Wat ik nu HEEL jammer vind om te lezen is dat IK niet oplettend genoeg zou zijn geweest. Lezen die personen wel heel mijn verhaal? Ik schrijf toch dat ik er bij ben als ze wil knuffelen met de hond. En nee,er waren geen signalen van de hond vooraf dat hij het niet wou,het kwam echt opeens. En het is zeker helemaal niet makkelijk om te zeggen,ik doe de hond wel weg. Het doet mij vreselijk veel pijn!!! Net zoals de opmerkingen dat ik niet oplettend zou zijn,kom op zeg. Ga niet oordelen waar je niet bij bent geweest. Ik vraag niet om commentaar en berichten over dat ik het niet goed doe. Ik vertel mijn dilemma,waar ik heel erg mee zit. Ik hou zielsveel van mijn hondje,maar ook van mijn kinderen en ik wil wel dat hun 100% veilig zijn als ik bv naar de wc moet. Ik kan ze dan moeilijk elke keer meenemen toch? Want stel de jongste gaat weer naar de hond en ik zit op de wc dan kan ik het niet in de gaten houden. De hond gaat soms ook even de keuken in waar hij lekker even tot rust kan komen en ook voor de keuken staat een hekje dus kan de jongste er niet bij. Maar het is zo dat ik niet de hele dag mijn jongste en de hond in de gaten kan houden,ik moet ook de was doen en andere huishoudelijke taken. Zou ik die dan maar laten zitten voor wat het is en de hele dag bij de hond en mijn kind zitten? Dat werkt toch ook niet? Ik heb zelfs de dierenarts gebeld en die zei al dat wanneer een hond gehapt of echt flink doorgebeten heeft niet veilig is. Het is echt niet zo dat ik even denk; Goh,de hond deed wat wat niet kan dus ik doe hem maar gewoon weg. Nee zo gaat dat zeer zeker niet en de mensen die daar blijkbaar wel zo over denken dat ik dat zo makkelijk doe kunnen dan gewoon beter niet reageren. Ik heb het er verdomde moeilijk mee want ik hem niet voor niets in huis genomen. Maar zoals ook de dierenarts zei is het gewoon een groot risico als een hond gehapt of gebeten heeft. Ook al bedoelde hij het niet kwaad,het is wel gebeurd en het kan zo weer gebeuren. Het is ook niet dat ik mijn hondje even op marktplaats knal zo van dan ben ik er gauw vanaf of naar een asiel breng zodat ik er nog sneller vanaf ben. Mijn man en ik hebben heel,HEEL goed gepraat en hij gaat echt alleen naar een gezin die WIJ 100% geschikt voor hem vinden. Dus ook zeker niet met de eerste de beste die even komt kijken krijgt mijn hondje mee. Beslist niet!!! Ik wil weten hoe die mensen wonen,of ze meer dieren hebben,enz.... Ik ben heel zuinig op alles wat mij dierbaar is,zo ook mijn hondje. Maar ook zeker te weten mijn kinderen. Ik kan toch niet het risico lopen dat wanneer ik even niet kijk,omkijk,naar de wc ga of wat dan ook dat mijn meisje te grazen word genomen? Ik ben daar gewoon echt heel bang voor. Iemand schreef ook over onbewuste spanningen in huis na aanleiding van mijn verdwenen kat. Dat is het ook niet. Er zijn beslist geen spanningen in huis. Ja we missen de kat ontzettend en we zoeken dagelijks maar het is niet zo dat er daardoor spanningen zijn waar de hond last van zou kunnen hebben. Als ik nu naar hem kijk en hij ligt heel lief te slapen dan denk ik; Ik wil hem helemaal niet herplaatsen,hij blijft hier! Dus echt,de oordelen dat ik er makkelijk over doe zijn zo misplaatst! Ik vind het vreselijk!!!
Bedankt trouwens ook voor de goede reacties!!! Die mag ik niet vergeten! We zijn al langer bezig om de hond goed met de kinderen te laten omgaan maar wat we ook doen,waar we ook advies vandaan halen die we ook gebruiken,het werkt niet. Echt,ik wil hem echt niet zomaar even weg doen,zo van dan ben ik daar vanaf... Elke nacht ligt hij naast mijn bed op de grond,wandelen vind ie geweldig met mij (al is hij wel waaks nu ik zwanger ben maar dat is niet erg zolang het gewoon buiten aan de lijn is,dan heb ik er gewoon controle over) Maar ja,wat als ik even om kijk en het gaat mis? Dat vergeef ik mijzelf echt nooit van mijn leven! Ik ga het er vanavond,als mijn man thuis is van zijn werk,weer er goed over hebben. Ik wil niet radicaal mijn dier weg doen waar ik van hou maar ik moet goed overwegen wat gewoon het allerbeste is. En dan kijk ik ook echt naar de hond,niet naar mijzelf.
