Hond voorbereiden op baby?

Honden groeien daar in mee. Mijn hond had al door dat ik zwanger was voor dat ik t wist. Gewoon zorgen dat jehond de baby niet negatief gaat zien. Dus niet elke keer de hond wegsturen als jij de baby op schoot heb. Hij is nog jong dus hij went er wel aan hoor

 

ik heb 2 hondjes en een dochter van 19 mnd. En het gaat heel goed. ik behandel mijn honden hetzelfde als voor ze er was. ze zijn niet jaloers ofzo en laten haar eigenlijk met rust.(behalve als ze wat te eten in haar handen heeft, dan zijn ze niet weg te slaan bij haar.)
Laat je hond gewoon even aan de baby ruiken als je thuis komt van het zh. Dan weet hij al genoeg. en gaat de rest vanzelf. Natuurlijk wel opletten dat de hond niet op de baby springt als deze bv op de bank ligt. Maar laat hem gewoon naast je liggen als je de baby voed ed. Dan gaat het vast goedkomen.

 

Als er dingen zijn wat de hond nu wel mag en wat je straks niet meer wilt als de baby er is zou ik het nu al afleren anders kan die jarloes worden naar de baby

En idd als de baby is geboren gewoon je hond even lekk3r aan de baby laten snuffelen, en de eerste poepluier van de baby ook aan de hond geven om te ruiken.

Dit hebben wij gedaan we hebben een pitbull, en het zijn echte dikke maatjes me zoontje is al 2 en half. En het belangrijkste nooit je kind alleen laten met de hond je kan ze nooit 100% vertrouwen hoe lief ze ook zijn voor de baby.

En hem zoveel moggelijk de hond erbij te betrekken en ook als je kraambezoek krijgt dat ze ook de hond aandacht geven en niet alleen de baby.

 

Alles wat de hond niet mag als de baby er is nu ook niet toestaan.
Proberen te wennen aan geluiden die baby's maken.
Toen wij onze pup kregen hebben we een socialisatieschema gemaakt. Daarin zat ook het wennen aan kinderen. Dus ook bezoekjes aan tuincentrum (altijd kinderen die met de hond willen knuffelen) en naar schoolpleinen (lekker veel herrie om aan te wennen).

Verder er niet te veel heisa om maken. Gewoon hetzelfde gaan behandelen en niet panisch doen. Zou wel wat meer zelfstandigheid bij de hond proberen te krijgen. Ik ben door een operatie wat maanden thuis geweest, de hond moest toch wel even wennen toen hij niet meer altijd zn mensje thuis had toen ik weer ging werken. Dus beetje wennen dat hij niet de hele dag door aandacht krijgt.

 

Hier een beetje hetzelfde verhaal. Hondje van een maand of 7 uit t asiel gehaald, bang beestje, maar meteen aan mij gehecht.

Nu woont ie hier al 2,5 jaar, en is een fantastische hond! Veel visite tegelijk vind ie niet tof, maar verder gaat t prima met hem.

Hij komt niet boven, dus qua babykamer enzo zal het geen probleem zijn. Wij zijn altijd heel duidelijk naar hem toe, wat grenzen betreft, maar hij ligt as we speak wel languit op mijn benen op de bank

Houdt gewoon in gedachte dat je ze nooit (ook niet als je beeb al 3 is...) alleen laat. Het is en blijft een hond, en het is en blijft een kind... En die begrijpen elkaar niet altijd even goed

Verder zou ik je hond straks gewoon laten wennen aan je beeb door hem op rustige momenten (zonder visite) een keer aan haar te laten snuffelen, maar wel duidelijk de grens stellen, dat die beeb van jou is! Net als met speeltjes bijvoorbeeld, sommige dingen zijn nu eenmaal verboden terrein voor de hond. En als die grens vanaf begin duidelijk is voor de hond, dan is dat door iedereen het fijnst! Een hond kan zich prima aanpassen aan aan nieuwe situatie, hij moet alleen wel weten waar de grenzen liggen!

