Jeetje wat heftig en ook erg voor je moeder om met die angsten in het ziekenhuis te moeten liggen. Ik hoop dat het snel beter gaat! Sterkte
het idee dat ze onder narcose ligt is voor haar angsten beter. de beademing omdat ze niet meer voldoende zuurstof binnen kreeg met het masker maakt me bang. ze heeft de zwaarste antibioticakuur die er is. prednison gebruikte ze al ivm haar longen. als dit niet helpt pff wil er niet aan denken. wij zijn thuis met 5 zussen en onze band is erg hecht. we steunen elkaar zo goed als het kan en uiteraard onze vader. wat ik ook moeilijk vind is de uitleg tegen over de kinderen waarom ik nu niet lekker in me vel zit en zo nu en dan in janke uitbarst. oma is erg ziek heb ik verteld en ze mogen een mooie tekening maken voor haar die mama meeneemt. vooral mijn dochter van bijna 6 stelt veel vragen en wil graag oma zien. dit mag en willen we nu niet omdat het voor niemand leuk is iemand zo te zien mag staan wat het doet voor een klein kind als de zo der oma aantreft. dochter zij vanmorgen dat ze bang is dat oma dood gaat tja wat moet ik daar op zeggen. slikte me verdriet weg en heb gezegd dat de dokters hun best doen om oma beter te maken. wat kan ik ik nog meer doen. iemand tips die helaas ongeveer in het zelfde situatie hebben gezeten.
Dat is heel erg vervelend dat ze zo vreselijk bang is natuurlijk, ik hoop dat ze toch snel opknapt. Sterkte!
Der ademhaling is stabiel. Ze zit nog wel aan de beademing wat niet is verminderd. Ze wordt rustig van aanrakingen dus enig besef dat we aanwezig zijn is er wel.
heftig joh! Ik wens jullie veel sterkte. Als ze onder narcose ligt, is het wellicht beter voor haar herstel. Fijn dat ze reageert op aanrakingen, ze voelt jullie in de buurt Hopelijk hebben jullie snel goed nieuws voor haar.
Heftig zeg! Kunnen jullie met zijn 6en niet straks als ze wakker is een schema maken zodat er altijd iemand bij haar is? Bijvoorbeeld je vader het meeste en jullie je vader voor 1 uurtje aflossen? Ik hoop dat ze heel snel herstelt Misschien kun jij ook even bellen met je huisarts om je iets kalmerends te geven als je je zo rottig voelt. Heel veel sterkte
Jeetje meid wat vervelend zeg. Ik hoop dat ze snel opknapt. Mijn moeder was ook soms veel te ziek om mijn kinderen te kunnen zien, we hebben ze uitgelegd dat ze zich echt niet lekker voelde en dat ze dus eerst niet naar oma toe mochten en dat het misschien ook nog wel een paar dagen niet kan. Je zou ook kunnen zeggen dat ze nu ergens ligt waar geen kinderen mogen komen omdat er nog meer mensen zijn die erg ziek zijn. Wat vervelend trouwens dat je moeder pleinvrees heeft, altijd al gehad?
We zijn zojuist weer bij me moeder geweest. Ze ligt op de ic en ze mag max 3x per dag 15 tot 30 minuten bezoek. We regelen onderling dat er altijd iemand is tijdens deze bezoektijden om der gerust te stellen voor het geval ze wat meekrijgt. Kinderen mogen niet komen en dat is ook wat we ze nu hebben uitgelegd. Was voorbereid maar pfff was echt heftig hoor. Was compleet van slag en vergeleken met gisteren zo totaal anders. Gister nog aanspreekbaar en masker naar nu narcose, infuus in arm en verschillende in nek, beademing etc. Ze krijgt verschillende medicijnen en extras waaronder calium en nog wat dingen. Die was veel te laag. Armen zijn vastgebonden aan bed en het was echt naar om te zien. Kort nadat ik binnenkwam een paniek momentje meegemaakt waarbij ze even schudde met der hoofd en ze meer ondersteuning nodig had, zuurstof gehalte meteen daalde en bloeddruk wat steeg. Gelukkig nadat ik der hand vast hield en zij dat we er waren werd ze weer rustiger. Misschien had ze door dat bezoektijd er bijna opzat of was het even te veel 5 dochters en ons pap en dan zoveel prikkels. We komen maar met 2 tegelijk op de kamer hierdoor want meer tegelijk kan en mag niet. Mijn vader is er elke bezoektijd en daar buiten ook regelmatig. Wij dochters wisselen af. Morgenvroeg weer. Hopelijk gaat het nu de goede kant op. Ze ademd nu zelf maar met ondersteuning.
Wat een moeilijke situatie! Ik begrijp dat het voor jullie ,als kinderen,ook heel erg moeilijk is. Ik heb zelf ook straatvrees gehad (pleinvrees) en het is een hele lange weg om daar vanaf te komen. Heeft je moeder medicijnen daarvoor en/of terapie? Heel veel sterkte ermee en ik hoop dat je moeder snel weer thuis is.
Mijn moeder heeft altijd al claustrofobie gehad en tijdens de een na laatste zwangerschap heeft ze straatvrees ontwikkeld. Ze viel regelmatig flauw in winkels etc waardoor ze op den duur niet meer alleen naar buiten durfde. Dit is zo verder ontwikkeld tot op het punt dat ze niet meer alleen naar buiten durfde en enkel weg gaat met mijn vader en zusje. ( met ons ook wel naar die 2 zijn het vertrouwds) ze komt alleen in vaste winkels waarbij ze de uitgang weet en haar uitstapje is het café om de hoek waar ze op woensdag eerst met zus of oom en later met ons pap heen gaat. Voor de rest komt ze niet buiten en zet nog de prullenbak niet op straat. Ook de hond uitlaten zou ze nooit niet kunnen. Ze krijgt hiervoor verschillende medicijnen, te veel om op te noemen. Door zoveel rustgevende en kalmeringsmiddelen kregen ze haar niet bijna niet in slaap voor de beademing. Straks weer naar haar toe. We hebben vannacht geen bericht gehad, nou ja van mijn vader hoe trots hij op ons 5 is. Dit betekend dat het alle al nog stabiel is