Lijkt me moeilijk! Heel moeilijk zelfs, maar ik had het persoonlijk nog aangekeken (en kids heel duidelijk gemaakt de hond even met rust te laten en ze ook dus echt even apart te laten). Kan best zijn dat de hond de spanning of veranderde situatie wel degelijk voelt en bemerkt al denk je van niet. Hier wordt de hond bijv enorm zenuwachtig als er spanning tussen mijn man en mij is of als er veel gemopper is tussen de kids. Nu de kat ook weg is, kittens er zijn etc etc kan het best zijn dat hij wat gestresst is. Maar kan me ook wel voorstellen dat het voor jullie niet meer fijn voelt.. Lastig!
Het is zeker vreselijk moeilijk voor TS om deze beslissing te nemen. Ik spreek uit ervaring en ik mis onze hond nog steeds en dat is al ruim een jaar geleden, maar ik weet dat hij het nu heel erg goed heeft en dat is het belangrijkste. Soms moeten we ons gevoel opzij zetten en handelen in het belang van de hond. Is hij hier happy? Nee. Waarom dan hem een ander fijn thuis ontzeggen? Omdat het zielig is hem weg te doen? Het zal zieliger voor de hond zijn om hem te houden. Een hond past zich heel snel aan, aan een ander thuis, hoe knullig dat ook klinkt voor de oude eigenaar zeg maar. Het is echt heel pijnlijk om je dier weg te moeten doen. En echt ik mis hem nog steeds, maar het belang van je dier is ook belangrijk en dat snapt TS. En hoe dan ook. Je kinderen staan op nr 1. Veiligheid gaat vóór alles. Ik ben niet zo heel goed in het verwoorden van dingen, dus hoop dat dit begrepen wordt.
Daarom ga ik vanavond nog eens goed met mijn man er over praten hoe en wat. Ik wil de hond ook niet zo maar weg doen. Zoals het nu gaat met de hond en de kittens gaat dat heel goed,hij trekt zich er helemaal niks van aan en moet er ook verder weinig tot niks van hebben. Maar ja,zeker weten doe ik dat natuurlijk ook niet. Verder is er geen veranderde situatie in huis eigenlijk. Alles is gewoon rustig en ontspannen. De kindjes heb ik wel verteld dat ze de hond gewoon even met rust moeten laten en inderdaad alleen mogen aaien als ik er echt bij ben. En tot nu toe laten ze hem ook met rust en nu ligt hij ook lekker te slapen op zijn plekje. Het is gewoon heel dubbel. Aan de ene kant denk ik; het moet gewoon goed komen,maar aan de andere kant denk ik weer; De kindjes moeten gewoon 100% veilig zijn hier thuis. Echt heel dubbel allemaal... En verrekte moeilijk!
Kijk,zoals jij het beschrijft zo zei mijn man het ook. Het is verdomde pijnlijk,het idee alleen al dat hij met andere mensen mee zou gaan naar een nieuw thuis. En wat je ook zegt: Kinderen staan gewoon hoe dan ook op nummer 1. Veiligheid gaat voor alles. En dat zit ook echt in mijn hoofd. En weet je,ik heb ervaring zat met honden. Ben er mee opgegroeid en heb zelf al heel lang honden. Het is niet dat ik als onwetend iemand een hond maar weg doe. Snap dat mensen zeggen dat ik het moet aankijken maar dat doen we al een hele tijd. Het is niet omdat het enkel gisteren 1x gebeurd is of iets. Want bij 1x ga ik niet meteen denken; Goh ik denk dat ik hem maar weg doe. Er is wel meer aan vooraf gegaan. Mijn man trekt niet voor niets een grens tot hier en niet verder. Vind het gewoon zo jammer dat er wel zo gedacht word blijkbaar door sommige die reageren in het topic. Maar als hun nou overkomt? Hun kindje het is? Wat dan? Ook maar gewoon aan kijken? Het risico lopen dat het van kwaad naar erger gaat mogelijk? Dat wil toch niemand gaan zitten afwachten lijkt mij? Ik als moeder niet in ieder geval. Dus nogmaals.....vanavond weer goed overleggen met mijn man en dan een definitief besluit nemen.
