Ik ben 12 daagjes geleden bevallen van Timme... Het was allemaal heel heftig en kon na de keizersnede vrij weinig... Daardoor heeft mijn vriend de verzorging van Timme gedaan behalve de borstvoeding.. Nu ik zelf alles weer kan vind ik het moeilijk hem aan mijn vriend te geven... Of als hij onrustig is bij hem pak ik hek liever zelf omdat hij bij mij wel rustig is... Mijn vriend is lief met hem maar merk in dingetjes dat hij nog wel moet wennen... Wie heeft dit meer??vind het lastig en probeer toch mijn vriend zoveel mogelijk erbij te betrekken al ben ik er dan altijd zelf bij...
Herkenbaar hoor, ik had het ook beide keren. Mijn kinderen zitten de eerste weken zowat aan mij vastgeplakt haha. Wordt vanzelf makkelijker . Gelukkig had mijn man er veel begrip voor dat ik zo kloekerig was.
Hoop het Liefst hou ik hem de hele dag op mijn borst Nu ligt hij bij mijn vriend en dan blijf ik opletten tot irritatie van mijn vriend... Snap hem ook wel, maar pfff moedergevoelends zijn soms best lastig
Hoe moeilijk ook, laat het gaan. Hij kan alleen leren als hij bezig is. Als jij alles op je neemt geeft hij vanzelf een keer op en danslaje jezelf voor de kop. Maak afspraken over wat belangrijk is, meteen naar bed als hij moe is, niet laten huilen ik noem maar iets, en laat verder gaan. De eerste keer dat ik ons zoontje ophaalde bij de creche en zag dat hij een pyamatruitje aan had zat ik me ontzettend te ergeren. Daarna vroeg ik me af wat nou het probleem was. Zolang kind veilig is, gewoon even genieten van de tijd voor jezelf.
Hahahaha Is ook zo....denk ik Beetje boos op mezelf nu van jeetje meid...hij probeert het zo goed en krijgt alleen maar commentaar van mij waar hij op moet letten enz enz... Hoop dat ik hem losser kan laten...denk dat ik straks blij ben als hij savonds uit zijn werk thuis is dat ik idd even mijn handen vrij heb... Nu zijn we even maandje samen om op te starten...maar had dit niet van mezelf verwacht
Is de natuur meid, je instinct.. je houd je jong bij je. En moeders melk begint te stromen als ze haar baby hoort, het is een fysieke reactie dat je je baby dan bij je wilt hebben. Mijn laatste dochter heeft negen weken op mijn borst geslapen, iedere nacht de hele nacht... Maar als hij dan bij je vriend is, moet je je vriend echt zijn eigen gang laten gaan hoor. Niet mee bemoeien, en ff wat anders gaan doen. Want dat gaat zeker irriteren, dat zou je zelf ook hebben
borstvoedingskindjes <3 mama Goed bezig! Papa helemaal het einde vinden komt vanzelf. Loop je je een dag lang uit te sloven en geen lachje kan eraf... komt papa... nou een en al liefde. Met een maandje of drie Je doet het op je instinct en dat doe je perfect. Jij bent er nu, je bent degene die je kindje maandenlang droeg en degene die hem voedt. Er is een reden waarom jij het kindje draagt en voedt. Mannen kunnen gewoon meer met babietjes als ze iets hanteerbaarder worden, zeker als ze borstvoeding krijgen. Echt. Maar ga lekker wat voor jezelf doen als je vriend hem even heeft! Als ie onbedaarlijk huilt krijg je hem toch wel terug in je armen
Haha, dit had ik ook wel een beetje bij de 1e! Vooral met flesje geven, onze dochter dronk ook lastig... Nu bij de tweede nergens last van! Het komt wel goed hoor, allebei een beetje geven en nemen
Ik zou juist mijn best doen om de baby ook volledig te laten hechten aan zijn vader. Hij moet ook de basis hechtingsfiguur worden, daar heeft je kind straks onwijs veel baat bij. En de hechting verloopt het beste als de baby vanaf dag 1 daarvoor de kans krijgt, zolang ze volledig instictief leven. Dat hij ook leert rustig te worden bij de geur/stem van papa, en niet alleen bij mama. Het gaat dus niet puur om jou en vader, maar ook om de baby. Contact met vader wordt later natuurlijk wel intensiever, maar veel babys blijven maar 1 basisfiguur hebben, en dat zie je eigenlijk pas na een paar maanden als ze verlatingsangst hebben. Dan lees je verhalen dat de babys blijven krijsen bij hun eigen vader totdat de moeder terugkomt. Dat zou ik mijn man en kind echt nooit gunnen. En dat begint de eerste dag na de geboorte, dan bouwt de hechting zich op.
