Mijn man is net zo goed afhankelijk van mij, zonder mijn zorg thuis zou hij de zaak niet eens KUNNEN starten, want de zorg voor kids en een eigen zaak gaan niet samen (niet in deze branche in elk geval) verder heb ik door de zorg van de kids op mij te nemen voorkomen dat ons kind naar een medisch kinderdagverblijf moest en/of speciaal onderwijs. Ik zie mezelf dus als een partner die evenveel waard is allebei allebei op onze eigen manier, zonder mij kon hij niet doen wat hij moest doen en andersom, zoals het hoort dus in een gezin naar mijn mening. Juist dat ge"mijn" en "dein" gedrag zorgt ervoor dat je eerder uit elkaar gaat is mijn persoonlijke mening, je bent een gezin, dat bestaat uit meerdere onderdelen hoe je dat wilt invullen moet je dan zelf weten, persoonlijk ben ik ouderwets en ook de meest geduldigde en "kundige" (mijn man vind 16 uur op een dag werken achter de schop lang niet zo vermoeiend dan met 2 kids heel de dag thuis ) persoon op het gebied van de kids, mijn man heeft een sterk en gezond lichaam dus die zorgt voor de inkomsten...
ja je weet ook niet beter he?, ik WEET beter, ik heb een moeder thuis gehad en een moeder ie een tijdje heeft gewerkt nou ik weet wel wat ik fijner vond hoor, als ik naar mijn man kijk dat is ook zo'n "sleutelkind" die heeft echt heel wat tekortgekomen en dat geeft ie nu ook zelf toe (eerder wist ie niet beter maar nu ziet ie dat) en wilde ook echt niet hetzelfde voor zijn gezin, ik MAG wel werken maar liever niet omdat we een duidelijke visie samen hebben voor ons gezin..
Wij leven altijd zuinig, hebben genoeg gespaard om eventueel in vreselijke nood 'op te eten', hier jaren hard voor gewerkt. ivm met ziekt lukt het me nu niet om in mijn beroepsgroep te werken ( zorg) en ben dus thuis zonder inkomen. Dan schiet me de opmerking van B in het verkeerde keelgat. Wij kloppen bij geen instantie aan om extra geld te vangen, krijg geen uitkering oid, wel natuurlijk de toeslagen ietsje meer dan mét baan, Wij zijn tevreden met ons leven zo, laat ze opzouten met haar opmerking, bah. Ik denk dat we nog wel ergere probleemgebieden hebben in Nederland.
Mijn moeder had trouwens wel een grappige opmerking Die zei: als alle vrouwen die niet hoeven te werken stoppen met werken, blijft er meer werk over voor de mensen die het financieel wél echt nodig hebben. Waardoor er weer minder mensen aanspraak hoeven te maken op de WW enzo...
Maar het is toch van de zotte dat je als vrouw zijnde dan al je geld naar de opvang ziet verdwijnen? Dan heeft het hele werken toch geen zin? Dan kan je beter ( vind ik ) fulltime bij je kinderen zijn.
Ik werk 3 en soms 4 dagen in de week. 2 dagen gaat hij naar de go. Nou de kosten daarvan zijn echt maar een heel klein deel van loon. Dus voor mij loont het echt wel.
Ik wil wel weer in de toekomst gaan werken hoor, maar nu even niet nu ze nog klein zijn. Hier zou ongeveer 3 kwart van mijn loon naar de opvang gaan.
Ik ken ook beide kanten. En had het met mama thuis veel beter als toen ze werkte. Er was altijd een luisterend oor als ik thuis kwam, wat er ook was. Ik kon mijn verhalen bij mijn moeder kwijt en mijn moeder wist altijd wat er speelde en waarom. Ze heeft eerst een tijd savonds gewerkt en toen was dat ook nog redelijk zo. Maar sinds ze hele dagen werkte (soms zelfs meer) was dat toch echt niet meer zo. Juist door dat ik beide kante ken heb ik altijd gezegd met kleine kinderen thuis te willen zijn. Tenminste, grotendeels. En sowieso, wat een tijd om zoiets te roepen!!! Hele hoge werkeloosheid en nu moeten vrouwen zich schamen als ze thuisblijf moeder zijn en ook aan de bak. HALLO mevrouw, heeft u al eens op u heen gekeken. Ik bedoel naar diegene die geen vette baan in de politiek hebben en gewaarborgd zijn van wacht geld tot in den treure als ze hun baantje kwijt zijn....
