Herkenbaar, ik ben nu 36 weken zwanger en de teller staat op 26 kilo. Ik voel me ongelooflijk dik. Maar goed, na de bevallig veel wandelen, borstvoeding geven en op mijn eetpatroon letten. Ik heb me erbij neergelegd en dat het voor een goed doel is. De,opmerkingen van een tweeling hoorde ik ook dagelijks. Nu bij de bakker slager supermarkt de opmerking: zo dat kan elk moment komen niet. En dat al een aantal weken.
Ikheb nog geen last van me dik voelen door zwangerschapskilo's maar woog een half jaar geleden wel een stuk zwaarder als nu. Dan had ik ook soms van die baaldagen dat ik me alleen maar dik, vies, vet vond. Mijn tip: zorg dat je 1 of 2 outfits hebt, van ondergoed tot haar en make-up, waarin je jezelf wel prettig voelt. En als je nou echt een slechte dag hebt, trek dat dan aan. En neem de tijd om je lichaam de verwennen, een lekkere douche of een fijne bodylotion. Het klinkt misschien gek, maar op een positieve manier aandacht aan je lichaam besteden, hielp bij mij om me weer prettig te voelen in m'n eigen lijf.
Ik had daar vooral de eerste weken last van. Je wordt wel wat voller, maar het is nog niet duidelijk dat je zwanger bent. Nu begin ik het langzaamaan wat minder erg te vinden.
Ik denk dat het probleem al begint bij je idee dat maat 38/40 niet slank is.... Verder herken ik het niet. Ik voel me geweldig mooi en ben trots op mijn lijf omdat het een kindje maakt draagt en tzt voedt...
Rond die periode van 20 weken had ik dat gevoel ook, toen ik eenmaal meer richting 25 weken zwangerschap ging nam dat gevoel af. Ik moest in die periode enorm wennen aan mijn veranderende lijf en je vorm, daar heb ik wel een paar weken over gedaan om aan te wennen. Zou dat het kunnen zijn? Na die paar weken was ik gewend en vond ik het ook heel mooi.. zo van 'dit is dus mijn lijf in zwangerschap' . En straks als je buik meer gaat groeien - en echt waar de komende 8 weken ga je daar een grote verandering in zien - dan voel je je op en top zwangermooi In het begin droeg ik meer rond, baby lag overdwars de eerste 28 weken. Daarna ben ik naar voren gaan dragen. Wist niet dat dat kon gebeuren maar ineens heb ik nu weer een taille (34wk). Dat kan ook nog! Enne ik vind persoonlijk maatje 38/40 heel mooi en is toch harstikke slank johh
Pffff, herkenbaar! Voor mijn zwangerschap was ik er zo trots op dat het na 2 jaar eindelijk een keer gelukt was om 8-9 kilo af te vallen. Dat lijkt heel weinig in zoveel tijd, maar afvallen gaat bij mij echt enorm moeilijk terwijl ik wel 2x in de week ging sporten en veel gezonder ging eten. Ik durfde mezelf eindelijk weer te laten zien in wat strakker vallende kleding en af en toe was ik zelfs een soort van tevreden, iets dat ik nooit echt verwacht had. Nu zit het er weer aan en wat voel ik me ontzettend lelijk Mijn buik is mooi rond en daar ben ik ook wel trots op, maar als je van de zijkant kijkt zie je van die lelijke vetkussens op mijn rug en net boven mijn kont. Daardoor voel ik me zo ontzettend breed. Ik verstop me ook het liefst in een wijdvallend vest, terwijl ik het dan tegelijkertijd ook jammer vind dat ik niet met mijn buik kan pronken.. Als ik sta valt het wat minder op omdat alles dan uitgerekt wordt, maar als ik ga zitten voel ik al die hobbels en ribbels zitten en ziet het er echt niet uit
Hier ook eentje die moeite heeft met het extra gewicht dat erbij komt! Ik ben natuurlijk heel blij dat ik een kindje draag en ben enorm trots op mijn buikje Maar elke kilo die erbij komt moet ik toch even slikken. Dit mede omdat ik 2 jaar geleden ben beginnen diëten omdat ik ging trouwen. Dit is op 10 maanden super gelukt. Ik ben toen van 80 kilo naar de 60 kilo gegaan. Van maatje 44/46 naar 36/38. Nu woog ik tegen de zwangerschap 61.5 kg. En nu ondertussen bijna 4 kilo aangekomen en dit valt me met momenten wel zwaar. Al weet ik dat het voor het goede doel is en dat de meeste kilo's er na de bevalling meteen wel terug af zijn. Achja, zolang we gezond eten en niet teveel op andere plaatsen bijkomen dan mijn buik en borsten kan ik er nog wel mee leven. En over 4.5 maand zal ik het allemaal wel vergeten zijn als ik ons kleintje in mijn armen kan sluiten
Ik voelde me ook gigantisch, maar ik had ook nogal een grote buik voor mijn figuur. Verder was ik erg slank nog wat mijn buik nog meer deed opvallen. Ik vond er ook helemaal niks aan om onder de mensen te zijn, ze keken constand maar naar die enorme bal onder mijn borsten. Ik heb het ook nooit gemist om zo rond te lopen, vind het geen gezicht. Al helemaal niet de laaste weken..