 

Wij hebben onze honden overal bij betrokken, zo mochten ze ook mee de kinderkamer op, dat mochten ze voorheen ook dus na de geboorte ook nog.
Wij waren er natuurlijk altijd bij.
En we hadden de box in de woonkamer en de honden lagen er naast, die waren al gewend aan de plek voordat onze meid geboren was, en als ze aan haar wilden snuffelen mocht dat gewoon.
Heb nog een leuke foto van Tinka en ons meiske,

Bekijk bijlage 326005

 

J. is geboren in het ziekenhuis, toen we thuis kwamen hebben we J. zijn mutsje in de hond zijn mand gelegd zodat hij aan hem kon wennen aan de geur, half uurtje later was de eerste kennis making.
Sinds die dag zijn het dikke maatjes van elkaar en kan J. alles doen bij hem haha.
Vanaf het moment dat ik zwanger was was de hond niet meer weg te slaan bij me, continue bij me.
We hebben hem aan de maxicosi laten ruiken, de box en de kinderwagen. Daarna was het goed en liet hij het een beetje links liggen tot de kleine er was.

 

Het eerste wat me opvalt in je verhaal is dat je schrijft dat de hond een zusje krijgt. Natuurlijk is een hond, ongeacht het verhaal daarachter, een lid van je gezin (hebben zelf ook een hond nl). Maar het blijft ook een hond... Een hond past zich aan aan de situatie en dit vraagt geen specifieke aanpak denk ik. Behalve te zorgen dat als de baby er is je niet vergeet de hond aandacht te geven.
Onze hond heeft duidelijke regels, niet in de kring vd woonkamer, niet op de bank, niet boven etc. Dat zal straks niet anders zijn.
Ik zou als tip willen geven om de regels die je straks wilt handhaven nu al aanleren. Anders associeert de hond de baby met regels.
Hoe gezellig het misschien is dat de hond op de bank ligt ben ik van mening dat een hond daar niet hoort.

 

Nou, onze hond is echt hond... (ook al weegt ie maar 7 kg... ) mag lekker in de modder banjeren, likt af en toe heerlijk aan zn ballen... Eet alleen rauw vlees (KVV), maar mag wel op de bank hoor! (nu die is van leer, dus makkelijk schoon te houden, dat wel)

Er wordt mee gespeeld en gerend in het bos, maar als ie 's avonds uitgeput is, ligt ie heerlijk met zn koppie op mijn been te slapen op de bank! Maakt m niet minder hond vind ik... Hij is deel van ons gezin, maar wij zijn de baas, en dat weet ie!

 

Ik denk inderdaad dat een hond daar vanzelf wel aan went..als je hem maar evengoed aandacht geeft en niet wegstuurt bij de baby is er niks aan de hand.
Wij hebben zelf ook nogal een aanwezig hondje (die ook heel rustig kan zijn), en mensen maken er vaak opmerkingen over zo van: O kijk maar uit als de baby er is, en zou dat wel goed gaan?
Maar ik maak me geen zorgen..die hond is gek op kinderen en baby's, kan af en toe iets te enthousiast zijn maar hij weet goed wanneer iemand het kan hebben en wanneer niet.

 

Sluit me vooral aan bij wat er al gezegd is: Alles wat je niet wilt dat de hond doet als de kleine er is: Nu al gaan (af)leren.
Wij hebben ook de box al wat eerder in de kamer gezet. De box, daar heeft hij totaal geen aandacht aan besteed, de mobiel daarentegen vond onze hond wel even raar, dus die heb ik juist vaak aangezet totdat hij het negeerde.
We hebben ook de hond 'kennis laten maken' met onze dochter, en vooral gezorgd dat we zelf rustig bleven. Nergens krampachtig in gedaan, met het idee: Als wij normaal doen, vindt de hond het vast snel ook normaal.
Het gaat gelukkig hartstikke goed, ze lijken dikke vriendjes
Het blijft opletten natuurlijk, het blijft toch een dier. Ik laat ze ook niet alleen. Ik zie onze dochter soms echt plukken haar uit onze hond z'n vacht trekken Ze is nog te klein om te snappen dat het niet mag (9 maanden) maar toch roep ik heel hard 'nee' en haal haar handje weg. Onze hond reageert er totaal niet op, maar ja, je weet maar nooit of ook voor onze lieve sul de grens niet een keer bereikt is.
Zelf vind ik het heel leuk dat we huisdieren hebben en goed dat kinderen jong kunnen kennismaken met dieren.

