gevoel in mijn hart(wat er nog van over is)..voel me zwak en mijn hele lichaam trilt mee. Vannacht gedroomd dat ik me vreemd voelde er was iets met mijn borsten maar dat wat ik voelde kon niet...toch was dat gevoel er...en toen kwam er heel veel melk uit mijn borsten stromen..terwijl ik wist dat dat niet kon... Verwerken noemen ze dat...
...er is zo weinig wat men kan doen... Een luisterend doet veel..en mensen die meeleven en wat laten hooren, alleen leert de praktijk dat het gewone leven gewoon doorgaat terwijl de mijn en die van mijn dochter stil staat. Heb zo'n behoefte om te praten met lotgenoten heb daarom aangemeld bij een mailinglijst..ik ben specifiek op zoek naar..niet dat het verdriet van een ander minder is. Maar J* zijn leventje kwam en komt niet verder dan de bijna 17 Maandjes bij ons... Je was meer en heel veel bezig met het lichamelijke toch draait het gezin om de baby. Een kind van (vind het moeilijk om te zeggen) is toch niet meer knuffelig en komt op je schoot zitten slaap je mee in bed verschoon je luier van en geeft je een lekkere natte zoen bijv.. Nouja jullie zullen wel begrijpen wat ik bedoel.. Vannacht weer opgezeten ppfff vol van verdriet en toch schuldgevoelens als ouder hoor je je kinderen te beschermen!!! Zoveel verhalen op het i-net waarbij de medici en hulpverleners te kortschieten en het afdoen met 'een zware griep', en de ouder(s) naar huis sturen met het kind! En sommigen gaan voor een second-opinion en toch zien de ernst niet in. Al komt het met vlekjes binnen op de praktijk en stuipjes!! Niet te geloven, velen verliezen ook ze zaak!!! Triest!! Mocht ik gaan en een schade vergoeding krijgen, gaat er zeker een bedrag naar de Nederlandse Meningitis Stichting! Maar goed dat is ff van latere zorg, eerst afwachten wat er uit het gesprek met de inspectie komt en het tweede gesprek van hun met de HA.
Wat en rotdag weer.. We moesten met jou naar buiten gaan en langs de kraapjes lopen, dat wat we verleden jaar ook gedaan hebben. O wat hebben we daar nog mooie foto's van.. Je zus heeft een raar gevoel gevoel in d'r buik van jou te moeten missen en denken aan vorig jaar deze dag op de kermis... Ze kijkt naar buiten naar de mensen en denkt dan aan hoe hoe het had moeten zijn.. Mama ook, we hadden je extra luiers moeten inpakken een fruit potje voor jou mee inpakken, een extra rompertje een broekje en t-shirtje of truitje en dan gaan.. Er valt nergens te gaan niet zonder jou in de wandelwagen, genietend van al wat er zou gebeuren en te zien zou zijn!!! Wat een #%$@#^%^&% zooi!!
Heel veel sterkte, wat moet dit vreselijk zijn. Ik weet niet anders dan je een digitale knuffel te geven. MB2005.
Meen je dat nou?? Sta je er echt zo alleen voor met al je verdriet?? Dat is onmenselijk gewoon....... Ik leef enorm met je mee, en blijf je topic volgen, en nogmaals: ik wou dat ik wat voor je kon doen maar je grootste verlies heb je geleden en dat zal nooit meer goedkomen.....helaas . Sterkte meid, samen met je dochter.
Meid, fijn dat je eindelijk eens gehoord werd. Hopelijk komt er iets uit. Dat kan je misschien helpen "verder te komen" met je verdriet, maar ja, het verlies wordt niet meer ongedaan gemaakt he. Gelukkig heb je je meisje nog, houdt elkaar maar veel vast in dit enorme gemis. Knuffel!