Wat een rot situatie, kan me voorstellen dat je geschrokken bent. Maar je dochter is 3, is het geen idee om haar te leren dat het hondje niet met haar wil knuffelen? Met 3 jaar is dat prima aan te leren. Ik heb 3 honden waarvan 1 die niet gek is op kleine kinderen, ieder kleintje boven de twee die hier komt weet dat. Met de andere 2 mogen ze knuffelen en spelen en met hem niet. De schrik snap ik en de reactie van je man, uit schrik kan ik me ook voorstellen. Ik heb je verhaal goed gelezen en denk ook echt wel dat je goed oplet. Toch is hondentaal heel subtiel en kan hij wel signalen hebben gegeven. Ik las dat het hier voor ook al niet helemaal makkelijk ging tussen de honden zelf. Mogelijk dat hij de drukte in het gezin niet goed hebben kan? De keuze die je maakt moet denk ik in eerste plaats in het belang van de hond zijn, een asiel of opvang is dit absoluut niet! Je kunt met asiels afspreken dat zij een nieuwe baas zoeken en het hondje zolang nog bij jullie blijft. Of je gaat zelf op zoek. Let daarbij wel op dat het geen verkapte handelaren zijn waar je je hondje aan mee geeft, dat wil je ook niet. Misschien een optie om een gedragstherapeut in te schakelen? Voor nu wel belangrijk dat je hondje het allang weer vergeten is en dus niet anders behandeld moet gaan worden om dit incident, tenzij het in het belang van het beestje zelf is natuurlijk! Veel succes!
Naar een asiel gaat hij absoluut niet,dat wil ik niet en dat wil mijn man ook niet. En die reactie was niet puur uit schrik. Er zijn meer dingen die gewoon niet zo goed gaan hier met de hond. En net wat je zegt,wellicht de drukte in en van het gezin. Hij komt van een gezin waar 1 kind was en die was ouder dan mijn kinderen. Ook was hij daar alleen als huisdier,hier hadden we al een hondje. Het zijn toch wel grote veranderingen voor hem. Heb inmiddels contact gehad met de oude baasjes van mijn hondje en hun gaan overleggen samen en wellicht overwegen of ze hem weer terug gaan nemen. Zijn hele lieve mensen dus ik durf hem met een goed gevoel terug naar de oude baasjes te brengen. Maar ik wil dat ook weer niet te snel doen.
Owjah, Mijn dochtertje van 3 snapt heel goed dat ze even bij de hond uit de buurt moet blijven en pas mag aaien als ik er bij ben maar het is een ontzettend ondernemend en eigenwijs meisje dat ook even gauw naar hem toe gaat als ik bv even in de keuken ben of op de wc zit. Ze is zeg maar een kleine stiekemerd haha. Maar ja,dat gedrag kan wel gevolgen met zich meenemen. Kortom,ik wijk nu geen minuut van haar zijde eigenlijk tenzij het echt even moet.
Nou ik vind het nogal onzin om hier voor je hond weg tedoen, kijk eens wat verder dan dat je neus lang is! Ik heb een hond weg moeten doen omdat hij dominant was over onze dochter maar ik heb ook nog een staff. Die staff is een keer verschrikkelijk uit gevallen naar de oudste, ze was toen een maand of 10, de hond liep langs en zij pakt haar pootje.... Ze viel echt verschrikkelijk uit, ze schrok er zelf ook van maar mijn dochter deed haar pijn (ze had een wondje op haar poot) De oudste is nu 2,5 een de dikste vriendjes met de hond, maar wel op gepast hoogte, moet haar vaak afremmen.... Knuffelen gebeurt hier dus niet met de hond! Aaien mag alleen als de hond dat wil anders niet!
