Over slechte invloed van de vader hoef je je in principe geen zorgen te maken. Een man kan niet zomaar het vaderschap opeisen. Hij heeft hiervoor toestemming nodig van de moeder of hij moet een advocaat in de hand nemen en het vaderschap afdwingen bij de rechter (en dit is vrijwel nooit succesvol). Pas dan heeft hij rechten, zoals het kind zien, maar ook plichten, zoals het betalen van alimentatie.
@ts Ik heb inderdaad wel een vriend maar die werkt het helft van het jaar op zee. Ik heb (dat had niet gehoeven 1 schooljaar gewerkt) en ga in september weer beginnen. Als het goed is kan je wel overleggen met school (heb ik ook gedaan) en kan je gaan kijken hoe lang je zwangerschapsverlof zou zijn ( want daar heb je gewoon recht op) en als alleenstaande ouder en sowieso als studerend ouder heb je recht op toeslagen, zo kan je kindje gewoon naar de opvang en gastouder ! Als je daar wat over wilt weten kan je mij ook een pbtje sturen, zijn veel scholen waarmee je echt wel in overleg kunt gaan ! Ik ben tijdens mijn propedeuse zwanger geworden.. En heb het er toen uitgebreid over gehad.
na alle lieve reacties op het forum heb ik toch een keuze gemaakt. Ik heb toch echt besloten dat het beter is de zwangerschap te stoppen. Ik baal er verschrikkelijk van. Het voelt alsof ik aan twee armen vast hang en op die manier uit elkaar getrokken word. tranen rollen continu over mijn wangen en hoe veel ik er ook over praat met andere, het neemt het gevoel niet weg. Ik heb heel sterk het idee, dat als ik het hou ik erg in de problemen kan komen door hem. Iemand met borderline kan tenslotte van het ene op het andere moment veranderen en als hij het aan gaat vechten bij de rechter moet er veel gebeuren waardoor hij zijn kind niet zou mogen zien, immers is de regelgeving dat iedereen recht heeft p een vader. dit heb ik uitgezocht bij het juridisch loket. als ik samen met hem zou blijven, gaat mijn wereld helemaal stuk. ik bn dus bij geen van beide paden verzekerd volledig van hem af te zijn en gelukkig te worden. dit heeft voor mij de doorslag gegeven. Ik wil een kindje gelukkig maken, niet een vader in het spel hebben die het ongelukkig maakt. De eerste abortus was een miskraam, toen moest ik dus wel en had ik geen keuze. Nu voel ik mezelf letterlijk een moordenaar, het hartje klopt volop. Maar als ik dit nu niet doe, heb ik zometeen zelf een heel leven lang ellende en mijn kleintje ook. Ik hoop dat ik niemand beledig met mijn keuze en ik wil jullie allen echt bedanken voor jullie reacties. Het doet me veel goeds te weten dat ik niet de enige ben die voor dit soort situaties staat. Als hij gewoon alles een beetje op de rit had gehad, was dit alles niet gebeurd. Ook al hadden wij dan niet bij elkaar geweest, was de keuze makkelijk geweest om het te houden, maar het idee de controle te verliezen voor de veiligheid van mijn kind als ze bij hem zijn geeft mij te veel angst.
Ik vind het moedig dat je een beslissing hebt genomen. Als je het zo moeilijk hebt zou ik wel via de kliniek hulp zoeken. Je zal ongetwijfeld te maken krijgen met een rouw proces. Laat je daarin ondersteunen. Onwijs veel sterkte!
DotjePk Is er een mogelijkheid dat ik contact met je kan zoeken. wil toch graag eens kijken naar de visie van iemand anders?
Neem zoveel tijd als je nodig hebt bij het maken van deze beslissing Als je het echt zeker weet, wens ik je veel sterkte bij alles!
Ik weet dat ik er heel goed over na moet denken, maar ja bij vandaag inmiddels 9 weken zwangerschap begint de tijd toch aardig te dringen. Vind het heel erg lastig. maar alles zegt me toch echt dat het beter is het niet te doen. Het ding is wel. ik doe het omdat ik gewoon niets met hem kan, daarom ben ik wel heel erg bang straks verschrikkelijke schuldgevoelens te krijgen.
Maar hoe reëel acht je de kans dat hij het vaderschap en een omgangsregeling wil aanvechten? En hoe groot is de kans dan dat iemand met wie het nu zo slecht gaat ook daadwerkelijk aanspraak maakt hier op? Natuurlijk heeft iedere ouder het recht om zijn of haar kind te zien, maar ik geloof niet dat het zo 'simpel' gaat in deze. En wat als hij nooit naar het kindje gaat omkijken? Of als hij alles op de rit zal krijgen? Zou je dan spijt hebben van je keuze? Ik denk dat je je dat soort dingen ook moet afvragen.. Helemaal omdat je zegt dat je keuze voor abortus puur en alleen gebaseerd is op zijn mogelijke rol (in zijn huidige persoonlijke/geestelijke situatie) in jullie leven.. En je anders het kindje had willen houden. Niet dat ik je keuze niet respecteer hoor, maar denk dat je je die dingen ook moet afvragen..