Hier heb ik er geen last van gehad, onze dochter is heel graag bij haar papa! En ik vind het fijn, zeker als thuisblijfmoeder, om haar uit handen te geven als ik eens lekker weg ga, een dag voor mezelf! En natuurlijk vertrouw ik haar papa helemaal, anders was ik niet aan kinderen begonnen met hem. Dus ik herken het niet, misschien ook wel omdat ik na de bevalling een depressie had.
Gaat nu al veel beter als ik kolf heeft hij de kleine bij zich... Gister uurtje van huis geweest en hem alleen met Timme gelaten... Wel 1 foutje gemaakt waar ik van baalde maar ander kant hij moet ook alles leren Maar hij is al rustiger bij hem dus wel fijn om te zien
Ik vertelde ook precies wat hij moest doen als ik even weg moest maar hij deed het toch op zijn eigen manier! Het moet je tweede natuur worden en bij mama's gaat het soms sneller dan bij papa's... Maar mijn vriend heeft de eerste paar dagen ook veel moeten doen ivm ks... Dus ik had ook een soort inhaalslag gemaakt.. Komt vanzelf goed hoor! Zijn ook nog hormonen!
Ik ben ook iemand die het het liefst allemaal zelf doet... maar dat heb ik bij iedereen eigenlijk wel. Ik verzorg haar het liefst altijd zelf maar dat kan natuurlijk niet altijd. Dat is ook omdat mijn man niet altijd even handig met haar is en ze vaak huilt bij hem. Ook een oppas of familielid doet het weer anders dan ik doe bijvoorbeeld. Ik besef wel dat ze ook aan anderen moet wennen dus we zijn er nu wel meer mee aan het oefenen dat mijn man meer doet. Hij moet ook een band met haar kunnen opbouwen en meer wennen aan de verzorging van haar. Nu legt hij haar bijv. af en toe ook op bed en geeft haar ook de fles 1x per dag. Het gaat al beter en ik geef haar nu ook iets makkelijker over aan andere mensen, maar nog steeds doe ik het het liefst allemaal zelf
Ik heb hetzelfde... ook al doet m´n vriend het top! Ik ben veel thuis met Gideon en door m´n freelance werk ben ik nog niet veel van huis geweest. Mijn vriend werkt en studeert dus ik ben verder non stop met mijn zoontje, vind ik heerlijk hoor maar ik geef hem wel moeilijk uit handen! Klinkt stom maar ik heb het gevoel dat ik de enige ben die hem het beste rustig kan krijgen als er iets is en altijd weet wat hij wil. Op dat soort momenten zeg ik tegen mn vriend: sorry, navelstreng.
Totaal geen moeite mee, nou is hij ook verbazend goed met de kleine! Hij kan heel goed huilen handelen waar ik onrustig wordt als hij niet stil te krijgen is. ben dr zelf eerder jaloers op. Doen ook meestal ik geef boestvoeding en dan bij papa uitbuiken. Mijn man is ook super trots op zijn zoon mist hem ook erg als hij aan het werk is, stuur elke dag een fotootje door. vind het heel belangrijk dat hij een goede band met zn zoon krijgt
Dit hielpt mij... "Papa doet het anders.. maar ook goed" Dat was mijn zus die ruim 7 jaar eerder haar 1e kind had gekregen en ze had en heeft volkomen gelijk. Geef je vriend de ruimte en het is niet erg als hij het anders doet... dat is juist goed.. dat maakt de band tussen papa en kind uniek.. en dat is wat je wilt! Geniet dat je dit kind SAMEN hebt gemaakt en SAMEN zult verzorgen en opvoeden. Nog gefeliciteerd trouwens!
echt proberen om hem net zo vaak te laten troosten door papa. Ik heb dit zelf erg aangemoedigd, maar mijn man is wat dat betreft niet zo zeker van zichzelf en gaf hem weer snel terug. Nu merk ik nog steeds dat mijn zoontje beter door mij getroost kan worden dan door zn papa. Jammer vind ik dat wel.
Totaal geen moeite mee gehad. Heb ook een keizersnede gehad en kon na 12 dagen nog echt weinig. Maar mijn vriend kan het allemaal net zo goed als ikzelf!