Dan kunnen we elkaar de hand schudden.. ik ben van binnen 2 jaar van mt 44 naar mt 38/40 gegaan (ben zelf 1.60).. En dit met heel veel pijn en moeite.. Ik moest hiervoor 4x per week sporten en echt opletten met eten want de KG`s wouden er niet afgaan. In het begin van mijn zwangerschap begon mijn lichaam weer te veranderen naar hoe het eerst was.. dus zwanger voelde ik mij niet.. voelde me alleen dik worden. Mijn buik is nu inmiddels geen blubberbuik meer maar een mooie strakke zwbuik geworden met een erg beweegelijke baby. Voor de rest zijn ik en mijn vriend een speurtocht bezig naar moderne leuke zwangerschapskleding die leuk valt voor mijn lengte
Ik ben de eerste 8 weken van m'n zwangerschap 4 kg afgevallen, de verloskundige vond het bizar veel en zei dat 6 kg in je hele zwangerschap aankomen normaal is. Ik durf me niet meer te wegen en voel me al een kamerolifantje
Veel kleding zoals jurkjes hoeft helemaal niet zwangerschapsmode te zijn. Sissyboy en King Louis rekt goed mee bijvoorbeeld en ook weer terug . Noppies heeft mooie spijkerbroeken. Wel inkorten maar ik moet dat sowieso bij mn broeken (167 cm). Ik schrik toch elke keer van hoe negatief vrouwen denken over hun lichaam. Echt iets om mee te leren dealen en accepteren. Een moeder met een slecht zelfbeeld en zichtbaar aan de lijn draagt dit namelijk over op haar kinderen. Ik word dus ook pislink als mijn moeder begint over dat ze te dik is of wordt waar de kinderen mn M bij zijn. Ik heb mij vroeger tijd gespiegeldaaan hoe zij over haar lijf sprak en het mijne (had je maar je vaders figuur of jij de brains je zusje het lijf). Inmiddels zie ik wat voor een kullekoek dat was en is.
Mijn vriend heeft altijd gezegd: GROTE BUIKEN MAKEN MOOIE KINDJES! Ik ben bij beide zwangerschappen veel aangekomen, eerste 20 kg, 2e 17 kg en als ik dan om me heen keek naar de andere zwangere meiden met hun bescheiden buikjes en hun dunne benen en billen zei hij altijd dat dat was omdat ik de mooiste kindjes aan het vormen was en die mooie kindjes hadden behoefte aan een zachte mamma om in te groeien..das wel lief toch?! (en toen ik eenmaal was bevallen had ie nog gelijk ook hihihi...tuurlijk zijn die van mij de mooiste...gewoon omdat ze van ons zijn) Meid, geniet ervan, je bent een mensje aan het 'maken' en het ene lichaam reageert er anders op dat het andere. Koop leuke kleding en geniet geniet geniet! Groetjes
ooo ik snap het zo! ben normaliter van een redelijk normaal postuur (36) mijn benen en kont zie je niks aan maar sinds 2 weken schiet mijn buik vooruit, echt een zwangerbuikje..." jeetje wat een buik al! wat moet dat wel niet worden" etcetcetc ....niet leuk....kan ik wel om janken maar goed is voor een goed doel dat weet ik ook wel, ons zoontje heeft bijkbaar de ruimte in mijn buikhuisje maar pffff ook ik voel me met vlagen serieus bijzonder onaantrekkelijk terwijl ik nu niet vrouwelijker kan zijn...
Hihi! Ik was 20 kg aangekomen en mijn dochter is inderdaad prachtig! Maar zonder gekheid: eerlijk gezegd is dat denk ik toch iets dat tussen je oren zit, waar je je overheen moet zetten / een knop over om moet zetten. Als je voor je zwangerschap mt 38/40 had, had je gewoon een normaal / gezond gewicht. En ja, tijdens een zwangerschap neemt dat gewicht toe. Dat is ook normaal en gezond. Zo hoort dat. Toegegeven: toen ik met mijn 20 kg extra rondwaggelde voelde ik me niet meer elegant, maar ik voelde me ook niet op een lelijke manier dik. Ik was dik ja, maar dat was ook logisch, het hoort er nu eenmaal bij. Ik vond het dik-zijn vooral onhandig: ik kon mijn schoenen en sokken niet meer fatsoenlijk aantrekken, niet meer makkelijk vanuit mijn bed overeind komen, laat staan dat ik mijn benen e.d. nog kon scheren! Dat vond ik de grote nadelen aan het dik-zijn, niet hoe ik er uit zag, want aan mijn hele voorkomen was duidelijk dat er een kind op komst was en dat vond ik superbijzonder!