Mamakelly, nee de mensen die hem gekend hebben laten helaas niks horen. Heb laatst weer een paar geskipped. Tja wat heb ik aan hun. Ik zal ze ook niet meer zien, dus is het beste maar ze ook niet te contacteren. In mijn ogen hoor. Mijn dochter heeft tweee tante's die hem niet gekend hebben wel 's op film gezien die ik aan hun wees. Ja en die bellen mij/ons op en laten wat weten. En vragen hoe het gaat met ons. Vandaag is het alweer een half jaar geleden dat J* ons moest verlaten en heeft 1 van de tantes laten weten dat ze ons heel veel sterkte wenste vandaag en 'zond' ons heel veel kracht en liefde toe! Mijn J* vandaag is het alweer een half jaar geleden dat Mama je hoorde huilen en jij moest spugen dacht ik, maar er kwam niks uit je mondje. Je hing slap in eengedoken op het bed. Mama gooide het grote licht id slaapkamer aan en wilde naar jou kijken en op dat moment haalde jij heel diep adem, zweette zoveel dat het gutste van je mooie hoofdje af en jij lijkbleek was en je oogjes draaiden.. Toen gritste Mama jou snel van het bed af terwijl ik je naam riep achter elkaar..en naar beneden rende van de trap af met jou in mijn armen en 112 belde... zwaar weer ga stoppen.. alle filmpjes van die dag komen weer en weer nar boven..ppfffff....mis je zo mannetje!!! Je broer is er ook hij heeft vakantie, hij had het moeilijk Donderdag..hij mist je ook zei hij en begon te huilen...mijn God wat kan je je als Moeder dan nog meer schuldig voelen... Ja zo voelt het voor mij keer op keer dat .....
....toch moet ik nog even kwijt dat je broer ook die dag gezegd heeft dat jij bij hem bent, hij voelt je aanwezigheid in zijn hoofd en moet dan aan jou denken (ook als hij op school zit..). Ook zei hij dat hij je in zijn hart voelt, wat mooi eh!! En dat jij overal bent zei hij!!
Wat een verdriet. Wat een ellende... Ik weet niet zo goed wat te tikken, lees af en toe jullie topic mee, zonder te reageren, maar dat is puur omdat ik niet weet wat te zeggen.. Een digitale knuffel en heel veel kracht meis,,,
Brademarie...ik snap je hoor. Voorheen las ik(ook) altijd de verhalen mee, en daar is niks mis mee, anders zou het niet geplaatst worden op het internet. Toch? Alleen nooit gedacht dat ik x jaren later zelf mijn/onze verhaal hier op internet neer zou gaan zetten.... Tja wat moet je neerzetten...ik snap je...het liefst zou je de pijn weg willen nemen vandegen van wie je het verhaal leest...maar dat is onmogelijk... Ik heb liever dat men het leest en wel of niks neerzet dan onnozele dingen of uitlokkingen tot een dicussie.. Luister naar je Moedersinstinct, ondanks een Arts zegt dat het niet is wat jij denkt dat het is!! Moedersinsticnt gaat boven ALLES!!!
Love2beamom, dank je...'de glans van het leven is eraf'... Gisteren voelde ik me ergens 'goed'...J* was dichtbij dat voelde ik..vandaag weer stukken minder..over twee dagen was de uitvaart, definitief afscheid nemen van mijn baby.. Er waren die dag meer mensen dan ik verwacht had waaronder de mensen die niks meer van zich laten horen..zo hard..zo pijnlijk...hij heeft toch bestáán verdomme...hij was er tóch.. hij heeft gelééfd..!!!
Ik heb net als hierboven altijd gelezen maar ( volgens mij) niet gereageerd. Het komt zodichtbij. Ik voel je pijn door je berichten heen, onwerkelijk dat dit heeft kunnen gebeuren. Wat ontzettend naar dat mensen zo hard zijn om geeneens meer interesse te tonen of te laten weten dat hij bestaan heeft. Fijn dat hij in z'n broer leeft, zal voor hem ook een troost zijn. Sterkte!!