Nou, hier een moeder die na de zomervakantie 4 dagen gaat werkn ipv 3 en me daar in zekere zin wel schuldig over voelt en er gigantisch tegen op kijkt. Maar juist door de crisis zijn wij genoodzaakt om deze beslissing te moeten nemen. Wij hebben dan het geluk dat we de opvang kunnen regelen met opa en oma, want andere hadden we er geen cent meer aan over gehouden. Ik snap de keuze van een moeder om thuis te blijven... En geen betaald werk buitenshuis te doen. Maar ik vind wel dat ze de partnerallermentatie mogen aanpakken. Want als er iets qchterhaald is, is dat het wel!
ik ben een 1 oudergezin.. ik vind dat je dat heel mooi hebt omschreven, ieder zijn eigen belangrijke taak
Wat ik 'mis' bij deze mevrouw(en discussie) is het volgende: Hoeveel van de tweeverdieners(pt of ft) hebben ook niet hun vaste lasten gebaseerd op het dubbele inkomen? En dus 'hangen' zij (net zo goed) als 1 van de 2 hun baan verliest/ziek wordt weetikveelwat. Wij hebben alles gebaseerd op 1 salaris en ik werk voor de leuk. Mocht het salaris van mijn man wegvallen dan hebben we een buffer en daarna kan ik nog gaan proberen om meer te gaan werken. En zo ook als ik niet zou werken, dan hebben we toch echt 2 mensen die de kansen hebben op de arbeidsmarkt ipv 1. Laat mij maar hopeloos ouderwets zijn en lekker thee drinken met de meiden als ze uit school komen, luizenmoeder zijn en de kleuterbouw poetsen...
Nou ik denk wel meer dan de helft van eigen huis bezitters. Onze hypotheek is op 1 1/4 salaris berekend, onze vaste lasten op 2 inkomens. Daar vallen de boodschappen ook onder. Dat is toch logisch als 2 verdieners? Daar werken we ook voor.
Excellentie, U zou zich moeten schamen om mij als 'thuisblijfmoeder' op deze vernederende wijze aan te spreken! Ik 'teer' niet op de zak van mijn man. Mijn man werkt fulltime en onderhoudt in financiële zin zijn gezin, ik als vrouw en moeder onderhoud dit gezin op alle andere vlakken. Naast domestic manager ben ik bovenal moeder en voed ik mijn kind op, iets dat niemand anders dan de eigen ouder beter kan. Een goed opgevoed kind is ook heel wat waard in deze maatschappij, vindt u niet? En waar haalt u het lef vandaan te vinden dat ik mij schuldig zou moeten voelen omdat er extra geïnvesteerd zou zijn in mijn onderwijs. Ik kreeg jarenlang precies hetzelfde onderwijs als mijn mannelijke medescholieren en -studenten. Ik ben gelukkig opgevoed in een wereld waar meisjes onderwijs mógen genieten. U moet zich schamen dat ik mij schuldig moet vinden dat ik niet werk en monenteel niks doe met de opleidingen die ik gevolgd heb. Onderwijs heeft mij mede gevormd tot wie ik ben. Er is 1 ding waar ik zeker van ben en dat is dat ik een heel goede moeder ben. Kunt u dat van uzelf zeggen? Ik vind dat u zich tevens moet schamen om de moeders uit deze samenleving die er altijd zijn voor hun kinderen zo af te vallen en die bovendien de maatschappij niks kosten. U mag zich schamen dat u er nooit bent voor uw kind. Ik ken uw cv en u bent een workaholic, uw werk komt op de eerste plaats. Bij mij komt mijn kind op de eerste plaats. Ik wens u een fijne moederdag. Ik hoop voor u dat uw enige dochter u haar blijk van waardering zal geven. Jammer dat u de hardwerkende thuisblijfmoeders die hun kinderen opvoeden tot fatsoenlijke mensen en die hun man ondersteunen daar waar nodig op deze nare wijze heeft ingezet in uw poging de aandacht van uw leider Samson af te leiden inzake de illegaliteitskwestie.
Ik denk dat haar uitspraak dat thuisblijfmoeders zich schuldig zouden moeten voelen, hier mee te maken heeft. Niet zozeer omdat ze echt vindt dat je je schuldig zou moeten voelen omdat je thuis voor je kinderen zorgt. Maar meer als tegenhanger van "Ik blijf thuis omdat ik me schuldig voel als ik werk." Ik denk dus dat het meer is bedoeld als wat hardere statement om aan te geven dat werkende moeders zich heus niet schuldig hoeven te voelen. Ik heb 3 jaar gestudeerd (verkorte HBO-studie) en daar heeft de overheid aan bijgedragen. De eerste jaren heb ik fulltime gewerkt. Nu werk ik parttime. De kinderen wat ouder zijn, hoop ik wel dat ik mijn uren weer kan uitbreiden van 3 dagen naar 4. Ik voel me nergens schuldig over: niet over de 3 dagen dat ik wel werk en niet over de twee dagen dat ik niet werk. Wat ik wel zonde van het geld vindt, is als vrouwen eerst een (dure!) studie volgen en dan vrijwillig langdurig helemaal niet werken. Dat zou niet erg zijn als je die studie zelf betaald hebt, dan is het je eigen geld en je eigen keus. Maar aangezien de rest van Nederland er ook flink voor heeft moeten dokken, vind ik dat 'de maatschappij' best een tegenprestatie mag verwachten.