Hey Abri, Klopt ik kan me ook helemaal vinden in je berichtje, maar het blijft natuurlijk wel een risico. Hij geeft heel duidelijk aan de verantwoordelijkheid te willen nemen voor het kindje en boos te worden als ik het van hem weg houdt. enerzijds een hele logische beredenering, maar hij kan niets voor zichzelf oplossen en werkt zichzelf alleen maar in de nesten. Het is altijd bij hem ik wil ik wil ik wil, maar ik zorg er niet voor. Dat risico wil ik niet lopen. Het risico dat ik zo meteen de controle verlies en hij de dingen die hij zegt niet waar kan maken. Het begint met zijn eigen problemen oplossen, hier heb ik hem in anderhalf jaar tijd zo vaak de kans gegeven, maar bij geen van de mogelijkheden heeft hij er mee gedaan wat eigenlijk gedaan moest worden. Als je hem een vinger geeft pakt hij een hele hand. Alles moet om hem draaien en zijn manieren van leven en zijn visies moeten gerealiseerd worden. Bijvoorbeeld, weken geleden kwam er een brief op de mat van de schuldsanering, dat hij bezig was zijn schulden opnieuw te verhogen en de gemaakte afspraken niet na kwam, hiervoor moest hij alle schade inhalen en afspraken maken. Nu weken verder doet hij niets en gaat er niet achteraan, terwijl zijn planten bijvoorbeeld wel de volle aandacht verkrijgen. Wat als hij zo ook met het kindje omgaat?
Maar ik denk niet dat je in zo'n situatie daar alleen in staat. Helemaal als jij je niet fijn voelt bij dingen of bijv een omgangsregeling zal daar vast met tussenkomst van instanties over gepraat worden en helemaal als hij alles totaal niet op een rijtje heeft krijgt hij echt niet zomaar het kindje bij hem thuis. Maar ik heb daar niet voldoende verstand van.. Misschien kan je hier specifiek ook nog informatie over inwinnen bij bijv het Fiom, een maatschappelijk werker of bijv een centrum jeugd en gezin bij je in de buurt zodat je echt een goed beeld hebt hoe het er eventueel uit zou zien als de situatie verder niet verandert. Hij zou bijv ook het kindje moeten erkennen in de zwangerschap, maar als dat niet gebeurt op dat moment is het ook allemaal weer wat lastiger voor hem om zomaar als 'ouder' op te treden aangezien het niet erkend is als zijn kind. Maar dat zou je dan echt verder moeten navragen. Wil je heel veel wijsheid toewensen en informeer dus nog iets verder (als alleen het juridisch loket) zodat je goed eventuele scenario's weet en dit je definitieve keuze vergemakkelijkt.
Ik ben zelf alleenstaand geworden tijdens de zwangerschap en ik heb me voor laten lichten door een advocaat. Qua erkenning kan ik je dit vertellen: als jij geen toestemming geeft zal hij zelf de stap naar de rechter moeten zetten en er een hoop moeite voor moeten doen... gaat hij dat ook daadwerkelijk doen?? Hij heeft de mogelijkheid vervangende toestemming te vragen aan de rechter voor eventuele erkenning maar dit zal dus niet zonder rechtsgang gaan... Als een kind dan toch erkend wordt én de vader start vervolgens een procedure op om een bezoekregeling te krijgen zal daarbij uiteraard altijd naar het belang van het kind gekeken worden. Als vader niet eens voor zichzelf kan zorgen kan ik me voorstellen dat er dan bijv. een bezoekregeling onder toezicht komt (nogmaals, als de verwekker dus al deze moeite gaat doen.....) Ik proef uit je verhaal toch dat je niet helemaal zeker bent van abortus en raad je aan je goed voor te laten lichten...
Abri en Chiggy, Ik begrijp heel goed waar jullie het over hebben, diep van binnen wil ik het ook niet. Vorig jaar zo veel verdriet gehad en ik weet dat nu weer een ramp gaat worden. Maar om een kindje zo op te laten groeien met een vader waarvan je niet weet wat hij gaat doen, vind ik toch ook echt heel erg gevaarlijk en weegt misschien wel net zo zwaar of zwaarder.
Je komt gewoon niet erg overtuigd over... Besef wel dat je leven nooit meer hetzelfde wordt. Deze gebeurtenis tekent je voor het leven, of je nou kiest om het kindje weg te laten halen of om het kindje te houden. Terug naar hoe het was kun je niet meer. Heel veel succes en wijsheid toegewenst!
ja dat besef ik mij maar al te goed, vorig jaar ben ik natuurlijk ook zwanger geweest en heb ik het helaas weg moeten laten halen omdat het al twee weken overleden in mijn lichaam zat. Ik weet dus waar ik maandag doorheen moet gaan. Het is heel erg lastig, want ik wil het graag houden, maar alles maar dan ook echt alles zit tegen. hij, mijn studie, financieel, woonruimte, procedures etc etc.
