Even kijken waar we gaan beginnen.. Ik heb een niet zo heel gemakkelijke jeugd gehad. Mijn moeder is 15jaar lang verslaafd geweest aan alcohol. Daardoor is de band wat minder, zal ik zeggen. Met de familie kon ik wel goed overweg, tot ik mijn vriend leerde kennen. Hij is niet echt welkom Ze zullen wel hallo tegen hem zeggen maar dan houdt het ook weer ver op. Vorig jaar augustus is er wat gebeurd wat ik niet zo goed van mij kan afzetten. Mijn nicht had heel erg veel contact met mijn vriend zijn ex, geen probleem voor ons, moest ze lekker zelf weten. Alleen werd er op gezamelijke uitstapjes nog al wel eens iets over ons verteld (gelogen, verzonnen, uit context gehaald e.d) Maar toen mijn oudste stiefzoontje hier op een bewuste woensdag de hele middag en avond huilend heeft zitten vertellen wat voor onzin erop een pretparkuitstapje verteld was, zijn mijn stoppen echt doorgeslagen. Ik heb mijn nicht hier gewoon vriendelijk op aangesproken.. Nou de reacties.. iedereen bellen dat ik een hoer en weet ik veel wat allemaal was, ik was nietmeer welkom met mijn vriend, en blablabla. Nou prima dacht ik toen, dan moeten jullie het zelf maar weten als mijn nicht toch weer niks gedaan heeft. ( ze heeft dit nog al met 2 nichten en neven geflikt..) Maarja het arme meisje was zwanger dus die doet zoiets niet... tuurlijk Nou zijn er 6 maanden overheen gegaan voor ik nog iets hoorde, ondertussen zelf ook zwanger. Vond het heerlijk om eens niet op de toppen van mijn tenen te lopen en gewoon heerlijk mezelf te zijn. In maart kreeg ik telefoon van mijn schoonzusje (die ik wel nog veel zag/sprak) Mijn oma lag in het ziekenhuis, maagkanker, en vroeg de hele tijd naar mij. Na 3 dagen denken ben ik dan toch geweest. Gewoon voor mijn oma... Nou opeens was ik weer super nummer 1. De baby wordt overladen met kadootjes en weet ik veel wat, tegen mijn vriend wordt weer gesproken.. Nou voor mij hoeft het allemaal nietmeer. Nu komt het probleem: Mijn nicht haar kindje wordt gedoopt. En ik heb echt GEEN zin om daar na toe te gaan. Nu begint het gezeik weer: En dat is familie, en je komt of anders... Ik bedoel mijn nciht heeft de meest fantasierijke verhalen over mij de wereld ingestuurd?! Ik heb echt geen zin om 36 weken zwanger daar naar toe te gaan. Zouden jullie wel gaan??? Sorry voor het lange verhaal
Ligt eraan: als je het contact met de rest van de familie goed wilt houden zou ik gaan. Als het je al niks meer kan schelen, dan niet.
Als er dingen gezegd worden als "Je komt, of anders..." dan zou ik al gegeten en gedronken hebben en dus niet gaan. Hoe kan je op zo'n manier nou een fatsoenlijke relatie opbouwen.
Bedenk jezelf eens wat hier achterweg komt als je niet gaat en of het je dat waard is. Is het je dat waard, dan ga je niet, maar als je liever geen gezeur achteraf wilt ga je wel. Natuurlijk hoef je niet over jezelf heen te walsen en mag je je gevoel serieus nemen, maar bedenk jezelf wel of het het je waard is om te doen. Soms is het makkelijker om even 2 uurtjes de schijn op te houden en een ander een plezier te doen zodat je de familieband goed houd. Maar als dat al te vaak van je gevraagd is en je het echt zat bent, dan doe je het niet en neem je er genoegen mee als dat ze het niet leuk vinden. Het is echt een keuze die je zelf moet maken zodat je er achteraf geen spijt van krijgt.
Ik vraag me af of er überhaupt iets goeds aan het contact met de familie is. Het klinkt voornamelijk als een hoop eenrichtingsverkeer.
Het is ook een dagding. 10 uur doop, in de middag een babyborrel en savonds een bbq... Ik heb al moeite met een halfuur schijn
nou idd! en daarbij mag je nichtje misschien wel helemaal vergeten zijn wat ze over je gezegd heeft, jij bent het nog niet vergeten en het raakt je nog steeds denk ik.. zoiets is niet met een verzoening ineens weg, daar zou ze wel eens begrip voor moeten leren krijgen.