 

Misschien een idee om je in te lezen over ''roedelleider''. Een hond die op de bank, bed of op schoot mag, staat hoger dan zijn baas. Net als eerder eten dan de baas.

Wij hebben een cursus gevolgd speciaal toen ons kindje kwam zodat het goed zou gaan met onze hond. Belangrijkste is dat hij de laagste in de rang is. Dit is niet zielig, t is voor de hond zielig als hij hoog in stand is want dan moet hij alles in de gaten houden en dat kan hij niet (wij gaan weg te werk boodschappen ed, en dan wordt hij onrustig omdat hij zijn roedel niet bij elkaar heeft).

Wanneer je hond niet de laagste is in rang zal hij ook op je kind gaan letten, en eventueel corrigeren als hij dat nodig acht. Ook al zeg je dat je nooit je kind alleen laat met je hond, t gebeurt toch, je moet weleens naar de wc, loop even naar boven enzov. Dat is heel normaal en t zou niet normaal zijn als je hond dan gelijk boven op je kind gaat zitten.

Hier is t van t begin af aan erg goed gegaan, nu de kleine ander half is en af en toe aan zijn oren oid trekt, mag hij hem ook af en toe een snoepje gaan geven. De hond wordt gevoerd door iemand die hoger staat dus zo leert hij ook dat onze zoon hoger is. Gaat hier gelukkig erg goed, liggen soms samen in de mand(NIET GOED, want dit is eigenlijk zijn plek) maar daarin tegen wanneer onze zoon op de grond speelt komt hij er ook gelijk bij liggen, dus gezellig vindt hij t wel.

Succes ermee!

 

Hebben jullie enig idee of dit te vergelijken is met katten? Kleintjes van vrienden van ons is ze bang van, tegelijkertijd is ze wel erg nieuwsgierig.

 

Ik heb 2 honden van 5 en 7 jaar.
Toen ik zwanger was voelde ze direct aan dat er ''iets'' was.
Ze liepen me constant achterna, en als ze me niet zagen raakte ze in paniek ( piepen, heen en weer lopen etc etc )
Als de honden naast mij op de bank zaten, dan wees ik altijd op mijn buik, en zei dan : kijk, baby.
Op een gegeven moment als ik dat zei, kreeg ik een lik over mijn buik haha.
Toen de kleine meid geboren was en wij met haar thuis kwamen, heb ik de honden gelijk aan haar laten snuffelen.
Wanneer we de kleine op de arm hadden, mochten de honden erbij, even aan haar snuffelen, en dan vonden ze het goed.
Ging ik de kleine meid naar bed brengen, of uit bed halen, dan mochten ze mee lopen naar de slaapkamer.
En nu...............ze beschermen de kleine meid met hun leven haha. Ik hoef de naam van de kleine maar te noemen, en ze rennen beide naar haar slaapkamertje toe. Als de kleine op het speelkleed op de grond ligt, dan liggen ze erbij, en de kleine kan echt letterlijk alles met ze uit vreten, ze vinden het allemaal goed.
Dus ik zou zeggen : als jullie kleine geboren is, betrek gelijk vanaf het eerste moment het hondje erbij, dan gaat het helemaal goed komen.

 

Ligt ook een beetje aan de aard van het beessie. Onze hond was ong 8 dat ik zwanger raakte en 9 dat ik beviel. Dat ik verder in de zwangerschap kwam zat hij met ze grote kop bij mijn buik te kijken hoe het bewoog en zat er met verbazing naar te kijken haha! Dingo was ook altijd super lief en enthousiast naar anderen en zat geen kwaad in, zeker geen jaloezie. Toen ik eenmaal thuis kwam na de bevalling begon hij dr helemaal af te snuffelen met zijn staart heen en weer zwiepend! Super blij en helemaal trots op de kleine meid. Dat ze kroop ging hij opzij, als ze hem zeer deed gaf hij een klein grommetje naar mij van 'hallo ze doet me zeer!' en hij liep naast de kinderwagen en week niet meer af.
Gewoon laten gaan en het komt vanzelf goed.
Helaas is onze ouwe dubbes er niet meer en Raven noemt hem een sterretje en gaat altijd met haar handen als verrekijker naar boven kijken naar Dingo