Aurelia, ik kan me proberen in te denken hoe het voor je moet zijn (zelf niet zo'n situatie gekend), maar besef je dat het kindje wel een lieve moeder zal hebben die haar kindje volledig wil beschermen tegen de eventuele negatieve invloeden van de biologische (maar misschien helemaal niet aanwezige) vader. In deze geestelijke en persoonlijke staat kan hij gewoon niet voor het kindje zorgen, jij wilt dat ook niet en zoals Chiggy al zegt zal hij dan heel veel moeite moeten doen dit wel voor elkaar te krijgen waarbij nog steeds zijn omstandigheden dit zullen belemmeren. Natuurlijk blijft hij een onzekere factor die er wel is, maar echt actief zal hij er niet zijn voorlopig. Blijft je situatie natuurlijk nog steeds moeilijk (studerend, je woning etc), maar er is best veel mogelijk tegenwoordig. Denk dat je je daarom goed moet afvragen of zijn aandeel in je keuze voor een abortus wel echt opweegt tegen jouw eigen gevoelens naar het kindje toe. Er zijn namelijk genoeg moeders (ook jonge, studerende) die het allemaal prima voor elkaar weten te krijgen voor het kindje en zichzelf zonder partner en waar ook de vader buiten beeld blijft. Daarom moet je je gewoon echt verder verdiepen in eventuele mogelijkheden voor jou en het kindje en niet alleen kijken naar de mogelijke moeilijkheden die je eventueel tegen gaat komen met je labiele ex. Handel niet uit angst meis: angst is een (begrijpelijke) maar slechte raadgever over het algemeen. Luister naar je gevoel naast die angst.. Wat wil jij? Wil jij het kindje houden of niet (de vader buiten beschouwing gelaten)? Zo ja hoe is dat te realiseren? Ga daarna verder kijken met betrekking tot je ex (informatie inwinnen, zoek meer ervaringen op, lees nog eens goed wat Chiggy bijv ook schrijft, zoek contact met een maatschappelijk werkster of het Fiom voor eventuele tips hoe hier mee om te gaan etc etc).
Ga dan kijken naar mogelijkheden en oplossingen als je het kindje echt graag wilt houden. Informeer bij gemeente, Fiom, maatschappelijk werk, woningbouw, in je omgeving.. misschien zijn er hier meiden die in jouw buurt wonen en je deels kunnen helpen met extra informatie. Want natuurlijk gaat het niet makkelijk zijn! Maar je bent niet de eerste studente die zwanger is en het kindje eigenlijk wil houden..
Bij twijfel nooit een abortus laten doen!!! Een kindje weg moeten laten halen omdat het overleden is is wat anders dan een kindje met een kloppend hartje. Je vond je eerste kindje al moeilijk maar dit zal nog moeilijker worden. Probeer met verschillende professionele mensen te praten en kijk waar oplossingen zijn. Kijk niet naar de beren op de weg maar denk positief en in oplossingen.
Hallo Allemaal Inmiddels flink een aantal dagen verder en wilde jullie toch allemaal even laten weten hoe alles nog verlopen is nadat ik zoveel adviezen en berichten heb ontvangen. Afgelopen maandag de afspraak bij de abortuskliniek door laten gaan, ook al was ik er toen nog niet zeker van. Hierin werd duidelijk dat het kindje door alle stress van de afgelopen weken niet goed groeide en mijn placenta al los aan het laten was. De keuze werd dus voor mij gemaakt en ben meteen onder narcose geweest. Het voelt alsof mijn ex tot twee keer toe mijn kindje afgenomen heeft van me door mij in deze situaties te zetten. Achteraf gezien wel vrede ermee want toen 3 weken geleden de relatie over ging met mijn ex, kwam ik er gisteren achter dat hij diezelfde avond al het bed deelde met een ander. Na veel drama en gedreig heb ik eindelijk mijn spullen terug kunnen krijgen gisteren. Voel me bijna genoodzaakt zijn nieuwe scharrel te laten weten hoe hij in elkaar steekt, maar het zijn mijn zaken niet meer. Ik voel me gekwetst, gebruikt. Als je je vriendin zwanger maakt en het loopt niet lekker ga je toch niet meteen naar een ander? Ik ben vooral erg boos. Erg teleurgesteld, maar ach ik ben van hem af. Door zijn borderline loopt alles in de soep, ik heb een ander telefoonnummer genomen dus contact opnemen kan hij niet meer. gelukkig maar. Alsnog wil ik jullie hartelijk bedanken voor alle adviezen en gedachten. Ik hoop voor de mensen die in een zelfde situatie zitten of ook moeilijk een keuze gemaakt kan worden jullie toch de rust vinden om de juiste te maken. Als er vragen zijn kun je altijd een bericht sturen. groetjes
Lieve Aurelia, Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd. Neem de tijd om de hele situatie goed te verwerken. Je hebt nogal wat te verduren gekregen. Je bent zeker weten beter af zonder je ex, zo ver mogelijk bij uit de buurt blijven. Succes met je studie en het afronden daarvan en ik gun je 3x scheepsrecht met een gezonde zwangerschap in de toekomst.