Ik zou eventueel wel een "overschot-eicel" willen doneren ingeval we zelf IVF zouden gedaan hebben en ons gezin compleet zou zijn, maar ik zou er geen extra behandeling voor over hebben, tenzij eventueel als het voor iemand is die dicht bij me staat.
Als de helft van die mensen zich dan ook daadwerkelijk aanmelden.... Heb je dit jaar toch 4x zoveel donoren als een ander jaar. Lijkt me prima!
Ik heb neer gezet misschien.... puur omdat ik daar ook geen antwoord op heb. T idee dat er een kindje rondloopt met mijn dna... en de hormonen. Dat zijn dingen waar ik echt super goed over na zou moeten denken want ik denk persoonlijk dat het te zwaar is voor me. Ben geen plzierig mens met hormonen... (tot nu toe gaat t gelukkig goed btw)
Ik zie er maar 38 die echt JA zeggen, de rest misschien of alleen voor bekenden, ik vind die 38 niet veel hoor. al is hier JA zeggen wel makkelijker als ook echt doen, tis meer van sta je er voor open ja of nee, zo zie ik dit topic meer, ik sta er dus echt voor open bij bekenden of dat nou via internet is of real live is niet belangrijk, ik moet het iemand zo gunnen dat ik er de pijn voor over heb zeg maar. maar wij hebben dan ook een kind via donorzaad, en zien dit zelf 100 procent als kind van mijn man, goed qua dna niet, maar toch heeft hij trekjes van mijn man, mensen die het niet weten vinden ons kind meer op mijn man als op mij lijken, (wij denken dan altijd, tis goed bij elkaar gezocht) want het is ook zo. tevens vind ik dat een kind wordt gevormd door de opvoeders, Ik zou er dus zelf echt geen moeite mee hebben met het idee dat er elders iets van mijn dna zou rondlopen. maar goed voor als nog gaan we eerst zelf voor een 2de voor ik uberhoud wat weg zou geven, maar mocht die wens gerealiseerd zijn, en er zou iemand in mijn omgeving (of dat nou in real live of via internet is) een eicel nodig hebben, ja dan zou ik dat echt voorstellen.
Nee, ik zou het niet aankunnen te weten dat er misschien ergens een kindje loopt wat voor de helft van mij is!
Ik zou het alleen overwegen voor familie en een heel enkele heel goede vriendin. Anderen: nee. Niet vanwege de zwaarte van de behandeling - ik sta ook geregistreerd als beenmergdonor en zou dit voor iedere wildvreemde die ik niet ken over hebben. Maar omdat ik mijn DNA niet zo maar weggeef voor het maken van een nieuw mens dat ik nooit zal leren kennen. Dat voelt voor mij gewoon heel erg verkeerd. En anoniem zou ik nooit, nooit, nooit willen. Een kind moet in mijn ogen kunnen weten waar hij/zij genetisch vandaan komt. Daarom vind ik het terecht dat dit in NL ook niet mag. Voor de rest moet iedereen het zelf weten, maar anoniem donorschap is niet in het belang van het kind, naar mijn mening.
Als draagmoeder zou ik meer het gevoel hebben dat het 'mijn' kind is dan bij eicel donatie.. Ik zoi nooit 9 maanden een kind voor een ander kunnen dragen.. zelfs niet vior naasten
ik zou het zo doen voor familie en vrienden maar niet voor iedereen. is toch wel erg persoonlijk. heb er ook akkoord over nagedacht om draagmoeder te zijn voor een vriendin. maar als ik dat zou doen zou ik daarna nooit meer zwanger kunnen zijn (medisch niet verantwoord) en ik moet dan eerst uit die keuze zijn.
Ja! Als wij geen kinderen hadden kunnen krijgen zou ik ook heel blij geweest zijn als iemand dat voor mij had gedaan.
Voor familie of dichtbijstaande personen zou ik het zeker wel doen! Voor een vreemde zou ik het toch enkel tegen betaling doen hoe egoïstisch dat ook klinkt. Je gaat door een hormonale achtbaan, behandeling kan goed pijnlijk zijn en je staat je DNA af, daartegenover wil ik dus wel iets zien. Uitgesloten is het dus niet! Hier in BE krijg je toch een aardige onkostenvergoeding voor eiceldonatie. Draagmoederschap zou ik echt nooit kunnen! Ondanks dat het niet mijn DNA/genen draagt stroomt wel mijn bloed door het kindje, leeft het onder mijn hart. Nee ik zou het nooit af kunnen staan, al is het met de beste bedoelingen en de meeste miljoenen, never nooit niet dat ik het kindje af zou kunnen staan!
Dit. Ik zou het voor mijn zusje of nichtje wel doen. Omdat de we vergelijkbare genen hebben en op elkaar lijken. Hoe belangrijk is het dat het kind weet oog die uit een eiceldonatie voortkomt?
Omdat het gaat om het zelfde DNA ( in geval van geven aan volvloed zus) zou ik persoonlijk niet de waarheid vertellen. wat heeft dat voor nut. Eicel is hij mijn geproduceerd maar kind is gedragen door zus en dus is het haar kind. Biologisch is het van mijn afkomstig maar ons DNA zal niet zoveel verschillen ivm zelfde afkomst. Ik zou deze keus open laten aan de ouders en open staan om wel de waarheid te vertellen als ze dit zouden willen.
Nee ik denk niet dat ik het zou kunnen. Behalve misschien aan mijn zusje. Het idee dat er iemand rondloopt met mijn DNA, zonder dat ik daarvoor kan zorgen/lief hebben, zou ik niet kunnen handelen. Draagmoederschap met een eicel van iemand anders zou ik ansich wel zien zitten.