'T is dat ik niet zulke lange tenen heb maar dit is dan weer de andere kant op onaardig over de werkende moeder toch? Beide is toch prima? Werkende moeders voeden hun kinderen ook op, zelfs tot fatsoenlijke volwassenen. Voor elk gezin is het weer anders, en iedereen moet zelf kiezen (als de keuze er is) wat ze willen. Het punt is volgens mij gewoon dat veel vrouwen (en ook thuisblijfvaders!) een enorm probleem hebben als ze gaan scheiden of hun partner overlijd. Ze hebben dan geen inkomen, en tot je geld krijgt in de vorm van een uitkering heb je al een hele poos moeten overbruggen. Niet verkeerd om dat toch in je achterhoofd te houden bij het maken van de keuze?
Mijn man levert een geweldige bijdrage aan de maatschappij: van het aandeel belasting over zijn maandelijks loon kan hij 3 bijstandsmoeders onderhouden.
Om eerlijk te zijn... ik vond het fijner toen mijn moeder wel werkte! Ze was namelijk niet te genieten als ze fulltime thuis zat. Nu moet ik zeggen dat ik toen zelf al wel op de middelbare school zat. Toen mijn broer en ik jonger waren, was ze fulltime thuis. Dat was prima. Tegen de tijd dat ik in de bovenbouw van de basisschool zat (broer al VO) is ze weer een paar uur per week gaan werken. Meestal onder schooltijd. Ik moest alleen soms alleen eten tussen de middag - dat vond ik fijner dan overblijven. Na school was ze er in de regel weer. Ik voelde me heel wat hoor, als 'sleutelkind' zo zelfstandig alleen naar huis en tussen de middag heerlijk voor de tv m'n eigen gesmeerde boterhammen opeten. Ik was maar wat trots. Helaas is mijn moeder door een verhuizing haar baan kwijtgeraakt. Dus toen ik naar het VO ging, was ze ALTIJD thuis als ik thuiskwam. Zat ze daar weer met d'r brave kopje thee.... AAAARRRGGHHH! Horrendol werd ik er van. Ja, ik snap wel dat het heel lief was. Ik kon het zelfs op die leeftijd wel op waarde schatten dat het heel lief en betrokken was enzo. Maar ik was ook gewoon een puber die graag haar eigen ding deed als ze thuiskwam! En dat huiswerk werd echt wel gemaakt, ook zonder thuisblijfmama! En mijn moeder baalde ook gewoon enorm: nieuwe stad, geen baan. De thee op tafel stond echt niet altijd garant voor gezelligheid. Het hele gezin was dolblij dat ze weer een baan had. En mijn broer en ik... echt geen 'zielige sleutelkindjes' hoor. Wij redden ons prima, zijn goed opgevoed, hebben altijd gevoeld dat we liefdevolle en betrokken ouders hadden. En zijn, al zeg ik het zelf, heel goed terecht gekomen.
Ach en soms is het gewoon niet haalbaar om als vrouw te gaan werken. Wanneer de man een goede baan heeft en je als vrouw niet genoodzaakt bent om te werken, lekker toch? Meestal moet die vrouw wel inleveren op haar inkomen als ze gebruik moet maken van het kdv. In onze eigen situatie maken wij er geen gebruik van, maar als we er wel gebruik van zouden moeten maken, houden we maar liefst 150 euro over van mijn inkomen. Daar ga ik niet 3 dagen voor werken hoor! Dus zolang ze echt niks veranderen aan het beleid voor het kdv krijg je niet meer moeders aan het werk. Er kan dan wel heel hard geroepen worden; dan blijft de vader toch vaker thuis? Maar meestal wil de vader wel, maar kan dat niet. Mijn man is 1 middag in de week thuis, vaker is gewoon niet haalbaar. Voor mij is het veel makkelijker geweest om van 40 naar 24 uur te gaan. So be it. Na de vakantie ga ik weer 32 uur werken, leuk vind ik het niet, maar terug gaan in uren is gewoon geen optie.
Hoezo levert de vrouw in op haar inkomen en niet de man? Ik weet niet hoor, maar mijn man en ik betalen de gastouder gewoon samen hoor. Het is toch ONS kind, niet alleen van mij?