Dus het is onzin dat ik voor de veiligheid van MIJN kinderen kies? Ik wil gewoon geen risico lopen. Daarbij staat nergens dat ik al definitief besloten heb dat ik de hond weg doe. Hou alsjeblieft je commentaar voor je als je niet goed gelezen hebt!!! Kijk jij eens verder dan je neus lang is voor je oordeelt!:x
Mee eens! Misschien niet wat je wilt horen TS, maar ik vind dit zo'n situatie van "eigen schuld".. Een kind mag nooit, zelfs niet met toezicht, om een hond heen gaan hangen! Een hond ziet een kind (helaas) niet als meerdere en jouw hond heeft duidelijk z'n grens aangegeven. Een snee is misschien niet leuk, maar hij heeft ook niet doelbewust hard gebeten. Jij had je kindje moeten aanleren de hond met rust te laten. Hier in huis mag dochter nooit zelfstandig naar onze hond toe of over haar heen gaan hangen/knuffelen. De meeste honden vinden dit niet prettig. Ik zou ook niet direct een ander huis zoeken persoonlijk.
Weet je wat ik niet snap? Je zegt dat je hulp hebt gezocht om hond met kinderen om te ,aten gaan en dit lukte niet. Waarom laat je ze dan in godsnaam een hond knuffelen?? En of je erbij bent of niet, een kind laat je een hond niet knuffelen. Daar is een dier niet voor bedoelt. Een hond laat ALTIJD!! Signalen zien. Tenzij een hond echt gestoord is. Die signalen zijn een kwestie van seconden. He hoeft die blik maar te missen en het is gebeurd. En wat je zegt over 100% veilig. Dat is een kind NOOIT als je het alleen laat met en hond. Nooit. Dus ja, als je naar boven gaat of wat dan ook dan laat je een kind niet alleen met een hond. Met de liefste hond van de wereld doe je dat nog geen eens. Het hoeft niet perse je hond te zijn maar je kind kan ook in een onbewaakt moment zn orn grijpen of wat dan ook. Je kund begrijpt het niet als hij signalen afgeeft met en hap tot gevolg.. en nee, een hond hoeft niet te pikken als hem pjn gedaan word of dat hij geaait of achterna gezeten word door een kind wat het niet snapt. Zo reageerd een hond of kat nu eenmaal. Daar heb je als baasje EN als moeder rekening mee te houden. Wil je ze niet in de gaten houden dan zou ik hem herplaatsen. Veilig is het NOOIT. En ik zou je dan aanraden voorlopig geen andere hond te nemen. Geen enkele hond kan je a,leen laten met kind. En wat de dierenarts zegt is echt gelul. Klinkt duidelijk als een dierenarts die nog gwdachten heeft uit het jaar 0. Een hond die gehapt of gebeten heeft is niet een groter risico dan een hond die dat nooit gedaan heeft. Wat een geklets. En je kan het niet leuk vinden dat ik en een paar anderen in jouw ogen hard zijn maar zo is het nu eenmaal als je iets post op internet. Je vraagt zelf of het de goede keus is en daar geven mensen antwoord op met onderbouwing. En ik weet ook zeker dat als je met dit verhaal naar een GOEDE gedragsdeskundige zou gaan dat je dan te horen krijgt dat dit voorkomen had kunnen worden. Mjn hond heeft bij martin gaus gezeten en is daar ook getest na een bijtincident met een volwassenen. Daar is mij oa bovenstaande verteld. Altijd signalen, geen geknuffel metkinderen, noooooit alleen laten, en een happer is geen groter risico. En stress zie je niet altijd aan een hond. Een hond kan nog zo rustig lijken maar inwendig kapot gaan van de stress.
Ik weet niet of je mijn bericht als aanvallend hebt gezien. Zo was het in ieder geval niet bedoeld. Snap dat je daar ook niet op zit te wachten. Maar, heel lastig voor jullie en wel fijn natuurlijk dat je niet je hond zo pats weg doet oid. Hmm, ik weet neit of dit een idee is. Maar kun je in de achterdeur geen hondenluikje maken?! zodat ie even naar buiten kan zodra hij wil? En geen 'last' van de kinderen heeft? En misschien toch nog even bij je dochter heel goed duidelijk maken dat ze dit absoluut niet mag doen zonder jou (ook als je naar het toilet bent ofzo). Maarja, da's ook lastig want dan kun je niet even spieken! Vind t echt heel vervelend voor je.. En hoop dan alsnog dat ie niet weg hoeft, maar als het in jullie situatie echt niet anders kan, dan weet je in elk geval (als die eventueel naar zn oude baasje kan) hij het wel goed heeft.