Bereid je maar voor, het wordt nog veel erger! Ik voel me inmiddels een zeekoe. Gelukkig is het allemaal voor een goed doel, en zo kom ik de dagen een beetje door.
Ik heb hier echt totaal geen last van eigenlijk. Niet dat ik me een super slanke den voel hoor haha,dat ben ik namelijk ook niet als ik zwanger ben. Maar ik vind mijn lichaam wel mooier nu ik zwanger ben. De dikke buik waar ons kleine meisje in groeit,alleen mijn borsten... Die hadden van mij niet zo hoeven groeien want ik had al geen kleintjes maar nu...ppfff Mijn man vind het geweldig haha maar ik hoop toch wel dat ik na de bevalling weer mijn oude vertrouwde borsten weer terug krijg. Vaak kijkt een vader van school elke keer als we kletsen steeds te laag zeg maar... Erg irritant vind ik dat want ik praat toch echt niet met mijn borsten Mja mannen he Verder ben ik op mijn heupen e.d. nauwelijks aangekomen. Qua omvang van mijn heupen pas ik mijn gewone broeken nog,alleen gaan die al lang niet meer dicht natuurlijk door mijn dikke buik Toch wel apart vind ik want bij de oudste was ik krap aan 12 kilo aangekomen en had ik een heel bescheiden buikje. Bij mijn 2e dochtertje ben ik echt overal onwijs aangekomen terwijl ik niet veel anders at dan gewoonlijk. En nu ben ik dus echt enkel link gegroeid bij mijn borsten en natuurlijk mijn buik. Ik voel me tot nu toe juist heel vrouwelijk,helemaal zo met mijn zwangere buik. Maar dat was bij mijn vorige zwangerschap wel heel anders hoor. Toen voelde ik me vreselijk want ik was echt dik,en dan echt overal. Voelde mij toen ook echt helemaal niet mooi en vrouwelijk.
Bij mij verschilt t heel erg per dag.. De ene dag loop ik trots rond met m'n dikke buik, de andere dag wil ik mezelf echt niet zien Bij mij groeide alles (behalve mn borsten helaas) de 1e 20 weken ontzettend snel, waardoor ik ook veel verbaasde reacties kreeg hoe ver ik nog maar was en uiteraard de "tweeling" opmerkingen.. Echt niet leuk als je al wat onzeker bent over je lichaam! Inmiddels de 38 weken bijna gehaald, en weinig meer gegroeid gelukkig. Nu zijn mensen verbaasd als ik zeg dat ik nog maar 2,5 week hoef Al krijg ik soms nog wel de opmerking van WOOWW WAT EEN BUIK!! Weet je zeker dat er geen 2 in zitten?!! Terwijl het eigenlijk best mee valt.. Heb een normale zwangerschaps buik, maar omdat ik klein ben lijkt t enorm Probeer me er niet te druk over te maken (wat niet altijd makkelijk is) En probeer er vooral van te genieten. Nu "mag" ik dik zijn, en heb ik een excuus Als de baby er straks is moet ik weer gaan letten op wat ik eet,, haha
Kan er best goed inkomen dat je je zo voelt. Bij mij maken opmerkingen van anderen het er ook niet beter op
Voor een gedeelte wel herkenbaar.. Ik begon rond de 77 kg en zit nu rond de 97.. Dus al 20 erbij en moet nog 5,5 week Ik heb niet zozeer moeite met mijn lichaam, want dat kan ik wel linken aan de zwangerschap.. Ik hou vocht vast, dus zo geweldig zie ik er niet uit, maar ik heb dat allemaal met liefde over voor mijn kindje Ik heb meer moeite met het nummertje op de weegschaal.. Ach ja, ik denk maar zo: na de zwangerschap lekker veel wandelen buiten en als de borstvoeding lukt scheelt ook weer.. En zodra het kan ga ik weer lekker naar de sportschool en op mijn eten letten en dan komt het vast wel weer goed Ik maak er maar een grapje van of ik wel/niet de 100 ga halen.. En ik noem mezelf ook wel eens zeekoe of walrus, maar goed, btje zelfspot kan geen kwaad denk ik dan
Heel herkenbaar! Voel me zelf zo dik, maar als ik de mensen om mij heen moet geloven ben ik net heel mooi zwanger.. Iedereen schrikt wel als ik zeg dat ik nog 3m moet