Dit ja.. Als er al gedreigd moet worden dat je komt of anders.. Dan is voor mij de keuze makkelijk hoor
Mijn stiefzoontjes hebben moord en brand geschreeuwd dat ze die heks niet willen zien erg als een 8 en 6 jarige nog niet vergeten zijn wat gezegd is. Dus dan zou ik alleen moeten gaan.. Oh Hell nog minder zin in
Als ik dit zo hoor denk ik dat alle contact en aardigheid van jou af komt. Dus nee, ik zou niet gaan. En dat kinderachtige 'en anders' had mij al helemaal doen walgen.
Desnoods gooi je het op je eigen zwangerschap. Dat het te zwaar is. Maar als ze je zo behandelt hebben en nu weer zo moeilijk doen, zou ik hell no gaan.
Nou inderdaad - niet gaan. Als je dat niet 'eerlijk' durft te zeggen, zeg dan dat je er zin in hebt en dan op de laatste minuut afbellen ivm zwangerschapsklachten! Tadaaaa.
ik zou wel gaan maar duidelijk aan haar laten weten dat je voor de kleine komt uit respect naar hem/haar na afloop in de kerk zou ik naar huis gaan je bent toch geweest en als mensen dan nog commentaar hebben dan hebben ze ook geen begrip/respect voor jou sterkte met deze moeilijke situatie
ik zou die kindjes thuis laten of proberen uit te leggen dat ze het doen voor de baby en dat ze niet hoeven te praten met die heks maar wat vind jouw vriend hiervan ??
Even naast alle drama die er aan vooraf gegaan is; Als jij dan 36 weken zwanger bent dan zie ik zowiezo het nut van het dreigement (voor zover dit al normaal is om te zeggen) van "of je komt of anders", niet in. Hoezo je komt of anders!? Voor het zelfde geld lig je te bevallen of voel je je niet meer fit genoeg. En al zeker niet voor een hele dag! En een BBQ is nogal een probleem factortje als je zwanger bent (ivm of het vlees wel goed genoeg doorbakken is etc) WHO the hell are they to decide!?
ik gun je eigenlijk vooral de rust die je ervaart als je afstand hebt. Fijn dat je naar je oma kon maar je nicht heeft zich erg misdragen en het klinkt niet alsof dat allemaal in redelijkheid uitgepraat gaat worden. Ik zou mezelf de stress besparen, echt...
Als een nicht van mij zo zou doen en dan vooral zeggen: Je komt of anders.... Dan haak ik echt af. Niemand kan jou verplichten er heen te gaan. En zeker zij niet na wat ze jou geflikt heeft. Ik ben wat dat betreft heel makkelijk met dat soort mensen. Over mij l*llen moet je zelf weten maar de gevolgen zijn voor die gene zelf. Opeens poeslief gaan doen en vervolgens zo gaan doen omdat je niet op de doop wilt komen o.a omdat je 36 weken zwanger bent (wat ik volkomen begrijp want toen ik in mijn vorige zwangerschappen rond de 36 weken was had ik ook geen zin in feestjes en dingen,gewoon lekker alles op het gemakje en rust,tis al zwaar zat!) Maar op de manier hoe zij het zegt,dan zou ik toch vriendelijk bedanken voor de uitnodiging maar mij zeker niet zo laat behandelen ,door niemand niet,dus gewoon niet kom. Ik zou dan wel een kaartje sturen of iets,zodat je er wel aan gedacht hebt. Zo ligt het zeker niet aan jou en kan zij nooit zeggen dat je haar en haar kiindje hebt laten ''zitten''. Kaartje om toch beleefd te zijn en that's it. Maar ja,zo ben ik en zo zou ik het dus doen. Zeker na die reactie van haar; Je komt of anders... Ggrrrr!
Die gaat toch niet. De familie dat lukt nog wel, maar mijn nicht? uh laten we zeggen dat ik dat maar niet riskeer. En sowieso mijn stiefzoontjes zijn mij eigenlijk heilig. Is sowieso al een hele verandering dat er straks een babytje gaat zijn, laat staan dat ik ze ook nog eens mee naar de heks ga nemen. Heb al aangegeven dat ik liever niet kom, heb het niet zo op veel mensen samen nu.. en al helemaal niet van bbq (krijg er al kotsneigingen van..) Denk dat ik zondag wat klachten in de strijd ga gooien.. Krijg echt al stress als ik eraan denk dat ik daar moet gaan zitten in mijn uppie.. geef mijn zus wel een kadootje mee.