En las trouowens ook dat je een hekje in de keuken had, zodat je kleintje er niet bij kan?! Als je toch even naar boven/wc/buiten moet dan kun je deze voor zolang toch even dicht doen?! Dan hoef je niet bang te zijn dat je meid naar de hond gaat, en iets 'verkeerds' doet waardoor de hond van zich af snauwt.
als jij even naar boven gaat of huishoudelijke dingen doet en je niet kunt opletten, en je kind en hond dan samen laat ben je sowieso niet erg slim bezig.. want dan laat je ze dus alleen zonder toezicht... en inderdaad, gewoon apart zetten als je iets moet doen waarbij je niet kunt opletten.. is echt geen drama als je dat moet doen.. moet iedereen doen met honden/kinderen, da's nu eenmaal zo..
Mijn kinderen (mijn jongste doet nog geen poging) mogen NIET mijn honden vastpakken en ze knuffelen. 1 van mijn honden is daar namelijk zo bang van geworden dat hij ook geen knuffel van mij accepteert. Echt je wil niet weten wat kinderen af en toe (stiekum of niet) met hondjes/poesjes/andere huisdieren uitspoken. En dan kan je zeggen : zo zijn mijn kinderen niet maar IEDER kind heeft weleens een 'treiter' momentje, even uitproberen. Daarom ben ik daarin ZEER consequent en streng in. Toch achter de honden aan en hij mag meteen in de hoek staan een paar minuten.. Lullig misschien maar zo houden we het wel veilig. Inmiddels is hij zo aan de honden gewend dat hij er zo goed als nooit meer achteraan zit. Ik ben het er zeker niet mee eens dus dat je je hond de deur uit doet. Ik snap ook niet zo goed waarom je hierover een topic opent eigenlijk want als ik het zo lees heb je BAR weinig moeite gedaan om het gedrag te corrigeren. 1x hap en hupsa weg met dat beest en daar komt het wel op neer sorry maar ik kan het niet anders zien. Mijn hondenhart, eigenaar van 2 honden en mama van 2 jonge kindjes breekt. Want ik herken het probleem zeker maar je moet gewoon niet WILLEN accepteren dat je kind je hond wil knuffelen. Je weet zelf wel hoe een 3-jarige dat doet en dat zal bijna geen 1 hond accepteren. Net zoals dat jijzelf je hond zomaar vanuit het niets vastgrijpt zal hij ook net zo goed niet waarderen dus waarom van je kind wel? Leer je kind van de hond af te blijven, hem zijn eigen dingen laten doen en respecteren dat hij geen geknuffel wil op allerlei momenten. Nogmaals ik vind het vrij logisch dat een hond dat niet accepteert...
Als ik gauw even naar boven moet of naar het toilet dan zet ik mijn dochter (nu nog) ook in de box. En als de box straks weg is dan moet de hond maar even in de kamer zijn. En als er voor de rest gewoon bij bent, ook als je bezig ben dan weet jij of je dochter de hond knuffelt of niet! ik zou het zo proberen, en ik dénk dat er dan weinig dingen kunnen gebeuren. Want het is niet de schuld van de hond natuurlijk. en zeg ook niet dat het jou schuld hoor, zulke dingen gebeuren nou eenmaal, en als het gebeurt gaat het heeel snel, maar kan dus wel voorkomen worden naar mijn inzicht!
Laten we nu vooral niet weer BASH de TS aan spelen. Geef liever tips hoe ze het anders op kan lossen als je het er niet mee eens ben.
Mijn hond heeft mij ook wel eens gebeten toen ik heel klein was (tot anderhalf jaar ofzo), en hij beet ook al mijn neefjes en nichtjes. Boeiend. Daar is het een hond voor, dan moet je als kind zijnde maar weg blijven van het 'chagrijnige' beest. Je hebt er gewoon niks bij te zoeken. Pas later toen ik meer verstand had dan aan haar staart te trekken, ging ik de hond aaien en werden we beste vriendjes en gingen we spelen/wandelen etc. Het is een hond - niet een oppas. Niet je beste vriendje. Maar wél een gezinslid. En ik zou mijn hond enkel weg doen, wanneer hij mijn kind ernstig toegetakeld heeft in de vorm van permanente schade. Die ene hap was een waarschuwing. Een wijze les voor een kind, niet leuk, maar MIJN INZIENS wel reëel.