Ik heb een hele goede band met mijn stiefvader, al sinds is het begin is hij als een vader voor mij, hij ziet mij ook echt als zijn dochter en ik hem als mijn vader. Mijn beide ouders zijn 10 en 5 jaar geleden overleden. Al heel lang heeft hij niet optimaal functionerende nieren en gisteren was hij voor de halfjaarlijkse afspraak bij de internist. Deze internest vroeg hem of hij een donor had omdat zijn nieren nog maar voor 21% functioneren en dat er bij een volgend afspraak (in september pas) zal worden gesproken over andere opties zoals een donornier (familie/ vrienden) of nierdialyse. Ik ben hier zo erg van geschrokken! Ik weet dat hij niet het eeuwige leven heeft maar roep altijd dat hij minstens 150 jaar word! Want ik kan echt niet zonder hem! Wat nu! Ik heb aangegeven dat ik het volgende gesprek met hem mee ga en dat we er samen wel uit gaan komen en dat ik er altijd voor hem ben. Op de website van de nierstichting staat dat je met voor 20 tot 30% functionierende nieren binnen enkele jaren nierdialyse moet krijgen dus het is niet direct levensbedreigend, anders had de arts ook voor eerder een afspraak ingepland, toch? Ik kan er goed over praten met mijn vriend, maar hij is aan het werk en ik moet het even kwijt!
Dat is wel heel erg vervelend natuurlijk! Ja met nieren die slecht werken ga je aan de dialyse inderdaad want de wachtlijst voor een nieuwe nier (of ander orgaan) is gewoon heel erg lang en veel mensen halen dat niet (sorry dat ik het moet zeggen). Je kunt altijd kijken, als je dat zelf ook wilt, of jij een match voor hem bent en eventueel een nier kunt afstaan? Ook al heb je geen bloedband met je stiefvader dan kan het toch zijn dat jullie geluk hebben. Heel erg veel sterkte.
Wat onwijs vervelend voor jullie. En ja met een dialise valt te leven maar het valt niet mee als blijkt dat deze nodig is probeer de mogelijkheid van thuis dializeren maar volgens mij kan met 21% nog het een en ander door medicijnen gedaan worden. Heel veel sterkte, kim
Bedankt voor jullie reacties. Hij heeft al heel lang medicijnen maar zijn nieren waren eigenlijk al een tijdje contstant qua waarde, ik had dus geen rekening gehouden met dit nieuws, beetje naief ook. Ik weet dat de wachtlijst heel lang is, daarbij komt dat hij 74 is dus ja als hij 5 jaar moet wachten dan is hij bijna 80. Ik zat idd ook te denken aan een donornier van mij of familie, of thuis dialyse maar weet niet wat daar de criteria voor zijn. Volgens mij kun je nog wel een tijd leven met dialyse, is alleen lastig in verband met vervoer naar het zh. Natuurlijk zal ik daar waar mogelijk helpen, alleen de afstand van 60 km maakt het wat lastiger. bedankt iig voor jullie reacties!
ik weet niet of dat zo is, dat zal ik informeren bij het gesprek, volgens mij is dit voornamelijk afhankelijk van de bloedgroepen en weefselkenmerken. Dit begreep ik ook van website van de nierstichting. Ik kan me wel voorstellen dat een donornier van een familielid (bloedverwant) het beste is. Gelukkig is het nog niet zover en is er nog tijd om hierover te informeren. Zijn er mensen die dit hebben meegemaakt?
Mijn moeder heeft een donornier gekregen van haar exvriend. Helaas begint haar lichaam dit langzaam aan af te stoten omdat een een hele kleine afwijking is in het weefseltypering, maar voor de rest wel compatable. Haar nierfunctie is op dit moment 29% terwijl die eigenlijks rond 50 hoort te zitten. Ze heeft deze nier nu al 5 jaar. Nu gaan ze in het ziekenhuis alles nakijken zodat haar medicatie wordt aangepast ivm die kleine afwijking. Vorig jaar is de relatie gestrand. Met dialyse kun je ook kiezen om het thuis te doen.
@Choco, bedankt voor je reactie Wat verschrikkelijk dat de donornier van je moeder nu door haar lichaam word afgestoten, dat is heel erg. Hopelijk zal de afstoting verminderen of verdwijnen als de medicatie is aangepast. Behoort de nierfunctie altijd rond de 50% te zitten voor een normale waarde? En kun je altijd kiezen uit thuis dialyse of in het zh, of zitten hier bepaalde voorwaarden aan (lichamelijke gesteldheid, mantelzorg, verpleegzorg, verzekering)?
Hoeft niet per sé hoor, mijn collega is donor voor haar man (nier) en dat gaat inmiddels al 2-3 jaar goed
ik begrijp dat je flink geschrokken bent maar ik vind het ook wel een beetje kort door de bocht van de internist. rond 20% nierfunctie wordt er gestart met de voorbereiding op dialyse of op een transplantatietraject mbv een levende donor om de dialyse voor te zijn dit noemen ze preemptieve transplantatie. Als jij donor wilt zijn kun je dit aangeven en dan zal je meerdere onderzoeken krijgen om te kijken of je geschikt bent. Denk hier wel ook zelf goed over na en er zal ook met jou gesproken worden over motivatie etc. Als er geen match is jij of iemenad anders of er wordt gekozen voor dialyse dan start het traject naar welke vorm van dialysen en mogelijkheden. Vervoer van en naar dialyse wordt vergoed door de verzekering. Dialyse kan ook thuis plaatsvinden. Aangezien er meerdere mogelijkheden zijn bij zowel transplatie als dialyse wordt tijdig begonnen met de voorbereidingen vandaar dat dit ter sprake kwam bij de afspraak met de internist
Ik hoop dat ik nu niet gemeen overkom, maar ik zou zelf als jonge vrouw nooit mijn nier afstaan aan een man van 74 jaar. Jijzelf staat op dit moment in de bloei van je leven, je weet nooit wat de toekomst je nog brengt. Misschien krijg je later zelf nierproblemen of een van je kindjes. En een man van 74 jaar heeft sowieso niet zo'n héél erg lange levensverwachting meer...