Ik NL! Al 10 jaar samen met de geweldigste man. Hij is geboren in Indonesie zijn moeder is nl vader indo maar woont hier al sinds hij1 is. Geen cultuur verschillen dus. Ik hou ervandat we 1x in de 2 weken op zondag allemaal samen komen bij oma en met heel de familie eten. Veel gezelligheid!
Ik was vijf jaar met een man uit Afghanistan ... maar ik ben uiteindelijk toch met een Nederlander getrouwd... cultuurverschillen heeft ons toch de das omgedaan. Hij kwam op zijn 21e naar Nederland en had een hele andere manier van leven, echt met de dag en ik kon moeilijk afspraken met hem maken. Hij was verder wel erg openminded maar met het vallen van de twin-towers en alles wat erna kwam hadden we toch duidelijk twee verschillende politiek visies. Ook verkeerde hij voornamelijk alleen in Aghaans gezelschap, mijn huis zat vaak vol met Afghanen. Mede doordat ik voor mijn werk ook alleen met asielzoekers werkte begon ik wat heimwee te krijgen naar Nederland en mijn cultuur (tewijl ik dus gewoon in Nl woonde). Hij, en de afghaanse cultuur hebben echter een speciaal plekje in mijn hart.
Ik ben woonwagenbewoner en mijn man is half servisch half nederlands. Eigenijk komen we met heel veel dingen wel overeen. Ik ben wel bezig om de taal te leren want mijn man spreekt het ook vloeiend en gaan ieder op vakantie naar Kroatie, we gaan nooit naar Servie want daar heeft mijn man geen familie meer. En hopelijk krijgen we er volgend jaar een Slowaaks adoptiekindje bij. Dus een bonte verzameling in ons huis. Mn man trekt wel meer naar zijn servische roots.
Ik ben half Syrisch/half NL en mijn man is Turks. De syrische cultuur lijkt (bijna) sprekend op de Turkse cultuur dus we zijn het gelukkig altijd eens met elkaar
Ikzelf ben half nederlandse half italiaanse, mjn ex (vader van mijn dochter) is moluks. Mijn huidige partner is net als ik half nederlands half italiaans. Geen cultuurverschillen dus.
Ik NL, man Indisch. Hij is hier wel geboren maar zijn moeder en de rest van de 50+ fam is in Indonesie geboren en hier merken we toch echt wel wat onoverkomelijke cultuurverschillen hoor! Sommige dingen pik ik als Nederlandse toch echt niet. Gelukkig is dat maar zelden in onze relatie en meer met mijn schoonmoeder. Overigens is mijn man als enige in zijn fam 1.90 lang en valt het de meeste mensen pas op (ondanks het donker krullende haar, de bruine ogen en zijn getinte huid) nadat ze ons oudste zoontje hebben gezien die nog donkerder is. Dan pas gaan mensen blijkbaar er over nadenken hahaha dus zolang de schoonfamilie wegblijft merken we er niet super veel van
Ik ben Belgisch en mijn vriend is Frans. Woon nu sinds een dik jaar in Frankrijk. Op zich weinig verschillen in cultuur. Kan me best aanpassen.
Ik een Hollands kaaskoppie. Mijn man Arubaans met vleugje Colomobiaans (oma) We zijn 8 jaar samen en daarvan, 5 jaar getrouwd. Qua cultuur merk ik wel wat verschillen. Bij schoonfam, draaien feestjes om het eten. Veeeeeeeeeeeeeeel eten! Nederlanders (om het zo maar te noemen) komen ná het eten op verjaardagsbezoek. Hechte familie die zich veel met elkaar bemoeien. Dat botste in de eerste jaren nog wel wat met schoonmama. En ze zijn minder direct. Ik zeg meteen, eerlijk hoe ik over dingen denk. En schoonfam is nogal uitbundig als ze vrolijk/blij zijn. Meer Amerikaans lijkt wel. Verder haalt mijn man spreekwoorden en gezegdes wat door elkaar. Erg grappig! Maar qua persoonlijkheid, passen we erg goed bij elkaar. Zelfde humor e.d. Wat dat betreft zijn er geen verschillen.
Ik ben een echte Randstedeling, en mijn vriend komt uit Overijssel. Maar dat bedoel je vast niet, met 'andere afkomst' (al is er soms een behoorlijk cultuurverschil ) Zonder gekheid. De familie van mijn vriend komt al generaties lang uit de regio Zwolle. Mijn familie heeft op 3 continenten gewoond. Dat maakt toch dat je een aantal dingen anders ziet en ervaart, en dat je heel andere (eet)gewoontes kunt hebben. Verder snapt mijn vriend niet zo veel van ons indirecte gedoe.
Jaa wij ook een mix. Vriend in curacao geboren en getogen en hier komen studeren. Is van plan ( met ons uiteraard) terug te gaan. Ik merk niets van de cultuurverschillen. Vraagje: leren jullie zijn taal en gaan er nog meer emigreren?
Ik ben half Indisch man is Nederlands. Merk hier niks van op soms het eten na. Ik ben een echte rijst eter en mijn man is van de hollandse pot.
Ik spreek wel een aardig woordje Arabisch, onze kinderen worden ook tweetalig opgevoed. Naar Sudan emigreren staat hier niet op de planning, het leven daar is te moeilijk. Daarnaast woont haast zijn hele familie in Dubai, dus zou het logischer zijn om daarheen te emigreren. Wat mijn man ook heel graag wil!
Hahaha ach is een 10 jaren plan, maar als je dan nog graag dubbel gevouwen in mijn koffer wil, kunnen we wel een poging wagen.
Wooww knap dat je wat arabisch kan ik heb het ook welerns geprobeerd te leren maar was voir mij niet te doen. Dubai leuk! Wat zouden jullie daar willen doen qua werk?